Απαγορεύτηκε το κυνήγι; Για ποιούς;

Μια φορά και ένα καιρό, έλειπε η γάτα από τον αγρό.

Όχι δεν ήταν σε χορό.

Συμμετείχε σε μία σύσκεψη.

Που ήταν της μόδας.

Νεοκλασικά.
Στον αγρό όμως ήταν ένας μεσόκοπος λεβέντης. Κουρασμένος, απελπισμένος, άφραγκος, με κοιλίτσα, φαλακρίτσα και πρεσβυωπιούλα. Και κάμποσα άλλα που θα τα μάθετε στη πορεία. Αλλά παλικάρι! Ασκούσε διατριβή κολίγα. Για να πάρει το «φαμέγιενσυ». Μαζεύοντας ελιές.

Αλλό-ουν.

Που λεφτά για εργάτες!
Εκεί που ήταν αφιερωμένος και αφοσιωμένος στο έργο του, άκουσε από το ένα του αυτί τσιρίδες. Από το ελεύθερο αυτί, γιατί το άλλο ήταν βουλωμένο με ένα ακουστικό που έπαιζε μουσική. Οι τσιρίδες, θα τις έλεγε κάποιος και στριγκλιές, ερχόντουσαν από πολύ κοντά. Και ήταν σίγουρα από κάποιο μιαρό.
Σταμάτησε τη δουλειά του και κοίταξε προς το μέρος που ερχόταν η φασαρία. Κοντά στο πετρόκτιστο φράχτη, είδε έναν αρουραίο τεραστίων διαστάσεων να τρέχει και να φωνάζει. Ξωπίσω του ήταν μια νυφίτσα, στο ¼ του μεγέθους του και τον κυνηγούσε.
Το παλικάρι, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, έβγαλε τη φωτογραφική μηχανή από τη πλαϊνή τσέπη του παντελονιού του. Πάντα τη κρατούσε. Ναι, είχε και αυτό το κουσούρι. Δυστυχώς όμως η φωτογραφική μηχανή, δεν είχε μπαταρία. Είχε ξεχάσει να τη φορτίσει. Επομένως, μια διάγνωση σοβαρής φυρό-μυαλιάς, τη βγάζετε αβίαστα. Προφανώς το οξυγόνο του καθαρού αέρα, είχε … οξυζενάρει τον εγκέφαλο του.
Τι να κάνει, έκατσε ακίνητος. Για να δει τι θα απογίνει. Πιο ευκίνητη η νυφίτσα, πρόλαβε τον αρουραίο σε μια γωνιά του φράχτη. Τον άρπαξε από το λαιμό και προσπάθησε να τον ακινητοποιήσει. Ο αρουραίος προς στιγμή ξέφυγε. Και επιτέθηκε στη νυφίτσα. Η οποία ατρόμητη και πιο ευέλικτη, τον ξανάρπαξε από το ίδιο μέρος. Έγιναν μια θανατηφόρα αγκαλιά. Πάλευαν με λύσσα. Δαγκάνοντας, το ένα το άλλο. Μέχρι που η νυφίτσα με 2 γερά … αεροπλανικά σακοτινάγματα τον έπνιξε. Ο αρουραίος, τίναξε τα πόδια του και έμεινε ακίνητος. Η νυφίτσα συνέχισε να σφίγγει το λαιμό. Όταν βεβαιώθηκε ότι είχε ξεκάνει τον αρουραίο, τον άφησε και σηκώθηκε στα πισινά της πόδια. Κοίταξε γύρω της και τότε είδε πως είχε ένα θεατή. Απομακρύνθηκε ξαφνιασμένη, από το θήραμα της περίπου μισό μέτρο. Ο θεατής δεν κινήθηκε. Η νυφίτσα κοίταζε νευρικά, μία το θεατή, μία τον αρουραίο και μία το σκίνο που ήταν πίσω της. Δεν το σκέφθηκε πολύ. Με ένα σάλτο, βούτηξε τον αρουραίο και με άλλους δύο, σαν να μη σήκωνε φορτίο, χάθηκε στα κλαδιά του σκίνου.
Και πέρασε η νυφίτσα καλά και το παλικάρι ακόμα καλλίτερα.
Το οποίο ευχαρίστησε το Θεό.
Που δεν τον είχε κάνει αρουραίο.
Μετά ευχαρίστησε και τη νυφίτσα που έφαγε τον αρουραίο.
Αλλά και για τους επόμενους που θα φάει….