Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Χρυσόψαρα οι ψάρακες.





Μια υποψία σοβαρή την έχω. Πως κάποιοι εκεί στο Δήμο Χανίων, που αυτοπροσδιορίζονται, εν  είδη τιμής ως «πολιτικοί φίλοι» της αγίας οικογένειας, έχουν βρει το λαγοπόδαρο. Όπου «λαγοπόδαρο», το κλειδί, με το οποίο έχουν σπάσει τους κωδικούς, αξιολόγησης  - αξιοκρατίας του ΑΣΕΠ, για τις τελευταίες προσλήψεις 8μηνητών στον Δήμο. Οι οποίες έγιναν πως και πως,  για να καλύψουν τα κενά στο μόνιμο προσωπικό.  

Είναι τυχαίο, που πολλοί από αυτούς  βρέθηκαν ξαφνικά και ολωσδιόλου απρόσμενα, κολλητάρια με ορισμένους Αντιδημάρχους και Προέδρους;

Κάποιοι αρνούνται  να εργαστούν για τις θέσεις και τις ειδικότητες  που προσλήφθηκαν, χτυπώντας συνεχόμενες αναρρωτικές.

Μερικές  κυρίες  έχουν ήδη καταφέρει, να κάθονται σε γραφεία χωρίς αντικείμενο απασχόλησης. Πληρώνονται όμως κανονικά.

Ή αρνούνται να εργαστούν γενικώς  λουφάροντας προκλητικώς πέρα δώθε.

Όλα αυτά με την ανοχή των διοικητικών και πολιτικών προϊσταμένων τους .

Όσο πιο μεγάλο το κολλητηλίκι, τόσο πιο μεγάλα και τα μπαϊράκια.




Πώς να δουλέψει μετά ο Δήμος σωστά;  Αφού δεν έχει αρκετούς καλούς και ευσυνείδητους υπαλλήλους από την μια και από την άλλη, με τις πελατειακές  σχέσεις που διαιωνίζονται, εκλέγονται όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι άχρηστοι δημοτικοί (επαγγελματίες πια) «υπο-ανθυπ-άρχοντες».


Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Παραμύθια του χειμώνα.




(H Kοκκινοσκουφίτσα,
χλωμή καρδίτσα
ορφανή και μόνη,
κρυώνει.)
 
Τα κρύα βράδια του χειμώνα.
Κοντά στα Χριστούγεννα. 
 Μας θυμάμαι  παιδάκια,
να καθόμαστε ήσυχα,
γύρω από το μαγκάλι ή την ξυλόσομπα 
και να ακούμε  τα παραμύθια που μας έλεγαν,
οι μεγάλοι που αποσπέριζαν.
Χωρίς τηλεοράσεις....

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις…..



Είχα καιρό να δω τις ειδήσεις του Αντένα.  Λίγο, πολύ λίγο τις άντεξα. Παρα ήταν  «ανεξάρτητες».  Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Μιας και ο νέος Διευθυντής ειδήσεων, είναι μεν δημοσιογράφος, αλλά πρώην υπουργός και βουλευτής της ΝΔ. Κατά τη διάρκεια της βουλευτικής και υπουργικής του θητείας, κατηγορείται ότι δωροδοκήθηκε από επιχειρηματία, προκειμένου να καταθέσει συγκεκριμένες ερωτήσεις υπέρ των συμφερόντων του επιχειρηματία στη Βουλή.


Η Δικαιοσύνη το ψάχνει......

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Η κίτρινη φούσκα.


Οι γονείς μου ήταν φτωχοί. Δούλευαν, μαζί στα χωράφια,  από τα άγρια χαράματα, μέχρι αργά το βράδυ, για να μην λείψει τίποτα από τα βασικά σε μένα και στις 3 αδελφές μου. Όπου «βασικά» φαγητό, ρούχα, μόρφωση και υγεία.
Ο Άγιος Βασίλης, το μόνο που άφηνε στο σπίτι μας ήταν οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα και η βασιλόπιτα. Παιχνίδια ούτε κατά διάνοια!  
Το πρώτο παιγνίδι που πήρα ως δώρο και το μοναδικό που θυμάμαι, ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς  από έναν θείο μου. Της μητέρας μου έναν αδελφό. Είχε έρθει ως μουσαφίρης, από το χωριό, να μείνει λίγες ημέρες.
Κατεβήκαμε στη «Χώρα», έτσι έλεγε τα Χανιά,  με το ποδήλατο του πατέρα μου. Στο Κάτωλα, παρά το πρωινό της ημέρας είχε πολύ κόσμο.  Χαιρέτησε κάτι μπαρμπάδες και πρωτοξάδελφα, που είχαν  εμπορικά καταστήματα. Φάγαμε και λουκουμάδες. Εκεί στα δυτικά σκαλάκια της αγοράς.
 Έξω από το λουκουματζίδικο ήταν ένα καρότσι. Κινητό πολυμάγαζο. Φορτωμένο με λογιώ λογιώ πράγματα. Από παιχνίδια μέχρι εσώρουχα.
Διάλεξε, ότι θέλεις να σου πάρω, μου πρότεινε ο θείος.


Πήρα  μία μεγάλη κίτρινη φούσκα. Τη μεγαλύτερη που είχε. Κόστιζε ένα τάλιρο. Πολλά λεφτά για εκείνη την εποχή. Πήρε και για την μεγάλη  αδελφή μου, οι άλλες δεν είχαν γεννηθεί ακόμα,  μία κούκλα και φύγαμε. Έπρεπε να επιστρέψουμε το μεσημέρι σπίτι, γιατί ο πατέρας μου χρειαζόταν το ποδήλατο.
Είχα τόση χαρά, τόση λαχτάρα με τη φούσκα, που από το πολύ παιχνίδι, δεν βραδιάστηκε.....