Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν….


… Μπήκαν στο χωράφι.
Οι οχτροί.
Και δεν άφησαν τίποτα.

 Από λάστιχα ποτίσματος.

 Ρόδια.

 Και ανθούς κολοκυθιάς.


Μεγάλο βάσανο οι αρουραίοι….

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Η κούκλα…



Δεν ξέρω αν είναι αρσενική ή θηλυκή. Ελισάβετ τη βάφτισα. Από το «κολισαύρα». «Κολισαύρα» είναι το παρατσούκλι μιας γειτόνισσας. Με το όνομα Ελισάβετ.
Συχνάζει εκεί που είχα φυτέψει τα κλωσουδάκια. Κάθε φορά που τα μάζευα, έβγαινε περίπου από το ίδιο μέρος. Πότε μέσα από τα χόρτα και πότε κάτω από το μαύρο νάιλον.
Η πρώτη μας συνάντηση ήταν επεισοδιακή. Τρομάξαμε και οι δυό. Έτσι όπως πετάχτηκε μέσα από τα πόδια μου, νόμισα ότι ήταν φίδι. Όσο νάνε το κάτι τις μου τόπαθα!
Στην αρχή έφευγε. Κρυβόταν παραπέρα. Σιγά σιγά με συνήθισε.  Όταν πλησίαζα έβγαινε με την ησυχία της, απομακρυνόταν  λίγο και καθώς προχωρούσα στο μάζεμα, επέστρεφε στη κρυψώνα της. Προχθές, στο τελευταίο μάζεμα των ατζουριών, μου στήθηκε κιόλας. Για να τη φωτογραφήσω. Κάτι σαν αποχαιρετισμό. 

 Όμορφη  δεν είναι;

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

«Η γιορτή της μπάμιας».


Αυτός είναι ο … μπαμιόνας μου. Φυτεμένος 2 φορές. Επειδή το πρώτο φύτεμα δεν πήγε καλά. 250 ρίζες φύτεψα, έχουν μείνει περίπου 200.
Φυτεύω μπάμιες κάθε 2-3 χρόνια. Ίσα-ίσα για να διατηρώ το σπόρο. Που κληρονόμησα και αυτόν,  από το πατέρα μου. Προίκα της Αποκορωνιώτισας μάνας μου ήταν. Τις φύτευαν μαζί με φιστίκια , στα νιάτα της,  στο Καβρό και στα Δράμια. Εκεί που τώρα είναι ρεντουμάδικα, πισίνες και γκαζόνια.

 Είναι μια ποικιλία περίπτωση. Καλή περίπτωση.  Ο καρπός της είναι τρυφερός. Ακόμα και αν είναι … γαϊδουρινός. Μόνο όταν έχουν μεστώσει οι σπόροι, δεν τρώγεται. Οι μεγάλες όταν ψήνονται, είναι πιο νόστιμες γιατί πίνουν περισσότερο ζουμί τομάτας και κρέατος. Αυτές βεβαίως τις κρατώ για μένα!

 Σαν φυτό, δεν γίνεται ψηλό. Μόλις που φτάνει το 1 μέτρο. Ο κύριος κορμός της, αδελφώνει. Δηλαδή βγάζει δευτερεύοντες βλαστούς και γίνονται ένας φουντωτός θάμνος. Θέλουν μάζεμα κάθε 2η ημέρα και το κάθε φυτό δίνει,  στο φουλ της παραγωγής, από 4 έως 7, πολλές φορές και 10 καρπούς.
Είναι όμως σαν φυτά, επίζηλες. Επιρρεπείς σε ασθένειες και προσβολές από παράσιτα.  Μελίγκρα, ψύλλος, αλευρώδης, κοινές κλασοπαπαδιές, κάτι άλλες πολύ μικρότερες και μαύρες κλασοπαπαδίτσες, σύρικας, τετράνυχος. Καταλαβαίνετε τι κόπο θέλουν για να διατηρηθούν ως φυτά, υγιή. Χώρια τα συχνά ποτίσματα. Το μάζεμα δεν με ενοχλεί. Καθώς είμαι χοντρόπετσος, φαγούρες και άλλες ευαισθησίες δεν με πιάνουν.
Σε κάθε μάζεμα, οι μπάμιες που μαζεύω είναι περίπου 1 κιλό. Γιατί είναι και ελαφριές οι άτιμες! Οι παραγγελίες είναι πάρα πολλές. Περισσότερες είναι οι  γκρίνιες και τα παράπονα. Από τις κυρίες που θέλουν, ειδικά αυτές τις μπάμιες.
Γιατί έδωσες στη τάδε τόσα κιλά, τι θα τις κάνει τόσες, εμένα γιατί δεν μου φύλαξες, γιατί δεν μου το είπες πως έχεις μπάμιες, γιατί έδωσες σε αυτήν και δεν έδωσες σε μένα και άλλα παρόμοια τέτοια. Τρισχαριτωμένα. Αλλά αγχώδη και στενάχωρα για μένα.
Θα μπορούσα να τις βγάλω σε πλειστηριασμό. Να θησαυρίσω. Που λέει ο λόγος.
Θέλω όμως να το ευχαριστηθώ. Μαζί με όλες όσες επιθυμούν να μαγειρέψουν τις μπάμιες μου.
Είπα λοιπόν, να παίξουμε. Να στήσουμε μια γιορτή.
Κορίτσια ετοιμαστείτε.
Κλείστε ραντεβού σε κομμωτήρια.

 Γιατί, χωρίς μαλλί στη  … τρίχα, συμμετοχή στη γιορτή δεν έχει.
 Επομένως και μπάμιες!
Όσες φίλες έχουν δηλώσει και θα δηλώσουν, ότι θέλουν μπάμιες, θα συμμετέχουν σε ένα αγώνα. Οι κύριοι των κυριών, που αγαπούν τις μπάμιες και τις κυρίες τους φυ-σι-κά, μπορούν να συμμετέχουν ως εμψυχωτές. Ως τσί-λι-τζε-ρςςς. Κοινώς μαζορέτες.
Τι αγώνας θα είναι;
Μαλλιοτραβήγματος!
Μέχρι τελευταίας τρίχας.
Η νικήτρια θα πάρει όλες τις μπάμιες.
Που θα μαζεύουν οι χαμένες.
Με μια προϋπόθεση.
Θα μας κάνει το τραπέζι.
Σε όλους.
Και όχι σκέτες.

Με κρέας!
Νέες συμμετοχές  να βλέπω...

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Το καλό πράγμα αργεί να γίνει….


Τι κάνει ο … ζυγουρότραγος;

 Βράζει στο ζουμί του!
Και παράλληλα προετοιμάζει 
πολύ προσεκτικά 
τη «γιορτή της μπάμιας».
Βεβαίως, 
θα προηγηθεί η παρουσίαση της πρωταγωνίστριας.
Αυτές τις ημέρες κάνει φωτογράφηση.

 Η πρωταγωνίστρια.
Η μπάμια.
Υπομονή.

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

“100 χρόνια Χίος ελευθέρα”



Εκατό ακριβώς χρόνια μετά την προσάρτησή της στο ελληνικό κράτος, η Χίος απέκτησε την όψη που είχε το καλοκαίρι του 1822, σχεδόν διακόσια χρόνια πριν δηλαδή. Καμμένη και ρημαγμένη, σβησμένη σχεδόν από τον χάρτη.
Με λίγα λόγια, εκατό χρόνια νεοελληνικής διοίκησης και “ανάπτυξης”, γύρισαν τη Χίο ακριβώς διακόσια χρόνια πίσω.
Οι προεστοί της εποχής εκείνης είχαν κρεμαστεί πρώτοι στα πλατάνια της πλατείας Βουνακίου. Οι Βουλευτές, ο Αντιπεριφερειάρχης, ο Δήμαρχος και οι κάθε λογής Σύμβουλοι σήμερα, κάνουν συσκέψεις και αναμένουν την 11η Νοεμβρίου για να μπουν επικεφαλής της παρέλασης και των εκδηλώσεων τιμής της “απελευθέρωσης”.
Η Ελλάδα καταστρέφεται από άκρη σ’ άκρη εδώ και δεκαετίες. Τώρα βρισκόμαστε στην κορύφωση της καταστροφής, στο αποτελείωμα της χώρας και της ψυχής που θράφηκε σ’ αυτά τα χώματα.
Είναι η μεγαλύτερη καταστροφή μετά από την Σφαγή και στον Σεισμό του 1881, δήλωσε ο Δήμαρχος Χίου για την πυρκαγιά που αφάνισε το νησί. Η μεγαλύτερη καταστροφή Δήμαρχε δεν ήταν η πυρκαγιά αλλά όλο αυτό το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που σας εξέθρεψε και σας ανέδειξε ως πολιτική φυσιογνωμία. Κι εσάς και τον Αντιπεριφερειάρχη και τους Βουλευτές και κάθε άλλον όμοιο αναπτυξιολάγνο, ανιστόρητο και έτοιμο να
θυσιάσει οτιδήποτε για να εξασφαλίσει το ευτελέστερο όλων, το χρήμα. Όλους εσάς τους πολιτικούς παράγοντες, που φέρατε το νησί μας διακόσια χρόνια πίσω. Που αξιωθήκατε να το αφανίσετε άλλη μια φορά, δυο αιώνες μετά τον Καρά Αλή.
Η μεγαλύτερη καταστροφή Δήμαρχε είστε όλοι εσείς, οι απάτριδες ναινέδες του κάθε ντόπιου ή αποικιοκράτη “επενδυτή”, που είστε έτοιμοι από καιρό κάθε φορά να γονατίσετε εμπρός του, παραδίδοντας κομμάτια της πατρίδας μας έναντι προσδοκίας χρήματος, ανταποδοτικών τελών όπως έχει επικρατήσει να λέγεται η εκπόρνευση.
Η μεγαλύτερη καταστροφή Δήμαρχε είστε όλοι εσείς, οι επί τόσα χρόνια άρχοντες της Χίου και της Ελλάδας γενικότερα, που με την πολιτική σας οδηγήσατε την πατρίδα σε αδιέξοδο και τώρα της δίνετε την χαριστική βολή, την απαξιώνετε, την καταστρέφετε, την αφανίζετε για να την ξεπουλήσετε όσο όσο.
Η ανάπτυξη που ευαγγελιζόσασταν τόσα χρόνια Δήμαρχε εσείς και οι όμοιοί σας πολιτικά, έφερε τα γνωστά αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Τώρα, και ενώ η Ελλάδα πεθαίνει, ενώ η Χίος εξέπνευσε ήδη, πρωτοπόρα για μια ακόμα φορά όπως τότε που ενέπνευσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη, εσείς βρίσκεστε ακόμα στις θέσεις σας και συνεχίζετε να μιλάτε, δίχως τσίπα, για μια χειρότερη ακόμη ανάπτυξη.
Είστε έτοιμοι να μετατρέψετε το νησί σε εργοστάσιο, να γεμίσετε με ανεμογεννήτριες τα βουνά μας κύριοι προεστοί της Χίου. Τα βουνά μας που μέχρι προχτές τα χαρακτηρίζατε ως ξερότοπους και βράχια ενώ τώρα χύνετε κροκοδείλια δάκρυα υπέρτατης υποκρισίας.
Οι ηθικοί αυτουργοί της βιβλικής αυτής καταστροφής είστε όλοι εσείς κύριοι. Αφανίσατε τη Χίο. Τα ονόματά σας και οι πολιτικές σας οντότητες συνδέθηκαν ήδη ιστορικά με την δεύτερη μέσα σε δυο αιώνες ολοσχερή καταστροφή του νησιού.
Πενθώ για την πατρίδα μου και δεν αναμένω πως έχετε ίχνος τσίπας για να παραιτηθείτε. Αναμένω όμως, και είμαι απόλυτα βέβαιος γι αυτό, ότι όπως σε πολύ σύντομο χρόνο η Φύση θα αρχίσει να επουλώνει τις πληγές της και να ανασταίνεται, έτσι και η κοινωνία των ανθρώπων θα ιαθεί από το πολιτικό καρκίνωμα, θα σας κλείσει όλους μαζί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και κανείς στο μέλλον δεν θα θυμάται την αποτρόπαια θητεία σας.

Γιάννης Μακριδάκης


Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Πολιτιστικές και πολιτισμικές ονειρώξεις θερινών νυχτών.


 Είναι απαραίτητο. Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Να διοργανώνουν μία γιορτή. Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι της υπαίθρου. Σε συνεργασία με τους Συλλόγους Κυριών και Δεσποινίδων. Ενίοτε και με τη συνδρομή των Δήμων. Γιορτές για το λουκουμά, τη κρεατότουρτα, το καλιτσούνι, το ξεροτήγανο, τη μαραθόπιτα και τώρα τελευταία της πιλότας. Σύντομα, έρχονται και άλλες, από ότι μαθαίνω. Του τοματοκιοφτέ, του αυγοκαλάμαρου και της .... βάφλας!


Ο πολιτισμός του «μαζευόμαστε, επιδεικνυόμαστε, ξιπαζόμαστε, δημοσιοσχετιζόμαστε, δημιουργώντας παρακαταθήκη ψηφουλακίων για τις Δημοτικές εκλογές» ξεχειλίζει. Τρέχει στις μπαζωμένες ρεματιές, στα γεμάτα σκουπίδια ξεροπόταμα. 


Και καταλήγει εκεί που ο τουρίστας του «όλ-ιν-γκλού-σηβ» κατουράει τις θάλασσες μας. 

 Ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος της γειτονιάς μου, έχει πέσει σε αδράνεια. Φαινομενικά. Πενθεί, τάχα μου, τη χαμένη τιμή της ενορίτισσας. Που διακονεύτηκε στους  πέτσινους καναπέδες, των πολυτελών γραφείων της ενορίας μας. Δεν είναι όμως έτσι. Κάθε μέρα δουλεύει. Υπερβολικά. Για να κάνουν πάρτι τα σκουπίδια. Στα στενά και στις γωνιές. Εκεί όπου υπάρχουν και δεν υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων. 


Για αυτό σκέπτομαι, προγραμματίζω, μία γιορτή. Σαν αυτές που σας ανέφερα. Με το ίδιο πολιτιστικό και πολιτισμικό περιεχόμενο. Με καθαρά ωφελιμιστικά κριτήρια. Δεν το κρύβω. Ετοιμάζω τη «Γιορτή της μπάμιας». Της αυτής, καθεαυτής μπάμιας. Του ζαρζαβατικού.
Λεπτομέρειες στην επόμενη ανάρτηση……

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Α ρε, κατακαημένη Ρούμελη.


Μπήκα φουριόζος στο μαγαζί. Είχα καθυστερήσει πάνω από μισή ώρα τη παράδοση της παραγγελίας. Όπου μαγαζί, μια επιχείρηση πολλαπλής εστίασης. Ψησταριά, πιτσαρία, εστιατόριο και καφετέρια. Κάπου στο κέντρο της πόλης.
Η μαγείρισσα ήταν σκυμμένη μπροστά στο ξυλόφουρνο, με το τσιγάρο στο στόμα και κάτι έκανε. Εκείνη την ώρα ήταν η μόνη που δούλευε από το πολυπληθές προσωπικό της επιχείρησης. Καλημερίζοντας την, μου μύρισε έντονα καμένο. Και της το είπα.
-Κάτι καμένο μυρίζει. Μήπως έχεις αφήσει κανένα φαγητό στη κουζίνα;
Πριν προλάβει να μου απαντήσει στο βάθος, εκεί που ήταν η κουζίνα είδα καπνό. Αλαφιασμένη πήγε να δει, τι συμβαίνει. Εν τω μεταξύ ακούμπησα σε μια άκρια τα πράγματα και περίμενα.
-Ο καπνός, κύριε Νίκο κατεβαίνει από τη σκάλα που βγάζει στο πατάρι. Μπορείς σε παρακαλώ, να ανέβεις να δεις τι γίνεται, γιατί φοβάμαι;
Ο καπνός,  γινόταν πυκνότερος. Τι να κάνω, ανέβηκα σιγά - σιγά τη σκάλα. Όσο πλησίαζα προς τη κορυφή της η επιφυλακτικότητα μαζί με την αγωνία μου αυξανόταν. 
Φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο, την είδα. Στον τοίχο απέναντι.

  Τη φωτιά. Να καίει κάτι στο τοίχο. Σε τρία σημεία. Και σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους.
Κατέβηκα γρήγορα κάτω. Την ενημέρωσα για το τι είχα δει. Ανέβηκε και αυτή. Κατεβαίνοντας έτρεμε. Ήταν κάτωχρη. Βούτηξε τη τσάντα της, το πακέτο τα τσιγάρα της και βγαίνοντας έξω μου είπε.
-Πάρε τηλέφωνο τη Πυροσβεστική, το Γιώργο, σε παρακαλώ μη φύγεις, θα λιγοθυμήσω.
Όπου «Γιώργος», το αφεντικό.
Την άραξε στη σκιά του πεύκου που ήταν στο απέναντι πεζοδρόμιο και με κοίταζε.
Έψαξα για πυροσβεστήρα και δεν βρήκα. Πουθενά!
Τι να έκανα; Για να κερδίσω χρόνο, πριν πάρει η φωτιά διαστάσεις, πήρα πρώτα τηλέφωνο το 199. Μόνο που δεν ήταν το 199, μα το 166! Από τη σαστιμάρα μου. Ξαναπήρα το σωστό νούμερο και ενημέρωσα που, πως και τι. Έρχονταν αμέσως.
Βγήκα έξω. Δεν μπορούσα να είμαι άλλο πια μέσα. Οι πρώτες φλόγες εξωτερικά, έκαιγαν  τη βάση της καμινάδας του ξυλόφουρνου.
Από το κινητό μου τηλεφώνησα και στον Γιώργο. Το αφεντικό. Κοιμόταν. Ζήτησα συγνώμη, του είπα τι συμβαίνει και με ρώτησε επιθετικά.
-Είδες φωτιά και πήρες τη πυροσβεστική;  
Ήδη η καμινάδα είχε ζωστεί από φλόγες. Από πάνω μέχρι κάτω. Καιγόταν σαν λαμπάδα. Οι σειρήνες των πυροσβεστικών ακούστηκαν πολύ κοντά. Δεν είχαν περάσει ούτε 5 λεπτά που τους είχα ειδοποιήσει!
-Φωτιά είδα Γιώργο μέσα στο τοίχο το παταριού. Και τώρα είναι έξω. Ξεκινάει από τη βάση της καμινάδας και έχει φτάσει ως τη κορυφής της. Έλα σε παρακαλώ, η πυροσβεστική έφτασε και πρέπει να βγάλω το αυτοκίνητο μου από εκεί που είναι,  γιατί κινδυνεύει και εμποδίζει.

 Ήρθαν 3 πυροσβεστικά οχήματα. Ο επικεφαλής έστειλε στο πατάρι 2 πυροσβέστες με αντί ασφυξιογόνες μάσκες. Είδαν πως είχε η κατάσταση και άρχισαν αμέσως τη πυρόσβεση. Άλλοι από μέσα και άλλοι από  έξω.
Ακριβώς μισή ώρα μετά και αφού η φωτιά είχε σβήσει ήρθε και το αφεντικό.  Φουριόζος. Αναμαλλιασμένος. Μίλησε με τον επικεφαλής. Σε μένα δεν μίλησε. Με κοίταξε ανέκφραστος, σαν μοσχάρι,  και μπήκε στο μαγαζί.
Τον ακολούθησα.
-Πρέπει να φύγω. Έχω να παραδώσω και τις άλλες παραγγελίες. Έχω ήδη καθυστερήσει. Αν με θες κάτι, πάρε τηλέφωνο, του είπα.
Η απάντηση του ήταν ένα ξερό «καλά». Και μου γύρισε τη πλάτη.
Όταν επέστρεψα, γιατί ξαναπήγα, από ανθρώπινο ενδιαφέρον, οι πυροσβεστικές είχαν φύγει. Οι εργαζόμενοι καθάριζαν. Και αυτός μετρούσε τα πολλά ψιλά του ταμείου.
Τον ρώτησα αν είχαν πάθει μεγάλη ζημιά.
Μου απάντησε με φωνή νευριασμένη. Μάλλον δεν μου απάντησε, παρά με ρώτησε:
-         Στο τηλέφωνο σε ρώτησα αν είδες φωτιά πριν πάρεις τη πυροσβεστική; Είδες φωτιά;
Όση ώρα έβλεπα τη προσπάθεια των πυροσβεστών να σβήσουν τη φωτιά, που όλη η πλατεία, μαγαζιά, σπίτια και εγκλωβισμένοι οδηγοί αυτοκινήτων είχαν δει, μου είχε πει η μαγείρισσα, αλλά και μια καθαρίστρια που εν τω μεταξύ είχε έρθει, ότι τα μπουριά του ξυλόφουρνου είχαν πρόβλημα εξαερισμού από το Σάββατο. Του το είχαν  πει. Εκείνος ειδοποίησε τους μαστόρους, για να ξεφράξουν τα μπουριά τη Δευτέρα. Οι μάστορες δεν μπορούσαν, να πάνε εκείνη την ημέρα. Θα ερχόντουσαν την επομένη. Τους πρόλαβε όλους η φωτιά.
Αντί, να μου πει στοιχειωδώς ένα «ευχαριστώ», που του γλίτωσα την επιχείρηση,  μου ζήταγε και τα ρέστα!!!!
Κάθε παραπανίσια κουβέντα μαζί του ήταν περιττή. Του γύρισα τη πλάτη. Δεν άξιζε το κόπο. Όπως και δεν έκανα το κόπο να του ξανάπαω πράγματα. Με τέτοιους ανθρώπους, που λεφτά έχουν και μυαλά δεν έχουν,  δεν θέλω, να έχω κανενός είδους επαφή.
Βεβαίως είναι απορίας άξιο, πως μία τέτοιου είδους επιχείρηση, με ξυλόφουρνο, ψησταριά, υγραέριο, με αρκετούς εργαζόμενους και με εκατοντάδες ημερήσιους πελάτες, που λειτουργεί στο κέντρο, να μην έχει ένα πυροσβεστήρα. Όταν δεν υπάρχει πυροσβεστήρας, πολύ πιθανόν το μαγαζί, να μην διαθέτει και πυρασφάλεια.
Επομένως;
Πως  τον αφήνουν και δουλεύει τόσα χρόνια;
Λαδωμένοι, θα μου πείτε και αυτοί.
Σωστά……


Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Τον άμπακο.



Τα τρωκτικά.
Οι αρουραίοι.
Είναι παντός καιρού.
Τρυπώνουν όπου θέλουν.
Και μασουλάνε.
Τρώνε.
Πάντα τρώνε.
Ακόμα και συνταγές.
Κρητικής διατροφής…..

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Υπεροχο Τιποτα


Πρέπει να το καταλάβουν πια.
Ορισμένοι.
Που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν 2 γαϊδάρων άχυρα.


Όντας οι ίδιοι γαϊδούρια.
Άλλο το πόπολο.
Και άλλο το ποπουλίνι.

 Ή η ποπουλάρα….

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Για τα φράγκα, να γίνουν όλα ρημαδιό.


ΑΡΧΕΛΩΝ: Ρύπανση βιότοπου της καρέτα- καρέτα στο Δ.Φαιστού 
Στη παραλία του Κλαδισού. Φετινή φωλιά.
Στο πλαίσιο της εθνικής και ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που διέπει το σύνολο των προστατευόμενων περιοχών, οι δημόσιοι φορείς, υποχρεούνται εκείνοι πρώτοι και κατά κύριο λόγο να συμβάλλουν στη διατήρηση των ευαίσθητων οικοσυστημάτων, τη διατήρηση του πληθυσμού των προστατευόμενων ειδών και την προφύλαξη των ακτών από ενέργειες που τη βλάπτουν.

Ο ΑΡΧΕΛΩΝ εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι "Δήμοι στηρίζουν και ενθαρρύνουν δραστηριότητες σε ευαίσθητα οικοσυστήματα, που σίγουρα δεν συνάδουν με τίποτα από τα παραπάνω.

Κάτι τέτοιο έγινε για άλλη μια φορά από τον Δήμο Φαιστού στον κόλπο της Μεσσαράς, που αποτελεί περιοχή Natura 2000, καθώς και τον τρίτο σημαντικότερο βιότοπο αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta στη Κρήτη".

Αναλυτικότερα, όπως καταγγέλλει ο ΑΡΧΕΛΩΝ, "από τις 11 έως τις 14 Ιουλίου έλαβε χώρα το 2ο τουρνουά ποδοσφαίρου στη παραλία της Παχιάς Άμμου, στον κόλπο της Μεσσαράς, που διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Τυμπακίου, υπό την αιγίδα του Δήμου Φαιστού. Για τη διεξαγωγή του τουρνουά αυτού αποψιλώθηκε μέρος των αμμοθινών για την τοποθέτηση εξέδρας με καθίσματα, ποδοσφαιρικού εξοπλισμού και εγκαταστάσεων προβολέων και ήχου.

Η εκδήλωση έκλεισε με ένα beach party, για το οποίο, εκτός από τις προαναφερθείσες εγκαταστάσεις του γηπέδου, τοποθετήθηκαν επιπλέον μουσική εξέδρα πάνω στο δρόμο και κατασκευή bar εντός του αιγιαλού. Οι κατασκευές αυτές εντείνουν τα έντονα προβλήματα διάβρωσης που παρατηρούνται στις παραλίες της Κρήτης, ενώ η αδειοδότηση τέτοιου είδους δραστηριοτήτων δεν προβλέπεται εντός προστατευόμενων περιοχών.

Οι αγώνες αυτοί και κυρίως το beach party έκαναν χρήση δυνατού φωτισμού και εκκωφαντικής μουσικής, γεγονός που απέτρεψε την ωοτοκία θαλασσίων χελωνών τουλάχιστον για τις μέρες αυτές.

Επίσης, στη παραλία της Παχιάς Άμμου έχουν ήδη καταγραφεί από τους εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ επτά φωλιές, εκ των οποίων οι τρεις βρίσκονταν επικίνδυνα κοντά στο σημείο διεξαγωγής του πάρτι και κινδύνευαν ανά πάσα στιγμή από ποδοπάτηση, λόγω του μεγάλου αριθμού επισκεπτών και την παραμονή τους στη παραλία.

Τέλος, την επόμενη ημέρα κατά την πρωινή περιπολία των εθελοντών του ΑΡΧΕΛΩΝ, καταγράφηκε εκτεταμένη ρύπανση του αιγιαλού από σκουπίδια που άφησαν οι επισκέπτες του beach party.

Την τελευταία μέρα των εκδηλώσεων, πριν το beach party, η Δήμαρχος Φαιστού έκανε απονομή βραβείων στις ομάδες ποδοσφαίρου που συμμετείχαν στο τετραήμερο τουρνουά και έδωσε συγχαρητήρια για την εξαιρετική διοργάνωση που έγινε πάνω σε προστατευόμενη περιοχή στην καρδιά της περιόδου ωοτοκίας των θαλασσίων χελωνών, ζώων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Το εξαιρετικό αυτό δείγμα πολιτισμού, αθλοπαιδιάς και γενικότερης περιβαλλοντικής παιδείας το απόλαυσαν και οι ξένοι εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ, οι οποίοι για άλλη μια φορά απόρησαν για το τρόπο που ορισμένοι δημόσιοι φορείς ασελγούν στο περιβάλλον και στην περιβαλλοντική νομοθεσία εν γένει".

ΑΡΧΕΛΩΝ
 26/07/2012

Αυτοί είμαστε…..