Ξημερώματα μιάς ημέρας, ένα ανθρώπινο χέρι, μας πήρε από τη μαμά μας.
Μας έβαλε σε ένα αυτοκίνητο και μας άφησε στην άκρια ενός χωραφιού.
Μετά έφυγε.
Στην αρχή ήταν ωραία.
Στην αρχή ήταν ωραία.
Νομίζαμε ότι μας είχαν πάει εκδρομή.
Παίζαμε μεταξύ μας, κυνηγούσαμε τα πουλάκια και από τη χαρά μας γαβγίζαμε πολύ.
Πεινάσαμε όμως, άρχισε να κάνει και ζέστη.
Ψάχναμε να βρούμε τη μαμά μας, αλλά δεν τη βρίσκαμε πουθενά.
Φωνάζαμε, κλαίγαμε, μα εκείνη δεν απαντούσε.
Μέχρι που μας βρήκε ένας άλλος άνθρωπος, μας έβαλε νερό να πιούμε και φαγητό να φάμε, κάτω από τις φυλλωσιές ενός μεγάλου πράσινου δέντρου.
Μέχρι που μας βρήκε ένας άλλος άνθρωπος, μας έβαλε νερό να πιούμε και φαγητό να φάμε, κάτω από τις φυλλωσιές ενός μεγάλου πράσινου δέντρου.
Από τότε έρχεται κάθε ημέρα.
Μας βάζει φρέσκο δροσερό νερό και φαγητό πολύ νόστιμο.
Που το τρώμε όλο.
Αλλά δεν τον αφήνουμε να μας πλησιάσει, ούτε να μας χαϊδέψει.
Τον ευχαριστούμε όμως πολύ, γαυγίζοντας του παιχνιδιάρικα.
Δυστυχώς δεν μπορεί να μας κρατήσει, διότι έχει άλλα 2 σκυλάκια, λίγο πιο μεγάλα από εμάς.
Δυστυχώς δεν μπορεί να μας κρατήσει, διότι έχει άλλα 2 σκυλάκια, λίγο πιο μεγάλα από εμάς.
Ψάχνουμε κάποιον ή κάποιους να μας υιοθετήσουν.
Είμαστε αυτό που φαινόμαστε …
Είμαστε αυτό που φαινόμαστε …
3 σκυλάκια, όλα με κάτι, που κρέμεται ανάμεσα από τα πίσω ποδαράκια μας και περίπου 2 μηνών!
Εμβόλια δεν πρέπει να μας έχουν κάνει.
Για περισσότερα κάντε ένα "κλικ", στο e-mail: npgls@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου