Εμπρός, για τη νίκη!

Στην Ελλάδα του … ψες, όταν οι «κόκκινοι» έσφαζαν με τα κονσερβοκούτια.
Στο Ελλάντα του … τ τ(σ)ου-νταί-η, που οι «ροζ» σκορπούν αναρχοαυτόνομες μπόμπες & οι «πράσινοι» καίνε τα δάση.
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Στη Χ-ελλάς του … τ τ(σ)ου-μό-ρο-ου, τα ίδια πράγματα, δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Και γιατί να αλλάξουν;
Απλώς, θα αλλάζει η οπτική γωνία παρουσίασης τους.
Κλασικές αξίες.
Της προσφοράς ξεπερισσέματος, από τη μια πλευρά.
Και της ανοχής – αποδοχής αναισθησίας, από την άλλη.

Σίγουρα, το στυλ της αρλουμπολογίας, με τις «εναλλακτικές θέσεις» (κρύψτε τους λύχνους!), τις «φρέσκιες φωνές» (πόσα μείον έχει ο καταψύκτης;) & τις «αξιοπρεπείς πολιτικές στάσεις» (οι κάμερες & τα μικρόφωνα τι ώρα θα έρθουν;), έχουν πέραση.
Δυστυχώς, τα θαμνοειδή υποκείμενα της εθνικής πολιτικής χλωρίδας, με αυτές τις αρλουμπολογίες, αυτομπολιάζονται σε …κυπαρισσάκια αψηλά.
Με περίσσια ανιδιοτέλεια!
Και με την ανοχή τη δική μας.
Για αυτό ως έθνος κάνουμε βόλτες.
Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη….
Τα Τάρταρα, πόσο απέχουν ακόμα;