Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τις ιδέες του αλλιώς;

Χθες το βράδυ, στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των λαών, συντελέστηκε ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Αφετηρία μιας νέας «Αλλαγής του Δήμου μας». Τόσο νέας, όσο μια παιδική χαρά με ξεχαρβαλωμένα από τη χρήση παιχνίδια και γεμάτη σκουπίδια.
Από πού και από πότε κατάλαβε ο κ. Σκουλάκης, ότι «οι δημότες δεν αποτελούν πιόνια στη σκακιέρα πολιτικών μονάχων. Οι δήμαρχοι και οι σύμβουλοι καλούνται να εκπροσωπήσουν τους πολίτες των οποίων οι προσδοκίες έχουν πολλές φορές διαψευστεί»;
Ναι. Ζητείται ανανέωση σε ιδέες, πρακτικές και νοοτροπίες. Και σε πρόσωπα.
Ποια πρόσωπα;
Των τριών υποψήφιων δημοτικών συμβούλων που προέρχονται από τη Ν. Δημοκρατία;
Έχασε η Βενετιά βελόνι. Και τι βελόνι!
Από τις … ξαδελφές Τατά;
Από τους πρώην αντιδημάρχους του Χαρχούδα;
Ή από την αφρόκρεμα του «Καποδίστρια», στο δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου;
Αυτούς που:
Ένωσαν τη Κοινότητα Νεροκούρου με το Δήμο Μουρνιών, σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Μοίρασαν τα αξιώματα και άρχισαν να παριστάνουν τους Καίσαρες. Νερώνειους ή Νευρώνιους Κοπάνους. Επέλεξαν να πλαισιωθούν από δημοτικούς συμβούλους «πιόνια». Με προσόντα, το «παρατρεχαμηλίκι» σε βουλευτάδες. Και από γόνους μεγάλων φαμιλιών, με εξασφαλισμένη την εκλογή. Στους προαύλιους χώρους των εκλογικών τμημάτων, μας ξαναθυμήθηκαν. Φόρεσαν το πιο εγκάρδιο χαμόγελο τους. Ζμπρώχθηκαν. Ξεσυνορίστηκαν ποιος θα μας πρωτοχαιρετήσει δια χειραψίας. Και μετά τις εκλογές; Τι; Έκαναν έργα. Χωρίς μελέτες. Όπως –όπως. Έφραξαν χαντάκια. Άνοιξαν δρόμους με το μάτι και με σπάγκους. Τοποθέτησαν στύλους της ΔΕΗ, με τον απαραίτητο δημοτικό φωτισμό, σε αυλές. Έστρωσαν τις αυλές με άσφαλτο. Βάπτισαν τους νέους, αλλά και παλιούς δρόμους με ονόματα πεθαμένων συγγενών τους. Άσχετο με το αν οι μακαρίτες ήταν καπεταναίοι πλιατσικολόγοι και χίτες. Έδωσαν άδειες λειτουργίας σε οχλούσες επιχειρήσεις συγγενών τους δίπλα σε κατοικίες. Άφησαν να γίνουν παράνομες και επικίνδυνες για τους πεζούς προεκτάσεις επιχειρήσεων σε σταυροδρόμια.

Υπέγραψαν να λειτουργήσουν βιομηχανίες σε υψηλής παραγωγικότητας εκτάσεις. Έφτιαξαν πεζοδρόμια που κοροϊδεύουν τους πεζούς. Έκαναν αναδασώσεις με σφάκες, εξ Ολλανδίας.
Δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν σωστά τα πάσης φύσεως και μορφής απορρίμματα. Χρησιμοποίησαν τις «αναπτυξιακές εταιρείες» και τα προγράμματα «βοήθεια στο σπίτι», για προβολή και αρπαγή ψήφων. Μετά τις εφαρμογές σχεδίων πόλεων, βρέθηκαν, εν κρυπτώ, οικοπεδάρχες, από τα ρετάλια ξένων ιδιοκτησιών. Σφάχτηκαν μεταξύ τους , για θέσεις με μισθούς. Έβαλαν τα παιδιά τους στο Δημόσιο. Ραδιούργησαν. Επιβουλεύτηκαν. Παρίσταναν τους καμπόσους. Τώρα όλοι αυτοί, εξ αιτίας της εφαρμογής του «Καλλικράτη», δηλώνουν παρόντες με μπροστάρη το κ. Σκουλάκη. Όχι για το πόσο θα ενισχυθεί η Δημοκρατία και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων. Αλλά για το πως θα διατηρηθούν στη θέση τους. Πώς θα συνεχίσουν να αρπάζουν.
Ξαναμοιράζοντας τη πίτα από την αρχή.
Όχι κ. Σκουλάκη.
Ότι δώσαμε, δώσαμε….