Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Εν ολίγοις.



Σε όλους εκείνους.
Που στεναχωριούνται.
Επειδή.
Τα Χριστούγεννα.
Και η Πρωτοχρονιά.
Το 2016.
Θα είναι ημέρα Κυριακή.
Που σημαίνει ότι χάνουν αργίες.
Εύχομαι.
Χρόνια Πολλά.
Για τους υπόλοιπους.
Μία καλή χρονιά να έχουμε.
Με υγεία.
Ανοιχτά μυαλά.
Κλειστές τηλεοράσεις.
Και καλή.
Συμπονετική.
Καρδιά…..

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Η μονομαχία της Βασιλόπιτας!



Είναι φίλες μου.
Καλές.
Υπέροχες μαγείρισσες.
Φανταστικές  γλυκατζούδες.
Με δικές τους συνταγές.
Δοκιμασμένες.
Για πολλά χρόνια.
Φέτος κάτι τις έπιασε.
Σαν μία νότα ανανέωσης.
Στα πλαίσια του φιλικού ανταγωνισμού τους.
Για το πια είναι η καλλίτερη.
Η πιο άξια.
Άρχισαν να βλέπουν μανιωδώς.
Τις τηλεοπτικές εκπομπές.
Μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.
Έγιναν φανατικές του Παρλιάρου.
Μεταξύ άλλων.
Οι βασιλόπιτες που έφτιαξαν ήταν με δική του συνταγή.
Και με της ίδιας μάρκας τα υλικά.
Από αυτά που τεχνιέντως πλασάρουν.
Δυστυχώς  οι φιλενάδες ατύχησαν.
Της μιας η βασιλόπιτα βγήκε λαγάνα.
Με ζάχαρη άχνη.
Αντί για σουσάμι.
 Της άλλης τούβλο.
Στεναχωρέθηκαν πολύ.
Αμφότερες.
Κυρίως για τα πανάκριβα υλικά που είχαν χρησιμοποιήσει.
Καμιά τους όμως, δεν είπε στην άλλη, την αλήθεια.
Και των 2 η βασιλόπιτα ήταν «φα-ντα-στι-κή».
Μου τις έδωσαν μυστικά.
Ξεχωριστά η μια από την άλλη.
Με τη παράκληση.
«Μη πεις πράμα τσαλληνής γιατί  θα  με κοροϊδεύει».
Κορίτσια συγνώμη.
Δεν θέλω να σας στεναχωρήσω.
Αλλά.
Ούτε τα κουνέλια.
Ούτε και οι κότες.
Τις έφαγαν.
Αν δεν τις προτιμήσουν οι γάτες ή τα ποντίκια.
Κοπριά θα γίνουν….

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Ά-στοχος Απο-λογισμός.



Κάθε πρωί.
Μόλις σηκωθώ.


Σκοτεινά ακόμα.
Πίνοντας.
Το πρωινό καφέ.


Προγραμματίζω. 
Τι θα κάνω. 
Ονειρεύομαι.
Τι θα ήθελα να κάνω.
Αυτή την ημέρα.
Που ξημερώνει.


Το βράδυ.
Πέφτοντας για ύπνο.
Κατάκοπος.
Έχω ήδη κάνει.
Τους απολογισμούς.
Της ημέρας.
Και φυσικά την αυτοκριτική μου.


Έτσι κοιμάμαι ήσυχος.
Ήρεμος.
Γαλήνιος.
Άλλοτε ευχαριστημένος.
Άλλοτε όχι.
Όπως και να έχει.
Χωρίς χρέη.
Στη Μιχαλού.


Ελπίζοντας.
Η επόμενη ημέρα.
Να με βρει.
Ζωντανό.
Υγιή.
Κοντά.
Στους Ανθρώπους.
Που αγαπώ.
Και με αγαπούν….

Πλάτσα πλούτσα.


Τις τελευταίες ημέρες.
Έβρεξε.
Αρκετά.
Καθόλου επικίνδυνα.
Παρά τις προβλέψεις.
Η γη.
Χόρτασε νερό.
Ξεδίψασε.
Φαίνεται πια.
Καθαρά.
Με τις κάθε είδους.
Μεγέθους.

Πισινάρες.
Ολυμπιακών διαστάσεων.



Πισίνες για πλούσιους.


Πισινούλες φτωχικές.


Και ταπεινά τζακούζι.


Αλί;
Και τρισαλί;


Μπα.
Σκέτο Αλή!

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Ανασκο(λο)πήσεις.



Αυτήν την εβδομάδα.
Κάθε τέτοια εβδομάδα.
Από τα Χριστούγεννα.
Ως τη Πρωτοχρονιά.


Γεγονότα.
Πολιτικά.
Πολιτιστικά.
Κοινωνικά.
Λάϊφ στάϊλ.
Αθλητικά.
Ελληνικά.
Παγκόσμια.
Σημαντικά.
Ασήμαντα.
Σοβαρά.
Σοβαροφανή.
Χαζά.
Φαιδρά.


Εν είδη ετήσιας επαναλήψεως.
Δίνουν και παίρνουν.
Παντού.
Πασπαλισμένα.
Περίτεχνα.
Με άφθονη εορταστική χρυσόσκονη.
Ξορκίζοντας.
Τη μίζερη πραγματικότητα.


Που με πληγώνει.
Όλα.
Μου είναι βαρετά.
Ανούσια.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Κλαυσίγελος.



Όταν.
Εισπράττω.
Μία   απόρριψη.
Δημόσια.
Τι κάνω;


Φοράω μαύρα γυαλιά;
Για να κρύψω το κλάμα;


Μαύρη γραβάτα;
Για να κρεμαστώ;

Κορακίσια καούκα;
Εν είδη πλερέζας;


Όχι!
Απολαμβάνω.
Σαν μικρό παιδί.
Τη λύτρωση.


Και τη τιμή.
Γιατί είναι τιμή.
Να σε απορρίπτουν κάποιοι άνθρωποι.
Τέτοιοι άνθρωποι.
Και με το τρόπο.
Που το κάνουν.
Τη σημερινή εποχή.
Τελικά…..




Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Εθιμοτυπικό.


Την ώρα.
Που το βράδυ της παραμονής.
Των Χριστουγέννων.
Κάποιοι.
Οι συνήθεις.
Της τοπικής.
Άρχουσας τάξης.
Συνωστίζονταν.


Σε κοσμικές  σάλες.
Μπιστρό.
Ρέστοραν.
Και άλλα παρόμοια.
Για να ρεβεγιονάρουν.
 Πληρώνοντας.
Από 30 Ευρώ.
Έκαστος.
Κατά μέσο όρο.
Για να απολαύσουν.
Μεταξύ άλλων.
Μιλφέϊγ σφακιανής πίτας.
Κρεμμυδάκια εσαλότ.
Βελουτέ κοτόπουλο με καραβίδες.
Ψαρονέφρι σε μαύρα μούρα.
Χοιρινό φιλέτο σε πούδρα μυρωδικών, με συνοδεία γλυκοπατάτας και ραγού μανιταριών.
Gravy με άρωμα τρούφας.
Αρωματική κρέμα από απόσταγμα σκίνου.
Καρυδόπιτα με φιστίκια Αιγίνης.
Χιονισμένο βουνό με γαλλική μαρέγκα.
Γλυκάκι του Χριστούλη φλαν σοκολάτας με σάλτσα μύρτιλο.


Όλα πραγματικά.
Επιλογή δική μου.
Από τα μενού.
Όπως αυτά δημοσιεύτηκαν.
Στο τοπικό τύπο.


Έξω.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
 Δεν ήταν μόνο. 
Είχε παρέα.
Και άλλα κοριτσάκια.
 Όλα.
Έζησαν.
Το δικό τους σακσές στόρυ.
Δεν πέθαναν από το κρύο.

Με το άναμμα των σπίρτων.
Άλλα έγιναν παρανάλωμα πυρός.
Και άλλα πέθαναν.
Με ασφυξία.
Από τις αναθυμιάσεις.

Αλλά μην ανησυχείτε.
Τα κοριτσάκια με τα σπίρτα.
Δεν κινδυνεύουν.
Να εξαφανιστούν.
Πάντα θα υπάρχουν.
Λίγα ή πολλά……






Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Γκού-ρρρρ- μ(π)έ!




Όλα.
Έχουν μία αιτία.
Μια εξήγηση.
Επειδή.
Για τα δοντάκια τους.
Θέλουν το κάτι τι  παραπάνω.
Σκέτους.
Ωμούς.
Μας βαρέθηκαν.
Με τόση κάπνα.
Αποκτάμε άλλη αξία.
Αντικειμενική.
Γινόμαστε.


Πιο ντελικατέσεν.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

(Ts)Oglan - (ts)Oglan



Από μικρός.
Μια αλλεργία.
Στα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Την είχα.
«Άγια νύχτα»;
Νύστα του θανατά.
«Χιόνια στο καμπαναριό»;
Ε και;
Αργότερα που ήρθαν και τα εγγλέζικα.
Ή τα χολιγουντιανά.
Τα ίδια και χειρότερα.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Όπως αυτό.


Έτσι έφτιαχνα ένα δικό μου.
Εορταστικό …σάουντρακ!
Άσχετο με τα νερόβραστα.
Τσίκο-μπελς.
Και  Μαίρη Κρίστμανς…

Σήμερα το πρωί.
Μόλις άκουσα τις ειδήσεις.
Που αναμετάδιδε η  ΕΡΑ Χανίων.
Αυθόρμητα.
Θυμήθηκα αυτό.

Έγινε.
Το φετινό.
Εορταστικό μου τραγούδι.
Ε ρε γλέντια…..
Περήφανα Φτωχούγεννα Αδέλφια!

Η ψώρα, χωρίς ζήλια.


Κάθε χρόνο.
Τα τελευταία χρόνια.
Μόλις μαζέψω.
Στο τέλος του καλοκαιριού.
Τις γλυκοκολοκύθες.
Τις αποθηκεύω.
Στο .... σαλόνι.
Της οικοδομής!
Εκεί που θα έφτιαχνα το χτιστό καναπέ.
Δίπλα στο τζάκι.
Μέχρι και πέρυσι.
Τα μόνα «μαμούνια» που  φιλοξενούσα.
Και που αναπτύσσονταν πάνω στις κολοκύθες.
 Ήταν τα αρπακτικά του λεκανίου της ελιάς.
Φέτος έχω άλλους μουσαφίρηδες.


Αυτές τις μελίγκρες.


Κάτι που με ξενίζει.
 Η έλλειψη κρύου;
Η πολύ υγρασία;
Δεν ξέρω.


Τις πλένω τακτικά.
Με σαπουνόνερο.
Μένουν λίγες ημέρες καθαρές.
Και μετά ξαναγεμίζουν.


Για να τις αφήσω έτσι, δεν γίνεται.
Θα τραβήξουν όλο το χυμό  και θα  τις χάσω.
Λέω να πειραματιστώ λίγο.
Θα  τις αλείψω με λάδι.
Από αυτό το λίγο.
Που έβγαλα φέτος.
Και δεν περισσεύει.
Θα δούμε.....

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Τα … μαλλιά μου όλα.


Κάθε χρόνο.
Τέτοια εποχή.
Λίγο πριν.
Λίγο μετά.
Τα Χριστούγεννα.
Με πιάνει.
Νοσταλγία.

Για τα ναυτικά μου χρόνια. 


 Δεν ξέρω γιατί.....


Ορκωμοσία  της πρώτης σειράς Πλοιάρχων.


Ψάρακας της και εγώ. 


Στη σχολή της ΑΔΣΕΝ.


Στη Σούδα.

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Βαρυχειμωνιά….





Έρχεται.


Το νέο.
Έκτακτο.


Δελτίο.


Επικίνδυνων.
Καιρικών.
Φαινομένων.


Με την επόμενη.
Ψεκάδα.
Βροχής….

Απογοήτευση.


Χθες βράδυ.
Ήμουν σε μία μάζωξη.


Κάτι σαν συνέλευση.
Μιας μικρής ομάδας.
Ανθρώπων.
Με ίδιους στόχους.
Κοινά ιδανικά.
Πολλά οράματα.
Για το μέλλον.


Ένας από αυτούς.
Ισχυρογνώμων.
Και ανισόρροπος.
Βαριάς μορφής.
Ένας άλλος.
Δημοκράτης.
Αριστερός.
Του γνωστού.
Αποφασίζει το ανυπέρ-βλητο εγώ μου  και διατάσει.
Και ένας τρίτος.
Αλτρουιστής.
Με κεκαλυμμένη.
Περίτεχνα.
Την ιδιοτέλεια.
Των μικρών συμφερόντων.


Τίναξαν.
Στον αέρα.
Τη συγκέντρωση.
Σκορπώντας.
Τα οράματα.
Διαλύοντας.
Τους στόχους.


Παντού.
 Τα πάντα.
Της σύγχρονης.
Ελληνικής.
Κακομοιριάς….

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Σοβαρά προσώπατα!


Αφιερωμένα.
Εξαιρετικά.

Στο ροκά.
Μισέλ Λιαπής.


Στο νέο λαϊκό είδωλο.
Άδωνη.
Και στους ψηφοφόρους τους.
Πρώην.
Και νυν.
Α-μήν.