Γεια σου Σιφαλιό.
Τι κάνεις;
Πάντα καλά!
Όχι δεν είμαι ο Αντρέας του Γεωργίου.
Ούτε ο Γιώργος του Ανδρέα.
Ο Νίκος του Γιάννη είμαι.
Δεν γνωριζόμαστε, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει.
Σε πήρα τηλέφωνο, διότι θέλω μία χάρη.
Όχι δεν θέλω να μου σβήσεις κλήση της τροχαίας.
Ούτε να διορίσεις εμένα και όλο μου το σόι στο Δημόσιο.
Αναπηρική σύνταξη;
Χτύπα ξύλο!
Είναι κάτι πιο απλό.
Χτίζω ένα σπιτάκι. Ζορίζομαι. Όπως όλος ο κόσμος. Μόνο της Μιχαλούς δεν χρωστώ.
Τι κάνεις;
Πάντα καλά!
Όχι δεν είμαι ο Αντρέας του Γεωργίου.
Ούτε ο Γιώργος του Ανδρέα.
Ο Νίκος του Γιάννη είμαι.
Δεν γνωριζόμαστε, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει.
Σε πήρα τηλέφωνο, διότι θέλω μία χάρη.
Όχι δεν θέλω να μου σβήσεις κλήση της τροχαίας.
Ούτε να διορίσεις εμένα και όλο μου το σόι στο Δημόσιο.
Αναπηρική σύνταξη;
Χτύπα ξύλο!
Είναι κάτι πιο απλό.
Χτίζω ένα σπιτάκι. Ζορίζομαι. Όπως όλος ο κόσμος. Μόνο της Μιχαλούς δεν χρωστώ.
Απλό σπιτάκι. Σε στυλ ρουστίκ.
Χρειάζεται πολλά ξύλα. Για τα ταβάνια, τις πόρτες, τα πατώματα, τις ντουλάπες, τα ντουλάπια και τα σκίαστρα.
Όλο και κάτι θα ξεπερισσεύει από το ξύλινο λόγο σου, για να μου δώσεις.
Δεν πειράζει που είναι ντεμοντέ και παλαιάς κοπής. Της δεκαετίας του 80. Τη δουλειά του θα τη κάνει.
Δεν είναι για μένα αυτή η χάρη.
Είναι για τη φουκαριάρα και υποτιμημένη νοημοσύνη μου!
Αν σε ψηφίζω;
Κι αμέ!
Και στις προηγούμενες εκλογές εσένα ψήφισα.
Δαγκωτό.
Υ.Γ: Το παραπάνω πόνημα, είναι προϊόν της νοσηρής φαντασίας, ενός προβληματικού ψηφοφόρου. Που τυχαίνει να είμαι εγώ. Ναι, η φαντασία μου καλπάζει. Αφηνιασμένη σε κατακίτρινους και απέραντους κάμπους εμπάθειας. Εξ άλλου πάνω αριστερά το γράφω: ότι κατεβάζει η καμπριολέ κούτρα μου...........
Όλο και κάτι θα ξεπερισσεύει από το ξύλινο λόγο σου, για να μου δώσεις.
Δεν πειράζει που είναι ντεμοντέ και παλαιάς κοπής. Της δεκαετίας του 80. Τη δουλειά του θα τη κάνει.
Δεν είναι για μένα αυτή η χάρη.
Είναι για τη φουκαριάρα και υποτιμημένη νοημοσύνη μου!
Αν σε ψηφίζω;
Κι αμέ!
Και στις προηγούμενες εκλογές εσένα ψήφισα.
Δαγκωτό.
Υ.Γ: Το παραπάνω πόνημα, είναι προϊόν της νοσηρής φαντασίας, ενός προβληματικού ψηφοφόρου. Που τυχαίνει να είμαι εγώ. Ναι, η φαντασία μου καλπάζει. Αφηνιασμένη σε κατακίτρινους και απέραντους κάμπους εμπάθειας. Εξ άλλου πάνω αριστερά το γράφω: ότι κατεβάζει η καμπριολέ κούτρα μου...........
2 σχόλια:
Σε λίγο θα το πιστέψουμε κι εμείς πως ένας τέτοιος διάλογος για ρουσφέτι κλπ, δεν είναι τίποτε άλλο από φυσιολογικότατος!
Ποιό παράξενο?
Παρέξενος είσαι πια και γραφικός όταν δεν ζητάς, δεν πουλάς και δεν εξαργυρώνεις!!!
Την καλησπέρα μου ΠΑ.ΝΙΚΕ!
Καλησπέρα, το ζητούμενο δεν είναι μόνο το ρουσφέτι, αλλά και οι, τάχα μου - τάχα μου πολιτικοί νεωτερισμοί. Από πολιτικούς που έσπασαν το κατεστημένο του Μητσοτάκη στα Χανιά, τη 10ετία του 80 και κατάντησαν στη 10ετία του 90, χειρότεροι από εκείνον.....
Δημοσίευση σχολίου