Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Πρωινό νανούρισμα.



Είναι όμορφα.
Μαγευτικά.
Αυτή την εποχή.
Λίγο πριν την άνοιξη.
Του καιρού.


Την ώρα.
Που η νύχτα.
Ετοιμάζεται.
Να αποχωρήσει.
Μες τη παγωνιά.
Να  ακούς.
Μόνο.
Τα πουλιά.
Τα κάθε λογής πουλιά.
Να κελαηδάνε.....

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Το … μπατσολαχείο!




Οδηγούσα νυσταγμένος. Μηχανικά.  Στο δρόμο της Χρυσοπηγής. Πριν λίγες ημέρες. Κοντά στα μεσάνυχτα.
Ξαφνικά. Στο ύψος του Δημοτικού σχολείου.Με στράβωσαν. Τα φώτα. Δύο δυνατών προβολέων.
Έκοψα  ταχύτητα. Αναγκαστικά. Παρόλο που δεν έτρεχα. Με το ζόρι διέκρινα. Το φως ενός δυνατού φακού. Μου έκανε σήμα. Να σταματήσω δεξιά του δρόμου.
Ναι. Ήταν μπλόκο της Αστυνομίας.
Ο Αστυνομικός που κρατούσε τον φακό με πλησίασε.Ρίχνοντας το φώς στο πρόσωπο μου.
Στραβώνοντας με περισσότερο.
-  Καλησπέρα σας.
-   Καλησπέρα.
-   Μπορώ να έχω τη ταυτότητα σας και το δίπλωμα οδήγησης;
-  Βεβαίως. Μόνο που πρέπει να κατέβω από το αυτοκίνητο. Είναι στο πορτοφόλι μου. Στη πίσω τσέπη του παντελονιού.
-  Εντάξει κατεβείτε.
Ανοίγοντας τη πόρτα και βγαίνοντας έξω τους είδα. Ή μάλλον είδα τις σκιές τους. Πάνω από 10 Αστυνομικοί περικύκλωναν  το αυτοκίνητο. Διακριτικά. Αθόρυβα. Έτοιμοι να επέμβουν. Στη παραμικρή κίνηση. Που δεν θα τους άρεσε.
Μέσω ασυρμάτου επικοινώνησαν με το Μέγαρο. Έδωσαν τα στοιχεία μου.  Περιμένοντας απάντηση, οι ερωτήσεις συνεχίστηκαν.
Το αυτοκίνητο είναι δικό σας;
Που μένετε; 
Τι δουλειά κάνετε;
Και άλλα τέτοια. Στο πιο χαλαρό.
Όταν ήρθε η απάντηση. Με άφησαν να φύγω.
Ευγενικότατα.
-        -  Καλή σας νύχτα. Ευχαριστούμε.
Μέχρι να φτάσω σπίτι, χαμογελούσα.
Είχα θυμηθεί τη περίπτωση ενός φίλου.
Λίγο μετά τα Χριστούγεννα.
Που του την έπεσαν έξω ακριβώς από το σπίτι του. Στο Μετόχι του Στύλου.
Την ώρα που έστριβε. Να μπει στο γκαράζ.
Οδηγώντας και λίγο πριν φτάσει. Είχε δει πίσω του.  Προβολείς αυτοκινήτου. Που αναβόσβηναν. Νόμιζε ότι ήταν κάποιος βιαστικός. Και δεν σταμάτησε. Μόλις λοιπόν έκοψε ταχύτητα. Έγινε η …. απόβαση. Σε χρόνο μηδέν.  Άλλοι στη καρότσα. Άλλοι μπροστά στη μηχανή. Δύο στον ουρανό.  Ένας  άνοιξε τη πόρτα.  Τον πέταξε έξω.
Είδε και έπαθε να ξεμπλέξει. Ειδικά με έναν. Που ήταν πολύ προκλητικός. Επιθετικός. Εριστικός.
Άρα φτηνά την είχα γλυτώσει.
Από εκείνο το βράδυ. Με έχουν σταματήσει. Άλλες 2 φορές. Στο  ίδιο σημείο. Τη ίδια περίπου ώρα.
Χθες το βράδυ. Ήταν η τελευταία.
Μόλις με είδε. Ο … φακός.
Αγανάκτησε.
-       -   Πάλι εσείς;







Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Τριάντα τρία χρονάκια θητεία….




Είχαν επέτειο.
Των τριάντα τριών χρόνων.
Γνωριμία τους.
Συνύπαρξης.
Αντάλλαξαν ευχές.
Δώρα.
Από ένα παστέλι.
Αμυγδαλό-σουσαμένιο.
Παρότι και οι δύο.
Της υγιεινής διατροφής.
Το έριξαν έξω.
Πολύ έξω.
Πήγαν.
Στο κοντινότερο.

 Σουβλατζήδικο της γειτονιάς.
Και του χρόνου.
Θηρία…..

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Το "κέντημα" της μωρής μάνας……



Κυκλοφορεί στο βιβλίο φατσών.

Ένα βίντεο.

Διάρκειας μόνο 5 δευτερολέπτων.

Δεν θέλω.

Δεν πρέπει να του κάνω αναπαραγωγή.

Θα προσπαθήσω να το περιγράψω.

Τον λόγο θα τον καταλάβετε.

Ξεκινά με κάτι που μοιάζει με πλούσιο γυναικείο στήθος.

Ντυμένο με ένα  δαντελένιο στηθόδεσμο.

Μαυρόγκριζο.

Εικόνα αρκετά προκλητική.

Στη συνέχεια ο φακός  ανοίγει.

Και βλέπεις άναυδος.

Ότι δεν είναι γυναικείο στήθος.

Αλλά ο τρυφερός.

Ποπούλης.

Ενός βρέφους.

Που γελά.

Ανυποψίαστο.

Η μάνα.

Η μωρή μάνα.

Περήφανη.

Για την εξυπνάδα της.

Την ευρηματικότητα της.

Με ένα παρατεταμένο.

Τα-ρά-μ.

Εκθέτει.

Ανεπανόρθωτα.

Το παιδί της.

Στον κάθε ένα.

Παιδεραστή.

Με αυτόν τον ανόητο.

Ανεύθυνο.

Ανώριμο.

Τρόπο.
Όποιος.

Ή όποια.

Με βρίσκει.

Υπερβολικό.

Ας ρίξει μια ματιά εδώ.

Και εδώ.

Η σωστή ενημέρωση.

Μόνο καλό προσφέρει……

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Το …. πρήξιμο.



Όπα, όπα.

Σ’ αγαπώ.

Μα δεν σου τόπα…..

Και απού ντρέπεται.

Κακά ζει…..


Μην με παρεξηγείτε.

Μία παρενέργεια είναι.

Από το τόσο.

Ραδιοτηλεοπτικό.

Επετειακό.

Λυρο-κλαρινο- νησιώτικο ντιρλομάνι είναι…..