Γλυκιά και καταφρονεμένη.

Μέχρι πριν αρκετά χρόνια, η ποικιλία αυτής της κολοκύθας που βλέπετε, ήταν ένα από τα «ειδικά» χειμωνικά φαγητά. Λέω «ειδικά», γιατί ήταν πεντανόστιμη. Έστελνε αυτούς που την έτρωγαν μαγειρεμένη, στο παράδεισο της Πεμπτουσίας. Χωρίς υπερβολές!
Τη πρώτη φορά που τη δοκίμασα ήταν στο χωριό της μητέρας μου. Στο Κάστελο του Αποκόρωνα. Ως νήπιο αστρόλογο και γενικά δύσκολο στο φαγητό του, η γλυκοκολοκύθα με ξετρέλενε. Την έψηνε η συχωρεμένη γιαγιά μου, τηγανητή, όπως τις πατάτες, στη πυροστιά, αλλά και στο ξυλόφουρνο ψητή, με πολύ - πολύ λάδι ελιάς και κρεμμύδι. Αν ήμουν τυχερός και είχε φουρνίσει ψωμί, ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί του κόσμου. Εκείνα τα ψωμάκια που μου έφτιαχνε, από τα στριψουλίδια της ζύμης, που έμενε στο πάτο της σκάφης όταν ζύμωνε, θα τα θυμάμαι όσο ζω!
Τότε δεν υπήρχαν θερμοκήπια, να βγάζουν μέσα στο καταχείμωνο, κολοκυθάκια. Ούτε ο κόσμος είχε λεφτά να τα αγοράζει, αν υπήρχαν. Αργότερα, λόγω της ξενομανίας, ήρθαν άλλες ποικιλίες. Από το Ισραήλ και τις … Γιούσα. Ήταν άνοστες. Γιατί δεν ήταν για φάγωμα. Ήταν πιο εντυπωσιακές στην εμφάνιση. Πιο φιγουράτες. Σε διάφορα μεγέθη και αποχρώσεις. Απλά διακοσμητικές.
Έτσι σιγά-σιγά ξεχάστηκε.
Τώρα τελευταία, πολλοί είναι εκείνοι που τη θυμήθηκαν και την αναζητούν. Και πολύ καλά κάνουν. Διότι πέρα από τη νοστιμιά της, είναι πολύ θρεπτική και σημαντικά ωφέλιμη.
Τα θρεπτικά συστατικά της:
-Υψηλή περιεκτικότητα σε β-καροτένιο (το οποίο μετατρέπεται στον οργανισμό σε βιταμίνη Α).
-Βιταμίνες Β1, Β3, Β5, Β6, C.
-Μαγνήσιο, κάλιο, φυτικές ίνες, χαλκό, ω-3 λιπαρά οξέα, σύνθετους υδατάνθρακες και άμυλο.
Κάθε 100 γραμ. περιέχουν:
-θερμίδες 34,
-υδατάνθρακες 8,6 γρ,
-πρωτεΐνες 0,9 γρ,
-λίπος 0,1 γρ,
- Β-καροτένιο 820 mg,
-κάλιο 350 mg,
-μαγνήσιο 14 mg,
-φυτικές ίνες 1,5 γρ.
Η κατανάλωση της μειώνει:
-Τη χοληστερίνη και το κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων.
-Το κίνδυνο καρκίνου σε παχύ έντερο και πνεύμονα.
-Την οξύτητα των υγρών του στομάχου και τη δυσκοιλιότητα.
Πέραν των 2 τρόπων μαγειρέματος της, που σας είπα πιο πάνω, δηλαδή τηγανιτή ή στο φούρνο ψητή, γίνεται και κεφτέδες, μπουρέκι με ξινή μυζήθρα, καλιτσούνια, σούπα. Δοκιμάστε τη και ψητή στα κάρβουνα!
Ως γλυκό του κουταλιού κλέβει τη παράσταση. Φτιάχνεται όπως το κυδώνι. Αν δεν κάνω λάθος, διότι δεν είμαι ο Παρλιάρος.
Το πρωτοδοκίμασα στη Μήλο πριν από λίγα χρόνια. Το περίφημο «κουφέτο». Είχα φέρει μάλιστα και κάμποσα βαζάκια για δώρο σε φίλους. Μάγειρους και μαγείρισσες. Χωρίς να τους πω τι είναι τους έβαλα να δοκιμάσουν και να μου πουν. Μόνο η Τασούλα η «Κοπανίστρα», στο Μελιδόνι κατάλαβε από τι ήταν φτιαγμένο. Ο Γιάννης, ο Σεφ του ΜΑΙΧ δεν το βρήκε, μα βρήκε ότι ήταν τσουκνιασμένο…….