Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Μυρίζει κάτι, τι άραγε;

Ο πολιτισμός.
Η Δημοκρατία.
Των σκουπιδιών.

Στη γωνία  της ωραιοποιημένης πια Οδού Σοφοκλή Βενιζέλου με την Οδό Κόκκινου Μετοχιού.
Στο Κόκκινο Μετόχι.


Μυρίζουν.
Από μακριά.
  Τα ήθη και τα έθιμα της εποχής μας, αυτό προτάσσουν.


Ζώα!


Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Άξιος!


Ο στενός, πλην όμως εξωτικός δρόμος που βλέπετε, είναι στο Μετόχι του Χάτζαλη. Στα Νεροκούρου. Τέσσερα χιλιόμετρα από το κέντρο των Χανίων.  Το μήκος του μόλις 300 μέτρα. Αν σμίξουν αντίθετα,  2 αυτοκίνητα, ζορίζονται να περάσουν. Συνδέει το Μετόχι, με τη βόρεια παράλληλο της Εθνικής οδού.
Η βλάστηση που τον περιβάλει, είναι κυπαρίσσια, ελαιόδεντρα, πορτοκαλιές, αβοκάντο, χουρμαδιές , μουσμουλιές και   καλαμιώνες. Μα τα καλάμια έχουν εξαφανιστεί.  Ποιος τα έκοψε και για τι χρήση, άγνωστο.
Τον κατασκεύασε ο πρώην Δήμαρχος του Ελευθερίου Βενιζέλου. Και νυν Αντιδήμαρχος Χανίων. Ήταν ένας από τους πολλούς που άνοιξε.
Τόσους δρόμους και δρομάκια έφτιαξε.

Σε έναν, έστω και σε αυτόν, δεν εδι-και-ού-το, να βάλει το όνομα του;

Εδι-και-ού-το!
Τα βελάκια  στις πινακίδες δείχνουν προς τα πού είναι η αρχή και το τέλος του δρόμου. Προφανώς για να μην μπερδεύονται οι περαστικοί ψηφοφόροι του. Επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος!

Θα σας παρακαλούσα δε, να αφήσετε  την ιστορία στην ησυχία της. Μην την ανακατεύετε. Θα αργήσει πολύ. Πάρα πολύ. Και να δούμε αν θα προλάβει. Με τους τόσους  εκλεκτούς μας, που την βάλαμε να   μπλέξει.


Άντε και στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης με το καλό!

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Ας μην έχουμε ψιλά.


Ψηλά το κεφάλι!


Καλή εβδομάδα.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Τάσεις φυγής.


Σήμερα, εκεί στη κορφή της σκάλας.
 Καθώς ράβδιζα τις ελιές.
 Μούρθε.

Νάμουνα  λέει στη μέση του Ατλαντικού. 

Πάνω σ΄ ένα  γερό σκαρί.
 Εγγλέζικο βασιλοβάπορο. 

Να έχει καιρό.
 Γερό καιρό.
Με κύμα χοντρό.

 Βουνό. 

 Και το μπότζι να μην αφήνει τίποτα όρθιο.

Καλύτερα θα πέρναγα…..

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Κάτι καινούργιο βρε παιδιά!

Η βιολογική γεωργία ανώτερη της συμβατικής.

Η βιολογική γεωργία είναι ανώτερη της συμβατικής σύμφωνα με 30ετή έρευνα από το Ινστιτούτο Rodale  των ΗΠΑ, που ανακοίνωσε πρόσφατα τα τελευταία αποτελέσματα των πειραμάτων του πάνω σε γεωργικά συστήματα, το μεγαλύτερο πείραμα που πραγματοποιήθηκε στην Αμερική όπου πραγματοποιήθηκε σύγκριση των βιολογικών και συμβατικών γεωργικών πρακτικών.
Ενώ αρχικά το πείραμα δημιουργήθηκε για τη μελέτη της μετάβασης από τη συμβατική στη βιολογική γεωργία, η 30ετής αυτή μελέτη εξέτασε επίσης την παραγωγικότητα, την ποιότητα του εδάφους, την ενέργεια και την οικονομία των δύο συστημάτων.
Τα βασικά συμπεράσματα που εξήχθησαν δείχνουν:
• Οι αποδόσεις των βιολογικών είναι ίδιες ή ξεπερνούν αυτές των συμβατικών
• Οι αποδόσεις των βιολογικών ξεπερνούν αυτές των συμβατικών κατά τα έτη ξηρασίας.
• Τα συστήματα βιολογικής γεωργίας οικοδομούν παρά καταστρέφουν την οργανική ύλη του εδάφους, καθιστώντας το ένα πιο βιώσιμο σύστημα.
• Η βιολογική γεωργία χρησιμοποιεί 45% λιγότερη ενέργεια και είναι πιο αποτελεσματική ενεργειακά.
• Τα συμβατικά γεωργικά συστήματα παράγουν 40% περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου.
• Τα συστήματα βιολογικής γεωργίας είναι πιο κερδοφόρα από τα συμβατικά συστήματα. 


Μετά από 30 χρόνια με αυστηρή παράπλευρη σύγκριση το Ινστιτούτο κατέληξε στο συμπέρασμα με βεβαιότητα ότι οι βιολογικές μέθοδοι παραγωγής βελτιώνουν την ποιότητα των τροφίμων μας, της υγεία των εδάφους και των υδάτων, και τις συνθήκες των αγροτικών περιοχών.
Η βιολογική γεωργία δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας, παρέχει βιώσιμο εισόδημα για τους αγρότες, και μπορεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη της χώρας εφαρμογής στην αγροτική κοινότητα και το σύστημα διατροφής.
“Το πείραμα σύγκρισης των καλλιεργητικών συστημάτων δείχνει ότι η βιολογική γεωργία είναι ένας πιο υγιής και ασφαλέστερος τρόπος καλλιέργειας, παρέχει απολύτως αναγκαίες θέσεις απασχόλησης, να μειώσει τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και την προστασία των πολύτιμων φυσικών πόρων», λέει ο Mark Smallwood, διευθυντής του  Ινστιτούτου Rodale.


Ο Dr Elaine Ingham, επικεφαλής επιστήμονας στο Ινστιτούτο δηλώνει πως “αυτό το πείραμα έδειξε με τεκμηριωμένο και επιστημονικό τρόπο, ότι πολλοί από τους μύθους σχετικά με την βιολογική γεωργία δεν είναι αλήθεια. Η βιολογική γεωργία δεν έχει ως αποτέλεσμα ο παραγωγός να χάσει χρήματα, δεν οδηγεί σε χαμηλότερη απόδοση, ή πιο ακριβές πρακτικές διαχείρισης, Το επόμενο βήμα μπροστά είναι να εκπαιδεύσει τους καλλιεργητές, συμβατικούς ή βιολογικούς, με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα για να εξασφαλιστεί ίση ή καλύτερη απόδοση από γεωργικές πρακτικές που δεν βλάπτουν το περιβάλλον».

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Όμορφη μέρα.


Όταν η ημέρα ξεκινά αυτή την ώρα. 


 Με τέτοια χρώματα.
Τόση ομορφιά.
Τι μπορεί να πάει στραβά;
 
Τίποτα.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Ένας ερωτύλος καμακιάρης


Έβγαινε από το πυκνό φύλλωμα του δέντρου. Πολύ επιφυλακτικά στην αρχή.
Κάθιζε στο ανοιχτό τζάμι της πόρτας του αυτοκινήτου. Που ήταν παρκαρισμένο κάτω από το δέντρο.
Ποιος;

Ο κοκκινολαίμης της φωτογραφίας.
Από απόσταση τον χαζεύαμε. Ήταν τέτοια η θέση μας, που δεν βλέπαμε τι ακριβώς έκανε, όταν καθόταν στο αυτοκίνητο.
-         Μου έχει κατά κουτσουλίσει το αυτοκίνητο. Πρέπει να το πλύνω. Είναι γεμάτο ψίχουλα μέσα, για αυτό έρχεται.
Είπε ο ιδιοκτήτης και συμπλήρωσε ο «μετεωρολόγος»
-         Μπα, ζεστασιά ψάχνει. Κακοκαιρία ανεμίζει.
Ποιος από τους δύο είχε δίκιο;
Κανείς!

Το πουλάκι κοίταζε τον εαυτό του στο καθρέφτη. 

Και έπαιρνε φόρα, πετώντας προς το είδωλο του. Νομίζοντας ότι είναι άλλο πουλί!
Αυτό γινόταν για πολύ ώρα. Ακούραστα. Δεν ενοχλήθηκε καν από το φωτογράφο που πλησίασε προς το μέρος του. 

Πόζαρε κιόλας!
Μέχρι που το αυτοκίνητο έφυγε.
Συνέχισε  να κάνει το ίδιο στους καθρέφτες του διπλανού αυτοκινήτου…..

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Ανάσα!


Αύριο, θα τη κάνω κοπάνα από τις ελιές. Δεν θα μαζεύω. Είναι η  2η Τετάρτη του μήνα, και στις 1 το μεσημέρι, στο καθιερωμένο 15νθήμερο ραδιοφωνικό ραντεβού, από τη φιλόξενη συχνότητα του "Δίκτυο 91,5 FM", θα ξορκίσουμε τα κακά που μας τυραννούν.
 Με σκόρδα! 
Βιολογικά φυσικά, για να είμαστε σίγουροι, ότι θα πιάσει το ξόρκι........
Και τον … Καραφίρερ επίσης!

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Λαθρεπιβάτης.

Ήταν αργά το βράδυ. Οδηγούσα το αυτοκίνητο, επιστρέφοντας στο σπίτι. Ήμουν κουρασμένος πολύ. Έξω είχε ξαστεριά, υγρασία πολύ και τσουχτερό κρύο. Έκανα ήδη όνειρα, για ένα βαθύ και άκρως οργιαστικό ύπνο.

Ξαφνικά άκουσα κάτι σπαρακτικά νιαουρίσματα. Ερχόταν από μπροστά. Από τη μηχανή. Αποχαιρέτισα τις νυσταγμένες μου ορέξεις και σταμάτησα κάτω από ένα φως της ΔΕΗ. Πήρα  το φακό και άνοιξα το καπάκι της μηχανής. Όντως ήταν ένα κόκκινο τιγρέ γατάκι. Μικρούλικο, αδύνατο και   βρώμικο. Πριν  κάνω το οτιδήποτε, πρόλαβε και έφυγε από τη κάτω μεριά. Έσκυψα, δεν το είδα, έκλεισα το καπάκι  και έφυγα. Ανακουφισμένος. Αμ δε! Τα νιαουρίσματα συνεχίστηκαν. Αυτή τη φορά, από το πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Διαολισμένος από τη βραδιάτικη τύχη μου, δεν σταμάτησα. Σε λιγότερο από 500 μέτρα θα έφτανα. Άφησα το αυτοκίνητο στο δρόμο. Όχι στην αυλή. Νιαούριζε δαιμονισμένα. Έψαξα να το βρω. Ήταν κρυμμένο στο λάστιχο της ρεζέρβας. Του έβαλα σε ένα πιατάκι γάλα με ψωμί και πήγα για ύπνο. 

 
Την άλλη μέρα το πρωί το είδα. Ήταν κάτω από το αυτοκίνητο και εξακολουθούσε να νιαουρίζει. Λιγότερο δυνατά από ότι χθες βράδυ. Του φώναξα από μακριά. Δεν κούνησε. Πήγα λίγο πιο κοντά, και πάλι δεν συγκινήθηκε. Ήπια το καφέ και ξανακοίταξα. Ήταν άφαντο και το γάλα φαγωμένο. Φόρτωσα και έφυγα. Η  χαρά ότι ξεφορτώθηκα το γατί, δεν κράτησε πολύ. Τα νιαουρίσματα ήχησαν και πάλι στα αυτιά μου. Ερχόντουσαν πάλι από μπροστά. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου. Όσο και αν έψαξα δεν το είδα.  Ξαναξεκίνησα. Το νιαούρισμα μετά από λίγο ήρθε από τη πίσω μεριά. Από τη καρότσα. Σιγά που θα σταμάταγα! Αυτή τη δουλειά θα έκανα τώρα; Αφού ήθελε ο γατίσιος ποπός του αέρα, θα τον είχε. Φουντανήστηκε για τα καλά επί 18 χιλιόμετρα! Όταν έφτασα στο προορισμό μου, άφησα το αυτοκίνητο δίπλα σε μία κουφαλόριζα ελιάς. Έβαλα  ένα κομμάτι τυρί, από  αυτό  που θα έτρωγα το μεσημέρι και ξεκίνησα  τη δουλειά μου. Παρακολουθούσα όμως. Κατέβηκε μετά από λίγο, εξερεύνησε το χώρο, μύρισε τον αέρα και πήγε διστακτικά προς το τυρί.  Όση ώρα το έτρωγε, έτρεξα και μετακίνησα πιο κάτω το αυτοκίνητο. Ήσυχος ότι απαλλάχτηκα. Σιγά!

 
 Σήμερα ήταν η τρίτη ημέρα που το έκανα βόλτες  παρά τη θέληση μου. Και με τα νεύρα μου τσατάλια. Το έδιωχνα από τη μηχανή και πήγαινε  στη ρεζέρβα. Ή το αντίθετο. Αργά σήμερα το απόγευμα το είδα να παίζει μια μεγάλη ακρίδα μέσα στα χόρτα. Φόρτωσα όπως – όπως και την έκανα! Νιάου δεν ξανά άκουσα. Τις επόμενες ημέρες, σε εκείνο το χωράφι, θα ξαναπάω μόνο με τα πόδια ή με το ποδήλατο…….

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Άφεριμ!


Χρόνια προσπαθεί.
Να μας σώσει. 


Το μόνο που κατάφερε, ήταν να σωθεί αυτός.
 Γενεές 14.
 Και τα κολητάρια του.
 Που χρόνια έτρωγαν με χρυσά κουτάλια.
 Ως σύμβουλοι του.
Εξ αποστάσεως.
Τώρα με από-φασιστικό  σκέρτσο και νάζι, επιμένει.
 Να εξακολουθήσει τις προσπάθειες. 
Χωρίς να μας ρωτήσει.
Αν θέλουμε.

Αφού δεν το έχεις …. χοντρό μου. 


Γιατί επιμένεις;  

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Σσσσσσς……



Σιωπή.
Εκκωφαντική σιωπή.


Η πατρίδα εξακολουθεί να κοιμάται.
Ήσυχη.

 
Τη φυλάει .... η Αλίκη στο Ναυτικό.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Τριάντα ολόκληρα χρόνια υπομονής…


Σε έναν ιδιότυπο φασισμό.


Αυτού των σκουπιδιών.



Καιρός δεν είναι να τελειώνει αυτό το μαρτύριο;
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, 
θα το τελειώσω…..

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Δεν έχω άλλα λόγια.



Αν με αγαπούσες.
Αν εξακολουθείς να με αγαπάς.
 Όπως λες.
Όλα θα ήταν αλλιώς.
Σαφώς πολύ καλύτερα.
Επομένως;
Όχι άλλα λόγια.
Κύριε … Τζαφόλια!


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Κρύο. Καιρός για ανάλαφρα πηδηματάκια…...


Είδα για πολύ λίγο, τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού. 
Τόσο άντεξα. 
Ένιωσα μια παγομάρα  να κυριεύει ψυχή και σώμα. 
Από αυτά που άκουσα. 
Τα ελάχιστα.  
 Αλλά και από ότι είδα. 
Έλειπαν από κάτω πολλοί βουλευτές……

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Δυνατά!


Εμείς που γνωρίσαμε τις  αλάνες….

 
Μάθαμε από μικροί  
 να δουλεύουμε
παίζοντας.
Παντού.

 


Καλή εβδομάδα.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Καλό σαββατοκύριακο.

...και χουχουλιάρικο!

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Νίψον ανομήματα μήμοναν όψιν



«Ο παρών καιρός, είπερ ποτέ, πολλής φροντίδος και βουλής δείται».


 Έγραφε  ο Δημοσθένης στο Β’ Κορινθιακό.
Τι ήθελε να πει;
 Εγώ δεν ξέρω.
 Ήμουν του 12 στα αρχαία Ελληνικά.
Σταθερά.  
 Να ρωτήσετε το νέο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου. 


Τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη.  


Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Αντρανιστά ορέ!



Είμαι πεπιεσμένα πεπεισμένος.
Ότι ο  άφαντος.
Το φάντασμα.
Που δεν ήταν φάντασμα.
 Βρέθηκε. 
Πρέπει να χαρώ;
Γιατί όχι;
Τραπε-ζήτης είμαι και εγώ.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Υπάρχει πέτσα;


 

Μετά τη σημερινή μούρλα 
πάμε για τρέλες 
στις Σεϋχέλλες;
Είναι το ι-δανεικό-κότερο.
Νομίζω.




Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Ραδιοφωνικό ραντεβού.


Αύριο, 2η Τετάρτη του μήνα, στις 1 το μεσημέρι , από τη φιλόξενη συχνότητα του « Δίκτυο 91,5 FM», θα … σπάσουμε το βιολογικό  ρόδι. Αλύπητα. Παρέα με τον Παναγιώτη Ορφανίδη. Όχι για να φέρει γούρι, στη πιθανή νέα εθνοσωτήρια Κυβέρνηση. Ούτε επειδή είμαστε … νεοημερολογίτες που γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά τους. Το σπάμε για να έχουμε την υγειά μας. Κυρίως αυτή! Συντονιστείτε.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Τι να φταίει άραγε;

 Φοβόμαστε τα σκοτάδια.


Αν έχει πανσέληνο, ακόμα περισσότερο.


Για αυτό λαχταράμε την ανατολή.
Μα δεν τη βλέπουμε γιατί κοιμόμαστε.
Ξυπνάμε αργά.


Απολαμβάνουμε όμως τη δύση.


Με τι  ψεκάζουν τον αέρα που αναπνέουμε;


Ή μήπως φταίει το νερό που πίνουμε;

Άσχετο;


Νομίζετε…..


Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ο κακός άνθρωπος, πως φαίνεται!



Αυτά τα πολύ όμορφα μανιτάρια


Έχουν φυτρώσει στη ρίζα


Ετούτης της βασιλικουδένιας ελιάς.
Τι είδους μανιτάρια να είναι άραγε;

Αν είναι δηλητηριώδη, θέλω να τα στείλω δώρο.
Κάπου.

Όταν ωριμάσει μέχρι σαπίλας σαν εργολαβία  του ΕΣΠΑ, εκείνη η ευλογημένη  ώρα, θα σας πω  το γιατί.
Υπομονή.
Το καλάμι που έχουν καβαλήσει κοντεύει να προσγειωθεί ανώμαλα.
 Δεν έχουν πιστοποίηση ως βιολογικά, παρά το γεγονός ότι η ελιά είναι πιστοποιημένη. Όταν έκανα το πρόγραμμα καλλιέργειας, για αυτή τη περίοδο, επειδή δεν ήξερα ότι θα φυτρώσουν, δεν τα δήλωσα ως αυτοφυή.
Εκεί που θα τα στείλω, ότι δεν είναι βιολογικά, δεν θα τους ....... πειράξει.
Καθόλου!

Πως τελειώνει, βρε παιδί μου, ένας έρωτας μεγάλος.
Τίποτα δεν είμαστε…..