Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις (Λεωνίδας Στρογγυλός)


Άμα ο άλλος.
Πνίγεται.
Χάνεται.
Γκρεμίζεται.
Από λαθεμένες επιλογές.
Και τρέχεις.
Να τον βοηθήσεις.
Να τον γλιτώσεις.
Θεωρώντας το.
Υποχρέωση σου.
Αψηφώντας.
Ότι κινδυνεύεις.
Και εσύ.


Και αυτός.
Επιμένει.
Να κάνει.
Τα ίδια.
Σαν να  μη θέλει να σωθεί.

Τότε εσύ τι κάνεις;
Επιμένεις;
Τον αφήνεις στη τύχη του;
Ή του καθίζεις μια.
Και τον αποτελειώνεις;
Κάτι σαν χαριστική βολή.

Επιβάλλεται....


ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28-2-2014 

 

Οι απολυμένοι εργαζόμενοι της ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ, σας καλούν σε μια συναυλία συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον 9μηνο αγώνα τους. Παρασκευή 28 Φλεβάρη 2014 στο ραδιοφωνικό σταθμό Έλλης 40,Κάτω Σούδα. Στις 21.00.
Σας περιμένουμε να τραγουδήσουμε μαζί για την ελπίδα και να διώξουμε το μαύρο από τις ζωές και τις ψυχές μας. Με το τετραμελές συγκρότημα από το Βόλο:ΗΧΩ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ.
Η συναυλία θα μεταδοθεί σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό από τις συχνότητες όλων των περιφερειακών μας σταθμών και από το site :
erahania.blogspot.gr   και    www.tuc.gr/478.html

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Το παρκάρισμα.


Οδηγούσε και μιλούσε στο κινητό.
Δεν φορούσε ζώνη.
Έτρεχε.
Το ραδιόφωνο έπαιζε σκυλάδικα.
Τα παιδιά αμόλα στο πίσω κάθισμα.
Και αυτά χωρίς ζώνη.
Σκαρνεβόντουσαν.
Παίζανε ξύλο δηλαδή.
Αναμεταξύ τους.
Στριγγλούσαν.
Έκλαιγαν.
Περνώντας το φανάρι με πορτοκαλί, 
θυμήθηκε ότι έπρεπε να στρίψει.
Πάτησε φρένο.
Στο δρόμο υπήρχαν νερά.
Το αυτοκίνητο γλίστρησε.
Δεν υπάκουσε.
Πήρε μεγαλύτερη στροφή.
Με φάλτσο.
Με το πίσω μέρος του αυτοκινήτου της, 
χτύπησε το πρώτο αυτοκίνητο.
Που περίμενε στο φανάρι.
Οδηγός του μία άλλη γυναίκα.
Με τα παιδιά της στο πίσω κάθισμα.
Φρόνιμα.
Όλοι δεμένοι με τις ζώνες ασφαλείας.
Ο χτύπος ήταν γερός.
Τόσο γερός που το αυτοκίνητο της πρώτης απογειώθηκε.
Και προσγειώθηκε πάνω σε ένα άλλο αυτοκίνητο.
Παρκαρισμένο.
Απέναντι….

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Αίσιμον ήμαρ-τον Εφραίμ…




Μνήσθητι μου Κύριε.
Πρωτίστως.
Εμού.
Του ταπεινοτάτου λαϊκού.
Κατόπιν, των ταπεινών.
Διακονούντων.
Εις τας Ιεράς Μητροπόλεις.
Εις τας Ιεράς Ενορίας Αυτών.
Και εις τους Μακαριοτάτους.
Υψηλοτάτους.
Επισκέπτας τους.


Αμήν…

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Παγκρήτιο Συλλαλητήριο στο Μπάλο;



STOP- ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΗΜΙΚΑ

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στην αίθουσα του ΤΕΕ, την Πέμπτη 20 Φεβρουάριου, στην εκδήλωση- συντονισμό δράσης για την υπόθεση των  χημικών, που είχε καλεστεί από το Κοινωνικό Στέκι- Στέκι Μεταναστών Χανίων. Πολίτες, τόσο των Χανίων όσο και του υπόλοιπου νομού, φορείς, και συλλογικότητες έσπευσαν να δηλώσουν το παρόν αλλά και την ανησυχία τους για την περιβαλλοντική καταστροφή που πρόκειται να συμβεί στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Έγινε ενημέρωση σχετικά με την διαδικασία καταστροφής των χημικών, όπου ανεπτύχθησαν με σαφή τρόπο, τόσο οι τεχνικές όσο και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για την διαδικασία καταστροφής των επικινδύνων χημικών όπλων της Συρίας.
Από τους επιστήμονες και όχι μόνο προτάθηκε να υπάρχουν ανεξάρτητοι παρατηρητές κατά τη διαδικασία υδρόλυσης, απ' όλες τις χώρες της Μεσογείου που πλήττονται άμεσα. Μάλιστα αναφέρθηκε ακόμη και η διάθεση να υπάρξει ένα καράβι σε απόσταση μικρότερη των τριών μιλίων από το σημείο της καταστροφής των τοξικών ουσιών, το οποίο θα κάνει συνεχώς μετρήσεις σε δείγματα νερού και θα παρακολουθεί την εξέλιξη της διαδικασίας. Ένας ακτιβισμός με περιεχόμενο και νόημα.
Μια άλλη πρόταση αφορά στο συντονισμό περιφερειών ή μεγάλων δήμων της Μεσογείου για να ξεπεράσουμε μια παγκρήτια κινητοποίηση και να αναζητήσουν οι λαοί της Μεσογείου από κοινού λύση. Καταγράφηκε η διάθεση να δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα (μεταφρασμένη και σε άλλες γλώσσες) με στόχο την ενημέρωση και την κοινοποίηση των δράσεων.
Η ένωση γονέων πρότεινε να σταλούν οι εισηγήσεις και η πληροφόρηση γύρω από το θέμα στα σχολεία για να αναλάβει δράση και η μαθητική κοινότητα. Κάτι τέτοιο πρότειναν άλλοι -ες θα γινόταν εφικτό, αν καταγράφονταν οι εισηγήσεις και η ενημέρωση σε μια μπροσούρα που θα μοιράζεται χέρι με χέρι, ίσως σε ένα περίπτερο ενημέρωσης στην πλατεία της αγοράς. Επίσης, προτάθηκε η δημιουργία ενημερωτικού site σε σχέση με την υπόθεση των χημικών.
Στη βάση όλων αυτών συμφωνήσαμε ότι είναι απόλυτη προτεραιότητα την αντίδραση των λαών της Μεσογείου ώστε να σταματήσει αυτό το έγκλημα. Ειδικά για την περιοχή μας όπου οι συνέπειες θα είναι ολέθριες.
·        Την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου στις 7 το απόγευμα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, συντονιστικό όλων των φορέων που βρέθηκαν στο ΤΕΕ για να συντονιστούν οι δράσεις.
·        Κάλεσμα σε σωματεία και συνδικάτα, να κηρύξουν πανεργατική απεργία    
·        Πραγματοποίηση πορείας ενάντια στα Χημικά στο κέντρο της πόλης το Σάββατο 1 Μαρτίου
·        Παγκρήτιο Συλλαλητήριο στις 9 Μαρτίου στο Μπάλο.

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Τάσο μου η Κεμεσίδα σου….



Αγαπητέ Τάσο.
Στα είχα πει.
Σου είχα στείλει φωτογραφίες.
Σε είχα ξεναγήσει.
Ένα ολόκληρο απόγευμα.
Στα πέριξ των Χανίων.
Τραβούσες φωτογραφίες.
Άναυδος.
Έκπληκτος.
Αλλά.
Σαν τουρίστας.
Κινέζος τουρίστας.


Είδες όμως τη προίκα.
Τη φερόμενη προίκα.
Τη πολυπαινεμένη.
Των 3500 ψήφων.
Του πολύφερνου τενεκέ.
Ξεχνώντας.
Παραβλέποντας.
Εσύ.
Ο συνετός άνθρωπος.
Ότι οι τενεκέδες.
Είναι ωφέλιμοι.
Όσο έχουν περιεχόμενο.
Άμα αδειάσουν.
Μόνο θόρυβο κάνουν.
Το πολύ-πολύ.
Να γίνουν γλάστρες.
Πριν σκουριάσουν.
Γεμάτες κοπριά.
Γλάστρες όχι του σαλονιού.
Μα της αυλής.
Και από αυλικούς.
Έχουμε χορτάσει.

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Φλωμπέρ και φλόμπερ.



Κάθε σοβαρός.
Υποτίθεται.
Πολιτικός.
Θεωρεί ωφέλιμο.
Για να αναδείξει.
Την πνευματικότητα του.
Την βαρύτητα.
Των λόγων του.
Να προσθέσει.
Στα λεγόμενα του.
Ένα τσιτάτο.
Μία ρήση.
Ενός επιφανούς.
Σοφού.
Έλληνα.
Ή ξένου.
Συγνώμη ρήτορες.
Αυτή σας η πράξη.
Μόνο φτώχεια.
Ρηχότητα.
Κενότητα .
Υποδηλώνει.
Και τίποτα άλλο.


Πριν από λίγες ημέρες.
Άκουσα.
Δια της ζώσης.
Κάποιον.
Να επικαλείται.
Στα ξεκούδουνα.
Τον Φλωμπέρ.
Αν είχα.
Ένα φλόμπερ.
Θα του τη βάραγα.
Στο δόξα πατρί.
Αλύπητα.
Με θαλασσινό.
Χοντράλατσο….

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Τρακτέρ και αγωνιστικές σούζες.



Ο πρωτογενής τομέας.
Θα έσωζε λέει τη χώρα.
Με την ανάπτυξη του.
Εν μέσω.
Βαθιάς.
Οικονομικής κρίσης.
 Εκεί λοιπόν που περιμέναμε.
Αυτή τη ριμάδα.
Την ανάπτυξη.
Τις λύσεις.
Των τεράστιων προβλημάτων.
Που για πολλά χρόνια σέρνονται.
Γιγαντώνονται.
Να σου.
Η φοροεπιδρομή.
Τα χαράτσια.
 Παρά το γεγονός.
Ότι εξοικονόμησαν.
Πάνω από 1 δις Ευρώ.
Από τη μείωση επιστροφής του ποσοστού ΦΠΑ.
Τη κατάργηση της επιδότησης στο φόρο πετρελαίου κίνησης.
Την αύξηση ηλεκτρικού ρεύματος για αγροτική χρήση.
Τις περικοπές των ήδη πενιχρών αγροτικών συντάξεων.


Θέλουν και άλλα δις.
Πολλά δις.
Με το φόρο στα αγροτεμάχια.
Με φόρο 13% στα καθαρά κέρδη.
Με τα υπέρογκα πρόστιμα.
Που θα βάλουν.
Σε όσους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Με τις εκτάσεις που θα κατασχέσουν.
Και θα εκποιήσουν.
Στις πολυεθνικές.
Των κτηματομεσιτών.
Και των λοιπών κορακιών.


Είναι φανερό.
Ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα.
Καταρχήν  στο αγωνιστικό πλαίσιο.
Υπάρχει διάσπαση.
Καταλυτική.
Πολωτική.
Μοιραία για την έκβαση του αγώνα.
Αντίστασης.
Άρνησης.
Ανάμεσα στην «ενότητα» και την «ενωτική».
Παιχνίδια.
Με τις λέξεις.
Τα καπετανάτα.
Τα κόμματα.
Εξού και η έλλειψη.
Ουσιαστικής.
Βαθύτερης ανάλυσης.
Των τεράστιων προβλημάτων.
Των αιτιών.
Που τα δημιούργησαν
Τα διαιώνισαν.
Αλλά και των προτάσεων.
Για την επίλυση τους.
Που θα έπρεπε να υπάρχουν.
Αλλά δεν υπάρχουν.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Απέχουμε μακράν;


 

Αγώνες για τη γη και την ελευθερία

O «πόλεμος» των πολυεθνικών με ιθαγενείς λαούς, προκειμένου να τους πάρουν τα εδάφη συχνά γίνεται πολύ βρώμικος: εκτοπισμοί, κατασχέσεις, διώξεις, ακόμη και δολοφονίες
Η γη μεταμορφώθηκε σε κρίσιμο πεδίο αιματηρών πολιτικών μαχών: η ιδιοκτησία της είναι καθοριστική για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να λυθούν καίρια σύγχρονα προβλήματα όπως η πείνα, η φτώχεια, η διατροφική ασφάλεια του πλανήτη, η κλιματική αλλαγή, η ισότητα φύλων, η ίδια η δημοκρατία. Η γη και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της θεωρούνται ένα σίγουρο εισιτήριο εξόδου από τη φτώχεια και αυτοί που την ελέγχουν ορίζουν τελικά αν το ιδιωτικό κέρδος θα υπερισχύσει του συλλογικού συμφέροντος.

Γι’ αυτό και η «κατάρα των πόρων», που άλλοτε περιοριζόταν σε μάχες για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως το πετρέλαιο, η ξυλεία, τα ορυκτά, γενικεύεται σε έναν πόλεμο για την ιδιοκτησία της γης (κι όσων φιλοξενεί στα σπλάχνα της), που στο μεγαλύτερό της μέρος ανήκει εδώ και αιώνες σε ιθαγενείς και τοπικές κοινότητες. Θύματα στον βωμό της απληστίας του κέρδους, που σπέρνει εκτοπισμούς, κατασχέσεις, διώξεις και δολοφονίες.

Παρά τις διακηρύξεις και τις δικαστικές αποφάσεις που στηρίζουν τις διεκδικήσεις των ιθαγενών λαών και των τοπικών κοινοτήτων για τα εδάφη τους, αυτές όχι μόνο δεν εφαρμόζονται στην πράξη, αλλά και επιβραδύνεται ο ρυθμός αναγνώρισης της συλλογικής ιδιοκτησίας γης, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τις κοινότητες που κατοικούν σε αυτήν, σύμφωνα με έκθεση της Πρωτοβουλίας Δικαιώματα και Πηγές (RRI), φορέα όπου συμμετέχουν 140 διεθνείς, περιφερειακές και τοπικές οργανώσεις, που μάχονται για το συλλογικό δικαίωμα γαιοκτησίας.

Στο διάστημα 2008-2013 υιοθετήθηκαν λιγότεροι σχετικοί νόμοι από την προηγούμενη εξαετία, όλοι τους προσφέρουν μικρότερη προστασία στις κοινότητες ιθαγενών και κανένας τους δεν τους αναγνωρίζει ιδιοκτησιακό καθεστώς στα εδάφη τους. Η δε έκταση δασικών εδαφών που αναγνωρίστηκε σε αυτό το διάστημα ως κοινοτικής ή συλλογικής χρήσης είναι λιγότερη από το 20% όσων είχαν αναγνωριστεί στο 2002-2007. Επιπλέον οι κυβερνήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών εξακολουθούν να διεκδικούν το 61% (περισσότερα από τρία στα πέντε εκτάρια) δασικών εκτάσεων όπου ζουν ιθαγενείς και τοπικές κοινότητες, αφήνοντάς τες ευάλωτες απέναντι στην εισβολή, κατοχή και εκμετάλλευση των εδαφών από ιδιώτες που τους καταδικάζουν στον εκτοπισμό και την εξαθλίωση.

Σύμφωνα με την έκθεση, η Λατινική Αμερική αναδεικνύεται σε πρωτοπόρο, καθώς το 39% των δασικών τροπικών εκτάσεων είτε αποτελούν πλέον ιδιοκτησία είτε τελούν υπό τον έλεγχο των τοπικών κοινοτήτων. Στον αντίποδα βρίσκεται η υποσαχάρια Αφρική όπου οι ιθαγενείς ελέγχουν μόλις το 6% των εδαφών τους. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο δύο αφρικανικές χώρες από όσες ερευνήθηκαν, η Λιβερία και η Μοζαμβίκη, έχουν κανονιστικό πλαίσιο για τη συλλογική γαιοκτησία, ενώ στις χώρες της λεκάνης του Κονγκό, όπου ζουν εκατομμύρια ιθαγενείς κοινότητες, οι κυβερνήσεις έχουν τον έλεγχο του 99% των δασών.


Απληστία και «εταιρική ευθύνη»
Είναι ενδεικτικό ότι η συνολική δασική έκταση που έχει παραχωρηθεί για επενδύσεις και «επιχειρηματική χρήση» αυξήθηκε κατά 203 εκατ. εκτάρια στο διάστημα 2000-2011. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, ιδίως οι πολυεθνικοί όμιλοι με τα λόμπι και τους πολλούς μοχλούς πίεσης που διαθέτουν, έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στην απόσπαση των εδαφών των ιθαγενών και των τοπικών κοινοτήτων. Έρευνα του Munden Project σε 12 αναδυόμενες χώρες κατέδειξε ότι τουλάχιστον ένα στα τρία εκτάρια γης που εκχωρούνται σε ιδιώτες ανήκει σε εδάφη των ιθαγενών κοινοτήτων.

Στην Αργεντινή, το 84% των εκτάσεων που παραχωρήθηκαν για παραγωγή σόγιας βρίσκεται σε εδάφη των τοπικών κοινοτήτων. Η έκθεση της RRI με τίτλο «Πολλά λόγια, λίγες πράξεις», αναλύοντας τις εξελίξεις στα θέματα των δικαιωμάτων στην ιδιοκτησία γης το 2013, επισήμανε -όπως λέει ο τίτλος της- πως οι δεσμεύσεις στις οποίες προέβησαν μεγάλες πολυεθνικές που επικρίθηκαν για αθέμιτη απόσπαση συλλογικών εδαφών μοιάζουν να μένουν στις καλένδες. Εταιρείες όπως οι Asia Pulp & Paper, Unilever, Coca Cola, Wilmar, Nestlé, Rio Tinto δεσμεύτηκαν να διασφαλίσουν ότι οι εθνικοί εταίροι τους θα σέβονται τα εδαφικά δικαιώματα των ιθαγενών. Αλλά είναι ενδεικτικό, όπως αναφέρει η έκθεση, ότι ο εξορυκτικός κολοσσός Rio Tinto, παρότι είχε δεσμευτεί το 2012 ότι χωρίς τη συναίνεση των κοινοτήτων δεν θα προχωρά σε εξορύξεις, καταγγέλθηκε από δεκάδες κοινότητες ότι ουδέποτε ζήτησε τη γνώμη τους. Επιπλέον, Μογγόλοι βοσκοί κατήγγειλαν ότι η εταιρεία εξακολουθεί να περιφράσσει τους βοσκοτόπους τους, ενώ η Human Rights Watch κατηγόρησε την εταιρεία ότι διώχνει από τα εδάφη τους ολόκληρες αγροτικές κοινότητες της Μοζαμβίκης για να εκμεταλλευτεί τεράστιο ανθρακωρυχείο.

Η «εταιρική ευθύνη» που διατυμπανίζουν δεν είναι φιλανθρωπία ή γενναιοδωρία αλλά μια καλά μελετημένη τακτική μάρκετινγκ που απευθύνεται όχι στις κοινότητες των οποίων τους πόρους και τα εδάφη εκμεταλλεύονται αλλά στους καταναλωτές των ανεπτυγμένων χωρών, ευελπιστώντας σε βελτίωση της εικόνας τους και αύξηση των πωλήσεών τους. Οι συγκρούσεις που μπορεί να ξεσπάσουν λόγω της εκδίωξης των τοπικών κοινοτήτων από τα εδάφη τους μπορεί να έχουν καταστροφικό αποτέλεσμα. Αυξάνουν το λειτουργικό κόστος έως και 2.800%. Απειλούν μυθικές επενδύσεις, όπως συμβαίνει στις Φιλιππίνες, όπου ο ξεσηκωμός για τις κατασχέσεις εδαφών για το ορυχείο Ταμπακάν θέτουν σε κίνδυνο επενδύσεις 6 δισ. δολαρίων. Με τον κίνδυνο σημαντικών οικονομικών ζημιών να αποτελεί αχίλλειο πτέρνα, απέναντι στην οποία ωστόσο κάποιες πολυεθνικές δείχνουν να έχουν ανοσία. Όπως ο αμερικανικός κολοσσός Cargill, τον οποίο η Oxfam κατηγόρησε τον Σεπτέμβριο ότι αγόρασε στην Κολομβία 30 φορές περισσότερες εκτάσεις γης από όσες επιτρέπει ο νόμος.
Αυτή η καταπάτηση των δικαιωμάτων και των εδαφών των τοπικών κοινοτήτων δεν θα ήταν δυνατή δίχως τη συνενοχή εθνικών ελίτ που επίσης ευνοούνται από τη μοιρασιά και κυρίως κυβερνήσεων πρόθυμων να παραχωρήσουν άνευ όρων και συχνά με αθέμιτες ή διεφθαρμένες πρακτικές τους εθνικούς και συλλογικούς πόρους στις μεγάλες πολυεθνικές στο όνομα της «αξιοποίησής» τους. Όπως συνέβη στη Λιβερία, όπου προκαταρκτική έρευνα κατέδειξε ότι οι περισσότερες από τις συμβάσεις εκχώρησης εδαφών, αξίας 8 δισ. δολαρίων, για εκμετάλλευση πετρελαίου και αερίου, των τελευταίων τεσσάρων ετών, ήταν παράνομες, όπως και η παραχώρηση μισού εκατομμυρίου εκταρίων σε ασιατικές επιχειρήσεις παραγωγής φοινικέλαιου. Όχι μόνο είχαν υφαρπάξει με τη σύμπραξη αξιωματούχων εδάφη των τοπικών κοινοτήτων αλλά και είχαν καρπωθεί τα περίφημα «δικαιώματα άνθρακα», τεράστιας οικονομικής αξίας, αντί των ιθαγενών.



Πεθαίνοντας στον βωμό του κέρδους
Στην Γκαμπόν, ο Μαρκ Ονα Εσάνγκι, ιδρυτής της ΜΚΟ Brainforest, καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση για δυσφήμηση επειδή κατηγόρησε αξιωματούχους για διαφθορά και διαπλοκή με τον σιγκαπουριανό όμιλο Olam International που διεκδικεί παραχώρηση κοινοτικών εδαφών. Αλλά αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί να υποστεί όποιος μάχεται για τα συλλογικά δικαιώματα των αυτόχθονων κατοίκων. Είναι απλά το πρώτο βήμα μιας σειράς απειλών, εκβιασμών, εκφοβισμών, που συχνά καταλήγουν σε φόνους.
Αστυνομικοί συνέλαβαν τον Λαοτινό ακτιβιστή Σαμπάθ Σομφόνε, που ένα μήνα πριν εξόργισε τις αρχές επειδή οργάνωσε φόρουμ πολιτών στο οποίο αγρότες διαμαρτύρονταν για τις κατασχέσεις και τις εκδιώξεις από τα εδάφη τους για να παραχωρηθούν σε καλλιεργητές καουτσούκ – κι έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Η Ελίσα Λασκόνια Τουλίντ πυροβολήθηκε εξ επαφής μπροστά στον σύζυγο και την τετράχρονη κόρη της ως αντίποινα γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του λαού της στη γη στην επαρχία Κεζόν των Φιλιππίνων.

Στην Ταϊλάνδη ένοπλοι δολοφόνησαν τον Πρατζόμπ Νάο-οπάς επειδή οργάνωσε εκστρατεία για την απομάκρυνση βιομηχανικών τοξικών λυμάτων που μόλυναν τις αγροτικές κοινότητες της επαρχίας Τσατσοενγκσάο. Στην Κολομβία, η Αντελίντα Γκόμες Γκαβίρια δολοφονήθηκε επειδή ηγήθηκε καμπάνιας εναντίον χρυσωρυχείου της AngloGold Ashanti, που κατέστρεφε τα γεωργικά εδάφη της κοινότητάς της, ενώ πέντε εβδομάδες αργότερα, την ίδια μοίρα είχε ο συμπατριώτης της Σέσαρ Γκαρσία, πρόεδρος της οργάνωσης Αγροτική Συνείδηση, που μαχόταν κατά άλλου χρυσωρυχείου της ίδιας εταιρείας. Είναι μερικοί από τον μακρύ κατάλογο όσων μόνο πέρσι θυσιάστηκαν στον βωμό του κέρδους.

 Της Χριστίνας Πάντζου


Αυτά μας ετοιμάζουν.
Από σιγά-σιγά.
Η αρχή έχει γίνει.
Με τις Σκουριές.
Το Αποπηγάδι.
Έρχονται και οι υπερβολικοί φόροι.
Τα πρόστιμα.
Αλλά.
Όταν πια το αντιληφθούμε.
Θα είναι πολύ αργά.
Υπάρχει και συνέχεια.
Αύριο....


Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Κάποιος να τους συλλάβει;


Υπάρχει προϊστορία.
Σε αυτήν την έρημη πόλη.
Με τους αντιδημάρχους.
Πρώην-πρώην.
Και νυν-πρώην.
Όχι όλους.
Αυτούς που κάνουν θόρυβο.
Του τενεκέ.
Του σκουριασμένου τενεκέ.


Να κυκλοφορούν.
Και να …. βεσποφορούν.
Με τη φυσικότητα.
Του τσαμπουκά.
Γηπέδου.
Ή αλάνας.
Σε πεζόδρομους.
Σε μονόδρομους.
Αντίθετα στο ρεύμα.
Βαταλαλώντας.
Συνεχώς.
Σ ένα κινητό.
Και πάντα.
Χωρίς κράνος.
Για να φαίνονται.
Τα κεφάλια τους.
Με τα άσπρα μαλλιά.
΄Η με τα βαμμένα  μαλλιά.
Αλλά.
Χωρίς μυαλά…..

Βουβάλες με προίκα.


Στις πίσω σελίδες.
Των εφημερίδων.
Θάφτηκε.
Πάλι.
Κάτι πολύ σημαντικό.
Ότι  σε πολλούς κτηνοτρόφους.
Της Μακεδονίας.
Που έμειναν χωρίς δικαιώματα.
Στα βοσκοτόπια.
Των τόπων τους.
Έδωσαν δικαιώματα στη Κρήτη.
Όπου.
Ως γνωστό.
Οι ελαιώνες.
Επεκτείνονται.
Μέχρι τη Λιβύη.
Και αυτό.
Για να μην μείνουν.
Χωρίς επιδοτήσεις…..

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Μπαλούρδοι;



Μπα.
Λόρδοι.
Ήμαστε.
Όλοι.


Ή κάνω λάθος;

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Τα ζωάκια μας….



Αυτοί.
Οι κομματικοί.
Προπετισμοί. 


Πασών των παρατάξεων.
Ιδεολογιών.
Πεποιθήσεων.
Οραματισμών.
Χρωμάτων. 


Επί παντός.
Επιστητού.


Είναι ανυπόφοροι.
Αδιάφοροι.
Βαρετοί.
Κυρίως επικίνδυνοι.


Χαιρετίσματα λοιπόν…


Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Το φυτό….



Σήμερα ήταν μία δύσκολη μέρα.
Ζόρικη.
Τι με περίμενε;
Έπρεπε να πάω στο χωράφι.
Μετά στην εφορία.
Να απολογηθώ.
Για να μου εγκριθεί.
Η περσινή επιστροφή ΦΠΑ.
Πώς γίνεται λέει.
Να φυτεύω το ίδιο χωράφι.
Δύο φορές το χρόνο.
Ή τρεις.
Σειρά είχε  το 28ο νηπιαγωγείο.
Να μιλήσω στα νήπια.
Για τα βιολογικά προϊόντα.
Να πάω στον ραδιοφωνικό σταθμό.
Και να ασκήσω και τα καθήκοντα του Προέδρου.
Από το άγχος μου.
Στην άρνηση.
Των σκόρδων που έχω φυτεμένα.
Να ξεβοτανιστούν μόνα τους
Ξέχασα το κινητό στο σπίτι.
Όταν το ανακάλυψα.
Ήταν πια αργά.
Ήμουν στο κέντρο.
Και δεν είχα τα περιθώρια να πάω να το πάρω.
Ένοιωσα μετέωρος.
Χαμένος.
Και κάτι σαν ξεβράκωτος.
Στη μέση μιας ερήμου.
Αργά το μεσημέρι.
Πτώμα.
Με πονοκέφαλο.
Φτάνοντας στο σπίτι.
Είδα τις αναπάντητες κλήσεις.
Είκοσι και τρεις!
Πανευτυχής.
Για το τι είχα γλιτώσει.
Το έκλεισα.
Έφαγα.
Μια μπουκιά.
Και την έπεσα για ύπνο.
Εν πλήρη ηρεμία.
Και αναισθησία….

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Τα σάπια.



Στο θέμα.
Των αντιδράσεων.
Για τη ρήψη.
Των «επεξεργασμένων» χημικών.
Της Συρίας.
Στη Μεσόγειο.
Δυτικά της Κρήτης..
Παραβλέπονται δύο πολύ σημαντικά δεδομένα.


Στη  Μεσόγειο Θάλασσα.
Λόγω του ότι είναι «κλειστή θάλασσα.».
Αναπτύσσονται.
Ειδικά αυτήν την εποχή.
Σε πολλά σημεία της.
Λόγω της κακοκαιρίας.
Κύματα ψηλά.
Και χοντρά.
Κοινώς «βουνά».
Ένα από αυτά τα σημεία της.
Είναι και το μέρος.
Που έχει επιλεγεί.
Για την εν πλω.
«Επεξεργασία».


Από την άλλη το καράβι.
Είναι παλιό.
Πάνω από 30 χρονών.


Χωρίς διπύθμενα.
Δηλαδή χώρους στεγανούς.
Στα ύφαλα του πλοίου.
Όπως οι σύγχρονοι.
Διεθνείς κανόνες.
Της ασφαλούς ναυσιπλοΐας επιτάσσουν.
Επιπλέον.
Πριν από λίγο καιρό.
Είχε μείνει ακυβέρνητο.
Από μηχανική βλάβη.
Ρυμουλκήθηκε.
Μέχρι το πλησιέστερο λιμάνι.


Θα είναι τυχαίο.
Άραγε.
Αν βυθιστεί.
Λόγω θαλασσοταραχής.
Αύτανδρο.
Με ή χωρίς.
«Επεξεργασμένα» τα χημικά.
Στο σημείο ρήψης.
Ή κάπου εκεί;