Σπούδασε.
Από το υστέρημα των γονιών της.
Βρήκε εύκολα δουλειά.
Είχε όλα τα προσόντα.
Σε πολυεθνική.
Με παράρτημα στην Ελλάδα.
Μήνας έμπαινε.
Μήνας έβγαινε.
Ενάμιση.
Xιλιάρικο.
Της ζέσταινε τη τσέπη.
Για αρκετά χρόνια.
Μέχρι που ήρθε η κρίση.
Μαζί με την απόλυση.
Και με κουτσουρεμένη αποζημίωση.
Για να τη ξαναπροσλάβουν αργότερα.
Πόσο αργότερα;
Δύο ολόκληρα χρόνια.
Για την ίδια δουλειά.
Με μισθό ενάμιση πάλι.
Αλλά τι ενάμιση.
Ευρώ.
Την ώρα……..
2 σχόλια:
Μα, τί τρόπος γραφής είναι αυτός, κάθε 1-2 λέξεις τελεία?
Από παιδί. Από τότε που άρχισα να μαθαίνω γράμματα. Μου άρεσε πολύ η τελεία. Μόνη της. Χωρίς τη παύλα. Με βόλευε κιόλας. Επειδή δεν μου άρεσε πολύ, έως καθόλου η γραμματική. Επομένως και η σύνταξη. Τοιουτοτρόπως, κρύβω την απύθμενη ασυνταξία μου και εκφράζω το ρηχό οίστρο της κουλτούρας μου. Εντάξει; Ικανοποιήθηκες;
Δημοσίευση σχολίου