Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Χαλί ή χάλι ;



Μέχρι πριν λίγο καιρό. Βρίσκαμε στους ελαιώνες. Εκεί γύρω στο Κόκκινο Μετόχι. Και προς Κατσιφαριανά μεριά. Κρυμμένα σε κουφαλόριζες. Ζυγαριές ακριβείας. Χρησιμοποιημένες σύριγγες. Μαυρισμένα. Κομμένα κουτιά αναψυκτικών.  Λεμονόκουπες. Πολλές.  Από λεμόνια,   των  λεμονιών μας.
 Ένας γείτονας. Τόλμησε και είπε στο καφενείο. Ότι έπιασε. Κάτι τσογλαναράδες. Αγριόφατσες. Που δεν τους είχε ξαναδεί. Να του κλέβουν λεμόνια. Τον απείλησαν. Να βγάλει το σκασμό. Γιατί θα τον βρουν σφαγμένο. Όλοι τον πέρασαν για μυθομανή.

Σήμερα δεν βρίσκουμε πια τίποτα. Για τον απλούστατο λόγο.  Ότι οι  αγοραπωλησίες των ναρκωτικών. Συμβαίνουν. Στα φανερά. Μέρα μεσημέρι. Έξω από τα σπίτια μας.


 Βλέπουμε κάθε πρωί σύριγγες. 


Στα πεζοδρόμια.  Στις πόρτες μας μπροστά.
Το λες του μιανού. Δεν δίνει σημασία. Το λες του αλλουνού. «Έχω κοπέλια, μην μανακατεύεις».  Η απάντηση του. Και ας περνούν από εκεί τα παιδιά του.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: