Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Νισάφι πια….


Ας κάνουμε και εμείς μια λίστα.
Με τις ευχές μας. 


Μπας και ξορκίσουμε το κακό.
Χρονιάρες μέρες που είναι!
Και αν του περνάει, 
ας μη ξορκιστεί….

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Ουαί και αλίμονο υποκριτές…

Εξακολουθούμε να βλέπουμε και να ακούμε. Θέλοντας και μη. Καταιγιστικά. Για διάφορες φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Εν μέσω εορτών. Από μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια, μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ,  Ελληνικών  ή ξένων συμφερόντων,  εφοπλιστές και φυσικά τράπεζες.

 Τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια στήριξαν και στηρίζουν τα Μνημόνια.  Εκπέμπουν χωρίς να έχουν άδειες λειτουργίας. Παραποιούν ή κρύβουν την αλήθεια. Προπαγανδίζουν όλα  όσα τους ανατίθενται,  με τους μεγαλοδημοσιογράφους-αχυράνθρωπους,  από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Των σύγχρονων πολιτικών και των καναλαρχών-μεγαλοεργολάβων-εφοπλιστών-μεγαλοεκδοτών.  Στόχος η χειραγώγηση των πολιτών και η εξαθλίωση τους. Φυσικά προς όφελος δικό τους.


Οι τράπεζες πήραν 28 δισεκατομμύρια Ευρώ το 2009 ως ενίσχυση κεφαλαίου.  Η  Κομισιόν απαίτησε και πέτυχε, να μην πληρώσουν οι τράπεζες τις δόσεις, των 1,11 δις Ευρώ,  αυτού του δανείου. Θα τα πληρώσουμε όλοι εμείς  με τα τελευταία μέτρα. Το ίδιο θα γίνει και με τα 34 δις, που μετά την  ανακεφαλαιοποίηση τους θα γίνουν 50 δις. Η υπερχρέωση του κοσμάκη, με τα στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες,   έχει ως αποτέλεσμα οι τράπεζες να απειλούν με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, να εκβιάζουν  ή να κάνουν αυθαίρετες παρακρατήσεις και να παρενοχλούν διαρκώς, με τακτικές που παραπέμπουν σε τοκογλυφικές μαφίες.

 Τα σούπερ μάρκετ, ξεπερνώντας  τη περίοδο των εναρμονισμένων τακτικών, στο καθορισμό των τιμών βασικών αγαθών, συνεχίζουν, όχι μόνο να διατηρούν τις τιμές πολύ ακριβές, αλλά και να κάνουν ανατιμήσεις επιπλέον. Εκτός αυτού απολύουν εργαζόμενους ή μειώνουν τους μισθούς, ως η τρόικα επιτάσσει. Θησαυρίζοντας, βεβαίως. 

 Τελευταίους άφησα τους εφοπλιστές. Που δηλώνουν και αυτοί παρόντες, στα μεγαλόψυχα φιλανθρωπικά γκαλά και πάρτι. Από τα νέα μέτρα, που άφησαν εκτός τις 56 φοροαπαλλαγές τους, το όφελος του Ελληνικού κράτους θα είναι το αστρονομικό ποσό των 150 εκατομμυρίων Ευρώ. Όταν τα καθαρά τους κέρδη είναι 14 δις συνολικά. Αγοράζουν νέα πλοία θα μου πείτε. Ναι, αγοράζουν νέα πλοία, μα δεν τα επανδρώνουν με Έλληνες ναυτικούς. Και αν παίρνουν Έλληνες έχουν μειώσει πάρα πολύ τους μισθούς τους.  Με τα ίδια μέτρα,  οι  συνταξιούχοι   αγρότες, θα πληρώσουν με περικοπές των πενιχρών συντάξεων τους 800 εκατομμύρια. Αυτοί δεν μπορούν να εκβιάσουν. Ότι θα πάρουν τα καράβια τους και θα φύγουν. Αφού δεν έχουν καράβια. Έχουν όμως ρόζους στα χέρια. ….

 Πόσο αισχροί πρέπει να είναι όλοι αυτοί που θέλουν να σώσουν με ξεροκόμματα και ψίχουλα τον κόσμο που πεινάει;

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

«Χίλια καλώς σας ήβραμε».


Χρόνια καλά,
όμορφα,
ευτυχισμένα
και
δημιουργικά.
Καλά Χριστούγεννα.
Και φρόνιμα…..

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη.


Σεβαστέ μου Άγιε  Βασίλη.
Σήμερα δούλεψα πολύ. Παρόλο που ψιλόβρεχε, φύσαγε αέρας και έκανε κρύο. Ήμουν ντυμένος καλά, ζεστά. Προφυλαγμένος  με τη μουσαμαδιά και τις γαλότσες. Ξεκίνησα το πρωί στις 7.30 και σχόλασα το απόγευμα στις 4.30. Αν ήταν μια οποιαδήποτε άλλη ημέρα θα την άραζα και θα ξεκουραζόμουν. Στη ζεστασιά. Αλλά καθώς ήταν προ-παραμονή των Χριστουγέννων, δεν γινόταν διαφορετικά. Αν κρυώσω, αν αρρωστήσω, τα χρήματα που θα , αν , όποτε  πάρω, δεν θα φτάσουν για γιατρούς και φάρμακα. Παρηγοριέμαι όμως, ότι αν κάνω και πυρετό, θα παριστάνω τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια. Δέντρο δεν στόλισα. Δεν πρόλαβα. Χρόνια δεν προλαβαίνω. Θα στολίζω το κρεβάτι. Κάτι είναι και αυτό.
Τελειώνοντας, κουρασμένος, έφτιαξα ένα καφέ.  Πίνοντας τον,  πήρα να ξεφυλλίζω την εφημερίδα. Έχω ένα κουσούρι. Παρά τη μυωπία, τον αστιγματισμό και πρόσφατα την πρεσβυωπία, μου αρέσει να διαβάζω τα ψιλά γράμματα. Κάπου εκεί λοιπόν στα ψιλά, διάβασα ότι στην ΕΡΤ γίνονται προσλήψεις σωρηδόν, «ειδικών συμβούλων». Με μισθούς 3000 Ευρώ για κάθε μήνα. Δεν ήταν από την αρχή τόσα. Πριν από ένα μήνα έπαιρναν 1800, αλλά επειδή ήταν λίγα, μπρος στις υπηρεσίες και τις συμβουλές που προσφέρουν, οι πολιτικοί τους πάτρωνες τους έδωσαν κάτι τις  παραπάνω.
Το δώρο που ζητάω, Άγιε μου, από εσένα είναι, μια πρόσληψη. Ειδικού Συμβούλου. Στην ΕΡΤ. Το θέλω πολύ. Να παίρνω τον Πάνο Παναγιωτόπουλο στο τηλέφωνο, όταν συνεντευξιάζεται στη ΝΕΤ. Να  προσποιείται ότι συνομιλεί, για κυβερνητικά θέματα με τον Αντωνάκη. Τον Πρωθυπουργό. Και ο στρατηγός από δίπλα του, να είναι σε στάση προσοχής. Άγαλμα. Αγγούρι όρθιο.
Κάνε το θαύμα σου σε παρακαλώ. Ο ελληνισμός, απανταχού της γης έχει ανάγκη από τέτοιου είδους τηλεοπτικές εικόνες. Τούτες τις δύσκολες εποχές. Έχω τη   διάθεση,  να μετατρέψω αυτές τις, ανυπέρβλητα  παλιγγενεσιακές του Έθνους στιγμές, σε απείρου κάλους. Και μόνο κάλους...
Ελπίζω να πραγματοποιήσεις αυτή τη φορά την επιθυμία μου. Σου υπενθυμίζω ότι  μια άλλη φορά,  πριν από χρόνια, επί ΠΑΣΟΚ, σου είχα ζητήσει να προσληφθώ μέσω ΑΣΕΠ ως ντουζιέρα, σε δημόσια υπηρεσία, μα δεν έγινε τίποτα.
Σε ευχαριστώ πολύ, για το χρόνο Σου.
Και του χρόνου με υγεία.
Πάντα, με ή χωρίς δώρο, πιστός Σου.


Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Τζί-νγκο μπέ-λς

Εδώ που φτάσαμε 
Χριστούγεννα ή Πάσχα 
το ίδιο κάνει. 

  

Καμπάνες να ακούγονται....

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Τέλεια η Συντέλεια.



Έβγαλε  τον ήλιο.


Φύσηξε και λίγο αεράκι.
Στέγνωσαν τα δέντρα και τα χόρτα.
Να το ξανακάνουμε ....

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Στη χαρούμενη ανηφόρα, με ένα σαράβαλο.


"Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη
αν νιώθει ότι φταίει…"
Γ. Αγγελάκας.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Φιλανθρωπικές ατρα-κσσσ-ιόν.



Τραβούσα, ως συνήθως, τα δικά μου ζόρια. Ψυχικά και σωματικά. Υπό βροχή. Καλυμμένος με τη μουσαμαδιά και τις γαλότσες.  Το μόνο που  μου έλειπε ήταν να χτυπήσει το τηλέφωνο. Το νέο φτηνιάρικο, που πριν καλά καλά  πάρω,  έσπασα κιόλας. Που χτύπησε! Στη προσπάθεια μου, με βρεγμένα και γεμάτα λάσπες χέρια να το βγάλω από τη στενή τσέπη, το άνοιξα κατά λάθος.  Πριν δω ποιος με καλούσε.  Αναγκαστικά μίλησα. Ήταν μία δημοσιογράφος. Από τοπικό τηλεοπτικό σταθμό.  Εκτός του ότι είμαστε συγγενείς, την εκτιμώ ιδιαίτερα για τη ποιότητα της δουλειάς της. Είναι έξυπνη, διακριτική, καταρτισμένη και κυρίως αποτελεσματική.
Με κάλεσε σε ένα τηλεμαραθώνιο αγάπης και αλληλεγγύης.  Να παραστώ, σε ένα από τα εναλλασσόμενα  ανά ημίωρο «πάνελ». Την ευθύνη της πραγματοποίησης και παρουσίασης την είχε εκείνη.  Κατόπιν εντολής του εργοδότη της υποθέτω. Ευγενικά και εμμέσως πλην σαφώς,  αρνήθηκα. Ευχαριστώντας την βέβαια.
Ο λόγος της άρνησης μου πολλαπλός.
Κυρίως αρνήθηκα γιατί δεν ήθελα, με την εκεί παρουσία μου, να γίνω ένας από  αυτούς ή αυτές. Είμαι σίγουρος ότι θα παρελάσουν από εκεί. Για τους περισσότερους από αυτούς είναι η περίοδος της φιλανθρωπίας. Πάντα λίγο καιρό πριν τα Χριστούγεννα, «συγκινούνται» από το δράμα των φτωχών. Παλαιών και νέων. Που καταφεύγουν στα συσσίτια. Μετά  τους ξεχνούν. Το επικοινωνιακό τους κομμάτι όμως το έχουν κάνει. Κραυγαλέα, πρόστυχα, αυτοδιαφημιστηκά, ναρκισσιστικά, μικρόκαρδα. Πανομοιότυπα με την εποχή τους….

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Αμαρτία εξομολογούμενη…



Λίγο μετά το μεσημέρι, βρέθηκα να οδηγώ, στη νότια παράλληλο της Εθνικής Οδού. Κοντά στα Νεροκούρου. Βιαζόμουν. Έβλεπα απέναντι, στο βάθος του ορίζοντα τη βροχή να έρχεται. Είχα πολλά πράγματα να κάνω στους κήπους. Ξαφνικά ανακάλυψα, ότι το ένα λάστιχο του αυτοκινήτου ήταν εντελώς ξεφούσκωτο. Μέχρι να μπορέσω να ξεβιδώσω τα μπουλόνια, που ήταν πολύ σφιχτά βιδωμένα, για να αλλάξω τη ρόδα, άρχισε να βρέχει. Βλαστήμησα την απερισκεψία μου, να φύγω από το σπίτι, χωρίς να έχω πάρει τη μουσαμαδιά. Ενώ γνώριζα ότι θα έβρεχε. 


Λίγο πριν τελειώσω, σταμάτησε δίπλα στο αυτοκίνητο μου και στη μέση του δρόμου, μία μπέμπα. Παλιό μοντέλο. Σήκωσα το κεφάλι έτσι όπως ήμουν σκυφτός και είδα να ανοίγει το φιμέ τζάμι του οδηγού. Φάνηκε το κεφάλι του. Ήταν ένας 70μηντάρης και, με κομοδινί μαλλί.
Με ρώτησε «δεν μου λες ρε μπάρμπα, που είναι του τάδε το συνεργείο;» Δεν με πείραξε το «ρε μπάρμπα». Είμαι μαθημένος. Με ενόχλησε  η αγένεια του … τζόβενου.
«Στο στενό που είναι λίγο παρακάτω και δεξιά θα στρίψετε, κύριε, και στο σταυροδρόμι που θα συναντήσετε θα πάτε πάλι δεξιά και μετά ευθεία. Θα το βρείτε πολύ εύκολα»
Του απάντησα ευγενικότατα. Παρά τη τσαντίλα μου.
Έφυγε και δεν είπε ευχαριστώ. Τον είδα να στρίβει χωρίς να βγάλει φλας, από εκεί που του είχα υποδείξει. 


Μου έφυγαν όλα. Νεύρα, άγχος, στεναχώρια. Ακόμα και το γεγονός ότι ήμουν μούσκεμα δεν με πείραζε. Δεν είχα κάνει μία καλή πράξη. Το αντίθετο. Τον είχα στείλει να πάει στη Μαλάξα! Χωρίς τύψεις. Το συνεργείο που ζητούσε, ήταν 500 μέτρα παρακάτω. Ευθεία….

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Χαμένα όνειρα στα στείρα αμπέλια.


Συγκλονιστήκαμε πάλι. 
Ομαδικώς. 
Οι της «παγκόσμιας κοινής γνώμης». 
Από τις θλιβερές μας, πρώτες  ειδήσεις. 
Για τη δολοφονία των 20 Αμερικανόπουλων. 
Υπήρχαν και άλλα παιδιά. 
Χιλιάδες. 
Στο μικρό μας πλανήτη. 
Που δεν ήταν Αμερικανάκια. 
Πέθαναν από τη πείνα. 
Τη δίψα. 
Σκοτώθηκαν από σφαίρες πολεμικών συρράξεων. 
Έπαθαν ασφυξία μέσα σε κρύπτες φορτηγών αυτοκινήτων.   
Πνίγηκαν στα στενά 
της παγκοσμιοποιημένης Σκύλας 
και νεοφιλελεύθερης  οικονομικά Χάρυβδης. 
Ειδικά για αυτά τα τελευταία,
δεν θα βρεθούν μάνες να τα κλάψουν. 
Πνίγηκαν μαζί τους.
Για αυτά τα παιδιά καμία συγκίνηση.
Καμία θλίψη.
Κανένας συγκλονισμός.
Κανένας επικήδειος.
Κανένα δάκρυ.
Γιατί δεν είναι θέμα στις ειδήσεις.
Σαν μα μην υπήρξαν.
Ποτέ…

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Η μετεωρολόγος γουρουνίτσα.


«Όντε δεις το γουρούνι να αναμαζώνει  τη κοιμητέ του, βαρύς χειμώνας έρχεται».

 Αυτό μου το είχε πρωτοπεί η γιαγιά μου η Καστελιανή. Όταν ήμουν νήπιο. Στο χωριό. Και το θυμάμαι πολύ καλά. Γιατί την άλλη μέρα, άστραψε, βρόντηξε, φύσηξε πολύ δυνατός αέρας,  έριχνε για 2 ή 3 ημέρες  καταρρακτώδη βροχή, και μετά χιόνι. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είχα δει χιόνι. Με το κατακαίρι είχε κοπεί το ρεύμα και είχαν ανάψει τους λύχνους. Η λεπίδα  στο ταβάνι ήπιε τόσο νερό που  μούλιασε. Από τη νοτιοδυτική πλευρά του σπιτιού έτρεχε ποτάμι από το ταβάνι,  μέσα στο σπίτι και είχε κάνει αυλάκι στο χωμάτινο πάτωμα. Το μαρτύριο όμως ήταν αλλού. Στο ότι είχε μπουκώσει η παραστιά στο τζάκι και ο καπνός δεν έβγαινε έξω. Αποτέλεσμα ήταν τα μάτια μου να τσούζουν από το καπνό και να κλαίω. Για να με καλμάρουν οι 2 τότε απάντρευτες θείες μου, με έντυσαν καλά και βγήκαμε στην αυλή. Φτιάξαμε ένα χιονάνθρωπο. Ανάμεσα  στη ρίζα της μουρνιάς και το φούρνο. Εκεί έκοβε λίγο ο αέρας.

 Από τότε το έχω ακούσει και άλλες φορές. Από τη μητέρα μου. Όταν είχαμε δικά μας γουρούνια. Και πάντα αυτό συνέβαινε. 

 Σήμερα το πρωί, παρατήρησα το γουρούνι του γαμπρού μου. Μόλις του πέταξα τα σκάρτα ραπάνια, αντί να τα φάει, τα έβαλε εκεί που κοιμάται. Είχε μαζέψει και άλλα. Παλαιότερα. Από χτες πρέπει να είχε ξεκινήσει. Οπότε; Ας ετοιμαστούμε. Έστω ψυχολογικά........

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Βιολογικά, χωρίς συζήτηση!


Κάποια από τα λαχανικά και τα φρούτα, είναι αρκετά δύσκολα στη καλλιέργεια και τη παραγωγή τους. Όχι μόνο στη βιολογική γεωργία, αλλά και στη συμβατική. Η δυσκολία αυτή προέρχεται από τη φύση των φυτών. Είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητα από κάποια άλλα,  στις προσβολές από εχθρούς. Μύκητες ή έντομα. Ή τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Αν προσθέσομε το γεγονός ότι στη βιολογική γεωργία δεν χρησιμοποιούνται, μεταξύ άλλων,  προφυτρωτικά επιλεκτικά ζιζανιοκτόνα, η δυσκολία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Ποια είναι αυτά τα λαχανικά και τα φρούτα;   
Μήλα, σέλινο, φράουλες, ροδάκινα, σπανάκι, νεκταρίνια, σταφύλια, πιπεριές, πατάτες, μαρούλια, αγγούρια, φασόλια φρέσκα και μύρτιλλα.
Σύμφωνα  με τον EWG (Environmental Working Group), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό περιβαλλοντικής έρευνας, αυτή είναι η «βρώμικη δεκατριάδα», δηλαδή τα πιο επιβαρημένα με φυτοφάρμακα αγροτικά προϊόντα.
 Υπόψη ότι η  έρευνα πραγματοποιήθηκε με μετρήσεις σε μη βιολογικά φρούτα και λαχανικά, όπως τα τρώμε συνήθως (πλυμένα,  με ή χωρίς τη φλούδα, ψημένα ή νωπά, ανάλογα το προϊόν και πως καταναλώνεται).
Το κυριότερο; Αποδείχτηκε πως εκείνοι που καταναλώνουν 5 από αυτά τα φρούτα και τα λαχανικά  την ημέρα, βάζουν στον οργανισμό τους, κατά μέσο όρο 10 διαφορετικά φυτοφάρμακα, την ημέρα.
Ας λένε διάφορες άλλες επιστημονικές έρευνες ότι το τάδε λαχανικό ή το δείνα φρούτο, προασπίζουν την υγεία του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι στο καρκίνο. Αν είναι ψεκασμένα λοιπόν, πιο το διάφορο…

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Το "αφορεσμένο βρομοθήλυκο".


 Ο μπαμπάς δεν πήγε στη δουλειά. Για 2 ημέρες. Είχε αυτή τη πολυτέλεια. «Επιχειρηματίας» γαρ. Τη μία ημέρα καθάρισε το σπίτι. Την άλλη έστρωσε τα χαλιά, στόλισε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, έβαλε τα υπόλοιπα εορταστικά μπιχλιμπίδια σε αυλές και μπαλκόνια και τέλος έκανε κάποιες προετοιμασίες για τα φαγητά που θα μαγείρευε.
Η μαμά αφιέρωσε το χρόνο της, για  τις αγορές της. Το καλλωπισμό της. Τουαλέτες, κοθόρνους κλπ. Ανέλαβε και την ευθύνη των καλεσμάτων. Κάλεσε, τηλεφωνικώς, παππούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες, ξαδέλφια, ανίψια, όλο το σόι, τέλος πάντων. Τελευταίο άφησε το κουμπάρο. Το νονό της μικρής. Του παράγγειλε και το δώρο που ήθελε η βαφτισημιά.
Όλα αυτά για την ονομαστική  εορτή – γενέθλια της 5χρονης κόρης τους. Κάθε χρόνο τη γιόρταζαν. «Επιθυμία» της μικρής.
Το απόγευμα της εορτής, η μαμά πήγε στο κομμωτήριο. Ο μπαμπάς μαγείρευε. Και η γιαγιά, η μαμά της μαμάς, πήρε την εγγονή να πάνε στο πολυκατάστημα που τα δίνει όλα τζάμπα. Για να διαλέξει η μικρή το δώρο της.

 Στην είσοδο του πολυκαταστήματος, ήταν μία τσιγγάνα. Μαζί με το παιδί της. Στην ίδια ηλικία με τη μικρή. Ζητιάνευε μοστράροντας το. Είδε η μικρή το συνομήλικο της παιδί   και το λυπήθηκε.  Ζήτησε από τη γιαγιά της να το πάρουν στο σπίτι. Επίμονα. Επιτακτικά. Η γιαγιά είχε άλλη γνώμη. Αγνόησε τη μικρή.  Που άρχισε να τσιρίζει και να καταχτυπιέται.
«Το γυφτάκι θέλω. Θέλω να πάρουμε το γυφτάκι στο σπίτι. Το φτωχό γυφτάκι θέλω»!
Η τσιγγάνα  τρόμαξε. Πήρε το παιδί της και εξαφανίστηκε. Και η γιαγιά με την εγγονή επίσης. Άρον άρον και κατασυγχυσμένη.  Σε όλο το δρόμο η εγγόνα έκλαιγε. Στο σπίτι που πήγαν, κλείστηκε στο δωμάτιο της και φώναζε με όλη τη δύναμη της, τα ίδια.
«Το γυφτάκι θέλω. Θέλω να πάρουμε το  γυφτάκι σπίτι. Το φτωχό γυφτάκι θέλω».
Ο μπαμπάς προσπάθησε να της εξηγήσει ότι αυτό δεν γίνεται. Η μικρή το βιολί της. Την άφησε με την ελπίδα ότι θα κουραστεί, θα κοιμηθεί και θα της περάσει το καπρίτσιο.
Όταν γύρισε και η μαμά, μια ταραχή τη πήρε.  Ήλπιζε και αυτή ότι θα της περάσει.
Αμ δε!
Αργότερα, η εορτάζουσα, δεν θέλησε να ντυθεί με τα καλά της ρούχα. Καθόταν πεισμωμένη στο κρεβάτι της οκλαδόν και με τα χέρια της κρατούσε δυνατά τα κάγκελα του κρεβατιού. Επαναλαμβάνοντας το γνωστό μοτίβο.
Όταν ξεκίνησε η γιορτή, η μαμά ήταν επί της υποδοχής. Στολισμένη. Αλλά, με τα νεύρα τσατάλια. Και μια μούρη να! Μέσα στη ξινίλα. Και για τη μικρή αλλά και για τη συννυφάδα της. Που είχε αλλάξει χρώμα στο μαλλί. Το είχε  κάνει κορακίσιο. Το ίδιο με  το δικό της. Από ξεπλυμένη ξανθιά. Χώρια το χειμωνιάτικο ξώπλατο και τα υπόλοιπα. Ο μπαμπάς έβαζε τις τελευταίες πινελιές στους μεζέδες και έστρωνε το μπουφέ. Η μικρή άφαντη. Στο δωμάτιο της. Αδιάλλακτη. Να κλαίει και να φωνάζει. «Το γυφτάκι θέλω». Αδιάφορη για το αν τα άλλα παιδάκια είχαν κάνει γιουρούσι στα παιχνίδια της.
Όταν ήρθε ο νονός, καθυστερημένος σκόπιμα,  και αφού χαιρέτησε, ευχήθηκε κλπ, άκουσε τη γιαγιά, να του λέει:
"Είδες κουμπάρο, το αφορεσμένο βρομοθήλυκο; Ήντα ευκή τούδωκες;"

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Πάμε για άλλα ή γυάλα;



Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω.
Μα βαριέμαι.
Έχομε καιρό!
Έχομε;

Κόλαση ή Παράδεισος;
Παράδεισος ή Κόλαση;
Κόλλησα...

Λες; Μπα! Δεν νομίζω. Αλλά και πάλι μπορεί…

Δουλειά δεν είχε! Για αυτό…

Παλικάρια! Άξια…

Αλέ-αλλού-γειά!  Αύριο πάλι.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Τα στυμμένα, τα άστυφτα, τα παραπεταμένα.



Η ΒΙΟΧΥΜ τα τελευταία χρόνια επιχειρήθηκε πολλαπλώς να παρουσιαστεί, από πολλούς, ως συνεταιριστική μονάδα «πρότυπο επιτυχίας».  Κάτι το οποίο βεβαίως δεν ισχύει


Απόδειξη τρανή το απολιθωμένο από τη χρόνια συνεταιριστική μούχλα ΔΣ,   οι ανύπαρκτοι πλέον αγρότες συνεταιριστές και οι απηρχαιωμένες,  άχρηστες πια, εγκαταστάσεις.

 Και άλλες φορές στο παρελθόν ειπώθηκε και γράφηκε ότι θα πωληθεί σε ιδιώτες. Οι αντιδράσεις ίδιες. Τότε και τώρα.  Για να παραμείνει στους αγρότες. Να μην «ξεπουληθεί» σε ιδιώτες.
Ωραία! Να παραμείνει στους αγρότες. Ποιους αγρότες; Με τι «κεφάλια» και με τι κεφάλαια; 


Προϊόντα υπάρχουν. Και «ομάδες παραγωγών». Οι οποίες απλά υπάρχουν. Για να εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Όπως:
Όλο το καλοκαίρι, τα πορτοκάλια ποικιλίας «βαλέντσια», πωλούνταν στο καταναλωτή από 0,35 έως 0,65 λεπτά του Ευρώ, από  σούπερ μάρκετ, φρουταρίες και λαϊκές αγορές. Αυτό σημαίνει ότι οι παραγωγοί «απολάμβαναν»  πολύ χαμηλότερες τιμές. Βρέθηκαν όμως κάποιοι συνεταιριστές, μέσω δελτίων αποστολής και τιμολογίων, να έχουν πωλήσει στους συνεταιρισμούς τους πορτοκάλια με 0,85 λεπτά του Ευρώ το κιλό. Για να πάρουν επιστροφές ΦΠΑ που κυμαίνονταν στα 25.000 Ευρώ περίπου! Έκαστος….

 Αυτοί λοιπόν θα σώσουν τη ΒΙΟΧΥΜ και τους συναδέλφους τους;;;;;

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Το … Κρητικό Σέλας!


Σήμερα πρωί-πρωί.
Καθώς δούλευα σκυφτός.
Αφοσιωμένος σε αυτό που έκανα.
Οποία πρωτοτυπία, θα μου πείτε!
Ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι όλα είχαν βαφτεί ροζ.
Προς στιγμή νόμιζα ότι τα μάτια μου έκαναν … πουλάκια.
Ότι η πρεσβυωπία, ο αστιγματισμός και η μυωπία, 
άρχισαν να μαλλιοτραβιούνται. 
Σηκώθηκα να πάρω μια ανάσα.
Κοίταξα τον ουρανό.
Και είδα αυτό το θέαμα. 

 Τελικά τα παγωμένα,
χειμωνιάτικα πρωινά,
στη Κρητική ύπαιθρο,
κάποιες ημέρες είναι πανέμορφα.

 Σε φτιάχνουν. 

 Για να αντέξεις το υπόλοιπο της ημέρας. 


Όσο δύσκολο και αν είναι…..

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Νοστιμιές!



Έψησε αρακά. 
Κάτι ξέχασε να βάλει. 
Δεν μπορούσε να τον φάει. 
Για να μην τον πετάξει, τι έκανε; 

 Έβαλε στο πιάτο της, 
πρώτα το σπανακόρυζο της προηγούμενης ημέρας 
και από πάνω τον αρακά. 
Αντί για ψωμί έφαγε μανταρίνι. 
 Κλημεντίνη. 
Χωρίς σπόρια.….
Πως φαίνονται οι καλές μαγείρισσες,   ε;
Ο καλός μύλος, της κρίσης,  όλα τα αλέθει!

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Και κλά-αααααμα το Μεσογειανό κρεμμύδι…..


 Ο Δήμαρχος Χανίων κ. Σκουλάκης, ο πρώην Δήμαρχος Βουκολιών κ. Μπομπολάκης και κάποιοι άλλοι συνεταιριστές από τους Καστανοπαραγωγούς παρέδωσαν ένα φάκελο με τη πρόταση,  για  αναγνώριση του «Ορεινού Κάστανου Χανίων  Κρήτης» ως προϊόντος Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ), στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ.  Τσαυτάρη. 

 Μέχρι εδώ όλα καλά.
Ας πούμε.
Επειδή ο Υπουργός κάτι παραπάνω έπρεπε να πει,  εκτός από υποσχέσεις για γρήγορη διεκπεραίωση,  πέταξε και το σχετικό δεκάρικο: «το Ορεινό Κάστανο Χανίων αποτελεί ένα προϊόν με υψηλή διατροφική αξία και διακρίνεται για τα ιδιαίτερα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Πρόκειται για μια από τις εξαιρετικές ποικιλίες καστανιάς στη χώρα μας».
Αυτά κύριε Υπουργέ μας, εμείς,  οι Χανιώτες, τα ξέρουμε καλλίτερα από εσάς. Γιατί χρόνια τρώμε αυτά τα κάστανα. Έχουν θρέψει γενιές και γενιές. Και θα θρέφουν ακόμα. Για πόσο καιρό είναι άγνωστο. 

 
Γιατί οι καστανιές ξεραίνονται. Αργά και σταθερά  Από το έλκος της καστανιάς.
Που για την καταπολέμηση του,  παρά τις υποσχέσεις επί των υποσχέσεων, από το 2009,  δεν γίνεται τίποτα από πλευράς Υπουργείου. Ούτε από το άλλο συναρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής. Το τι ακριβώς γίνεται και που βρισκόμαστε επ΄αυτού θα τα βρείτε εδώ.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι δεν θα καταντήσουμε να τρώμε και κάστανα Τουρκίας.
Με  την  «Προστατευόμενη ονομασία Προέλευσης» αμανάτι.
Σε κορνίζα.
Ξύλινη.
Από ξύλο καστανιάς…….

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Τα μεταξωτά βρακυά....



Πολύ ήθελα να ήμουν εκεί και να παρακολουθούσα αυτή τη συνεδρίαση. Το προγραμμάτιζα. Δυστυχώς τελικά δεν μπόρεσα. Μάζευα ελιές και δεν ήταν δυνατόν να φύγω. Η περιγραφή της κ. Κουτσάκη  είναι κατατοπιστικότατη. Σαν να ήμουν εκεί. Χαίρομαι που ξύπνησε η Δημοτική Αντιπολίτευση. Αρκεί να μην αρκεστεί μόνο σε αυτό. Και να ξαναπέσει σε λήθαργο, αλλάζοντας πλευρό.


Με στεναχωρεί όμως το εξής. Ότι κανείς δεν βρέθηκε να αναφερθεί στον αναχρονιστικό τρόπο χρέωσης των δημοτικών τελών για την αποκομιδή των απορριμμάτων. Τα οποία χρεώνονται ανά τετραγωνικό μέτρο κατοικίας. Με αυτό τον τρόπο αδικούνται όλοι εκείνοι οι δημότες, που δεν είναι λίγοι, οι οποίοι έχουν καταφέρει να μειώσουν τα απορρίμματα τους. Με την ανακύκλωση και την οικιακή κομποστοποίηση.  Στις επιπλέον μειώσεις των δημοτικών τελών, που έχουν να κάνουν με κάποιες κοινωνικές ομάδες, π.χ. τρίτεκνοι,  θα έπρεπε, να προστεθούν και εκείνοι οι οποίοι στις προσόψεις των ακινήτων τους, ειδικά των κατοικιών τους, έχουν τοποθετηθεί, με ή χωρίς μελέτες, κάδοι.  Γιατί να είναι υποχρεωμένοι, να ζουν και να υπομένουν απαράδεκτες, ορισμένες φορές,  καταστάσεις και ανθυγιεινές συνθήκες, όταν μάλιστα αυτοί που τις δημιουργούν μένουν και ατιμώρητοι;


Επιπλέον, όταν η Δημοτική αρχή, αρνείται την οποιαδήποτε κριτική. Όταν χαρακτηρίζει αυτή τη κρητική συλλήβδην «λαϊκισμό». Τότε αυτό είναι πολιτικάντικος κρετινισμός….

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Όλα τα είχαμε, το τεχνητό άρωμα βουτύρου μας έλειπε!


 SOS για το διακετύλιο – τεχνητό άρωμα βουτύρου

To διακετύλιο (2,3 βουτανοδιόνη) είναι ένα τεχνητό «εγκεκριμένο» άρωμα βουτύρου που προστίθεται στις συσκευασίες ποπ-κορν για φούρνους μικροκυμάτων, στις μαργαρίνες αλλά και σε πολλά άλλα διατροφικά προϊόντα για να προσδώσει την ψευδαίσθηση γεύσης και μυρωδιάς φρέσκου βουτύρου στους καταναλωτές.
Πολλά εργοστάσια παρασκευής τέτοιων προϊόντων στην Αμερική (Η.Π.Α.) έχουν ήδη σταματήσει να χρησιμοποιούν το συνθετικό διακετύλιο επειδή έχει συνδεθεί με βλάβες του πνεύμονα των ατόμων που εργάζονται στα εργοστάσια αυτά [1]. Σύμφωνα με το Centers for Disease Control and Prevention των Η.Π.Α. ακόμη και σύντομα χρονικά διαστήματα έκθεσης στο διακετύλιο μπορούν να προξενήσουν βαριά αποφρακτική βρογχιολίτιδα (Bronchiolitis Obliterans), μια προϊούσα πνευμονική βλάβη που σε μερικούς εργαζόμενους καταλήγει σε μη αναστρέψιμη καταστροφή των πνευμόνων και θάνατο.
Όμως δυστυχώς υπάρχει αναφορά που για πρώτη φορά συνδέεται η ουσία αυτή με βλάβες σε απλούς καταναλωτές και όχι μόνο σε επαγγελματίες στην βιομηχανία τροφίμων. Μόλις τον περασμένο μήνα σε δικαστήριο του Κολοράντο εκδικάστηκε αποζημίωση περίπου 7,2 εκ. δολαρίων σε έναν αμερικανό πολίτη, ο οποίος κατανάλωνε περίπου δύο σακουλάκια ποπ-κορν καθημερινά για 10 χρόνια, και έπαθε σοβαρή βλάβη στους πνεύμονες που αποδόθηκε στην εισπνοή του τεχνητού αρωματικού του βουτύρου που υπήρχε στη συσκευασία του ποπ-κορν [3].
Το ζήτημα λαμβάνει ακόμη πιο ανησυχητικές διαστάσεις καθότι νέες έρευνες του Πανεπιστημίου της Μινεσότα [4, 5] δείχνουν ότι το διακετύλιο επηρεάζει πολλές από τις λειτουργίες που αφορούν την υγεία του εγκεφάλου μας, και ενδεχομένως είναι μια ουσία που σχετίζεται με μηχανισμούς που προκαλούν νόσο του Αλτσχάιμερ. Όχι μόνο μπορεί το διακετύλιο να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, (ο οποίος έχει σαν σκοπό να κρατά τις τοξίνες μακριά από τον εγκέφαλο μας), αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει λανθασμένη πτύχωση των πρωτεϊνών και παραγωγή παθολογικών πρωτεϊνών στον εγκέφαλο, όπως ακριβώς παρατηρείται στην νόσο Αλτσχάιμερ. To διακετύλιο αναστέλλει εκτός των άλλων τους μηχανισμούς που αδρανοποιούν την επικίνδυνη ουσία β-αμυλοειδές (β-Amyloid) από τον εγκέφαλο μας, η αυξημένη εναπόθεση της οποίας συνδέεται με τις εκφυλιστικές εγκεφαλοπάθειες όπως η νόσος Αλτσχάϊμερ.
Κίνδυνο για την υγεία τους διατρέχουν άμεσα οι εργαζόμενοι σε εργοστάσια τροφίμων πχ. παραγωγή πόπ-κορν που εκτίθενται σε υψηλές συγκεντρώσεις πτητικών αερίων αρωμάτων βουτύρου που περιέχουν το διακετύλιο. Επαγγελματικό κίνδυνο διατρέχουν και οι σεφ ή μάγειροι που επεξεργάζονται μαργαρίνες και άλλα λιπαρά τα οποία είναι αρωματισμένα τεχνικώς με την ουσία αυτή. Δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένο αυτή τη στιγμή αν η κατανάλωση, από τους απλούς καταναλωτές, τροφίμων που περιέχουν διακετύλιο αυξάνει τον κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ ή νόσων του πνεύμονα. Όμως το πειραματικό εύρημα ότι μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη πλακών του εγκεφάλου που συνδέονται με τη νόσο του Alzheimer ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις είναι εξαιρετικά ανησυχητικό.
 
Συμπέρασμα: Προτιμάμε πάντα το γνήσιο…….