Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Τα βράδια….



Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,

αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,

που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει

ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,

μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη!

Δως μου το χέρι σου..

Δως μου το χέρι σου..

Τάσος Λειβαδίτης

Ela mou nte!




Ε Δου Του
«Χάου ντας δατ γουόρκ;»


Θέλει ανάλυση.
Ψηφιακή….

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Προκατ-α-βολικό.



Αυτήν την εποχή.
Που διαλύεται το σύμπαν.
Σκόπιμα.
Όχι από ηλιθιότητα.
Το να λέει κάποιος.
Για  όσους αντιστέκονται.
Με κάθε τρόπο.
Ότι είναι «γραφικοί».

 Ή πανηλίθιος είναι.
Ή βολεμένος.
Τακτοποιημένος.
Που κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά του.
Και τότε;


Καλά να πάθει…..

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Κομμάτια…..






 «Μας μαχαιρώνουν ήσυχα,
αυτά που περάσαν για πάντα»
Ζυράννα Ζατέλη.

Έπαρση να φάνε και οι κότες.



Ωραία ήταν η τηλεοπτική μετάδοση της παρέλασης.
Με την εκφωνήτρια να δίνει παράσταση.
Εθνικοπατριωτικών τσιτάτων.
Διανθισμένων με στίχους του Ελύτη.
Έτσι δεν πρόλαβε να μας πει.  
Πια ήταν τα πολλά δημόσια δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια.
Που περνούσαν παρελαύνοντας.
Μάθαμε  όμως πια ήταν 
τα δύο ιδιωτικά  εκπαιδευτήρια της πόλης μας. 


Όσο για τους επισήμους;
Φέτος ήταν πιο κόσμιοι.
Πλην ενός.
Χορτασμένος από δόξα και τιμή.
Κοίταζε συνέχεια το κινητό του.
Αν έχει κλήση ή μήνυμα.
Και το ρολόι του.
Βαριόταν.
Φαινόταν….

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Όχι; Μα Ναι!


Πόσο πολύπλοκη είναι η αφέλεια;
Όσο και αν είναι.
Που είναι.
Διαμορφώνει καταστάσεις.
Με  πτώσεις από τα σύννεφα.
Μέχρι σταυροκοπήματα.
Και με όλα τα παρωχημένα ενδιάμεσα.
Σε ένα ολοκληρωμένο σχήμα.
Κύκλου.
Φαύλου.
Υπαρκτού.
Τετραγωνίσιμου.
Με τα ατράνταχτα επιχειρήματα.
Της ανεπαρκούς, ενίοτε και αμήχανης Δημοκρατίας μας.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.



Πριν από λίγο.
Εισέπραξα το βδομαδιάτικο.
Που λέει  ο λόγος.
Εβδομήντα οκτώ Ευρουλάκια.
Ολόκληρα!
Έχοντας ως δεδομένο.
Ότι τρέχει ένας απλήρωτος λογαριασμός.
Με ποσό κοντά στο χιλιάρικο.
Τι κάνω;
Θα τα τσακίσω.
Τα εβδομήντα οκτώ Ευρώ.
Δεν θα αφήσω σεντσάκι ζωγραφιστό.
Απόψε κιόλας.
Πριν μου τα φάνε.


Από βδομάδα έχει ο Θεός.
Μπορεί να βρεθεί κάποιος να με υιοθετήσει!  
...

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Φθινόπωρο; Φθηνόπορο …….



Στους ξύλινους στύλους.


Στα καλώδια.

 Με φόντο το γκρι.
Ενός άνυδρου ουρανού.
Τα πουλιά.
Προετοιμάζονται.
Για το μεγάλο ταξίδι.
Χαζεύοντας.
Έναν άνθρωπο.
Ποιο πέρα.
Στα χαμηλά.


Να κλωτσά μια πέτρα.
Ξεχασμένη.
Μισοχωμένη στο χώμα……

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Ως κόρη οφθαλμού.



Αυτός είναι ο τελευταίος φετινός  σπορίτης.
Είναι μελιτζάνα.
 

Τον περίμενα καιρό.
Για να ωριμάσει.
Τον πρόσεχα πως και τι.
Να μην σαπίσει.
Και να μην τον φάνε τα ποντίκια.
Από αύριο θα τον αφήσω να σιτέψει.
Να μαραθεί.
Στη σκιά.
Αρκετές ημέρες.
Και ύστερα θα τον … σφάξω.
Για να βγάλω τους σπόρους.
Που θα φυλάξω, αφού πρώτα στεγνώσουν εντελώς.
Για του χρόνου.
Αν υπάρχουμε ακόμα.
Χωράφια και ιδιοκτήτες………

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Μόνο ντροπή;




Η ντροπή της Δύσης.
Μεταξύ φάρμας και… πιρουνιού «χάνεται» το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων, για λόγους που σχετίζονται με την εμφάνιση ή το μέγεθος, ενώ την ίδια στιγμή περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι λιμοκτονούν


 Την τεράστια σπατάλη τροφίμων, σε μια περίοδο που οι πεινασμένοι στον πλανήτη αυξάνονται δραματικά αγγίζοντας το ένα δισεκατομμύριο, επιβεβαιώνουν οι χθεσινές αποκαλύψεις της Tesco. H βρετανική αλυσίδα σουπερμάρκετ ανακοίνωσε ότι -ούτε λίγο ούτε πολύ- τα 2/3 των σαλατών που πουλάει συσκευασμένες σε πλαστικές σακούλες καταλήγουν στα σκουπίδια.
Αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά νούμερα για τα τρόφιμα που καταλήγουν αχρησιμοποίητα στους σκουπιδοτενεκέδες, ο βρετανικός κολοσσός λιανικού εμπορίου ανακοίνωσε συγκεκριμένα ότι το 68% των συσκευασμένων σαλατών που πωλεί στα καταστήματά του καταλήγει στα σκουπίδια, ενώ την ίδια τύχη έχει και το 40% των μήλων, το 25% των σταφυλιών, το 20% των μπανανών αλλά και το 50% του ψωμιού και των παραγώγων δημητριακών.


Συνολικά στο α” εξάμηνο του 2013 μόνο η Tesco πέταξε 28.500 τόνους τροφίμων, ενώ κάθε χρόνο καταλήγουν στους βρετανικούς σκουπιδοτενεκέδες περισσότεροι από 15 εκατομμύρια τόνους τρόφιμα. Στις ΗΠΑ η αντίστοιχη ποσότητα αγγίζει τους 40 εκατομμύρια τόνους. Τα τρόφιμα αυτά θα ήταν υπεραρκετά για εξαφανίσουν την πείνα από τον πλανήτη.


Όπως εκτιμούν οι ειδικοί, το ένα περίπου δισεκατομμύριο πεινασμένων της Γης θα μπορούσε σήμερα να ξεφύγει από τον υποσιτισμό με λιγότερο από το 25% των τροφίμων που πετάγονται σε ΗΠΑ, Βρετανία και Ευρώπη. Αυτό όμως δεν συμβαίνει για διάφορους λόγους. Το 20%-40% των φρούτων και των λαχανικών που παράγονται για παράδειγμα στη Βρετανία πετιούνται προτού καν φτάσουν στα καταστήματα κυρίως επειδή δεν είναι σύμφωνα με τα αυστηρά πρότυπα… εμφάνισης που εφαρμόζουν τα σουπερμάρκετ.
Η σπατάλη -εν μέσω εκτεταμένης πείνας- δεν συμβαίνει μόνο στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα. Περίπου 2,3 τόνοι ψαριών πετάγονται κάθε χρόνο στον Βόρειο Ατλαντικό και τη Βόρεια Θάλασσα. Το εξοργιστικό είναι ότι το 40%-60% των ψαριών που ψαρεύονται στην Ευρώπη πετάγονται είτε γιατί είναι λάθος είδος, είτε γιατί τα ψάρια είναι στο λάθος… μέγεθος, είτε εξαιτίας του άρρωστου συστήματος ποσοστώσεων της Ε.Ε.


Οι σπάταλες Ευρώπη, ΗΠΑ και Βρετανία διαθέτουν σήμερα υπερδιπλάσιες ποσότητες τροφίμων σε σχέση με αυτές που αντιστοιχούν στις διατροφικές ανάγκες των πληθυσμών τους και το τραγικό είναι ότι ως και το 50% της προσφοράς αυτών των τροφίμων καταστρέφεται πριν φτάσει στους σιτιζόμενους, στη διαδρομή δηλαδή μεταξύ φάρμας και… πιρουνιού.


Έτσι, ενώ παράγονται στον πλανήτη κάθε μέρα τρόφιμα που επαρκούν για τη χορήγηση 4.600 θερμίδων ανά άνθρωπο, καταναλώνονται –κατά μέσο όρο– μόνο οι 2.000. Περισσότερες από τις μισές θερμίδες χάνονται δηλαδή στη διαδρομή. Κι όμως οι αναλύσεις δείχνουν ότι αν τα τρόφιμα που κατευθύνονται στα σκουπίδια μειώνονταν δραστικά, τότε θα μπορούσε να εξοικονομηθεί έως και το 1/3 της παγκόσμιας προσφοράς τροφίμων. Ποσότητα ικανή να θρέψει 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους και να αφήσει και αρκετό πλεόνασμα για την κάλυψη του 130% των διατροφικών απαιτήσεων του πληθυσμού της Γης.
Του Μπάμπη Μιχάλη
(Εφημερίδα των συντακτών 22-10-2013)



Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Οι καταληψίες της καρδιάς .


Βυθίστηκα.
Χάθηκα.
Ξανά.
Μετά από καιρό.
Σε ένα γλυκό λήθαργο.
Πυρετού.
Παράξενου.
Αποχαυνωτικού.
Χωρίς ρίγη και κρυάδες.
Προσπάθησα να διαβάσω.
Με τίποτα.
Ή να δω τηλεόραση.
Δεν άντεξα τη τόση φτώχεια.
Τη κακομοιριά.
Έβαλα λοιπόν τα ακουστικά.
Συντονίστηκα στην ΕΡΑ Χανίων.
Και πέρασα μια χαρά.
Πήρα κουράγιο.
Και δύναμη.
Για άλλη μια φορά.
Από τους εναπομείναντες.
Τα παλικάρια.
Ευχαριστώ παιδιά.....

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Νηστικό και κρυωμένο αρκούδι χορεύει;



Χθες ήταν άλλη μια ημέρα δύσκολη.
Κήπος πρωί-πρωί.
 Σκοτεινά.
Όπως κάθε πρωί. 
Ακούγοντας τους «Απασφαλισμένους»
Μετά διανομές.
«Γαία» για την άσκηση των καθηκόντων.

 Κήπος ξανά για φυτέματα.
Λίγο πριν τη βροχή.
Με τη ψυχή στο στόμα.
Ξανά «γαία».
Και πριν προλάβω το μεσημεριανό φαγητό, ήρθαν τα παιδιά.

 Από τη Κύπρο.
Σπουδαστές της Τεχνικής και Γεωργικής Σχολής Αμμοχώστου-Αυγόρου.
Με συνοδό καθηγητή τους το κ. Αρσένη.
Η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη να κρατήσει από τις 2 μέχρι τις 3 .
Περίπου.
Έφυγαν μετά τις 4.
Τόσο ήταν το ενδιαφέρον που έδειξαν.
Ξεκουράζοντας με.
Και σωματικά και ψυχικά.
Όπως συμβαίνει με όλες τις επισκέψεις.
Τέτοιου είδους.
Βεβαίως η ημέρα συνεχίστηκε.
Ξανά στις αγροτικές δουλειές.
Και τέλειωσε στη «γαία».
Με ένα γερό κρύωμα!
Και νηστικό επίσης.
 Επειδή πολλοί  με ερωτούν.
Ή επειδή κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι παίρνω χρήματα.
Ασκώ τα καθήκοντα του προέδρου, χωρίς χρήματα.
Εθελοντικά.
Ναι αλλά πουλάς τα προϊόντα σου εκεί.
Θα μου πει κάποιος.
Μαζί με τα δικά μου πωλούνται και όλων των άλλων συναδέλφων βιοκαλλιεργητών, που είναι μέλη και συνεπείς απέναντι στο συνεταιρισμό.
Η συνέπεια καθορίζεται από το καταστατικό λειτουργίας του συνεταιρισμού.
Και τηρείται κατά γράμμα.
Επιπλέον.
Φροντίζω να πληρώνονται πρώτα εκείνοι και μετά εγώ.
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω, αλλά όσο αντέξω θα το κάνω.
Χωρίς να κοροϊδεύω.
Με πλήρη αίσθηση της ευθύνης που έχω αναλάβει.
Αυτά για τις κακές γλώσσες……

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Περαστικά


Με τέτοια ζέστη που έχει,
σίγουρα θα ξανακάνει σεισμό.
Μεγαλύτερο.
Τουλάχιστον 10άρι.
Στο επόμενο δευτερόλεπτο.
Επιπλέον,
με τη βροχή που θα πέσει,
ότι ηλιοθιόνεια,
με τα οποία μας ψεκάζουν, 
έχουν μείνει στην ατμόσφαιρα,
θα μας έρθουν στο δόξα πατρί.
Για περισσότερη θεία φώτηση…

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Η ελπίδα πότε πεθαίνει;




Ήταν πάνω από 60 χρονών.
Υπέρβαρος.
Με προβλήματα αναπνευστικά.
Διαβήτη.
Πίεση.
Κυρίως.
Χώρια όλα τα υπόλοιπα.
Θείος μου καλό.
Γαμπρός στο σόι της μάνας μου.
Με αγαπούσε.
Τον αγαπούσα.
Καημός του ήταν,  
που δεν παντρευόμουν.
Μία των ημερών  κρύωσε.
Άσχημα.
Καλπάζουσα πνευμονία.
Έμεινε ξερός στα χέρια της θείας μου.
Που ειδοποίησε άμεσα τα παιδιά τους.
Και το 166.
Έξι άνθρωποι ζορίστηκαν.
Να τον μεταφέρουν στο ασθενοφόρο.
Πεθαμένο.
Μέχρι να φτάσουν στο νοσοκομείο
 το «γιατρουδάκι»,
 τον είχε επαναφέρει στη ζωή.
Άκουσε τον εξάψαλμο.
Παρουσία των συγγενών.
Από τον τότε  προϊστάμενο της εντατικής.
Όπου τον έβαλαν.
Συνδεδεμένο με ότι μηχανήματα είχαν.
Γιατί τον επανέφερε στη ζωή;
Αφού δεν έχει πια ζωή.
Είπε στις ξαδέλφες μου να ετοιμάζονται για κηδεία.
Δεν θα ζούσε πάνω από 24 ώρες.
Στη καλλίτερη των περιπτώσεων.
Και αν δεν βελτιωθεί,
θα σταματήσουν τα μηχανήματα.
Με την άδεια τους.
Ομόφωνη όμως.
Κάποια στιγμή το βράδυ πετάχτηκα να μάθω νέα.
Τα ξαδέλφια μου με τα ξαδέλφια τους,
από το άλλο σόι,
ετοιμαζόντουσαν για τη κηδεία.
Μνήματα, νεκρόκασες και όλα λοιπά μακάβρια.
Είχαν συμφωνήσει να σταματήσουν την επομένη τα μηχανήματα.
Αν δεν υπήρχε βελτίωση.
Για να μην τυραννιέται.
Δεν ξέρω τι με έπιασε.
Τους έβαλα τις φωνές.
Αν αυτός ο άνθρωπος.
Είχε μία ευκαιρία στο δισεκατομμύριο  να ζήσει.
Δεν έπρεπε να του τη στερήσει κανείς.
Ούτε οι γιατροί.
Ούτε τα παιδιά του.
Ο θείος τελικά άντεξε.


Σε μία βδομάδα βγήκε από την εντατική.
«Περιμένω να παντρευτείς και μετά θα πεθάνω.»
Μου είπε μόλις με είδε.
Χαμογελαστός.
Ροδοκόκκινος.
Ζωηρός.
Τον κράτησαν λίγες ημέρες ακόμα
και τον έστειλαν σπίτι του.
Έζησε αρκετά χρόνια ακόμα.
Τα τελευταία κατάκοιτος.
Έζησε όμως.
Χωρίς να με δει παντρεμένο τελικά.
Μετά από αυτό το γεγονός.
Μάθημα ζωής.
Είδα με άλλο μάτι. 
Τη ζωή.
Δυνάμωσα τις αντοχές μου με αισιοδοξία.
Για το οτιδήποτε.






Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Ερωτηματικό.


Πριν από λίγο.
Το έζησα.
Δυο λάλησαν.
Οι αποδέλοιποι χόρεψαν.
Μες το θεωρητικό  προβληματισμό.
Άκρως δημοκρατικά.
Τόση δημοκρατίλα δεν αντέχεται.
Με τίποτα!
Μην σας ανησυχεί.
Παραμιλώ.
Προς το παρόν.
Παρακρουστικά.
Από τα νεύρα μου.


Θα μου περάσει.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Νάμαστε πάλι….



Οι μεν της Ενότητας.
Θα αποκλείσουν για 2 ημέρες.
Αύριο και μεθαύριο.

 Την εφορία Χανίων.
Οι δε της Ενωτικής.
Θα … συλλαλητηριέψουν.
Έξω από την Αντιπεριφέρεια.
Μεθαύριο.
Για τους επιπλέον φόρους.
Των αγροτεμαχίων. 
Που θα τους βάλουν να πληρώσουν.
Μάλιστα.
Κάτι άλλο;
Καινούργιο;
Πρωτότυπο;
Πιο αποτελεσματικό;
Που να αποτρέψει τα μελλούμενα;   
Μπα.

 Δεν  είναι απαραίτητο.....

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Σεισμοφτερουγίσματα.

Οδηγούσα προς το κέντρο.
Από τη Νεάρχου.
Δεξιά και αριστερά του δρόμου, 
έβλεπα κόσμο στα πεζοδρόμια.
Πολύ για Σαββάτο απόγευμα.
Οι περισσότεροι μιλούσαν στα κινητά τους.
Δεν έδωσα σημασία.
Υπέθεσα, αφηρημένα,   
ότι ήταν ένα μαζικό πλην όμως τυχαίο 
κρούσμα κινητό-τηλεφωνικής εξάρτησης.

Φτάνοντας στη Δημητρακάκη, στη «γαία»,
 είδα πάλι πολύ κόσμο.
Μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μου. 
Μπα, γιατί τέτοια κοσμοπλημμύρα; 
Τώρα θυμήθηκαν, 
μετά από 4 μήνες, 
να μου κάνουν πάρτι έκπληξη, 
για την ανάληψη του θώκου;

Αναρωτήθηκα.
Αμ δε.
Σεισμός ήταν!


Ευτυχώς που συμβαίνει και αυτό καμιά φορά, 
για να βγαίνουμε στους δρόμους……

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Τρίχες και τριχιές.



Οι πολίτες των Χανίων.
Είναι ενεργοί;
Ανενεργοί;
Ή ενεργημένοι;



Θα φανεί.
Σύντομα…..

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Ένας "κακομοίρης".





Αφότου άρχισα να ασχολούμαι με τη βιολογική γεωργία.
Και τη φιλοσοφία της.
Γνώρισα ένα καινούργιο κόσμο.
Γύρω μου.
Στο χώμα.
Στον αέρα.
Στο νερό.
Η γνωριμία μαζί του ήταν μια τεράστια πρόκληση.
Μια αξεπέραστη εμπειρία.
Με διάρκεια.

Παράλληλα.
Γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους.
Έκανα νέους φίλους.
Κατάφερα να σκέφτομαι.
Σε βάθος.
Με λογική.
Απέκτησα διορατικότητα.
Έμαθα να έχω υπομονή.
Προσμονή.
Ψυχραιμία.
Να αντέχω στις αποτυχίες.
Στις απογοητεύσεις.
Να διαχειρίζομαι σωστά τη λύπη.
Τη χαρά.
Το κυριότερο.
Δεν στερήθηκα το όνειρο.
Χωρίς να ονειροβατώ.
Εξακολουθώ να ονειρεύομαι.
Και μου αρέσει.
Λεφτά πάντως δεν έκανα.
Ούτε πρόκειται να κάνω.
Και λοιπόν;

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Εποχικό.


Έρχεται χειμώνας.
Βαρύς.
Σκληρός.
Παγωμένος.
Κακός.
Μακρύς.


Αφήστε τα παράθυρα ανοιχτά.
Να μπεί η λιακάδα.
Που υπάρχει ακόμα.
Όσο υπάρχει.
Γεμίστε τις ψυχές σας με φως.
Ζεστασιά.
Θαλπωρή.
Θα χρειαστεί.
Σίγουρα.