Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Απορίας άκσιον.





Η πανσέληνος της  Πρωτοχρονιάτικης Δευτέρας,  χαρακτηρίζεται ως «σούπερ». Για πολλούς και διάφορους λόγους, που θα τους βρείτε αναπαραγμένους κατ επανάληψη και αντιγραφή,  αλλού. Θα κρατήσω μόνο έναν. Αυτόν του «φεγγαριού των λύκων». Ονομάζεται έτσι επειδή αυτό το βράδυ οι λύκοι ουρλιάζουν πιο δυνατά από οποιαδήποτε άλλη βραδιά.

Εμείς εδώ λύκους δεν έχουμε. Έχουμε όμως διάφορους διοργανωτές «δημιουργικών-φιλάνθρωπων χά-πε-νι-γκζζ». Πελαγοδρόμησαν στους ωκεανούς   της έμπνευσης; Επαναπαύτηκαν στη δόξα της  δαφνοστεφανωμένης επιτυχίας, κρυμμένης κάτω από το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο της Δημοτικής Αγοράς; 


Πως και δεν διοργάνωσαν ένα φεστιβάλ ανθρώπινου ουρλιαχτού; Με τόσο θυμό και μίσος που επικρατούν στην κοινωνία μας, θα είχε φοβερή και τρομερή επιτυχία. Στη συμμετοχή. Και στο …. ξαλάφρωμα!

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Της (φαντασμαγοραίας) νύχτας τα καμώματα.





Για να (επι)δείξουμε, άλλη μία φορά, τα φιλάνθρωπα αισθήματα μας, θα ευτελίσουμε ως χαζοχαρουμενιά, ένα πανάρχαιο κινέζικο έθιμο. Την απελευθέρωση αναμμένων φαναριών, στον νυχτερινό ουρανό. Δημιουργώντας «ένα θερμό, φαντασμαγορικό, γιορτινό θέαμα». Αύριο λίγο μετά το σούρουπο, στο Ενετικό λιμάνι.

Δεν ξέρω αν οι «ευχές αγάπης και ελπίδας» , με την βοήθεια των ουράνιων  φαναριών, φτάσουν στο υπερπέραν του σύμπαντος. Τα φανάρια όμως δεν θα φτάσουν. Μετά από μερικές δεκάδες μέτρα, άντε εκατοντάδες τα πιο «τυχερά», θα σβήσουν. Θα πέσουν στο έδαφος ή στην θάλασσα. Όπου και θα παραμείνουν. Ως σκουπίδια. Γιατί ποιος (δεν) θα τα μαζέψει;

Υπάρχει και ο κίνδυνος της πυρκαγιάς. Ένα ουράνιο φανάρι ενδέχεται να προσγειωθεί οπουδήποτε, ενώ η φλόγα του καίει ακόμη, καθιστώντας το κίνδυνο πυρκαγιάς. Στα τυπικά σχέδια, όσο το φανάρι βρίσκεται σε κάθετη θέση δεν θα θερμανθεί τόσο πολύ ώστε να πάρει φωτιά, αλλά αν το αερόστατο πάρει κλίση (από τον άνεμο ή από σύγκρουση με κάποιο αντικείμενο), θα  πιάσει φωτιά στον αέρα. Όλο το χαρτί θα καεί σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, αλλά η πηγή της φλόγας θα παραμείνει αναμμένη μέχρι το φανάρι να χτυπήσει στο έδαφος.

Για παράδειγμα, τη 1η Ιουλίου 2013 ξέσπασε μία μεγάλη πυρκαγιά  στο Γουέστ Μίντλαντς  της Αγγλίας. Προκλήθηκαν ζημιές αξίας έξι εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας, μετά από προσγείωση φλεγόμενου ουράνιου φαναριού.  Εικόνες του φαναριού να προκαλεί την πυρκαγιά καταγράφηκαν από το κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης.

Παρά την χρήση τους για αιώνες, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία για τους πιθανούς κινδύνους που μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιές σε καλλιέργειες ή κτίρια ή ακόμη και να βλάψουν τα ζώα ή ψάρια τα οποία πιθανώς μπορούν να τραφούν με τα υπολείμματα. Σε πολλές χώρες  η χρήση τους έχει απαγορευτεί για τους λόγους αυτούς.

 Η πόλη Σανγιά στην Κίνα  έχει απαγορεύσει την χρήση ουράνιων φαναριών εξαιτίας του κινδύνου που αποτελούν για τα αεροσκάφη και την αεροπλοΐα.

Η ελευθέρωση ουράνιου φαναριού είναι παράνομη στις περισσότερες περιοχές της Γερμανίας, ενώ εκεί που δεν είναι παράνομη, όπως στο Χέρφορντ, απαιτείται άδεια από τις τοπικές αρχές. Στην Αυστρία, απαγορεύεται η κατασκευή, πώληση, εισαγωγή ή χρήση τους. Στην Αργεντινή, την Χιλή και την Κολομβία η ελευθέρωση φαναριών απαγορεύεται, όπως συμβαίνει και σε Ισπανία και Βιετνάμ. Στην Βραζιλία η ελευθέρωση φαναριών αποτελεί περιβαλλοντικό έγκλημα, το οποίο τιμωρείται με έως και 3 χρόνια φυλάκισης από το 1998.

Η λιανική πώληση (αλλά όχι η παραγωγή και η χρήση) ουράνιων φαναριών τα οποία «διαθέτουν ελεύθερη φλόγα ώστε να θερμαίνουν το εσωτερικό τους» απαγορεύτηκε στην Αυστραλία τη 1η Φεβρουαρίου 2011.

Ακόμη, τα ουράνια φανάρια έχουν απαγορευθεί σε πολιτείες των ΗΠΑ εξαιτίας των κινδύνων για πυρκαγιά.


 Εμείς εδώ, το κομμάτι μας να κάνουμε. Και ας γίνουν τεχνηέντως,  τα λιμανίσια τεντονόπανα, στάχτη και μπούλμπερη. Εδώ που τα λέμε, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να τα ξεφορτωθούμε. Κρίμα που η τουριστική περίοδος έχει τελειώσει, για να πάει ένα τέτοιο θερμό θέαμα χαμένο. Όσο για τα ψάρια, και ότι άλλο απέμεινε να ζει ακόμα στην θάλασσα, ποιός τα λογαριάζει.….

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Κουραμπιέδες τηγανητοί!






….. Σου πω. Εμένα η μάνα μου. Όταν ήμασταν μικρά. Στο σπίτι μας . Δεν έφτιαχνε πουτί-γκες. Άκου πουτί-γκες! Κουραμπιέδες  και φοινίκια έφτιαχνε. Που τα τρώγαμε πολλές φορές αμέλωτα, γιατί δεν προλάβαινε να τα μελώσει. Δούλευε στα χωράφια. Μαζί με τον πατέρα μου. Δεν χάζευε την κάθε μια, ντηλέρησα σκάρτων υλικών και συνταγών ….  τηλεγλυκατζού.

Για αυτό ήταν και τα πιο νόστιμα γλυκά του κόσμου. Ντάξει;



(Να μην το ξεχάσω: Στην φωτογραφία είναι μπακαλιάρος. Τηγανητός.   Προς αποφυγή παρεξηγήσεων…. )

Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

Ελεημοσύνη η μισάνθρωπος.






Πήξαμε πάλι από φωτογραφίες εποχιακών συνήθων, ελεεινών ελεημόνων, από δωρεές τροφίμων, προϊόντων κυρίως πολυεθνικών, υπέρ αναξιοπαθούντων και άλλα νόστιμα, μέχρι αναγούλας, συνάδοντα με το πνεύμα των ημερών. 

Τείνω να γίνω μίζερος και γραφικός που το σχολιάζω ξανά, για πολλοστή φορά, ποσώς όμως με ενδιαφέρει…..