Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017

Το καλαναθρεμένο.



Αρχές της 10ετίας του 70 ήταν. Η οδός Χναρά, δεν υπήρχε. Ήταν μια μεγάλη χαντάκα. Κάθε φορά ,που έβρεχε γέμιζε. Αν έβρεχε πολύ, πλημμύριζε. Πάντα τον χειμώνα ήταν γεμάτη λακκούβες με λασπόνερα.  Και πάντα ήταν γεμάτη από καλάμια και βάτα.  Παρόλα αυτά,  όσοι είχαν κτήματα από την ανατολική πλευρά, προς την μεριά της Χρυσοπηγής,  αναγκαστικά την χρησιμοποιούσαν, για να περνούν απέναντι.
Τέτοια εποχή ήταν, σούρουπο, παιδάκι στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου, έφευγα από το χωράφι μας. Είχα πάει να βοηθήσω τους γονείς μου, στο μάζεμα των ελιών. Περνώντας την χαντάκα και στο ύψος του «Ντίκ», άκουσα κλάματα. Μία γυναίκα έκλεγε γοερά, και φώναζε βοήθεια.  Ήταν μία γειτόνισσα. Είχε γλιστρήσει σε κάτι λαμαρίνες που  είχαν βάλει στην άκρια μια τεράστιας, βαθειάς λακκούβας για να μπορούν να περνούν. Είχε πέσει η μισή, πάνω στις λαμαρίνες και η άλλη μισή μέσα στα νερά. Δεν μπορούσε να σηκωθεί. Ήταν έγκυος. Λίγο πριν την γέννα.
Την βοήθησα, όπως μπορούσα, για  να σηκωθεί. Με τα πολλά τα καταφέραμε. Ευτυχώς δεν είχε χτυπήσει. Την συνόδευσα μέχρι το σπίτι της,  λίγο πιο κάτω, εκεί  που αρχίζει τώρα η Χναρά.   Ευτυχώς επιπλοκές στην εγκυμοσύνη της δεν υπήρξαν. Γέννησε κανονικά.  Ένα αγόρι.
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Δυστυχώς αυτήν την φορά δεν ισχύει το «ότι θυμάμαι χαίρομαι». Το αντίθετο συμβαίνει.
Πριν από λίγο καιρό η οικογένεια αυτής της καλής γειτόνισσας, καταπάτησε κοινόχρηστο, δημόσιο χώρο. Του Δήμου Χανίων.  Τους έγινε, καταρχήν παρατήρηση, από συγγενικά μου πρόσωπα. Η απάντηση που πήραν ήταν απειλή για την ζωή τους. Ακολούθησε, πάντα από τους συγγενείς μου, καταγγελία στον Δήμο Χανίων, για την καταπάτηση. Η αντίδραση των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου ήταν άμεση. Η καταπάτηση έληξε άδοξα.
Σήμερα το μεσημέρι, το παιδί αυτής της κυρίας, μεγάλος πια σε ηλικία, μου ανταπέδωσε την καλοσύνη που είχα κάνει στην μητέρα του και σε αυτόν εμμέσως. Με κατηγόρησε σε δημόσιο χώρο, με σκιαιώτατο τρόπο,  ότι εγώ είχα κάνει την καταγγελία. Με απείλησε ότι θα το μετανιώσω πικρά. Στην ευγενή παράκληση μου να μην με ενοχλεί και να μην με ανακατεύει, όντας άρρωστος ακόμα,   με έβρισε με τον χυδαιότερο τρόπο.
Αυτοί οι άνθρωποι, υπάρχουν καλώς ή κακώς ανάμεσα μας. 
Δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
 Δεν έχουν ηθικές αρχές.
Ούτε και εγώ  καταλαβαίνω  από τιποτένιες συμπεριφορές.
Έχοντας  αρχές ηθικές . 
Και σεβασμό, στον εαυτό  μου πρωτίστως.
Για όλα  τα υπόλοιπα υπάρχουν και οι  νόμοι. 
Και δεν πρόκειται να χαριστώ σε κανέναν. 

1 σχόλιο:

Δημήτρης είπε...

Βρε πως τα φέρνει ο καιρός...