Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Περί φιλίας….


Πάντα  οι καλοί, πραγματικοί  φίλοι μου, ανεξαρτήτως φύλου, ήταν μετρημένοι. Ελάχιστες φορές, ξεπέρασε τον αριθμό   των  δακτύλων του ενός χεριού. Και ο πυρήνας, πάντα ήταν σταθερός.
Αυτό συμβαίνει λόγω της  ιδιοσυγκρασίας του χαρακτήρα μου. Αλλά και των υψηλών προδιαγραφών, στα περί φιλίας, που θέτω.
Κάποιες φορές και ειδικά τώρα τελευταία, είχα την ευτυχία να γνωρίσω ανθρώπους που θα χαιρόμουν να είμαι φίλος μαζί τους. Περιθώρια δυστυχώς δεν μου άφηναν και πολλά. Παρά το γεγονός ότι ανοίχτηκα. Πράγμα πολύ σπάνιο για μένα.
Δεν πειράζει.
Ίσως και να μην άξιζε το κόπο.
Πάντως, εγώ δεν είμαι ο χαμένος…..

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Παρά φύση ανωμαλίες.

ΕΝΑ ΣΟΥΠΕΡ - ΖΙΖΑΝΙΟ  ΚΑΡΦΩΝΕΙ TH Monsanto

Σε ένα φαύλο κύκλο μεταλλαγμένων σπόρων και ζιζανίων έχουν εμπλακεί γεωργοί και γεωπόνοι εξαιτίας της πολυεθνικής.

 

Πριν από δύο δεκαετίες, η Monsanto, η μεγαλύτερη πολυεθνική γεωργικής βιοτεχνολογίας στον κόσμο, κατασκεύασε γενετικά τροποποιημένους (γ.τ.) σπόρους που μπορούσαν να αντιστέκονται στο ισχυρό ζιζανιοκτόνο Ράουνταπ, που επίσης ήταν δικό της παρασκεύασμα με σχεδόν καθολική χρήση για τις ανάγκες καθαρισμού των ανά την υφήλιο γεωργικών καλλιεργειών.

Εκτάσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων κυρίως με καλλιέργειες καλαμποκιού, σόγιας, βαμβακιού, ρυζιού και δημητριακών σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούσαν το ζιζανιοκτόνο και τους γ.τ. σπόρους που του αντιστέκονταν, αγοράζοντάς τα από τα ράφια της Monsanto.
Το κίνητρο ήταν ισχυρότατο: ο αγρότης δεν θα ανησυχούσε πλέον για τα ζιζάνια που του κατέτρωγαν τις σοδειές. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να καταβρέχει με Ράουνταπ τα φυτά του, και κάθε παράσιτο θα εξαφανιζόταν πλην του ίδιου του ψεκασμένου φυτού, που ήταν γ.τ. να αντιστέκεται στο δηλητήριο. Για τους αγρότες ήταν μια εκπληκτική λύση. Ετσι, τα γ.τ. φυτά και το ισχυρό τοξικό ζιζανιοκτόνο που πήγαινε πακέτο μαζί τους έφερναν ετήσια κέρδη πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια στη Monsanto, μεγιστοποιούσαν τη γεωργική παραγωγή, και κάλυπταν μεγάλες εκτάσεις καλλιεργειών, που -για παράδειγμα- στις ΗΠΑ μόνο, άθροιζαν το 94% της συνολικής παραγωγής σόγιας και το 70% της παραγωγής καλαμποκιού και βαμβακιού. Τα λεγόμενα «φυτά Ράουνταπ-έτοιμα» κάλυψαν σαν κουβέρτα την αμερικάνικη αγροτική γη, σκεπάζοντας πάνω από 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα καλλιεργειών.


Σήμερα, τα πράγματα άλλαξαν. Λέγεται ότι άλλαξαν τόσο ώστε συνιστούν τη μεγαλύτερη αλλαγή στη ιστορία της γεωργίας. Και, δυστυχώς, άλλαξαν προς το χειρότερο (για όλους). Τα «φυτά Ράουνταπ-έτοιμα» συναντούν πλέον στους αγρούς και «ζιζάνια Ράουνταπ-έτοιμα». Περισσότερα από 20 είδη ζιζανίων σε συνολική έκταση 60 εκατομμυρίων στρεμμάτων σε ΗΠΑ και Λ. Αμερική, μετά από είκοσι χρόνια συνεχούς ραντίσματος με το ίδιο φάρμακο, έχουν αναπτύξει δικούς τους μηχανισμούς άμυνας, και είναι άτρωτα. Το χειρότερο, η γύρη τους μεταφέρει το γονίδιο αντίστασης, μεταδίδοντάς το και στα φυτά που δεν έχουν ψεκαστεί. Επίσης, τα νέα μεταλλαγμένα ζιζάνια είναι ισχυρότερα από τα προηγούμενα, μεγαλύτερα και καταστροφικότερα.
Φυσικά, το πρόβλημα είχε προβλεφθεί, διότι και οι πρωτοετείς της γεωπονίας ξέρουν ότι τα οικοσυστήματα προσαρμόζονται στις μεταβολές. Το ήξερε και η Monsanto. Οι αγρότες, όχι. Ή απλά τούς παραπλανούσαν. Θέλοντας να αντιμετωπίσει τον κινεζικό ανταγωνισμό, η Monsanto δαπάνησε 150 εκατομμύρια δολάρια το 2010 για να προωθήσει τις πωλήσεις του Ράουνταπ και το κατάφερε, αυξάνοντάς τες κατά 57% στο πρώτο τρίμηνο του 2011. Γνωρίζοντας φυσικά το πρόβλημα της προσαρμογής των ζιζανίων, αλλά πετυχαίνοντας κέρδη 700 εκατομμυρίων δολαρίων.
Πίσω στα χωράφια, οι γεωργοί συνεχίζουν τα σφάλματα. Παρασκευάζουν κοκτέιλ ζιζανιοκτόνων με υψηλή τοξικότητα, που όμως δεν φαίνεται να εμποδίζουν την εξάπλωση των υπερ-ζιζανίων. «Το πρόβλημα καλπάζει», γράφτηκε σε εφημερίδα του Σεντ Λιούις, καθώς «η προσαρμογή των νέων ειδών ζιζανίων γίνεται ταχύτερα και δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει η επιμόλυνση μέσω της μεταφοράς γύρης». Για τη Monsanto όλα αυτά δεν είναι παρά το άνοιγμα νέων πεδίων έρευνας και εμπορικής εκμετάλλευσης -αυτή τη φορά θα είναι νέοι γ.τ. σπόροι που θα ανθίστανται στα superweeds, «προκαλώντας νέο γύρο επιχειρηματικής κερδοφορίας και περιβαλλοντικής καταστροφής». 


Οι γεωπόνοι έχουν σκύψει στα μικροσκόπιά τους αναζητώντας εναλλακτικές στρατηγικές προστασίας των καλλιεργειών. Διότι, στο μεταξύ, οι γ.τ. σπόροι και τα συνοδευτικά ζιζανιοκτόνα τους αποδεικνύονται, εκτός από ανίσχυρα, και επικίνδυνα για την δημόσια υγεία: η ακαδημαϊκή έρευνα έχει από χρόνια διαπιστώσει την επικινδυνότητα των ευρέως χρησιμοποιούμενων ζιζανιοκτόνων (του Ράουνταπ και του ενεργού συστατικού του glyphosate), γεγονός που υποτιμήθηκε. Σήμερα, υπό τη βαριά σκιά των superweeds, η επιστημονική κοινότητα υποχρεώνεται να ξανακουβεντιάσει για τη χρησιμότητα της βιοτεχνολογίας και των γ.τ. οργανισμών. Αυτή την φορά, σοβαρά.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗΣ
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία  28 Αυγούστου 2011

Σχόλιο δικό μου: Έχουν περάσει 10 ολόκληρα χρόνια, από τότε που άρχισε να φαίνεται το πρόβλημα. Τώρα που γιγαντώθηκε το συζητάνε. Κάτι είναι και αυτό. Αρκεί να μην είναι αργά.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Η Παναγιά μαζί μας, ήταν!



Ένα από τα πλοιάρια  που κάνουν ημερήσιες κρουαζιέρες στο Μπάλο και τη Γραμβούσα  είναι και το «Γραμβούσα». Με αριθμό νηολογίου Πειραιά 4879.

Τα χαρακτηριστικά του πλοίου, σύμφωνα με την εταιρεία είναι:
  • Μήκος/Πλάτος: 78μ./15μ.
  • Μηχανές: 2 ΜΕΚ
  • Ταχύτητα: 14 ν.μ.
  • Χωρητικότητα: 1200 Επιβάτες
Για δείτε τώρα τις φωτογραφίες του πλοίου, γεμάτες κόσμο και στα δύο καταστρώματα, 20 λεπτά πριν φύγει από το λιμάνι. Ήμασταν 1200;


Πάνω κατάστρωμα.


Κάτω κατάστρωμα.


Όλοι αυτοί,
ο ένας πίσω και δίπλα από τον άλλο , από τη ράμπα του πλοίου μέχρι τη κορυφή που φαίνεται,
από πού κατέβηκαν; 


Η «απόδειξη παροχής υπηρεσιών», κοινώς εισιτήριο, που είχα βγάλει, έχει αριθμό1855.
Υπεράριθμος;
Ιδέα σας είναι!
Απαράδεκτο 1ο:
Η τιμή του εισιτηρίου (22 Ευρώ), είναι πανάκριβη. Στη Γαύδο ή στα Κύθηρα να πας, σου έρχεται πιο φτηνά. Θα μου πείτε, άλλο ταξίδι και άλλο κρουαζιέρα. Θα σας απαντήσω και εγώ "καλά"!

Απαράδεκτο 2ο:
Με την είσοδο μας στο πλοίο, αναγκαστήκαμε να στριμωχτούμε, ανεβαίνοντας βασανιστικά αργά,  στις στενές σκοτεινές σκάλες που οδηγούσαν στα καταστρώματα. Γιατί; Στη κορυφή της σκάλας μας περίμεναν μία κρητικοπούλα, ένας … κρητικοπούλος και ένας φωτογράφος. Για αναμνηστική φωτογραφία. Ένας ένας που έφτανε στη κορφή, τον έπιαναν, με το ζόρι από τις μασχάλες και «ζμμμ-άϊ-λλλλλ»! Τι λέτε; Τους ... έκατσα; Μέχρι να συνέλθουν από το ζεμάτισμα, τους ξέφυγαν καμμιά 20αριά που με ακολουθούσαν....
Απαράδεκτο 3ο:
Από τα μεγάφωνα μας είπαν που θα βρούμε σωσίβια, στην «απίθανη περίπτωση», που συμβεί κάτι. Σωσίβια δεν είδα. Εκτός και αν έψαξα σε λάθος σημείο.
Απαράδεκτο 4ο
Με δεδομένο, ότι το πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο φορτίο στα καράβια είναι ο άνθρωπος ως επιβάτης, το απόγευμα, κατά τη διάρκεια της επιστροφής, αρκετοί τουρίστες από Ρωσία ή Ουκρανία ήταν ντίρλα στο μεθύσι. Έκαναν βόλτες παραπατώντας και προσπαθώντας να χορέψουν στους ρυθμούς ντίσκο που έπαιζαν στη διαπασών τα μεγάφωνα.
Απαράδεκτο 5ο
Με την άφιξη μας στο λιμάνι, περίμενε το Λιμενικό. Το εκπροσωπούσε ένα "οργανο". Έψαξε για να δει με πόσα … απίδια είχαν παραγεμίσει το σάκο; Σιγά!  Κουβέντιαζε με τον οδηγό μιας πανάκριβης φανταχτερής, πλην όμως σκουροσκατουλί χρώματος, "μπέμπας".
Απαράδεκτο 6ο
Το αυτοκίνητο μας που το είχαμε αφήσει στο χώρο στάθμευσης του λιμανιού, είχε 2 γρατσουνιές από αιχμηρό αντικείμενο, που το κρατούσε χέρι ανθρωπόμορφου ζώου, στη λαμαρίνα, λίγους πόντους πιο κάτω από τα 2 μπροστινά φανάρια.
Επίλογος:
Αν ποτέ συμβεί κάτι, τα ψάρια θα φάνε καλά…
Και υποψήφιος για τροφή,  δεν ξαναγίνομαι.
Εξ άλλου, εγώ δεν τρώγομαι……..
(Συνεχίζεται….)



Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες.



Περάσαμε ένα υπέροχο καλοκαίρι, χωρίς να πλήξουμε. Αφ΄ότου ανακοίνωσε ο κ. Σκανδαλίδης, ότι οι αγρότες θα πληρώνουν ΦΠΑ 13%, στο νερό άρδευσης. Σύμφωνα με τα νέα μνημονιακά μέτρα.
Στήθηκαν παραστάσεις επί παραστάσεων. Εντός και εκτός βουλής. Κανάλια,  ραδιόφωνα και αλλού. Σόλντ άουτ! Γράφηκαν και ανακοινώσεις στον ημερήσιο  τύπο. Μπέστ σέλερ! Διαμαρτυρίες, ερωτήσεις, δηλώσεις με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση. Γιατί οι αγρότες να πληρώσουν ΦΠΑ, στο νερό άρδευσης;
Κανείς από τους φωνασκούντες διαμαρτυρόμενους, δεν μπήκε στο κόπο να φωνάξει και για τους αγρότες, πελάτες του ΟΑΔΥΚ, που χρόνια πληρώνουν το ΦΠΑ.
 Αδιαμαρτύρητα.
Τα σκηνικά των πιέσεων, διαμαρτυριών κλπ, έπιασαν τόπο. Ο ίδιος ο κ. Σκανδαλίδης και πάλι, ανακοίνωσε ότι δεν θα επιβληθεί ΦΠΑ.
Όμως.
 
Στους τελευταίους λογαριασμούς, που στέλνει ο ΟΑΔΥΚ, ο ΦΠΑ χρεώνεται. Όπως φαίνεται  με 11%. Διορθωμένο παρακαλώ.
Είναι όμως 11%;
Δεν είναι.
Για το μεν νερό που έχει καταναλωθεί, είναι 13%.
Για δε το πάγιο, είναι 23%.
Θα φωνάξει κανείς τώρα;
Ιδού και πάλι, πεδίο δράσης και δόξης λαμπρό.
Φθινόπωρο και χειμώνας έρχεται.
Μην μας πιάσει και καμιά κατάθλιψη……

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Κερασμένα από τα κορόϊδα….


Ακούστηκε ότι είμαστε πένητες και πλάκωσαν και οι δάκοι.
Με ένα και δύο και τρία και τέσσερα χτυπήματα του δάκου. 
Ανά καρπό.


Αυτό δεν είναι προσβολή. 
Δεν είναι καταστροφή. 


Είναι πάρτι. 
Κανονικό. 
Αλλά, άνευ προηγουμένου. 
Και χωρίς ούζα. 
Αυτά θα έρθουν με το λογαριασμό!
(με τις υγείες μας.....)

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

ΦΟΥ....


........ΣΚΑ-ΤΑ.

Εκεί που σκάει το κύμα.
Και που υπάρχει μπόλικο .....κεφάλι!

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Ας ξεκλέψουμε άλλη μια του χάρου…



…. και αυτό το σαββατοκύριακο,
γιατί το καλοκαίρι τελειώνει.
Μαζί με αυτό και η, ας πούμε, ανεμελιά του.
Ο χειμώνας που μας ετοιμάζουν
οι βροχοποιοί είναι βαρύς,
ασήκωτος και μακρύς…

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Μία αφελής, ρητορική ερώτηση……

Ο τουρισμός αυτή την εποχή…. διακοπίζεται!
 
Τραβώντας την ανηφόρα.
Κατά μερικές χιλιάδες.
Στης Ήμερης Γραμβούσας το νησί.


Και τσαλαβουτώντας στα βουρκιασμένα 
και γεμάτα πίσσες, 
ρηχά νερά του Μπάλου.
Αλήθεια.
(δεν είναι αχιβάδες, είναι πισσοκουράδες)

Μέχρι πόσες χιλιάδες, 
επί καθημερινής βάσεως
αντέχουν τόσο ο Μπάλος 
όσο και η Γραμβούσα;
Υπάρχει και συνέχεια......

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Είναι «λίγοι», πολύ «λίγοι» και μικροί.



Με τις βλάβες του ΟΤΕ, στην ευρύτερη περιοχή της Οδού Σοφοκλή Βενιζέλου, εξ αιτίας των έργων, έμειναν και εξακολουθούν να παραμένουν χωρίς τηλέφωνο, αρκετοί ηλικιωμένοι που μένουν μόνοι τους και δεκάδες ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.
Ο ΟΤΕ, από τις πρώτες αιτήσεις για επιδιόρθωση των βλαβών το γνώριζε. Δεν έκανε όμως κάτι για την ασφάλεια αυτών των ανθρώπων. Που στο κάτω-κάτω πελάτες του ήταν. Και επειδή τους είδε και τους αντιμετώπισε μόνο σαν πελάτες, έστειλε τους λογαριασμούς με χρεωμένο το πάγιο!
Και στο Δήμο, αφού το έμαθαν, δεν έκαναν κάτι.  Ή μάλλον έκαναν. Τη πάπια!
Και όμως….


Ο ΟΤΕ στα πλαίσια της Εταιρικής Κοινωνικής του Ευθύνης, θα μπορούσε  με τη βοήθεια των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου και εφόσον γνώριζαν από την αρχή, ότι η διακοπή θα είναι πολύμηνη, να παρέχει δωρεάν καρτοκινητά, ειδικά για ηλικιωμένους και αρρώστους. Το κόστος δεν θα ήταν τεράστιο, αφού η κάθε συσκευή  κοστίζει με μία κάρτα, μόλις 50 Ευρώ.
Το έργο θα τελειώσει. Όποτε τελειώσει.  Πρέπει να το χαρούν και αυτοί οι άνθρωποι. Όσοι καταφέρουν και «φτάσουν». Για να μπορέσουν να κρίνουν, τόσο αυτοί, όσο και οι συγγενείς τους, αν αξίζει να ψηφίσουν αυτούς που το εμπνεύστηκαν και αυτούς που το έκαναν πράξη.
Ακόμα και με ή χωρίς εσοχές για τους κάδους των σκουπιδιών, εκεί που θα έπρεπε και όχι εκεί που βολεύει.
Θα μου πείτε, ψύλλους στα άχυρα ψάχνεις.
Στα χρόνια της φτήνιας και των εκπτώσεων. ……

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Κράτα με να σε κρατώ!


Που πάτε αγάπες μου,
ο ένας με τις παντόφλες
και η άλλη με το στρασσάτο τακουνάκι
 στα κατσάβραχα;
Και μάλιστα σε αυτή την ηλικία;
Οι τουρ οπερέϊτορς που σας στείλανε,
και αυτοί που σας συνόδευσαν εκεί,
 δεν σας ενημέρωσαν για το δύσβατο της περιοχής;

Μόνο να σας τα πάρουν χοντρά ήξεραν;
Συνεχίζεται......

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Καλά να περάσουμε ....



.... Και αυτή τη σχόλη.
Γιατί του χρόνου,
χού νννό-ουουου-ζζζζζζ!

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Γιατί πουλάκι μου, ΓΙΑΤΙ;



Έκανες ότι έκανες.
 Στα μουλωχτά.
 Εκεί στην άκρη της παραλίας.
Στα βραχάκια.
Ας πούμε μαγκιά σου.
Αλλά…
Γιατί το πέταξες εκεί;
Γιατί το άφησες σε κοινή θέα;
Μαζί με τα χαρτομαντηλάκια.
Τα μπουκαλάκια νερού.
Το κύπελλο του καφέ.
Τα αποτσίγαρα;
Ε;
ΧΟΝΤΡΟΜΑΛΑΚΑ;;;

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Το πλάσμα και η πλάσμα.

Χθες βράδυ ήταν.
 Λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Η μικρή γειτονιά σιγά σιγά, νυσταγμένη, την έπεφτε για ύπνο.
Εκεί λοιπόν, στην αρχή του γλυκού λήθαργου, ακούστηκαν δυνατές στριγκλιές.
Απεγνωσμένες.
Ερχόντουσαν από το υψηλότατο κονάκι, της κοντοτάτης ψηλομύτας γειτόνισας.



Κάτι που είχε μπει ξαφνικά στο σπίτι,  είχε τρομάξει τις 2 κόρες. Είχαν βγει στο μπαλκόνι και καταχτυπιόντουσαν. Η μόνη λέξη που ξεχώριζε, ήταν η λέξη «μαμά». Η οποία μαμά, κάπου στα ενδότερα του σπιτιού, εγκλωβισμένη από μια κλειδωμένη πόρτα, φώναζε και αυτή πανικόβλητη «τι πάθατε μωρή; Ανοίχτε μου».

Η γειτονιά ξύπνησε.
Όλοι κρυμμένοι από το σκοτάδι, έκαναν χάζι χωρίς να επεμβαίνουν.
 Οι αναίσθητοι!
Άλλοι πίστευαν ότι τις είχε τρομάξει  κατσαρίδα.
Άλλοι υπέθεσαν χαιρέκακα ότι μπήκε αρουραίος.
Όταν απεγκλωβίστηκε  η μαμά , βγήκε και αυτή στο μπαλκόνι. 
Με τη μπαλκονόπορτα, από την οποία είχε μπει, ότι είχε μπει μέσα στο σπίτι, κλειστή!
Οι κόρες εξακολουθούσαν να είναι σε υστερική φάση.
 Η μαμά μεταξύ κλάματος και γέλιου.
-         Παναγία μου, πως θα βγει έξω; Που βρέθηκε εδώ, πως μπήκε μέσα; Να που χρειάζεται ένας άντρας στο σπίτι.
Όσοι από τους γείτονες παρακολουθούσαν ακόμα, αυθόρμητα τη μούντζωσαν. 
Γιατί; 
Ο άντρας του σπιτιού, είχε εξοριστεί στα «εξωτερικά» και ακόμα παραπέρα.
Τα υπόλοιπα γιατί, δεν μας ενδιαφέρουν!
 Ξαφνικά από το ανοιχτό παράθυρο, πέταξε ένα πουλί. 
Μεγάλο και άσπρο. 



Ήταν κουκουβάγια. 
Το φερόμενο από τις λαϊκές δεισιδαιμονίες ως «θανατοπούλι».
Τι  ακριβώς είχε συμβεί;
Οι κόρες ήταν ξαπλωμένες στους καναπέδες και χάζευαν τη τηλεόραση. 
Με σβηστό το φως.
Πλάσμα παρακαλώ. 
Η τηλεόραση.
"Tεραστίων διαστάσεων'. 
Κατά τα λεγόμενα της μαμάς, στη γειτονιά.
Τι ήταν αυτό που τράβηξε το πουλί εκεί, δεν γνωρίζω. Από την ανοικτή μπαλκονόπορτα επιτέθηκε με φόρα στην οθόνη. Ήταν τόση η φόρα της που γκελάρησε προς τα  πίσω και προσγειώθηκε πάνω στο κεφάλι της μικρής.
Εκεί ακριβώς, άρχισε το πανηγύρι !
Και έτσι ξαφνικά, όπως άρχισε, το ίδιο ξαφνικά τελείωσε.
Συμβαίνουν και αυτά εις τας καλοκαιρινάς ημιαστικάς εξοχάς.
Για να ξυπνάνε τα αίματα......



Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Όχι παίζουμε!

Αύριο.
Τετάρτη.
10 Αυγούστου.
Στις 1 το μεσημέρι.
 Στη καθιερωμένη 15νθήμερη ραδιοφωνική συνάντηση μας, στη πάντα φιλόξενη συχνότητα του «Δίκτυο 91,5 FM», κερνάμε παγωτό.
Βιολογικό παγωτό!
(Αυτό το τραγούδι δεν είναι άλλο ένα  καλοκαιρινό τραγούδι.
Δεν μιλάει για την έλλειψη διακοπών 
ή
τη προσμονή τους με λαχτάρα.
Μιλάει για τα ναρκωτικά.
Το ''λιωμένο παγωτό'' 
είναι το αίμα που τρέχει από τη φλέβα, 
αναμιγμένο με ηρωίνη 
και
που"κολλάει στο χέρι".)

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Πόρκα μιζέρια!



Ήμουν και εγώ, ένας από τους χιλιάδες επισκέπτες.
Της φετινής έκθεσης του «Αγροτικού Αύγουστου». 
Όφειλα, ως αγρότης, να υποστηρίξω, έστω και με μία απλή επίσκεψη αυτό το θεσμό.
Μπαίνοντας στην έκθεση, συνάντησα ένα φίλο από τα πολύ  παλιά. 
Έφευγε βιαστικός.


Ήταν ο Διογένης. 
Ο γνωστός εκκεντρικός. 
Εκείνος με το απαραίτητο αξεσουάρ.
Το φανάρι.
-Φεύγω, μου είπε. Πάω να δω σε ποια ευλογημένα χωράφια καλλιεργούνται και ευδοκιμούν, κοσμήματα, κομπολόγια και λουκούμια.

Προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε,
πριν κλείσουν το Ινστιτούτο Υποτροπικών και Ελέας
 να ερευνήσουμε
τις προοπτικές  καλλιέργειας τους.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Για δες που ο φόβος τους, φιλάει τα έρημα!


Τη προηγούμενη εβδομάδα, είχε να περάσει από τη γειτονιά μου το απορριμματοφόρο του Δήμου, πέντε ολόκληρες ημέρες. Οι κάδοι είχαν ξεχειλίσει από σκουπίδια. Ζέστη, σκόνη από τα έργα, θόρυβος από τα μηχανήματα και βρώμα. Από τη γνωστή γωνία δεν μπορούσες να περάσεις. Χρειαζόταν μάσκα.
Τη Πέμπτη το πρωί, αφού είδα ότι δεν είχαν περάσει να τα μαζέψουν, πήρα τηλέφωνο. Στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου. Από το κινητό. Σταθερό δεν υπάρχει. Δεν λειτουργεί από το ξεκίνημα των έργων. Με έστειλαν τηλεφωνική βόλτα, στη ΔΕΔΙΣΑ.  Ο υπεύθυνος έλειπε. Άφησα τα στοιχεία μου και τους ενημέρωσα για το πρόβλημα
Γυρνώντας το μεσημέρι, από τις χωραφίσιες δουλειές μου, είδα τους κάδους άδειους. Δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω, με ανακούφιση.
Κατά τη διάρκεια του φαγητού, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο υπεύθυνος της ΔΕΔΙΣΑ. Που δεν είχα βρει το πρωί.
Με επέπληξε έντονα, που δεν πήρα ξανά τηλέφωνο την υπηρεσία του, για να τους ενημερώσω, όταν είδα ότι οι κάδοι είχαν αδειάσει!
Τη γλώσσα μου τη κατάπια. Μαζί με τη μπουκιά που είχα στο στόμα. Τέτοιο πράμα δεν το περίμενα. Ψέματα θα πω;
Δεν του είπα ευχαριστώ. Ο αχάριστος. Δεν μου το ζήτησε κιόλας!
Του ζήτησα όμως ταπεινά συγνώμη.
Που ανέχθηκα πέντε ολόκληρες ημέρες και για πολλοστή φορά αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.
 Που δεν χασομέρησα από τη δουλειά μου, για να δω τι ώρα πέρασε το σκουπιδιάρικο και να τους ενημερώσω
 Που δεν τους έβαλα στην εφημερίδα.
Κλείνοντας το τηλέφωνο, ήπια στη μακροημέρευση της επαγγελματικής του ευσυνειδησίας μια παγωμένη μπύρα.
Έτσι μονομιάς που την ήπια, μου έφερε πρήξιμο.
Και το πρήξιμο, ρέξιμο.
Με το συμπάθιο!
Ήταν διαρκείας.
Σιχαμερό στην ακοή του.
Για τους άλλους.
Για μένα  ανακουφιστικότατο…….

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Φόρος βλακείας.


Τρεις νεκροί.
Σε τέσσερις ημέρες.
Δεν συνέβη στη Λιβύη.
Όπου συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί.
Μα στα Χανιά.
Από τροχαία δυστυχήματα.
Στην «Εθνική οδό».
Σκοτωνόμαστε τζάμπα.

Ενώ, 
άμα και όταν 
αποκτήσουμε σύγχρονο «Βόρειο Οδικό άξονα», 
τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.
Θα πληρώνουμε διόδια.
Και θα εξακολουθούμε να σκοτωνόμαστε.
Έχει διαφορά.
Μεγάλη.