Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Άσε μας κουκλίτσε μου….




Διανύει τα δεύτερα ήντα του.
Έχοντας βγει στη σύνταξη από τα 40.
Για να καταπολεμήσει την ανία του.
Τη βαρεμάρα του.
Ασχολείται με τα πιο απίθανα πράγματα.
Όχι πρακτικά, χειρωνακτικά.
Μα τελείως θεωρητικά.
 Εγκεφαλικά.
Όπως για παράδειγμα.
Πόσο πολύ επιβαρύνουν.
Μολύνουν.
Την ατμόσφαιρα.
Αυτοί που κλάνουν μέντες.
Και σε παίρνει τηλέφωνο.
Την πιο ακατάλληλη ώρα.
Την ώρα που είσαι στη κορφή της ελιάς.
Ραβδίζοντας.
Για να σου αναπτύξει  τις ανησυχίες του.
Τον προβληματισμό του.
Και να σου ζητήσει.
Απαιτήσει.
Με έναν ιδιότυπο.
Επίμονο αυταρχισμό.
Δημοκρατικό όμως.
Να αναλάβεις.
Να κάνεις  πράξη.
Ως καθήμενος του θώκου.
Τα όσα μεγαλεπήβολα οραματίζεται.
Πριν πέσεις κάτω.
Και ποιος θα σε αναμαζέψει.
Τον στέλνεις.
Μες τη φούρκα.
 Στο διάολο.
Και ησυχάζεις.
Ησυχάζεις;
Τρόπος του λέγειν….

Δεν υπάρχουν σχόλια: