Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Ο «συνεταιρισμός τους».


Ένα από τα μεγάλα και δυστυχώς δυσεπίλυτα προβλήματα της «γαία», από το ξεκίνημα της, προερχόταν από  τα μέλη εκείνα, που  είδαν το συνεταιρισμό,  ως παχιά αγελάδα. Επιδίωξαν με κάθε τρόπο  να «αρμέξουν το γάλα της». Μόνο για δικό τους όφελος. Θεωρώντας την, ως ένα συνεταιρισμό, σαν αυτούς των Ενώσεων αγροτικών συνεταιρισμών. Έφερναν τη σκαρταδούρα τους και απαιτούσαν τιμές εξωφρενικές. Αφού τη πρώτη ποιότητα των προϊόντων τους την έδιναν σε ιδιώτες ανταγωνιστές της «γαία» ή τα πωλούσαν οι ίδιοι στις λαϊκές αγορές, με χαμηλότερες τιμές. Ανταγωνιζόμενοι έτσι εμμέσως πλην σαφώς τον ίδιο τους το συνεταιρισμό. Επιπλέον είχαν την απαίτηση ο συνεταιρισμός να μην προμηθεύεται ίδια προϊόντα με τα δικά τους, από άλλους παραγωγούς μέλη. Και ας ήταν οι άλλοι παραγωγοί συνεπέστατοι στις υποχρεώσεις τους απέναντι στη «γαία».  Κοντά σε αυτούς και κάποιοι άλλοι, που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να πιστοποιήσουν τα προϊόντα τους, μα ήθελαν να τα πωλούν μέσω της «γαία» και εις βάρος πάντα,  των άλλων μελών παραγωγών που είχαν πιστοποιηθεί. Παραβλέποντας το τι λέει το καταστατικό. Και τη νομοθεσία, που καθορίζει τα της εμπορίας των βιολογικών προϊόντων. Υπήρξαν επίσης και κάποιοι άλλοι, ανεπάγγελτοι, που ήθελαν  μια καρεκλίτσα να βολευτούν, αμειβόμενοι πλουσιοπάροχα για τις τάχα μου υπηρεσίες που θα προσέφεραν στον συνεταιρισμό. Να βολέψουν και τις γυναίκες τους ή τα παιδιά τους ως εργαζόμενους, με μοναδικό κριτήριο όχι τα προσόντα τους, αλλά το βαθμό συγγένειας τους.
 Επειδή είχαν και εξακολουθούν να  έχουν «γνώσει οι φύλακες», ελάχιστες φορές πέρασαν τα σχέδια τους. Ακόμα και όταν τα χτυπήματα ήταν ύπουλα.
Τώρα τελευταία το κακό έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Πέρυσι λίγο πριν τη Γενική συνέλευση και τις εκλογές γέμισαν τα δέντρα του κέντρου των Χανίων με υβριστικές ανακοινώσεις για το, τότε,  απερχόμενο ΔΣ. Καλώντας τα μέλη της «γαία» σε …επανάσταση.  Για να διώξουν τους «κλέφτες και απατεώνες που απέλυαν εργαζόμενους». Τα βολεμένα παιδάκια τους, δηλαδή, που συμπεριφερόντουσαν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Και ακόμα χειρότερα.
 Το τελευταίο διάστημα, κατασυκοφαντούν όχι τα μέλη του ΔΣ, μα την ίδια τη «γαία». Διαδίδοντας διάφορα, που δεν τιμούν πρώτα τους ίδιους. Δυστυχώς δεν είναι σε θέση να το καταλάβουν. Εκτός του ότι είναι  ηλίθιοι, είναι  και πωρωμένοι από την εμπάθεια τους. Εναντίων εκείνων των  μελών  του ΔΣ που στη συντριπτική τους  πλειοψηφία, αντιστέκονται στα ιδιοτελή σχέδια τους.
 




Εξ ου και τα «ανώνυμα» υβριστικά και εμμέσως απειλητικά μηνύματα που έλαβα τη Παρασκευή το βράδυ και το Σάββατο το πρωί. 

Τα χρόνια, που μεσολάβησαν, από τότε που στήναμε το συνεταιρισμό αυτό  μέχρι και σήμερα, ανεξάρτητα με το αν ήμουν στο ΔΣ ή στο Εποπτικό ή απλό μέλος, ήμουν ξεκάθαρος, απόλυτα ειλικρινής. Αγωνίστηκα ανιδιοτελώς, παρατώντας χιλιάδες φορές τις δουλειές μου, ακόμα και αν χτύπαγα βιοποριστικά κόκκινο, για έναν υγιή συνεταιρισμό που είχε και εξακολουθεί να έχει, ειδικά τώρα με τη κρίση, να προσφέρει πολλά στους παραγωγούς και καταναλωτές μέλη του.  Ακόμα και στους εργαζόμενους. Έγινα ενοχλητικός. Πολλές φορές. Θα γίνω άλλη μία φορά. Τελεσίδικη; Θα δείξει. Για να τους χαριστώ όμως, δεν τους χαρίζομαι…

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Έπεσαν οι μάσκες!

Δεν ήθελα να ντυθώ μασκαράς.
Όπως  δεν θέλω κάθε χρόνο.
Από το 1987 και μετά.


Λογάριαζα χωρίς τους «α-νώ-νυ-μους».
Τους κατόχους των κινητών τηλεφώνων με τους «απόρρητους»  αριθμούς  6980442899 και 6943166484.
Οι οποίοι από χθες το βράδυ, με το που τέλειωσε η εκπομπή του Ματθαίου Φρατζεσκάκη «επισκέψεις» στη τηλεόραση  «Κύδων» μέχρι και σήμερα το μεσημέρι με στόλισαν καλά-καλά.







Μασκαράς.
Ψεύτης.
Κλέφτης.
Λερωμένη φωλιά.
Αναιδής.
Αϊνστάιν.
Αυτά.
Μόνο.
Δεν φτάνουν;
Χώρια τις έμμεσες απειλές.
Σαν κομφετί και σερπαντίνες ένα πράμα.
Προσπαθώ να με φανταστώ μέσα σε αυτή τη πολλαπλή στολή.
Δεν τα καταφέρνω.
Βρήκα όμως  σε πιο διαγωνισμό 
πρωτότυπης αποκριάτικης φορεσιάς, 
να πάω να κρυφτώ.
Δυστυχώς όμως δεν προλαβαίνω.
Πρέπει να περάσω πρώτα από αλλού.
Εξ άλλου δεν έχω καμία ανάγκη να κρυφτώ.
Απλά πρέπει πρώτα να απαλλαγώ.
Και θα το κάνω……

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Μόνο οπερέτα;




Το πρόβλημα μας είναι, 
μόνο ο βουλευτής
 του ενός εκατομμυρίου;
Οι άλλοι
 των εκατό χιλιάδων, 
δεν είναι;
Σημασία έχει το πόσο, 
του ενός;
Και όχι, 
το γιατί 
όλων;

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Γιατί πρέπει, να είναι είδηση;




Ποιόν ενδιαφέρει,
το γεγονός,
ότι η σύζυγος του λεβέντη
και καλά χορτασμένου
 «άνκ-κορ-μαν»
Χατζηνικολάου,
είναι έγκυος;

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Η λαγνεία των κόπρων.


Το χρώμα των κοπράνων, εξαρτάται από τη τροφή.

Η υφή τους από την ευκοιλιότητα ή τη δυσκοιλιότητα.

Το μέγεθος από τη ποσότητα της τροφής.

Από όλα αυτά προκύπτει και η οσμή τους.




Μήπως είναι καιρός, να πατήσουμε  τη…. σκανδάλη;

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Για αυτό δεν γίνονται όλα;



Να μην μείνει τίποτα.
Και κανείς.....

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Καημοίς του, απού δεν έχει νύχια να ξυστεί.


Επειδή τα έφαγε μέχρι… παρανυχίδας,
 στα μανικιούρ και πεντικιούρ.





Καλή εβδομάδα.

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Κοντός ψαλμός, αρρώστου βήχας.

Τη Κυριακή έπρεπε να πάω στην εκκλησία. Για ένα μνημόσυνο. Είχε ψοφόκρυο. Φύσαγε δυνατός αέρας. Ψιλόβρεχε. Έξω στο περίβολο της εκκλησίας δεν είχε χώρο να σταματήσει κάποιος. Έτσι ήταν όλοι μέσα. Ο ένας  κολλητά δίπλα  στον άλλο. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ βαριά. Από τα κεριά, τα λιβάνια και το ζεστό, ξηρό αέρα που έριχναν χυμαρωδώς καταπάνω μας τα μηχανήματα. Από γύρω – γύρω,  το μόνιμο σιγόντο στις ψαλμωδίες, ήταν,  των πιστών με τα κόκκινα μάτια και μύτες,  γκαχ –γκουχ. Η ιδανικότερη περίπτωση παρτούζας ιογενών και νοσηρών μικροβίων.  Χωρίς να χρειαστεί να βάλει ο διάολος την ουρά του, την άρπαξα. Γερά. Ποιος; Εγώ! Που είχα φάει, του μέχρι τώρα βαρβάτου χειμώνα,  τα περισσότερα κρύα και  βροχές. Χωρίς να έχω βγάλει ούτε ένα αψού!
Χρειάστηκε 2 ημέρες να κάτσω στο κρεβάτι. Παρέα μου  ο αποχαυνωτικός λήθαργος του πυρετού και κατά διαστήματα η τηλεόραση. Όταν το είδα να συμβαίνει δεν ήμουν σίγουρος. Νόμιζα ότι είναι παραλήρημα. Του πυρετού. Η Λιάνα Κανέλλη στην εκπομπή της Μενεγάκη. Χείμαρρος τα λόγια της. Από αυτούς, που σε παρασέρνουν και σε πνίγουν, πετώντας σε, από τη πόλη στη κορφή της κανέλας. Στο πίτς φυτίλι. Χωρίς να ξέρεις από πού σου ήρθε.  Με τέτοια έπαρση! Με τόση αυταρέσκεια! Να προσπαθώ  να καταλάβω  τι λέει και να μην μπορώ να βγάλω νόημα. Και να αναρωτιέμαι από μέσα μου για το τόσο πολύ άρρωστος είμαι;






 Ένα πράμα ομοιοπαθητικής ίασης μου ήρθε. Μετά από αυτό.  Άρχισα να γίνομαι όλο και πιο καλά. Ο πυρετός έπεσε εντελώς. Το κεφάλι σταμάτησε να πονά και με έπιασε μεγάλη λαχτάρα. Όχι, να πάω στα γραφεία της ΔΕΗ για να διαμαρτυρηθώ, παρέα με τα συντρόφια. Αλλά για να ρουφήξω μια ξεγυρισμένη καυτή σούπα με μπόλικο λεμονάκι και πιπεράκι από αλανιάρα κότα. Που σιγόβραζε πάνω στη ξυλόσομπα από το πρωί. Παρεμπιπτόντως όσο ζούσε η κότα , τα φτερά της ήταν κόκκινα…..

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ: ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ


Η ονομασία προέρχεται από την αγγλική pesticides (pest-cides), άλλοι τα ονομάζουν φυτοφάρμακα ή αντιπαρασιτικά, κάποιοι ακόμη προϊόντα φυτοπροστασίας, ακολουθώντας το γράμμα του νόμου, αυξάνοντας έτσι τη γλωσσική ή εννοιολογική σύγχυση, γιατί με τον ίδιο όρο χαρακτηρίζονται ουσίες για τη θεραπεία ανθρώπων και ζώων. Άλλοι ακόμα χρησιμοποιούν την ορολογία αγροφάρμακα, των χημικών βιομηχανιών, δηλαδή φάρμακα που θεραπεύουν τη γη. Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος είναι να καταλήξουν στην τροφή μας.
Η παραγωγή των συγκεκριμένων προϊόντων από τη δεκαετία του 50, αυξήθηκε περισσότερο από 20 φορές. Αν και οι αρχές μας καθησυχάζουν γι’ αυτά και ότι οι τροφές που καταναλώνουμε δεν περιέχουν pesticides ή ότι οι ποσότητες είναι μικρότερες από τα επίπεδα ασφαλείας που ορίζουν οι νόμοι, είναι δικαιολογημένη η ανησυχία όλων για την ασφάλεια της τροφής.
Υπάρχουν δύο διαπιστώσεις που γίνονται, αναφορικά με την επικινδυνότητα: η πρώτη είναι ότι οι κανονισμοί για την περιβαλλοντική ασφάλεια, δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι τα  υπολείμματα ενός φυτοφαρμάκου αποθηκεύονται στον οργανισμό με τοξικές παρενέργειες για μεγάλο διάστημα σε ενήλικες και παιδιά, κυρίως όμως σε όσους παρουσιάζουν προβλήματα στα νεφρά και στο συκώτι. Η δεύτερη ότι υπολείμματα από διαφορετικά φυτοφάρμακα, ακόμη και κάτω από τα όρια ασφαλείας, μπορούν να αποδειχθούν επικίνδυνα, λόγω της συνέργειας ή του αθροίσματος των χαρακτηριστικών τους.
Για να υπολογισθεί η επικινδυνότητά τους, αξιολογούνται εκτός από τα τοξικολογικά ευρήματα σε πειραματόζωα και έρευνες στον πληθυσμό. Μελετώνται οι διαφορετικές κατηγορίες των αγροτών και όσων ζουν στα περίχωρα, αλλά και ο αστικός πληθυσμός, μιας και φυτοφάρμακα μπορούν να βρεθούν στις τροφές, στον αέρα, στα νερά και σε πολλά προϊόντα οικιακής χρήσεως. Σε πολλές μελέτες (παλαιές και πρόσφατες) καταγράφεται η συνέργεια με τα pesticides και την εμφάνιση ασθενειών όπως παχυσαρκία, διαβήτης, διαταραχές στο νευρικό σύστημα, Πάρκινσον, υπερκινητικότητα των παιδιών, μείωση της ανδρικής γονιμότητας, εμφάνιση κάποιων μορφών καρκίνου και παθολογικές καταστάσεις του θυρεοειδούς αδένα.
 

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Εν τάξη;


Αν κάποτε το φέρει η ζωή έτσι.
Που το φέρνει.
Να αναγκαστείς, ως άνθρωπος, να διαλέξεις ανάμεσα στη Κοκό και τη Κική.
Τις πολύ γνωστές.
Υποτίθεται.
Αλλά που δεν είναι αυτές.
Λόγω αισθητικών επεμβάσεων.
Λίφτινγκ, ανορθωτικές, διορθωτικές, μπότοξ κλπ.

Όπου Κοκό, ξαφνικός  θάνατος ή άτακτη χρεοκοπία.
Όπου Κική, αργός θάνατος ή ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Τι κάνεις τότε;
Κατ’ αρχήν δεν τη κόβεις.
Και κυρίως δεν την καις.

Τη δένεις φιόγκο!
Για να μην χαρακτηριστώ άδικα πρόστυχος τζιτζιφιόγκος, δεν εννοώ αυτό που νομίζετε.
Και κακώς το νομίζετε.
Την υπομονή εννοώ…

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Στη κόλαση.

Στην αρχή διάβαζα. 


Βιβλία που με πήγαιναν αλλού.
Φαινομενικά ανάλαφρα.

Συνέχισα με μουσικές αγαπημένες.


Φευγάτες. 


Που είχα να ακούσω καιρό.

Αυτή τη φορά, δεν ξέρω τι με έπιασε.
Το έχω ρίξει στα πορνό.
Στις σκληρές τσόντες.
Μαζό.
Σαδό.
Κοπρό.
Ουρό.
Άναλ.
 Χάρντ.
Φί-στι-νγκ.
Όρτζι.
Σαν αυτή, που ακολουθεί.





Για να μην βλέπω.
Να μην ακούω.
Τις παρακρούσεις.
Της κρίσης……

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Όλα δικά μας είναι.



Μια νότα απόλυτης αισιοδοξίας.
Την έχω ανάγκη.
Με τα τόσα ψυχεδελικά που συμβαίνουν γύρω μας.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Όνειρα, ύπνου αδίκων.

Μόνο οι νεκροί είναι σιωπηλοί.



Και μόνο αυτοί είναι παντελώς ανίκανοι.
Για το οτιδήποτε.

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Η πλατεία ήταν γεμάτη.....


 
(Ευχαριστώ πολύ τον Πάνο για τη παραχώρηση της φωτογραφίας)

Ήταν δεν ήταν 15 άνθρωποι. Πριν από 10 και βάλε χρόνια. Που συμμετείχαν στην Επιτροπή αγώνα κατά του ξεπουλήματος των Αγ. Αποστόλων. Και που ξεκίνησαν πολύ δυναμικά τις προσπάθειες τους για να σωθεί η περιοχή από τις «αναπτυξιακές» βλέψεις.
Μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα κατάφεραν το θαύμα. Συγκέντρωσαν πάνω από 10 χιλιάδες υπογραφές πολιτών. Διοργάνωσαν τις πρώτες εκδηλώσεις του πετάγματος των χαρταετών, κάθε Καθαρή Δευτέρα. Φύτεψαν νέα δέντρα και έδωσαν πνοή στο αλσύλλιο πάνω από τη Χρυσή Ακτή.

Από την άλλη μεριά, οι τοπικοί άρχοντες, εκείνης της εποχής, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι, αυτές τις προσπάθειες, έριζαν για το ποιος θα έχει το πρώτο λόγο, στην εκμετάλλευση των καντινών και των ομπρελοκαθισμάτων.  Για των «οικολόγων τα μάτια», έστελναν που και που, το λιμενικό, να μετρά με μεζούρες, τις αποστάσεις ανάμεσα στις ξαπλώστρες και το κύμα.
Κάποιοι άλλοι έκαναν «αξιοποιητικά» όνειρα. Οραματίζονταν πολυάστερα ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα και άλλα άκρως και τερατοδώς πρωτοποριακά. Μέχρι και τη λαϊκή αγορά του Σαββάτου, σκέφτηκαν ορισμένοι διάττοντες επιφανείς, να μεταφέρουν από την Μίνωος,  για να στεγάσουν εκεί.
Τα χρόνια σιγά σιγά  πέρασαν. Η επιτροπή κάθε παραμονές εκλογών έστελνε ανοικτές επιστολές σε υποψηφίους βουλευτές, νομάρχες, δημάρχους,  καλώντας τους να απαντήσουν τι προτίθενται να πράξουν για τη περιοχή, άμα εκλεγούν. Οι περισσότεροι απαντούσαν. Και λοιπόν;  Κανείς τους δεν έκανε κάτι ουσιαστικό για να σωθεί η περιοχή.  Δεν προλάβαιναν. Έπρεπε να ασχοληθούν με άλλα πιο ουσιαστικά πράγματα. Όπως το να ξεριζώνουν τα αλμυρίκια και να φυτεύουν φοίνικες. Που δεν πρόλαβαν να τους  ξεκάνουν τα σκαθάρια. Δεν άφησε η αλμύρα της θάλασσας.
Τα πανηγύρια κάθε Καθαρή Δευτέρα, έγιναν θεσμός. Με … λυριά και άλλα  μουσικά τρισχαριτωμένα δρώμενα. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Οι καντίνες έμεναν στις θέσεις τους.  Οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες αυξάνονταν. Οι λυματοφουσκαλίτσες γινόντουσαν λυματοφουσκαλάρες. Οι οραματισμοί αγκυλώθηκαν. Έγιναν εφιάλτες. Με το «ξύπνημα», των παλιών ιδιοκτητών της περιοχής.
Αν όποτε, γίνουν οι εκδικάσεις και πάρουν τις περιουσίες τους πίσω αυτοί οι άνθρωποι, ας μην τα βάλουμε μαζί τους. Ας  τα βάλουμε με όλους εκείνους τους τοπικούς άρχοντες , πρώην και νυν, που είχαν τη τύχη της περιοχής στα χέρια τους και δεν έπραξαν όλα όσα έπρεπε. Για να παραμείνει η περιοχή ανοιχτή σε όλους τους Χανιώτες.
Τα υπόλοιπα είναι περισσεύματα μιας ευτελούς επικοινωνιακής επιφάνειας. Για τη τιμή των όπλων. Μιας χαμένης μάχης. Από αυτούς.

ΥΓ: Τουλάχιστον στα πρώτα 3-4 χρόνια ύπαρξης της επιτροπής, είχα και εγώ συμμετοχή. Εκπροσωπούσα ταυτοχρόνως τη "γαία" και το Εξωραϊστικό Πολιτιστικό του Κόκκινου Μετοχιού. Επομένως, επειδή έζησα από πρώτο χέρι αρκετά, έχω ξεκάθαρη εικόνα για το τι παιζόταν και το τι παίζεται ακόμα. Φυσικά η κινητήριος δύναμη αυτής της προσπάθειας ήταν η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων.


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Απ-σο-λού-τλι afto!


Μας πήρε  και μας ….. ξεπάτωσε.
Ο αέρας.
Χθες.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Στην εποχή των επανωτών παγετώνων.



Για όλα υπάρχει μία εξήγηση.




Και μία λύση.


Καλή ή κακή, αυτή είναι.

 
Τουλάχιστον να έχουμε μία καλή εβδομάδα!

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Ριψοκίνδυνες ασκήσεις θάρρους για παιδιά.



Οι στύλοι της ΔΕΗ, στη φωτογραφία, έχουν τοποθετηθεί από το καλοκαίρι, απέναντι από τη δημοτική παιδική χαρά, στο Κόκκινο Μετόχι. Είναι μέρος των έργων που εξακολουθούν και γίνονται στη περιοχή, για την διαπλάτυνση της Σοφοκλή Βενιζέλου.
Από την ημέρα που τοποθετήθηκαν εκεί, αφέθηκαν έτσι. Με ανοικτό το λάκκο και χύμα τα καλώδια. 


Τα καλώδια, μήκους αρκετών μέτρων,  στις άκριες και  από εκεί που έχουν κοπεί, είναι γυμνά.
Ακόμα και αν δεν έχουν ρεύμα, επιτρέπεται να είναι έτσι;
Από τις πρώτες ημέρες, δημιουργίας αυτής της απαράδεκτης κατάστασης, γονείς παιδιών, αλλά και περίοικοι, φωνάζουν προς διάφορες κατευθύνσεις, μα όλοι … κάνουν τους κουφούς.
Όταν το επιτρέπει ο καιρός τα παιδιά που μαζεύονται εκεί, με συνοδεία γονέων ή μόνα τους,  είναι πολλά, καθώς δεν υπάρχει  άλλη παιδική χαρά στη περιοχή.  Συχνά οι στύλοι και τα καλώδια μετατρέπονται σε παιχνίδια. Ή απλώς γίνονται αντικείμενο περιέργειας.
Οι μέχρι τώρα απώλειες, από πεσίματα παιδιών στο λάκκο, είναι γρατζουνιές.
Πριν συμβεί κάποιο σοβαρότερο ατύχημα, μήπως κάποιοι πρέπει να δείξουν μία υποψία ελαχιστότατης  υπευθυνότητας; 
Δεν χρειάζεται παραπάνω. 
Κάτι σαν σταγόνα.
Όπως το δάκρυ.
Πριν έρθει. 
Σε γονείς. 
Ή παιδιά.

 

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Ξεχάστηκα.....



Καλό μήνα!
Τα αποδέλοιπα, από αύριο.
Δεν είναι απειλή.
Πάντως να είστε έτοιμοι.
Για κάθε ενδεχόμενο.......