Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Η περιφρονημένη αφροδισιακή Τσουκνίδα

Οι φημισμένοι γιατροί της αρχαιότητας, ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης και πολλοί άλλοι είχαν επισημάνει τις φαρμακευτικές ιδιότητες της τσουκνίδας.

Ο Ησίοδος προέτρεπε τους συμπολίτες του να  χρησιμοποιούν τσουκνίδα για να προστατευτούν από διάφορες ασθένειες. Ο Αριστοφάνης την αναφέρει στα έργα του. Στα ρωμαϊκά χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για να ενισχύσουν τη σεξουαλικότητα τους αλλά και για να ζεσταθούν κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων στο βορρά.  Η  σοφία των παλαιότερων επιβεβαιώθηκε καθώς η τσουκνίδα αποδεδειγμένα είναι ένας θησαυρός βιταμινών σιδήρου και πολύτιμων μετάλλων απαραίτητων για τον οργανισμό μας.
Στην Κρήτη παλαιότερα είχαμε την συνήθεια να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες, από διάφορες ποικιλίες από χόρτα με χρήση αρκετού ελαιολάδου καθώς επίσης και βότανα για την παρασκευή διαφόρων αφεψημάτων. Τα τελευταία χρόνια αυτή την  πλούσια ποικιλία την έχουμε περιορίσει αισθητά. Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας ο Χορτάτζης αναφέρεται σε ένα γέρο που….
«Με χόρτα λέσι μια λοιφη πως κάνει και με γάλα ,και μετά κεινη γεινουνται θαμασματα μεγάλα .Οι μαύρες τη αλειφουνται και το ζημιο ξασπρίζουν και οι γραδες εις τα νιάτα τους πάλι ξαναγυρίζουν ….(Πανώρια ,Α 273-277)»

Το βότανο αυτό που μας δίνει τόσο απλόχερα τις θαυματουργικές του ιδιότητες έχει μια ιδιαιτερότητα κατά άλλους ενοχλητική κατά άλλους ευεργετική όταν έρχεται σε επαφή με το δέρμα καθώς όταν την ακουμπάμε κατά λάθος έχουμε την αίσθηση ότι μας τσομπάνε χιλιάδες μέλισσες.

Η τσουκνίδα έχει μια ευχάριστη γήινη γεύση, έντονο πράσινο χρώμα και ελάχιστο άρωμα.

Παλαιότερα οι νοικοκυρές τη μάζευαν και συμπλήρωναν την ποικιλία των χόρτων για τα καλιτσούνια ή για να μαγειρέψουν τα τσιγαριστά ή την έβαζαν σε ομελέτα. 

Με μερικά ψιλοκομμένα τρυφερά φύλλα τσουκνίδας μπορούμε να συμπληρώσουμε μια πράσινη σαλάτα, να φτιάξουμε μια πομάδα (πέστο) με καρύδια, παλαιωμένη γραβιέρα και λίγα φρέσκα φύλλα μαντζουράνας, ιδανικό για μακαρόνια ζεστά ή κρύα σαλάτα ή για πατάτες βραστές.

Καιρός είναι να μπει και στις επαγγελματικές κουζίνες, καθώς στο εξωτερικό αναγνωρίζοντας την άξια της τη χρησιμοποιούν για την παρασκευή διαφόρων εδεσμάτων όπως σούπες, πατάτες πουρέ,  ή σε  διάφορες σαλάτες και σουφλέ αλλά και για την παρασκευή  αφεψήματος.

Την τελευταία στιγμή έμαθα ότι  γνωστό εστιατόριο στα περίχωρα της πόλης μας  με χαρακτηριστική ονομασία φτιάχνει τσουκνιδοκεφτέδες.

  Γιάννης Αποστολάκης
Chef  Μ.Α.Ι.Χ
Μέλος του Δ.Σ του Δικτύου Κρητικής Γαστρονομίας 
 ΑΠΟ ΤΑ "Χανιώτικα Νέα" ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 29-1-2011
Τσουκνίδα μπορείτε να βρείτε στα 2 καταστήματα του Συνεταιρισμού Παραγωγών Καταναλωτών Οικολογικών Προϊόντων "γαία": Δημητρακάκη 2 και Λεωφόρο Καραμανλή 86.
ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ. ΔΙΝΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΜΟΥ.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ούτε και στο καμπινέ!



Σήμερα ήταν μια όμορφη μέρα. Χειμωνιάτικη. Όσο έπρεπε. Καθόλου αέρας. Όχι πολύ κρύο. Και ψιλή σιγανή βροχή. Ποτιστική.
Ότι έπρεπε για ξεκούραση. ΄Όχι ότι δεν δούλεψα πρωί-πρωί. Τα άκρως απαραίτητα. Χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Και χωρίς να βραχώ πολύ.
Αφού … περαίωσα τα γραφειοκρατικά μου, κυρίως το ημερολόγιο εργασιών, έπιασα το διάβασμα.
Με περίμενε μία στοίβα εφημερίδες, από το προ και προ-προ-προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Αδιάβαστες.
Αφού τις αγοράζω, δεν τις πετώ, αν δεν τις διαβάσω. Ας έχει περάσει και μήνας. Έχει πλάκα, το διάβασμα των μπαγιάτικων εφημερίδων. Διαβάζεις αυτά που πρέπει. Ένας έλεγχος, μια ματιά στα μπαγιάτικα νέα, στα ρεπορτάζ τους, στις πολιτικές αναλύσεις, φτάνει, για να καταλάβεις το μέγεθος της εγκυρότητας και επομένως το ψιλό ή το χοντρό δούλεμα που πέφτει. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη ή ιδιαίτερη κρίση.
Έτσι το μάτι κολλά, σε πιο ουσιαστικά και πιο ενδιαφέροντα θέματα. Τα οποία πιθανώς να μην  διάβαζα. Είτε γιατί δεν σπουδαιολογούσα, είτε δεν  χαμπάριζα, είτε δεν  είχα χρόνο.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, τις κρύο-μπλαστριές και τα ξενέρωτα αχα-χού-χα του Πρετεντέρη, δεν τα διαβάζω. Ως «ανθρωπάκι», δεν καταδέχομαι….

 ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Φάτε μάτια … καρχαρία!

Στα χρόνια που ταξίδευα, όπου ταξίδευα, έτυχε να δω, αρκετά πλάσματα της θάλασσας, στο φυσικό τους χώρο. Εκείνα στη θάλασσα και εγώ στη γέφυρα, στη βαρδιόλα ή στο κατάστρωμα του πλοίου. Από τα πιο ταπεινά, ως τα πιο μεγαλοπρεπή.
Χελιδονόψαρα στον Ινδικό. Χελώνες στη Θάλασσα των Σαργασών. Θαλάσσιους Ελέφαντες στον Ειρηνικό. Δελφίνια παντού, κυρίως στη Μεσόγειο. Τεράστια κοπάδια , από φωσφορίζοντα καλαμάρια στην Αραβική Θάλασσα. Σελάχια στο κόλπο του Μεξικού. Και φάλαινες φυσητήρες στο στενό του Μαγγελάνου. Καρχαρίες δεν είχα δει.
Είδα σήμερα.  Πρωί-πρωί. Όχι στη θάλασσα μα στη στεριά.

Αυτόν εδώ!


 Ξαπλωμένο στη καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου. Είχε μήκος 3,5 μέτρα..  Από ότι μου είπαν «σαπουνάς» το είδος του.


 Έξω από τα «Φρούτα της θάλασσας». Τα ψαράδικο του Γιάννη. Στο Κουμπέ. Δίπλα στο υποκατάστημα της «γαία».


(Προσέξτε λεπτομέρεια στο μάτι. Θολό ξε-θολό, μια ανατριχίλα στη χαρίζει … απλόχερα!)

Τον ψάρεψαν ανοιχτά του Ρεθύμνου. Με παραγάδι. Δεν ξέρω  αν είναι ενδημικό είδος της Μεσογείου ή μας ήρθε από την Ερυθρά ή τον Ατλαντικό. Όπως επίσης δεν ξέρω, αν … ορέγεται τους  ανθρώπους. Αλλά και να μην τρώει, άντε εκεί που κολυμπάς αμέριμνος, να τον δεις ξαφνικά δίπλα σου ή κάτω σου. Ένα εγκεφαλικό ή καρδιακό θα το πάθεις. Και αν δεν το πάθεις, ένα ψιλό κατουρηματάκι, το ‘χεις σίγουρο!

Αυτό το κήτος με μισό κούνημα της ουράς του, από το Ρέθυμνο θα βρισκόταν στη Γεωργιούπολη. Με ένα στις Καλύβες, την Αλμυρίδα και το Μαράθι. Με δύο στο Σταυρό, στο Καλαθά και στα «ενδιάμεσα».
Ειδικά εκεί  στα «ενδιάμεσα», όπου ορισμένοι ξανοίγονται  στα βαθιά, ας το έχουν υπόψη τους. Μπορεί να υπάρχουν και άλλα τέτοια στη περιοχή.


Παρεμπιπτόντως,  στα  «Φρούτα της θάλασσας», θα βρείτε φρεσκότατο, νοστιμότατο ψάρι από τις θάλασσες της Κρήτης. Σε τιμές σκέτο … δόλωμα! Δηλαδή φτηνές. Και φυσικά το Γιάννη πάντα χαμογελαστό και καλόκαρδο…..

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Το κουστουμάκι


Οι συνδικαλιστές συνάδελφοι αγρότες, οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ, πήραν εντολή, να κάνουν κινητοποιήσεις. Σε όλη την Ελλάδα. Και φυσικά στα Χανιά. Με συγκεκριμένα αιτήματα Γραμμένα από το Περισσό. Φυσικά.

Είναι σίγουρο, ότι τη Παρασκευή, στο συλλαλητήριο της Δημοτικής Αγοράς, θα είναι 10 και ο κούκος. Όπου «κούκος», η ταμπέλα με τις κηδείες και τα μνημόσυνα. Δεν θα φταίει ο βροχερός καιρός. Θα φταίει ο κακός καιρός.
Ύστερα θα πάνε σπίτια τους. Θα την πέσουν πάλι για ύπνο. Από το ίδιο πλευρό. Το αριστερό. Για να ονειρευτούν. Την Αλέκα στη θέση του Ομπάμα. Ποιανού Ομπάμα; Ξέρουν αυτοί.
Στη Νιρβάνα της ονείρωξης τους θα δουν και τη Λιάνα. Ως πρόεδρο του Παναθηναϊκού. Με φόντο τα πάμπολλα κύπελλα πρωταθλητριών Ελλάδας και Ευρώπης. Ως τασάκια. Γεμάτα αποτσίγαρα…..
 

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Πόββββ-γ Νικολό, που λέει και η θεία μου στο Κουρνά..



Επιτέλους!
Έδωσε ο Θεός και τελείωσα. Τις ελιές.
Ξεκίνησα από νωρίς τη συγκομιδή, όπως κάθε χρόνο,  Το Νοέμβριο. Με ζέστη.
Για τις γιορτές σταμάτησα. Έπρεπε να φυτέψω, να ξεβοτανίσω και φυσικά να πουλήσω.
 Από του Αϊ Γιαννιού, φούντα-φούντα, κλαδί-κλαδί, δέντρο-δέντρο, πλησίαζα όλο και πιο πολύ προς το χαντάκι που είναι στο τέλος του χωραφιού.
 Στρώσε, κλάδεψε, ράβδισε, καθάρισε, σάκιασε, κουβάλησε, όλα αυτά μόνος. Που λεφτά για εργάτες!
Στο τελευταίο μουρέλο (μικρό δέντρο), οι ουρανοί άνοιξαν. Χαλάζι πρώτα. Και μετά βροχή. Πολλή βροχή. Τα χωράφια λίμνη. Οι δρόμοι ποτάμια.  Μέχρι να μαζέψω τα συμπράγκαλα, έγινα σουρούδι. Απογοητευμένος σχόλασα. Για να αποτελειώσω το μισό δέντρο, ξαναπήγα μετά από 2 ημέρες. Όταν έφτιαξε ο καιρός.
Πρόκοψα και έβαλα το αυτοκίνητο στο χωράφι. Κοντά στο δρόμο. Μια άστοχη κίνηση και κόλλησα! 

Προσπάθησα να το ξεκολλήσω. Αμ δε! Ούτε οι πέτρες, ούτε τα κλαδιά, ούτε τα ξύλα ωφελούσαν.
Από το δρόμο που περνάει δίπλα από το χωράφι,  δεν περνούσαν  αυτοκίνητα. Σε αντίθεση με άλλες μέρες. Και στα γειτονικά χωράφια δεν υπήρχε κανείς. Οι βοσκοί, που άλλες ημέρες έρχονταν να πάρουν κλαδιά, άφαντοι!
Άρχισα τα τηλέφωνα. Σε συγγενείς και φίλους. Με μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα. Αυτοί που δεν μπορούσαν να έρθουν ήταν σε κηδείες, νοσοκομεία  ή  στη δουλειά τους.  Άλλοι που πιθανώς να μπορούσαν, είχαν τα κινητά τους κλειστά.   
Στο τέλος, απελπισμένος, πήρα το Μπάμπη. Το φίλο και κουμπάρο. Ήταν στο μαγαζί. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, έκλεισε το τηλέφωνο. Έκλεισε και το μαγαζί. Ήρθε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Με το Γιούκο! Ναι, ένα θεόπαλιο Γιούκο. Αυτό είχε, με αυτό ήρθε. Και με αυτό, με ξεκόλλησε. Όχι εμένα. Το αυτοκίνητο μου.
Και του χρόνου;
Καλά.
Μέχρι του χρόνου, πολλά γίνονται….

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Ζηλόφθονες κακίες.

Σύμφωνα με τους μοντέρνους κώδικες καλής συμπεριφοράς και ευγένειας, δεν αρχίζομε  συζήτηση με το «πως αδυνάτισες έτσι;»
Ποτέ!
Είναι σαν να λες κατάμουτρα  στη φίλη, γνωστή, γειτόνισσα, κουμπάρα ενίοτε, πως μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν χοντρή.
Την είδες ξαφνικά κομψή και όμορφη;
Θες να της πεις, ότι  αδυνάτισε;
Ότι ομόρφυνε;
Ρώτα την, με χαμόγελο και ευγένεια πάντα: «γαμπρίζεις;»
Στα ίσα!
Ειδικά όταν είναι «ετών 35».
Θα σε λατρέψει.
Με το τσιμπιδάκι των … φρυδιών-ναι!

(Υ.Γ: Συγνώμη φιλενάδα, μα ακόμα γελώ...)

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Ραδιοφωνικές Θερμοπύλες.

Η μουσική, ως γνωστό, μου αρέσει πολύ. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της μουσικής μου παιδείας, το οφείλω στο Γιάννη Πετρίδη. Τουλάχιστον για τα είδη της μουσικής που παρουσιάζει μέσα από τις εκπομπές του, στο κρατικό ραδιόφωνο. Τις παρακολουθώ, από τα χρόνια της εφηβείας μου. Από τα μέσα της 10ετίας του ΄70. Και για όσο διάστημα ήμουν στην Ελλάδα ή αναμεταδιδόταν οι εκπομπές του από τις τοπικές συχνότητες της ΕΡΤ.
Όταν διάβασα στο «Τετράδιο» του Κανελόπουλου, ότι τους τελευταίους μήνες, κάνει τις εκπομπές του χωρίς να πληρώνεται, από τη μια τον εκτίμησα περισσότερο και από την άλλη, δεν μου φάνηκε παράξενο. Αυτός είναι ο Πετρίδης.
Η εκπομπή του είναι η μακροβιότερη των Ελληνικών ραδιοφώνων, έχει αναθρέψει μουσικά, αρκετές γενιές.  Ότι είναι για τους ποδοσφαιρόφιλους η φωνή του Γιάννη Διακογιάννη, είναι για μας η φωνή του Πετρίδη.
Αν σταματήσει η ΕΡΤ την συνεργασία της με τον Γιάννη, θα είναι ένα μεγάλο λάθος. Αν όχι έγκλημα.
Εν τω μεταξύ, το τελευταίο, πολύ καλό τραγούδι που άκουσα από την εκπομπή του, χθες, γιατί σήμερα η συχνότητα που μεταδίδει το ραδιόφωνο της  ΝΕΤ  στα Χανιά, ήταν νεκρή, ήταν αυτό:



(Foals: Spanish Sahara)

Του το αφιερώνω, με ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Απλά, είμαστε πολύ κακομαθημένοι.

Είδα ανθρώπους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, να ψάχνουν τα σκουπίδια.


Στη Μπουένα Βεντούρα της Κολομβίας,  έναν  αδελφό σε ρόλο νταβατζή να «ενοικιάζει» την ανήλικη αδελφή του, για να μπει λαθρεπιβάτης σε καράβι που θα τον οδηγούσε στο «αμερικάνικο όνειρο».



Στην Βομβάη της Ινδίας να κοιμούνται χιλιάδες άστεγοι στα πεζοδρόμια.


Στο Μαπούτο της  Μοζαμβίκης οικογένειες ολόκληρες, να ψάχνουν στις λάσπες για σπόρους καλαμποκιού και να τους τρώνε επιτόπου άπλυτους. 

Στη Βαλπαρέϊσο της Χιλής, 
 
 
 στη Μομπάσα της Κένυας, 
 
 

στο Ντάρ ελ Σαλάμ της Τανζανίας, 
να κλέβουν συνανθρώπους τους στη ψύχρα, με μοναδικό όπλο τους το θράσος της ανάγκης.
Στο Καμερούν να γίνονται οδομαχίες με καδρόνια για μισό τσουβάλι βρώμικο αλεύρι.
Παιδάκια στον Ισημερινό να παρακαλάνε για ένα σάπιο μήλο.

Αρρώστους στο Ομάν, να νοσηλεύονται σε άθλια νοσοκομεία.
Για αυτό λέω, και επιμένω σε αυτό, ότι εξακολουθούμε να ζούμε σε παράδεισο. 
Και ας είμαστε σε κρίση. 
Από κάθε άποψη…..


Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Κορίτσια ο Μπάρ….ας!




Από τα λίγα που άντεξα να δω στη τηλεόραση, δεν κατάλαβα, αν έκανε καλά ή κακά που ξήλωσε τις μπάρες ο Δήμαρχος Στυλίδας.



Αυτό όμως, που κατάλαβα πολύ καλά είναι ότι άλλο ένα τηλεοπτικό «νούμερο» μας προέκυψε. Όχι ότι σταμάτησε ποτέ ο Γκλέτσος να είναι «νούμερο»…..

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Δεν πετάμε τίποτα!

Τα φύλλα από
τα ραπάνια
δεν τα πετάμε!!!
Έχουν τις ίδιες θρεπτικές αξίες
με τη ρίζα.
Μπαίνουν στις
πράσινες σαλάτες.
Ή
γίνονται βραστά
μόνα τους , αλλά και
με άλλα χόρτα.
Εντάξει, στο βράσιμο
μυρίζουν άσχημα,
μα είναι πεντανόστιμα….

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.

Ένα βράδυ, αργά, ποια ημέρα δεν θυμάμαι, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, η καλή ώρα με είχε, να ανοίξω τη τηλεόραση. Στο ζάπιν-νγκ σταμάτησα στη ΕΡΤ3. Ένας πιτσιρικάς, προσπαθούσε κάτι όμορφο να πει, μα ο παρουσιαστής σπαστικός και εκνευριστικός, όσο δεν πήγαινε άλλο, όλο τον διέκοπτε. Ο πιτσιρικάς, ήταν ο Λουκάς Λελόβας, μαθητής του 2ου Γυμνάσιου Πρέβεζας. Είχε κερδίσει με το βίντεο που ακολουθεί, παραγωγής δικής του, το πρώτο βραβείο Πανελλήνιου διαγωνισμού 2010 της ΕΡΤ. Σημείωσα το όνομα του μαθητή, το τίτλο του βίντεο και εκνευρισμένος έκλεισα τη τηλεόραση. Σήμερα μόλις μπόρεσα να ψάξω και να βρω το βίντεο. Απολαύστε το όπως και εγώ.

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Βρέχει;



Μας φτύνουν
ή
μας ρίχνουν σφαλιάρες;

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Τι υπάρχει στο σώβρακο του κ. Πάγκαλου;



Μα φυσικά τα ... ρέστα, από αυτά που φάγανε, αυτός και οι όμοιοι του.
Ποιοι όμοιοι του;
Το λέει και ο Πανούσης.
Σταράτα.
Μιας και από τρελό και από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια.....

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Ποιός μας πιάνει.

Οι γιορτές τελείωσαν...



... θα ευχηθούμε και του χρόνου.
Σβήνουμε τα πολύχρωμα φωτάκια και ....
.... η κατηφόρα τώρα θα γίνει  πιο αισθητή.
Να μην το γιορτάσουμε;
Να το γιορτάσουμε.
Εξ άλλου υπάρχουν κατηφόρες και κατηφόρες.
Που οδηγούν σε πάτους και .... πάτους.
Προσοχή στους απόπατους!

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Φτού. Για τη βασκανία.



Να τους χαιρόμαστε.
Τους νέους Αντιδημάρχους.
Και εκείνοι εμάς.
Τους εύχομαι να είναι δημιουργικότατοι.
Δεν λέω «καλορίζικοι».
Δεν χρειάζεται να μας ….κατσικοθούνε.
Έχομε χορτάσει από βολέματα.
Σε δημόσιες θέσεις.
Σε πτήσεις με καλάμια.
Μπαμπού παρακαλώ.
Βέβαια!
Γιατί τέτοιοι ποποί μόνο το  μπαμπού  τους ταιριάζει.
Μη ξεχνάμε και την επικαλυμμένη διαπλοκή.
Που προκύπτει με τα χρόνια.
Λίγα έχουν δει τα … αυτάκια μας;
Τους είδα χθες το βράδυ.
Στη τηλεόραση.
Στα τοπικά κανάλια.
Έτυχε.
Δεν είχα αγωνία, για να στηθώ, προς χάριν τους,  στην οθόνη.
Καμάρωναν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Ειδικά ένας.
Όχι όποιος και όποιος.
Ο Ένας!
Το μάτι του γυάλιζε.
Δεν έφταιγαν οι προβολείς.
Το γύφτικο σκεπάρνι, αν τον είδε, πρέπει να σκούριασε από τη ζήλια του.
 Μπρος στο θέαμα που αντίκρισα, δεν άντεξα στο πειρασμό.
Τον μούντζωσα.
Αυθόρμητα.
Για να μην τον ματιάσω.
Το διευκρινίζω αυτό.
Για τους κακοπροαίρετους.
Δεν είμαι κακός άνθρωπος εγώ.
Που μόλις δω άνθρωπο να προκόβει, θέλω το κακό του.
Εντάξει;;;

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Ταβερνείον «Η Γκούρ-μέ Ψωροκώσταινα».

Ευγενική χορηγός των γλυκισμάτων, μία φίλη. Το όνομα της "τρέμε Βάσω".
Μετά από τόσα χρόνια πείρας
Σας περιμένουμε
Για να σας προσφέρουμε γιορτινές σπε-σια-λι-τέ.
Για ένα ρε-γιε-βόνν διαρκείας 365 ημερών.
Ο χώρος μας είναι ευάερος , ευήλιος και στο βάθος  κήπος.
Το μεν-ννν-νού φροντίζει ο σούπερρρ σέφφφ,  ο 5άστερος GAP!
Σε μας μπορείτε να γευθείτε:
Αρωματική αναπτυξιακή σαλάτα, με διάφορες αποχρώσεις του πράσινου των φυτών.
Νηστικοπιτάκια.
Σούπα με πικρό ψωμί και καπνιστούς διαδηλωτές.
Μίνι πουγκιά, παραγεμισμένα με εκλεκτούς πλην όμως άνθρακες θησαυρούς.
Ζουμερά φιλετάκια ανασφάλιστων εργαζομένων.
Κοπανιστή αέρος.
Συντάξεις και μισθούς φλα-μπέ.
Άνεργους στον ατμό.
Επιδόρπια: τα έφαγε όλα ο … κουραμπιές Θόδωρος.
Διασκεδάστε στα ύψη της  ακρίβειας με το τρίο «Καλ-τσό-νε»
Μπουζούκι ο Αντωνάκης.
Στα τύμπανα η πιο γλυκιά και ωραία της παρέας, Αλέκα.
Μπά(τ)σο ο Μπλάκ Ντόγκ.
Ντέφι ο αξεπέραστος Αλέξης.
Η Ντόρα στις μαράκες.
Στα Ντέκ-σσς, η μεγάλη έκπληξη.
Ο μέγας και τρανός Ντι-τζέϊ:
Ο άφαντος Κωστάκης.
Ντεκόρ Χριστουγεννιάτικου δέντρου: Οι οικολόγοι!

Ελάτε να σας φάμε μαζί!
Θα περάσουμε αξέχαστα!!!!