Αριβε-ρντέ-τσι!

Αφού δεν μας αρέσει εδώ.

Και δεν θέλουμε τη νέα χρονιά.

Φοβούμενοι για τα χειρότερα.

Δεν την κάνουμε ...

... για αλλού;

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και...

....και ότι βρέξει ας κατεβάσει!

Το κώμα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ήταν 12 Δεκεμβρίου 1916. Μία τελετή έλαβε χώρα στην Αθήνα. Παρόντες, πλήθος ιεραρχών, μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Αθηνών, κρατικοί αξιωματούχοι και χιλιάδες απλού λαού. Ήταν συγκεντρωμένοι μπροστά σε έναν μεγάλο λάκκο, στο κέντρο του οποίου δέσποζε το ομοίωμα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Στη κορυφή του ομοιώματος στεκόταν ένα κρανίο ταύρου.

«Ελευθερίω Βενιζέλω επιβουλευθέντι την βασιλείαν και την Πατρίδα και καταδιώξαντι και φυλακίσαντι Αρχιερείς, ανάθεμα έστω» είπαν τα μέλη της ιεραρχίας εν χορώ. Τότε οι πιστοί άρχισαν να πετούν στο λάκκο κομμάτια μαρμάρων και πέτρες. Επαναλαμβάνοντας τα λόγια όσο διαρκούσε ο λιθοβολισμός. Μέχρι που σχηματίσθηκε ένας τεράστιος σωρός.

Πριν από τα Χριστούγεννα διανεμήθηκε, με τις ευλογίες της Ιεράς Συνόδου, στις εκκλησίες της χώρας, ένα φυλλάδιο με τίτλο «Προς το λαό». Με το οποίο ασκούσαν «κριτική» στους πολιτικούς για την οικονομική πολιτική. Παραβλέποντας την «ιερή ισοβιότητα» τους και τις ρεμούλες των δισεκατομμυρίων Ευρώ στην «Αλληλεγγύη».

Δεν μπορώ να καταλάβω, τι είδους επανάσταση μπορεί να κάνει μία παραχορτασμένη Ιεραρχία. Αυτό που μπορώ, όμως, να καταλάβω είναι, ότι ακόμα και σήμερα διαθέτουμε εν αφθονία «πεφωτισμένους» Ιεράρχες.

Πολιτικοί σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν υπάρχουν σήμερα. Διότι αν υπήρχαν, θα ήμασταν αλλιώς….

ΠΡΟΣΕΧΩΣ:ΣΕΙΣΜΟΣ!

Ε-Ε-Ε-ΕΡΧΕ-ΤΑΙ!

Λου-κου-μαδάκια!

Συνήθως οι λουκουμάδες συνοδεύονται από σιρόπι ή μέλι, κανέλα και σισαμάκι.

Αυτοί εδώ τι δουλειά έχουν να συνοδεύονται από φρέσκια ρίγανη;

Μα δεν είναι λουκουμάδες!

Είναι φρεσκότατες πατατούλες, που μόλις έχουν βγει από το χώμα.

Πλύθηκαν καλά - καλά για να φύγει το χώμα και τηγανίστηκαν σε λάδι ελιάς.

Να τρως και η νοστιμιά στον ουρανίσκο, να χτυπάει … παράδεισο!

Το ίδιο νόστιμες, είναι και ψητές στο φούρνο σκέτες ή με κρέας.

Ένας μεζές, μόνο για τους μερακλήδες.

Δηλαδή για αυτούς που ξέρουν να τρώνε.

Και που δεν κάνουν δίαιτα.

Όπως μερικές - μερικές φιλενάδες….

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Σκούπα!

Παλιές εφημερίδες. Διαβασμένες, που για κάποιο λόγο, ήθελα να κρατήσω. Αδιάβαστες που δεν πρόλαβα να διαβάσω και ξεχάστηκαν. Αποκόμματα εφημερίδων. Περιοδικά. Κόμικς. Σημειώσεις. Φάκελοι. Ημερολόγια. Βιβλία. Έγγραφα. Άλμπουμ με φωτογραφίες. Χύμα φωτογραφίες. Χάρτες. Δίσκοι βινυλίου. CD. DVD. Και τέλος κάποιες ξεχασμένες τσόντες.
Όλα αυτά, ατάκτως μπερδεμένα. Ξεκίνησαν να πιάνουν χώρο πρώτα στη βιβλιοθήκη. Ούτε που θυμάμαι από πότε. Όταν γέμισε η βιβλιοθήκη, άρχισα να τα βάζω δίπλα, στο εντοιχισμένο ντουλάπι. Από το ντουλάπι, ξεχείλισαν και έπιασαν το ντιβανομπάουλο με τα προικιά της μητέρας μου. Όταν άρχισαν να απλώνουν και στο τραπέζι, το πήρα απόφαση. Έπρεπε να ξεσαβουρώσω. Να μου λείψει και η γκρίνια. Είχα δώσει ρητή εντολή. «Δεν θα τα πειράζετε. Αν χάσω κάτι αλίμονο σας». Και δεν τα πείραζαν.
Περίμενα να χειμωνιάσει. Και τη προηγούμενη εβδομάδα που ο καιρός προσφερόταν, άρχισα. Τρεις ολόκληρες μέρες ξεσκάρτιζα και πετούσα. Πετούσα αβέρτα. Βρήκα δίσκους ξεχασμένους. Βιβλία χαμένα. Φωτογραφίες που έδειχναν άλλες παλιές καλές εποχές.
Αφού τέλειωσα, μετά από 3 μέρες, με είχε φάει η σκόνη. Και η κούραση. Ήμουν όμως χαρούμενος. Ικανοποιημένος. Έπρεπε όμως να καθαρίσω. Έβαλα τη σκούπα. Την ηλεκτρική, Κάπου ζορίστηκε και τα … έφτυσε. Πρώτα χάλασε ο διακόπτης του ΟΝ-ΟΦ. Τον κόλλησα με μία μονωτική ταινία, μα δεν έγινε τίποτα. Πριν πει η σκούπα «τετέλεστε» την παρακάλεσα, να φωνάξει βοήθεια στις φιλενάδες της. Σε αυτές που έτρεχε όταν το είχαν και εκείνες ανάγκη. Όλες μα όλες αρνήθηκαν. Δεν μπορούσαν. Είχε χαλάσει και σε αυτές ο διακόπτης. Τέτοια … διακοπτήτιδα. Λες και έπεσε πανδημία! Μόνο μία ήταν, σπαστικά ειλικρινής. Απάντησε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει, επειδή το βουρτσάκι της είναι μόνο για μάρμαρα και γρανιτένια πλακάκια. Και όχι για απλά πατώματα. Ναι η ψηλομύτα!
Τι να κάνω, έπιασα ξεσκονόπανο, σκούπα και φαράσι. Αφού τη μούντζωσα πρώτα. Πολλές φορές. Και για τις «φιλενάδες» που είχε. Έφαγα άλλη μια μέρα, για να γίνουν όλα λαμπίκο. Κρέμασα και καθαρές υφαντές, στον αργαλειό, κουρτίνες. Έβαλα και τα απαραίτητα ασορτί σεμεδάκια εκεί που έπρεπε. Αν ήθελα, ας έκανα και αλλιώς. Ο κέρβερος ήταν στη πόρτα και σπαθόκοβε!
Όχι στο καπάκι του πικ-άπ, δεν έβαλα σεμεδάκι. Έβαλα όμως στο πλατό του πικ-απ, έναν αγαπημένο δίσκο που τον είχα χάσει και τον βρήκα. Το “close to the edge” των Yes. Δυνατά. Κάθισα στο ντιβανομπάουλο και ξεφύλλισα πανευτυχής ένα βιβλίο που είχα χρόνια να το δω. Τους «Κροκανθρώπους» του Νικόλα Άσημου. Που το είχα αγοράσει στις αρχές της δεκαετίας του 80 από τον ίδιο, στα Προπύλαια.
Μου είχε λείψει όλο αυτό. Να ακούω μουσική και να διαβάζω αγαπημένα βιβλία. Αραχτός.....
Καλά Χριστούγεννα!

Του … τσερατά το μιαρό.

Αξημέρωτα και σήμερα βρέθηκα στα χωράφια. Για το φρεσκότατο σπανακάκι τους, το επιούσιο. Τι πάει να πει Κυριακή. Κυριακή ξε-Κυριακή, οι αργίες, αυτές τις ημέρες, είναι πολυτέλεια. Ούτως ή άλλως. Με κρίση και χωρίς. Τελειώνοντας, εκεί γύρω στις 9 και φεύγοντας, τον είδα.

Ήταν ένας σούπερ αδέσποτος σαλίγκαρος, στο καπάκι της μηχανής του αυτοκινήτου. Σερνόταν αφήνοντας πάνω στη λαμαρίνα το γλοιώδες σάλιο του. Βαρέθηκε τα ξινό-τρίφυλλα και τα λοιπά πρασινολοϊδια. Και την έκανε για το, τσάμπα πληρωμένο, μεταλλικό φανταχτερό πράσινο χρώμα της λαμαρίνας.
Επειδή δεν είναι κατάσταση αυτή, με τα αδέσποτα , αυθάδη σαλιγκάρια, θα ετοιμάσω πολλά υπό-μνήματα. Με πολλούς και διαφορετικούς αποδέκτες.
Το πρώτο θα το στείλω στους νέους μας Δημάρχους, Αντιδημάρχους και Δημοτικούς συμβούλους. Τουλάχιστον σε αυτούς που υποστήριξα. Τόση υποστήριξη θα πάει χαμένη;
Αμέσως μετά τη δημιουργία του δημοτικού κυνοκομίου, να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός χοχλιδοκομείου. Για να μαζευτούν εκεί όλα τα αδέσποτα σαλιγκάρια, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν στο ελάχιστο οι ενοχλήσεις και οι ζημιές που προξενούν. Τα χοχλιδοκομεία αυτά μπορούν να μετατραπούν πολύ εύκολα σε εκτροφεία και τα σαλιγκάρια να πωλούνται στους μερακλήδες του μπουμπουριστού. Τρελές ‘κονόμες λέμε!
Επειδή δεν γνωρίζω τις αρμοδιότητες των Αντιπεριφερειαρχών και του Περιφερειάρχη, θα τους παρακάμψω. Ας με συγχωρέσουν.
Ένα άλλο υπό-μνήμα, θα στείλω στη κ. Τίνα Μπίρ-μπίλη. Και στον συναρμόδιο Υπουργό, που δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι, μα θα τον βρω.
Είναι απαράδεκτο, να επιτρέπεται η κυκλοφορία πάσης φύσεως αυτοκίνητων με πράσινο – έστω μεταλλικού – χρώματος, στις εναπομείνασες εξοχές. Προκαλούν, στα διάφορα ωφέλιμα και επιβλαβή μιαρά της φύσης, παραπλανήσεις. Πρέπει να απαγορευτεί άμεσα αυτό το χρώμα στα αυτοκίνητα.
Ο Παναθηναϊκός και η Ανάπτυξη, το πράσινο χρώμα πρέπει να το κατοχυρώσουν, ως αποκλειστικά δικό τους. Να μην μπορεί να το χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε. Ειδικά ο Παναθηναϊκός, αφού δεν μπορεί να κατοχυρώσει κάτι άλλο. Για παράδειγμα το πρωτάθλημα Ευρώπης, μιας και το Ελληνικό δεν το καταδέχεται. Θα στείλω και σε αυτούς υπό-μνήμα. Αλήθεια ποιος είναι φέτος Πρόεδρος στο Παναθηναϊκό;
Φυσικά δεν θα αφήσω τις Οικολογικές – Περιβαλλοντικές και φιλοζωϊκές οργανώσεις παραπονεμένες. Επιτέλους πρέπει να ασχοληθούν και αυτές με κάτι σημαντικό και ουσιώδες.
Α, να μη ξεχάσω να βάλω στο παιχνίδι και την «Ένωση Καταναλωτών Χανίων», της κας Μελάκη.
Όχι στους αγροτοσυνδικαλιστές δεν θα στείλω.
Γιατί να τους ξυπνήσω;
Δεν ξέρω, να στείλω ένα και στον Άγιο Βασίλη;

DO-XO-BUS? *

(Η φωτογραφία είναι «κλεμμένη» από τα «Χανιώτικα Νέα» της Δευτέρας.)

Ο φίλτατος Γιάννης, μάγειρας του ΜΑΪΧ, που φρόντισε για το γεύμα του Πρωθυπουργού και των συνοδών του τη περασμένη Κυριακή, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης τους στο ΜΑΪΧ, συστήνει τα βρασμένα αγριοράδικα στο κ. Παπανδρέου. Που είναι μέσα στη πήλινη μεγάλη γαβάθα.

Εκείνος, ακούγοντας μετά μεγάλης προσοχής, στέκεται σούζα! Λες και είχε απέναντι του την Αγγέλα και το τρίο Στούτζες της κακομοιριάς μας. Ταυτόχρονα.
Όχι τον ταπεινό παραγωγό του αγριοράδικου δεν τον σύστησε ο Γιάννης. Δεν ήταν απαραίτητο. Ο Πρωθυπουργός τον ήξερε και … από εχθές.
ΥΓ: Προσέξτε τη λεπτεπίλεπτη και ντελικάτη κυρία Μιλένα Αποστολάκη, με τι λαχτάρα κοιτά τα εδέσματα…..
(*Μετάφραση: Ουρλιάζετε στο μπάνιο;)

Βρε, που μας πάνε!

Τη προηγούμενη Παρασκευή το βράδυ, φύσηξε αέρας. Δυνατός και παγωμένος. Αέρας ενός φυσιολογικού καιρού. Που άργησε λίγο να έρθει μα ήρθε. Έκανε αρκετές ζημιές. Ευτυχώς μικρές. Βοήθησε και η δυνατή βροχή ή το χιονόνερο. Έσπασαν μερικά κλαδιά, και κάποια από τα κηπευτικά ξάπλωσαν στο χώμα.

Όπως ο μαϊντανός

Η ραδίκα.

Και τα μαρούλια.

Όμως.

Ένας άλλος άνεμος, διαφορετικός χτύπησε στην αυλή του σπιτιού μου, εκείνο το βράδυ. Εκεί που έκοβε ο άλλος. Ένας επικίνδυνος αέρας, φαινόμενο του πολύ κακού μας καιρού. Δυνατός, ύπουλος και βρώμικος. Σήκωσε τα πανιά με τα οποία είχα σκεπάσει τις παραγγελίες, που έπρεπε να παραδώσω το Σάββατο πρωί - πρωί. Μεταξύ των παραγγελιών ήταν και το αγριοράδικο που θα έτρωγε ο Παπανδρέου και οι συνοδοί του στο ΜΑΪΧ, τη Κυριακή.
Αυτός λοιπόν ο αέρας, πήρε μαζί του διάφορα λαχανικά. Ραπανάκια, κρεμμύδια, ρόκα, μαϊντανό και το μισό άγριο ραδίκι! Η αξία τους; Περίπου 10 ευρώ.
Ευτυχώς δεν έβρεχε όταν το ανακάλυψα και ξεκίνησα έναν αγώνα ταχύτητας για να συμπληρώσω τα κλεμμένα πριν πιάσει να βρέχει και φυσικά να τα παραδώσω στην ώρα τους.
Σίγουρα αυτός ο αέρας ξεκίνησε κάπου από τη γειτονιά. Που δεν πεινά και δεν έχει ξένους.
Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να πιαστεί.
Και θα τον κάνω … κοπανιστό!
Τον αέρα……

Κενοτομίες.

Δεν λέω, ωραία ακούγεται στο αυτί, η ιδέα των «αγροτικών καλαθιών» με κρητικά προϊόντα.
Από ότι φαίνεται θα πέσει χοντρό, ζεστό χρήμα.

Στους καλαθάδες.
Από τη Ταϊβάν, τη Τουρκία και τη Κίνα.
Πάντα τέτοια!

Ήταν ωραία.

Μετά το χθεσινό χουχούλιασμα, μια μικρή βόλτα σήμερα ήταν ότι έπρεπε.

Παρά το αρκετό κρύο που επικρατούσε.

Η λίμνη του Κουρνά.


Τα Λευκά Όρη από τους Αρμένους.

Επιτέλους χειμώνας!

Καιρός για ξεκούραση και …
… χουχούλιασμα.

Εξ-τέ-σι-ο-νςςς

Σαββατοκύριακο θα μας έρθει στη Κρήτη και στα Χανιά ο ΓΑΠ. Θα μας μιλήσει για τη ΚΑΠ. Θα εξαγγείλει λέει και κάποια μέτρα για τη τόνωση του αγροτικού μας εισοδήματος. Μεταξύ αυτών των μέτρων θα είναι και τα «αγροτικά καλάθια» με προϊόντα. Κρητικά προϊόντα με ονομασία ΠΓΕ, ΠΟΠ και Βιολογικά.
Ρώτησαν την άποψη, ενός πολλά βαρύ και ασήκωτου αγροτοπατέρα με βαρύνουσα κομματική άποψη, για το πώς σχολιάζει αυτό το μέτρο.
Η απάντηση του θεόξινη! Με αυτά που πρεσβεύει δεν μπορούσε να πει και κάτι διαφορετικό.
Τι είπε;
Είπε μεταξύ άλλων «όλα τα προϊόντα είναι αρίστης ποιότητας». Διαφωνώντας σαφέστατα για τα ΠΓΕ, ΠΟΠ και Βιολογικά.
Μάλιστα!
Κύριε μεγαλόσχημε συνάδελφε, σε μια φτωχή αγροτική περιοχή με την ονομασία Γιουκνόβ, κάπου στη Ρωσία, καλλιεργούν κάτι με εμπορικότατη αξία. Λαμπερά ξανθά μαλλιά. Τα καλλίτερα στο κόσμο. Τα αφήνουν να φτάσουν μέχρι τη μέση τους. Τα πλέκουν πλεξίδες ή τα πιάνουν αλογοουρές και τα κόβουν. Μία πλεξούδα 40 εκατοστών κοστίζει 50 δολάρια! Αυτοί που τα αγοράζουν, τα επεξεργάζονται και τα χρησιμοποιούν σε περούκες και εξτένσιον.

Τι θέλω να πω;
Τρίχες!
Ναι τρίχες……

Δεν ήταν νησί….

….Ήταν θεριό που έπλεε στη θάλασσα.
Το Τρούμαν.
Όχι Καπότε.
Μα Χάρυ.
Το «ρο» του Χάρυ, με χάρη.
Κελαριστό.
Τσαχπινάτο.
Το γνωστό αεροπλανοφόρο.
Που άραξε στη Σούδα.

Γέμισαν τα Χανιά λεβέντες.
Παλικάρια.
Τυρευτάκια.
Τζονάκια.
Και μύρισε ο αέρας.
Μόνο μύρισε;
Μοσχομύρισε.
Ζεστό.
Καυτό.
Σπαρταριστό.
Ολοζώντανο.
Χ………ρήμα!
ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από τα «Χανιώτικα Νέα».

Πέρα βρέχει….

….και παραπέρα χιονίζει.

Εμείς εδώ, στο νότο,
παρέα με το «φρύδι».
Του νοτιά.
Δεν λέω, ωραίο είναι.
Ορισμένα πρωινά,
μάλιστα είναι εντυπωσιακότατο,
για λίγα λεπτά,
πριν την ανατολή του ήλιου.
Αλλά φτάνει πια!

Ντροπής πράγματα!

Τα Δημοτικά Σφαγεία Χανίων, που σε λίγες ημέρες θα κλείσουν, μας έχουν στοιχίσει ο «κούκος αηδόνι». Εκατομμύρια επί εκατομμυρίων. Σε δραχμές και σε Ευρώ. Όλα από Εθνικούς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πόρους. Χρήματα για τις μελέτες, χρήματα για τη κατασκευή, χρήματα για το πρώτο και τελευταίο «εκσυγχρονισμό» τους. Τα εγκαινιάσαμε μάλιστα 2 φορές. Έτσι για να το ‘φχαριστηθούμε. Μία για την έναρξη λειτουργίας τους και μία μετά τον «εκσυγχρονισμό».
Το λουκέτο που θα μπει, θα μπει έτσι σκέτο;
Ούτε μια μελέτη, για το είδος του, για το πώς και που θα μπει;
Θα αφήσουμε κοτζάμ λουκέτο χωρίς εγκαίνια;
Δεν είναι σωστό….

Το έζησα και αυτό!

Από παιδάκι και αν έχω μαζέψει ελιές.
Κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες.
Ακόμα και με τις πιο ακραίες,
που μπορεί να τύχουν αυτή τη εποχή.
Αλλά με 30 βαθμούς Κελσίου,
τη πρώτη μέρα του Δεκέμβρη
δεν μου έχει ξανατύχει.
Πιστέψτε με ήταν κόλαση…

Α, ναι καλό μήνα !