Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Μην αγοράζεται βιολογικά προϊόντα με αισχροκερδικά υψηλές τιμές! *

Πολύ συχνά, στο δημόσιο προφορικό ή γραπτό μου λόγο, αναφέρομαι μεταξύ άλλων και στην αισχροκέρδεια που επικρατεί στη μεταπώληση των βιολογικών προϊόντων.
Σήμερα σας έχω άλλο ένα παράδειγμα που έπεσε στην αντίληψη μου.
Τα Βιολογικά αβοκάντο, «φεύγουν» με 1, 40 Ευρώ το κιλό, από τους ελάχιστους αδέσποτους και μη οργανωμένους στην Ομάδα Παραγωγών "Βιολογική Κρήτη", βιοπαραγωγούς του κάμπου των Χανίων. Αγοράζονται, τυποποιούνται και συσκευάζονται, από εταιρεία με έδρα τη Κίσσαμο. Πωλούνται, τέσσερα - τέσσερα, μέσα σε πλαστικά κεσεδάκια, σε άθλια κατάσταση, από συνεταιριστικό σούπερ μάρκετ, που αυτοδιαφημίζεται για την υποστήριξη του στα τοπικά προϊόντα, με 3,32 Ευρώ το κιλό.
Αν αφαιρέσουμε τις φύρες που κλασικά υφίστανται, τότε η τιμή που «απολαμβάνει» ο παραγωγός, είναι πολύ μικρότερη, από αυτή των 1,40 Ευρώ. Τα υπόλοιπα ποιος τα «χαίρεται»;
Ο έμπορας – τυποποιητής ή το σούπερ μάρκετ;
Μεγάλο και δύσκολο στη λύση του, πρόβλημα, δεν νομίζεται;
Που δεν λύνεται με «ημερίδες».
Γιατί η πίτα είναι μοιρασμένη, από το υπάρχον κατεστημένο, που κρατά για τον εαυτό του, τις μερίδες λέοντος!
*Κάντε μία έρευνα αγοράς πρώτα.

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Χαρά και τιμή!

Προχθές, είχα 2 εξαίρετους και ξεχωριστούς επισκέπτες στους κήπους μου.
Το δημοσιογράφο του «Γαστρονόμου» της Καθημερινής Άγγελου Ρέντουλα και του φωτογράφου Bastian Parschau.
Η επίσκεψη ξεκίνησε με μια επίσκεψη – ξενάγηση στα χωράφια. Τραβήχτηκαν και κάποιες φωτογραφίες. Δυστυχώς δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα, να δουν. Οι παλιές καλλιέργειες, χειμωνιάτικες και ανοιξιάτικες, έχουν σχεδόν τελειώσει. Οι νέες καλοκαιρινές, ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί και στις υπάρχουσες τα φυτά είναι πολύ μικρά ή τώρα φυτρώνουν.
Μπορεί να μην είδαν πολλά, άκουσαν όμως πολλά.
Πόσο πολλά και τι ακριβώς;
Προσεχώς στο «Γαστρονόμο»….
Εν τω μεταξύ αύριο το μεσημέρι στις 1, θα είμαι στο «Δίκτυο FM», που εκπέμπει στους 91,5 και στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.diktyofm.gr (πατάτε κλικ στον χοντρούλη με το χωνί στο αυτί!). Ζητούμενο η βιολογική γεωργία. Δεκτές και οι ερωτήσεις. Φυσικά….

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Ζζζιά Όνομις του Κα(λικρά)τη!

Αξιότιμε κ. Ραγκούση,

Θέλω και εγώ το δικό μου Δήμο.
Με μοναδικό δημότη εμένα.
Επομένως και Δήμαρχο!
Με εκτίμηση.

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

"Πριν το τέλος...

...Πως μoιάζει η σιωπή
Σαν αγάπη μεγάλη."
(Λίνα Νικολακοπούλου)

Ένα καράβι της φυγής
Ένα γλυκό καράβι

Στο όνειρο μου έρχεται


Και μπαίνει κάθε βράδυ.
(Νίκος Ζούδιαρης)



Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Κικιρίκο-ρίκο-ρίκο, τι εστί βερίκοκο!

Ε-λάλησε.
Ο αλέκτωρ.
Πένθιμα.
Από Το Καστελόριζο.





Και τι είπε;
Α-γγού-ρια!


Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Δυνατά!!

Όλα τα είχαμε.
Δάκο και Καλόκορη στις ελιές.
Τριστέτσα στα εσπεριδοειδή.
Τούτα – Απσολού-τα στα θερμοκήπια.
Τι μας έλειπε;
Η φυτόφθορα σιναμόνι!
Στα αβοκάντο.
Τώρα που τα αβοκάντο ξεραίνονται, πήραμε χαμπάρι το μέγεθος του προβλήματος. Για να το αντιμετωπίσουμε «θα διοργανώσουμε μία ημερίδα στο Σκηνέ, κατά τα τέλη Απριλίου».
Οι πανελίστες προεδρεύοντες, οι ομιλούντες, οι παριστάμενοι τοπικοί άρχοντες και οι λοιποί ενδιαφερόμενοι, θα στηθούμε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και θα αναφωνήσουμε με μια φωνή, ένα μεγαλοπρεπέστατο «Μπού!!!!!!».
Οι υπόλοιποι από τους καναπέδες και τους καφενέδες, θα βάλομε στο φουλ την ένταση των τηλεοράσεων. Στο «σουράουντ σύστεμ», των «χόμ θήατερςς».
Ο μύκητας καλά κρυμμένος στο έδαφος, θα τρομάξει.
Δεν θα ξέρει από πού του ήρθε.
Και τι ήταν αυτό που τον βρήκε.
Τρομοκρατημένος θα φωνάξει τους λοιπούς μύκητες και έντομα, σε σύσκεψη.
Μυστική.
Με απόλυτη ομοφωνία, θα αποφασίσουν να τη κάνουν για αλλού.
Θα πάνε να διαμαρτυρηθούν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στη πολυαγαπημένη μας Αγγέλα Μέρκελ.
Ειδικά ο δάκος, μετά τη καταπολέμηση του, πέρυσι, με τα ληγμένα «λεμπαϊσίντ», ως πρώτος παθών, δεν θα είναι διατεθειμένος για χρονοτριβές και καθυστερήσεις.. ..
Έτσι θα σταματήσουν και οι κακές γλώσσες, όπως η δική μου, να μιλούν για ανεπάρκειες, αναποτελεσματικότητες και ανικανότητες!
Παρεμπιπτόντως, όσοι βιοκαλλιεργητές έχουν πρόβλημα με τη φυτόφθορα στα κτήματα τους και κατέχουν τη τέχνη και τη γνώση, τι κάνουν;
Ριζοποτίσματα, με γάλα (2 λίτρα στο στρέμμα) σε συνδυασμό με ένα, εγκεκριμένο για τη χρήση του στη βιολογική γεωργία, υπέρ συμπυκνωμένο σκεύασμα (1 λίτρο στο στρέμμα), το οποίο περιέχει : yucca saronins 15%, κιτρικό οξύ 10%, πρωτογενές ιώδιο 5%, κάλιο Κ2Ο 1,5%, αδρανές νερό 61,5%.
Τα αποτελέσματα είναι άμεσα. Περισσότερες πληροφορίες, προς τους ομιλούντες μόνο για χημική καταπολέμηση, δίδονται δωρεάν.
Όπως πάντα....

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Ότι αγαπούσα…


Το αποθέωνα.

Αρκεί να ήσουνα και εσύ.

Δυστυχώς τώρα τελευταία...


....είσαι αλλού.



Εντελώς!





Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Για ποιούς χτυπάει η καμπάνα;

"Τις τελευταίες δύο μέρες ήλθαν στο στο φως της δημοσιότητας στην έγκριτη εφημερίδα σας δύο άρθρα ανακοινώσεις από τις δύο αρμοδιότερες υπηρεσίες που διαθέτει ο νομός μας στον αγροτικό τομέα σχετικά με νέες ασθένειες που παρουσιάστηκαν – διαπιστώθηκαν στην καλλιέργεια του αβοκάντο.
Σαν γεωπόνος βιοκαλλιεργητής του αβοκάντο τώρα και χρόνια έχω επισημάνει τον κίνδυνο ύπαρξης αυτών των ασθενειών παρατηρώντας εμφανή συμπτώματα σε πολλές περιπτώσεις καλλιεργούμενων φυτών αβοκάντο. Συνεπώς οι αναφορές αυτές δεν με εξέπληξαν.
Με εξέπληξε όμως το γεγονός ότι και οι δύο αναφορές αναφέρονται στην χημική αντιμετώπιση τους προβλήματος αφήνοντας να εννοηθεί ότι όλες οι άλλες τυχόν επεμβάσεις είναι δευτερεύουσας σημασίας. Καλύπτουν με αυτόν τον τρόπο την ανυπαρξία αγροτικής πολιτικής στον αγροτικό τομέα, από μεριάς της πολιτείας και των υπηρεσιών της, που τώρα και 20 χρόνια έχει εγκαταλείψει τα πάντα στην τύχη τους . Θεωρώ ότι η χημική αντιμετώπιση του προβλήματος ,εκτός του ότι με τα παγκόσμια σημερινά δεδομένα θεωρείται ξεπερασμένη, θα έπρεπε να είναι η τελευταία λύση.
Στη χώρα μας η καλλιέργεια του αβοκάντο άρχισε να διαδίδεται από τα τέλη της δεκαετίας του 60 . Μέχρι και τις αρχές του 1990 μπορούμε να πούμε ότι η στήριξη του αγρότη αβοκαντοκαλλιεργητή από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες ήταν ικανοποιητική Από κει και πέρα όμως τα πάντα συρρικνώθηκαν ενώ παγκοσμίως η έρευνα προσανατολιζόταν στην ανεύρεση ανθεκτικών υποκειμένων στις ασθένειες του ριζικού συστήματος του αβοκάντο καθώς και νέων εμπορικότερων ποικιλιών στην χώρα μας υπήρξε πλήρης αδιαφορία παρόλες τις παραινέσεις που έχουν γίνει στο υπουργείο και σε άλλους φορείς. Οι μητρικές φυτείες στο Ινστιτούτο Υποτροπικών έχουν παραμείνει αμετάβλητες από την δεκαετία του 80. Την ίδια στιγμή σε όλες τις χώρες καλλιέργειας του αβοκάντο έχουν διαδοθεί ανεκτικά υποκείμενα στην phytophthora cinnamoni όπως τα Duke 9/7, Thomas, Toro,
Canyon, VC218, VC207, VC241 και Dusa, το VC256 (με αντοχή γενικά σε σηψιρριζίες) και το Evestro- UC2036 (με αντοχή στην πολύ υγρασία). Έχουν εγκατασταθεί νέες εμπορικές όψιμες ποικιλίες όπως τα υβρίδια της Ηαςς Gwen, Whitsell, Lamb Hass, Lypps, T362, H287A, H287U και H696. Έχουν διαδοθεί και επικρατήσει οι πυκνές φυτεύσεις που σε μας είναι άγνωστες. Στο ίδιο διάστημα εμείς διαλύουμε το Ινστιτούτο Υποτροπικών, υποβαθμίζουμε τις διευθύνσεις γεωργίας και αφήνουμε τους παραγωγούς έρμαια της τύχης τους την ίδια στιγμή που οι κυβερνώντες διατυμπανίζουν ότι η χώρα μας δεν διαθέτει ανταγωνιστικότητα
Η καλλιέργεια του αβοκάντο παρουσίαζε μέχρι σήμερα μεγάλη ανταγωνιστικότητα διεθνώς είχε μια δυναμική στην αγορά που λίγες καλλιέργειες διέθεταν και για τον τόπο μας και για τους παραγωγούς μας ήταν η πλέον υποσχόμενη εναλλακτική λύση στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν Ας μην οδηγήσουμε την καλλιέργεια αυτή στην τύχη των άλλων παραδοσιακών μας καλλιεργειών"
Επιστολή, ενός συναδέλφου βιοκαλλιεργητή και γεωπόνου, που δημοσιεύθηκε στα χθεσινά "Χανιώτικα Νέα".
Έχει άδικο;


Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Μοναχό-φαγάς…

Αυτή είναι μία πατάτα.
Φυτό πατάτα.

Και αυτά είναι όλα τα φυτά πατάτες που έχω φυτέψει.
Είδα και έπαθα να βρω το σπόρο που ήθελα. Τον παράγγειλα και περίμενα 3 μήνες να μου έρθει.
Ήταν χωρίς «μάτια». Δηλαδή χωρίς φύτρα.
Τις μούσκεψα με κρασάκι του «Ξυλούρη» από τη Μαλάθυρο και τις σκέπασα στην αποθήκη, με μια λινάτσα. Σε 15 ημέρες ήταν έτοιμες για φύτεμα.
Ετοιμάσθηκε το χωράφι, έφτιαξα τα αυλάκια με τη τσάπα και τις φύτεψα.

Επειδή φαίνεται με αγαπάει ο Θεός, μόλις τις φύτεψα άρχισε να βρέχει. Αλλά φαίνεται ότι με αγαπάει και ο διάβολος, γιατί η βροχή ήταν καταρρακτώδης και το χώμα έκατσε. Έγινε πέτρα!

Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας και αν έχω φυτέψει, σκάψει, παραβολιάσει και βγάλει πατάτες. Με «αφεντικό», το μακαρίτη το πατέρα μου. Όταν ανέλαβα εγώ τους κήπους, ορκίστηκα να μην φυτέψω ποτέ πατάτες! Αυτές τις φύτεψα δοκιμαστικά, όχι για να θυμηθώ τη παλιά μου τέχνη, αλλά επειδή μου ζήτησαν να ξεκινήσω να καλλιεργώ και να παράγω πατάτες. Βιολογικές πατάτες. Που είναι σπάνιες. Οι ντόπιες. Διότι αυτές της εισαγωγής είναι άφθονες και πανάκριβες. Ενίοτε σε άθλια κατάσταση.
Ήρθε λοιπόν και η περίοδος του σκαψίματος, ξεβοτανίσματος και παραβολιάσματος!
Διοργάνωσα λοιπόν ένα πάρτι. «Σκαλίδα πάρτι». Κάλεσα αρκετούς ορεξάτους φίλους και φίλες. Κάποιοι μάλιστα προσφέρθηκαν και από μόνοι τους να έρθουν. Φρόντισα να έχω αρκετές τσάπες στη καρότσα του αγροτικού. Και μουσική με έμφαση στο … ταμπούρλο. Για να κρατούν το τέμπο. Αυτοί που θα έσκαβαν.
….Διαααόλις τον ένα που ήρθε!
Άλλος για Χίο τράβηξε και έκανε το «υποβρύχιο», παρέα με τα λιακόνια.
Και άλλος για Μυτιλήνη, για να ακούσει το θρόισμα του αέρα, ανάμεσα από τα φύλλα του πετρωμένου δάσους.
Τι να κάνω ο έρμος. Αναγκαστικά θυμήθηκα τα νιάτα μου. Τις έσκαψα, τις ξεχορτάριασα και τις παραβόλιασα.
Κάνοντας όνειρα. Όταν θα έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα να τις βγάλω, να … ταράξω, εκείνα τα μικρά πατατάκια. Με μέγεθος καρυδιού. Τηγανητά ή ψητά στο φούρνο. Σκέτα λουκουμάδες….
Και να μη δώσω πουθενά και σε κανένα!


Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Αγαπάς; Απόδειξη!

Στις 19 Μαρτίου 2010 πραγματοποιήθηκε μια προγραμματισμένη συνάντηση στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων .
Στην συνάντηση παραβρέθηκε το Δ.Σ της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοκαλλιεργητών Ελλάδος και από πλευράς Υπουργείου ο κ. Γεώργιος Αναστόπουλος , Διευθυντής του γραφείου του Υφυπουργού κ. Μιχάλη Καρχιμάκη καθώς και υπηρεσιακοί παράγοντες της Διεύθυνσης βιολογικής γεωργίας .
Η συνάντηση αυτή, με τη κα Υπουργό Μπατζελή και το κο Καρχιμάκη, είχε ζητηθεί επισήμως και είχε πρωτοκολληθεί πριν από 6 μήνες.
Δυστυχώς παρόλο που τα προς συζήτηση θέματα είχαν δοθεί έγκαιρα στο Υπουργείο , προκειμένου να υπάρξει ουσιαστική συζήτηση , αυτό δεν κατέστη δυνατό .
Η άποψη του Υπουργείου συνοψίστηκε στην θέση , ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας συνολικότερος σχεδιασμός που αφορά τόσο την χάραξη της πολιτικής στον αγροτικό χώρο και στην βιολογική γεωργία καθώς και σε αναδιάρθρωση των Υπηρεσιών & Οργανισμών όπως ο ΟΠΕΓΕΠ , ΔΗΜΗΤΡΑ κ.α .
Τέλος ζητήθηκε, από το ΔΣ της Ομοσπονδίας, να επανέλθει με συγκεκριμένες προτάσεις ανά θεματική ενότητα για το σύνολο των θεμάτων που απασχολούν τους ανά την Ελλάδα Βιοκαλλιεργητές!!!
Μετά από αυτήν την εξέλιξη το Δ.Σ της Ομοσπονδίας, απέστειλε εκ νέου, επιμένοντας, επιστολή προς την Υπουργό κα Κατερίνα Μπατζελή , όπου ζητά συνάντηση μαζί της αλλά και με τον Υφυπουργό κ. Μιχάλη Καρχιμάκη , με τον οποίο δεν μπόρεσε να συναντηθεί λόγω κωλύματος του την ημέρα της προγραμματισμένης συνάντησης .
Εν τω μεταξύ η κα Υπουργός, έδωσε μία «βαρυσήμαντον» συνέντευξη στη «Τσουκνίδα». Αν δεν βαριέστε ή αν νομίζετε ότι δεν χάνετε τον χρόνο σας, μπορείτε να τη διαβάσετε στη διεύθυνση http:// tsouknida.com/2010/04/10/344343-7/. Και να μετρήσετε και εσείς το ειδικό βάρος της σημαντικότητας . Της συνέντευξης πάντα. Για να μην παρεξηγηθώ.
Θα σας μεταφέρω μόνο ένα μικρό κομμάτι, που αφορά τη βιολογική γεωργία.
Ερ.: Τα βιολογικά προϊόντα στην Ελλάδα είναι πανάκριβα και ανεπαρκή. Έχετε κάποια στρατηγική για την ανάπτυξη της βιολογικής καλλιέργειας;
Απ.: Τα ελληνικά βιολογικά προϊόντα είναι εξαιρετικής ποιότητος και ιδιαίτερης γεύσης λόγω του πολύ καλού κλίματος που έχουμε στη χώρα μας. Για εμάς η βιολογική γεωργία αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην αγροτική μας πολιτική. Τη στηρίζουμε με συγκεκριμένες στρατηγικές και προσπαθούμε να πείσουμε τους νέους αγρότες να ασχοληθούν με αυτήν, γιατί είναι στενά συνδεδεμένη με τη μεσογειακή διατροφή που είναι το μέλλον στη γεωργία. Συγκεκριμένα συνδέουμε την επιδότηση με το προϊόν.
● Στόχος είναι ο αποκλεισμός των αγροτών που μπαίνουν στη βιολογική γεωργία μόνο για την επιδότηση.
● Διευκολύνουμε τη δημιουργία τοπικών αγορών βιοκαλλιεργητών, ώστε οι μικροί παραγωγοί που δεν μπορούν να φτάσουν τα δίκτυα διανομής να διαθέτουν τα προϊόντα τους στις τοπικές κοινωνίες.
● Εντάσσουμε τα βιολογικά προϊόντα στα μενού των μεγάλων τουριστικών μονάδων εστίασης.
● Οι έλεγχοι γίνονται αυστηρότατοι ώστε να μην υπάρχει ίχνος υποψίας για την ποιότητα αυτών των προϊόντων, διότι έχουν διατυπωθεί ενστάσεις για την πιστοποίησή τους.

Δεν μπορώ, μου είναι παντελώς αδύνατο, να αποφύγω μετά από όλα αυτά, τον πειρασμό. Να σχολιάσω….
Γιατί η κα Υπουργός απαξίωσε αυτή τη συνάντηση; Μα γιατί ήταν απασχολημένη. Κατάρτιζε μαζί με άλλους συναδέλφους της, συναρμόδιους Υπουργούς, τη νέα ΚΥΑ. Που θα καθορίζει τα της βιολογικής γεωργίας!
Τα Ελληνικά βιολογικά προϊόντα δεν είναι πάντα εξαιρετικής ποιότητος και ιδιαίτερης γεύσης. Οι καταναλωτές αυτό πλέον το γνωρίζουν πολύ καλά. Δεν φταίει για αυτό το κλίμα που άλλαξε προς το χειρότερο. Φταίει ο τρόπος καλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένης και της έλλειψης τεχνογνωσίας, ενίοτε τα είδη που καλλιεργούνται και φυσικά η ελληνοποίηση τους σε αρκετές των περιπτώσεων.
Αυτή η ριμάδα "αιχμή του δόρατος" έχει σκουριάσει και στομώσει πλέον. Από την πλήρη απραξία.
Οι συγκεκριμένες στρατηγικές που σκοπό έχουν να πείσουν τους νέους αγρότες, να γίνουν βιοκαλλιεργητές, παραπέμπουν, αβίαστα, στο παιχνίδι του παλαιού καιρού «πούντο-πούντο το δαχτυλίδι».
Σωστά, να αποκλεισθούν οι αγρότες που γίνονται βιοπαραγωγοί, μόνο για τις επιδοτήσεις. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να επιτευχθεί. Όσοι παράγουν και πωλούν πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα, με συνοδεία των σχετικών παραστατικών, να επιδοτούνται. Οι λοιποί, ....τσού!
Άλλος τρόπος έμμεσης αξιοποίησης των επιδοτήσεων, είναι να κοπούν παντελώς. Τα χρήματα των επιδοτήσεων να δοθούν στην υποχρεωτική συνεχή εκπαίδευση των βιοπαραγωγών (ΟΓΕΕΚΑ «Δήμητρα»), στη δημιουργία υποδομών (πχ σφαγεία), στις υγιείς «Ομάδες Παραγωγών» (ενίσχυση συλλογικότητας), στην ενδυνάμωση των ελεγκτικών Οργανισμών του Υπουργείου (ΟΠΕΓΕΠ, ΕΦΕΤ), στην σωστή ενημέρωση των καταναλωτών για τα πολλαπλά οφέλη που προκύπτουν από τη παραγωγή, κατανάλωση των βιολογικών προϊόντων. Ε, δεν μπορεί, όλο και κάτι θα ξεπερισέψει από τις συνήθεις μίζες…..
Επιτέλους, όλοι, μικροί μεγάλοι βιοπαραγωγοί, πρέπει να ξεπεράσουν αυτό το «ο καθείς ξεχωριστά και όλοι μαζί χώρια». Πρέπει να οδηγηθούν με κάθε τρόπο, στη συλλογικότητα. Σε Ομάδες Παραγωγών. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να έχουν πρόσβαση σε κάθε είδους αγορά. Με προϊόντα που ζητά και σε τιμές που μπορεί να «σηκώσει» αυτή η αγορά.
Ναι, να ενταχθούν τα βιολογικά προϊόντα στα μενού των μεγάλων τουριστικών μονάδων. Οι ξενοδόχοι το θέλουν; Ειδικά τώρα που , λόγω κρίσης, κυνηγάνε μύγες και αποξηραίνουν τα … μυγιοφτύσματα τους;
Οι ενστάσεις για την εγκυρότητα των βιολογικών προϊόντων, είναι συνεχείς. Το υπάρχον σύστημα ελέγχου είναι αφόρητα γραφειοκρατικό και όχι άμεσα αποτελεσματικό. Όμως αυτό είναι. Και αν δεν αλλάξει, αυτό θα παραμείνει. Λειτουργεί όμως, σύμφωνα με τη παροιμία που λέει «μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα». Η παραβατικότητα υπάρχει και δεν είναι σωστό να τη χρεώνεται το σύνολο των βιοπαραγωγών. Γιατί να είναι «απατεώνας» και ένας βιοπαραγωγός, που για 16 ολόκληρα χρόνια, δεν του έχουν βρει το παραμικρό; Που υπομένει, θέλοντας και μη αυτό το σύστημα, ως αναγκαίο κακό, όπως όλοι οι μη παρανομούντες συνάδελφοι του;
Όσο για την ακρίβεια των βιολογικών προϊόντων, επιτέλους ας πάψουμε να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στους βιοπαραγωγούς. Οι έμποροι που πωλούν τα βιολογικά σκευάσματα και λοιπά αγροεφόδια όσο θέλουν, δεν έχουν ευθύνη;
Οι έμποροι που αγοράζουν τα βιολογικά προϊόντα, ενίοτε και σε τιμές ίδιες ή ακόμα και χαμηλότερες των συμβατικών και τα μεταπωλούν στους καταναλωτές με υπέρογκα ποσοστά κέρδους, δεν έχουν ευθύνη;
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ή έστω όσα άλλα Υπουργεία εμπλέκονται, δεν φέρουν ευθύνη, για αυτή τη κατάσταση;
Επιτέλους, μήπως είναι καιρός να πάψουμε να κοροϊδευόμαστε;;;;




Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Αφήστε τα … «ύψη» και φέρτε κάδους!

Αφιερωμένο εξαιρετικά…..
(από το "ενέα" της σημερινής Ελευθεροτυπίας)
…. Στα χρυσά παιδιά της ανακύκλωσης.
Που ζουν για να (μας) δουλεύουν.
Και να ονειρεύονται.
Ότι θα επανδρώσουν τα απορριμματοφόρα της ΔΕΔΙΣΑ, με τζζί-πί-εςςς.
Για να βρίσκουν τους κάδους της ανακύκλωσης πιο γρήγορα.
Στους περιαστικούς Δήμους.
Όπου αυτοί υπάρχουν.
Όχι οι Δήμοι.
Αλλά οι κάδοι.




Ειδικά στο Δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου.



Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Ανά-σταση!


Η ύπουλη κουφάλα, παρά ήταν μεγάλη.

Αλλά μέχρι εκεί δεν φτάσαμε!!!!!
Πάντως δεν μπορώ να το κρύψω.

Ο πονόδοντος αυτός με ξανάνιωσε.

Κατά ένα τρόπο.

Του λέγειν.

Με έκανε να θυμηθώ,

τη τελευταία φορά που είχα νιώσει τέτοιους,

μέχρι δακρύων πόνους.

Ήταν όταν ήμουν 14-15 χρονών!


Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Αρνήσου το αρνί σου.*

Τις τελευταίες 3 βδομάδες πριν το Πάσχα, δούλεψα πολύ. Θέλοντας και μη. Μέσος ημερήσιος χρόνος εργασίας 11 ώρες! Επομένως κουράστηκα πολύ.
Δεν μου έφτανε η κούραση, ενίοτε και ο πόνος της μέσης, τη Μεγάλη Πέμπτη τα ξημερώματα με επισκέφθηκε ξαφνικά και ένας απροειδοποίητος πόνος στη κάτω δεξιά σιαγόνα. Πονόδοντος!

Η οδοντογιατρός, μου είπε τηλεφωνικά να ξεκινήσω το χαπάκωμα με αντιβίωση. Ούτε τα συμπληρωματικά παυσίπονα που πήρα, διόρθωσαν τη κατάσταση. Τουλάχιστον άμεσα. Έτσι για 2 βράδια (Μ. Παρασκευή και Μ. Σάββατο) ο ύπνος ήταν ελάχιστος και μαρτυρικός. Τα ξημερώματα όμως της Κυριακής, ήρθε και η δική μου Ανάσταση! Ο πόνος με άφησε εντελώς και κίνησε για αλλού….
Με όλη αυτή τη ταλαιπωρία δεν είχα όρεξη για ψηστικές, φαγοποτικές δραστηριότητες. Της ημερήσιας διάταξης. Κάτι έπρεπε να κάνω όμως στα εθιμοτυπικά πλαίσια.
Άφησα τους άλλους, να ανάψουν φωτιές για σούβλα και ξυλόφουρνο. Να σουβλίσουν, να φουρνίσουν και να φάνε.
Εγώ έβρασα το χόντρο!
Με περίσσια μαγειρευτική τεχνοτροπία. Όλων και των καλλίτερων σεφ του κόσμου. Κοινώς κοιμήθηκα και ροχάλισα του σκοτωμού.
Το μεσημέρι που ξύπνησα με περίμενε στο τραπέζι σελινιώτικο κατσικάκι ψημένο πάνω σε κισαμίτικες κληματόβεργες, σε ξυλόφουρνο στη Μαλάθυρο, πασαλειμμένο με σφακιανή χούμελη και Κόκκινο-Μετοχιανό λεμονάκι. Τσίμπησα λίγο, σαν πουλάκι . Ο φόβος της επιστροφής του πονόδοντου βλέπετε! Μισό μπουτάκι μόνο. Και χωρίς κρασί, λόγω αντιβίωσης. Πήρα τα εορταστικά μηνύματα και τηλέφωνα μου και συνέχισα το υψίστης τέχνης … βράσιμο, από εκεί που είχα σταματήσει. Μέχρι σήμερα το πρωί.

Σήμερα ξεκούραστος, άλλος άνθρωπος, είπα να σουβλίσω και εγώ!
Δεν σούβλισα ακριβώς.
Αντικριστό έψησα.
Αντικριστό στον ήλιο!
Με ανθισμένα μυρωδικά εποχής και θαλασσινή αλμύρα.
Ήρθε και ρόδισε και έγινε … λουκούμι!!!!
Το ρόδισμα έσβησε από θαλασσινό κρύο νερό…..
Και του χρόνου.

*σύνθημα που είδα σε τοίχο.



Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Και του χρόνου!

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ.




ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.



ΚΑΙ ΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ;


ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!!!!