Δεν σφάξανε…..

Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου έλεγε ο πατέρας μου «μάθε τέχνη και άστηνε». Καθώς ήταν ένας από τους παλαιότερους και καλλίτερους κλαδίσκους της περιοχής, ήταν και περιζήτητος. Εκείνα τα καλά χρόνια που τα εσπεριδοειδή ήταν όνομα και πράγμα, κατά του «χρυσά μήλα των Εσπερίδων». Έτσι μου έμαθε τη τέχνη του κλαδέματος. Την οποία κάθε τέτοια εποχή, ασκώ όχι μόνο στα δικά μου δέντρα, μα και σε ξένα. Μεροκάματο δηλαδή!
Δέκα πέντε ολόκληρα χρονάκια βιοκαλλιεργητής, τα έχω ‘κονομήσει χοντρά.
Από τις βιοκαλλιέργειες.
Και θέλω να τα ‘κονομήσω ακόμα χοντρότερα.
Δουλεύοντας μεροκάματα στους συναδέλφους.
Φαταούλας δηλαδή.
Όταν λέω φαταούλας το εννοώ.
Εγώ, στο κάθε πρώην – νυν - επόμενο ΓΑΠάκι, δεν δίνω Ευρουλάκι.
Καθώς κατέχω πλήρως το «γνώθι σαυτόν», χρωστάω μόνο στης Μιχαλούς και μόνο αυτή θα ξεχρεώσω, όταν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα.
Στα «ευτυχισμένα» χρόνια του ’90, ήμουν όχι κλαδίσκος (άκου «κλαδίσκος», μορφωμένος άνθρωπος, κοσμοταξιδεμένος κιόλας!), μα … κομμωτής εσπεριδοειδών.
Σήμερα που οι εποχές είναι πιο άγριες, μελανότερες, αθλιότερες, μεταλλάχθηκα σε «δολοφόνο με το αλυσοπρίονο».
Για του λόγου το αληθές, οι παρακάτω φωτογραφίες αδιάψευστος μάρτυρας.

Πριν την επέμβαση….

….Μετά…..

….και τέλος τα προϊόντα της πρασινοβόρας τέχνης μου!
Μόνο μην με ρωτήσετε, όταν ..καλλιτεχνουργώ, τι ή ποιους έχω στο μυαλό μου.
Δεν θα σας πω.
Γιατί είναι πολλοί.
Πάρα πολλοί!
Να πάω σε γιατρό, να με κοιτάξει γιατί αυτό δεν είναι καλό;
Δεν θα είσαστε καλά.
Καθόλου, μα καθόλου καλά.
Θα μου πει, ότι έχω καταρράχτη στα μάτια.
Και σε αυτά του ποπού!
Ότι πρέπει να κάνω άμεσα εγχείρηση, αλλά θα χρειαστώ, ένα χιλιάρικο για το κάθε μάτι.
Τα οποία πρέπει να έχω στις τσέπες μου.
Ετοιμοπαράδοτα.

Ένα χιλιάρικο στη κάθε μία.

Για να μη φαίνονται προφανώς….