Υπάνθρωποι-παράσιτα.

(και τα κόπρανα, παντός είδους...)

Περνούσες και με έβλεπες.
Να φυτεύω.
Να σκάβω.
Να ξεβοτανίζω.
Σκυφτός.
Ενίοτε στα τέσσερα.
Ιδρωμένος.
Κουρασμένος.
Σκονισμένος.
Πρωί.
Μεσημέρι.
Απόγευμα.
Κοιτούσες καλά-καλά.
Μα δε μίλαγες.
Δεν καταδεχόσουν, να πετάξεις μια ριμάδα «καλημέρα»
Ένα γαμημένο «γεια».
Και ας έπεφταν στο χώμα..
Να το κάνουν πιο γόνιμο.
Τώρα….
….που τα «βληταράτσσσσια», τρυφερά-τρυφερά, απέκτησαν πρώτο, εμπορεύσιμο μπόι…..
….. που οι κολοκύθες, έβγαλαν τα πρώτα ανθισμένα «κολοκυθάτσσσσια».
Ξαναπέρασες.

Μόνο που φρόντισες να μην είμαι εκεί.
Για να τρυγήσεις.
Σαν τη φουριάρα τη κατσίκα.
Κλεισμένη για μήνες στο μαντρί.
Και το έσκασε.

(.... χώμα γίνονται!)

Ναι ξέρω.
Είσαι φτωχός.
Μεροκαματιάρης.
Βιοπαλαιστής.
Και εγώ είμαι φτωχός.
Μεροκαματιάρης.
Βιοπαλαιστής.
Έχουμε όμως μία σημαντική διαφορά.
Εγώ είμαι ένας τίμιος και περήφανος φτωχός.
Που δεν καταδέχεται να είναι κακομοίρης, γρουσούζης, παράσιτο, κλεφτρόνι….
Ενώ εσύ;