Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Αρπακτικά παντός καιρού.


Το τελευταίο καιρό, διαφαίνεται όλο & σαφέστερα στη Κρήτη, ότι ο καλλίτερος τρόπος για να υπάρξει εξασφάλιση της (πραγματικά ποιοτικής) τροφής, είναι να υπάρχουν τοπικά παραγόμενα προϊόντα από τους ίδιους τους ανθρώπους της περιοχής με τοπικό έλεγχο. Αυτό το είδος ξαναοργάνωσης του συστήματος διαχείρισης τροφής, που έχει ως κύριο σκοπό την αυτάρκεια, παίρνει υπόψη την ισορροπία ανθρώπων-τροφής-γης. Με αρχή, τη τοπική κουλτούρα. Και τέλος, την οικολογικά υπεύθυνη τοπική χρήση γης.
Όλο και περισσότεροι καταναλωτές, υποστηρίζουν τις προσπάθειες που γίνονται προς αυτή τη κατεύθυνση. Αυτό το έχουν αντιληφθεί έγκαιρα και αρκετοί, κυρίως μικροί επιχειρηματίες. Οι περισσότεροι δραστηριοποιούνται υποστηρίζοντας τα ντόπια προϊόντα με αγνές και τίμιες προθέσεις.
Και ερωτώ, καλοπροαίρετα, ο αφελής.
Κάποιοι άλλοι, όμως, μεγάλοι;
Ο τρόπος της αξιοπρεπούς δημοσιοποίησης, του «επιχειρηματικού κύρους» & της «κοινωνικής προσφοράς», ως προς την εντοποιότητα και τη ποιότητα, στα πόσα … ντεσιμπέλ, παραμορφώνεται & γίνεται βρυχηθμός;

Δεν υπάρχουν σχόλια: