Βοήθεια μας!

΄Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε.....

Και του χρόνου,

με λιγότερα σκουπίδια,

καθαρότερες θάλασσες

και προπαντός:

ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ!

Τα κουφέτα «μούχλιασαν»…

Πρέπει να το παραδεχτούμε.
Ο «Αγροτικός Αύγουστος», ήταν μία πάρα πολύ πετυχημένη, διοργανωτικά, τουριστική ατραξιόν.
Κάθε χρόνο όμως άφηνε, μια πικρή γεύση.
Η οποία, χρόνο με το χρόνο, γινόταν εντονότερη.
Γιατί;
Γιατί απεικόνιζε πεντακάθαρα, τη μιζέρια του πρωτογενούς τομέα στα Χανιά.
Δυστυχώς, όμως δεν θα μείνει αυτό.


Εκείνο που θα μείνει, είναι το ιδανικό πάντρεμα, των …στολισμένων, με την αδιαφορία μας ιστορικών μνημείων και του σύγχρονου πολιτισμού μας.
Όπως φαίνεται στη φωτογραφία.
Και παραμένει εκεί, για τουλάχιστον 10 χρόνια……

Ελεύθερη Κατασκήνωση Μέσα στην Πόλη – Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Πάρκο Ειρήνης & Φιλίας των Λαών 26 & 27/6

Ελάτε να βρεθούμε σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα στο 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ για να ταξιδέψουμε με διάφορες γεύσεις και μουσικές απ’ όλο τον κόσμο, να χορέψουμε και φυσικά να κατασκηνώσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο μέσα στον χώρο του Φεστιβάλ από το Σάββατο στις 6μμ έως το ξημέρωμα της Δευτέρας .
Η ελεύθερη κατασκήνωση είναι ένα δημόσιο αγαθό, που κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα να απολαμβάνουμε τις ομορφιές του τόπου μας. Σκοπός μας είναι να προωθήσουμε την ιδέα και την πρακτική της ελεύθερης κατασκήνωσης με υπευθυνότητα και να διδάξουμε ο ένας στον άλλο την Αγάπη, τον Σεβασμό και την Προστασία της Φύσης.
Φέρτε σκηνές, μουσικά όργανα, sleeping bag και πάνω απ’ όλα χαμόγελο.

Ελεύθερη κατασκήνωση – για ελεύθερους Ανθρώπους

Κίνημα για την Ελεύθερη Κατασκήνωση

Περνάω καλά.

Από τη προηγούμενη εβδομάδα, «λείπω». Είμαι αλλού. Έστω και νοερά. Βοήθησε πολύ ο καύσωνας. Που με ανάγκασε να περιορίσω τις δουλειές μου στο ελάχιστο. Δηλαδή στα άκρως απαραίτητα. Έτσι, κάνω κάτι που το τελευταίο διάστημα μου είχε λείψει πολύ. Διαβάζω και ακούω μουσική.

Το βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω, είναι «Στη χώρα των χρυσών ήλιων», του Καλέντ Χοσεϊνί. Ένα μυθιστόρημα, χορταστικό, 530 σελίδων. Αναφέρεται στη ζωή 2 γυναικών, τα τελευταία 30 χρόνια, στο Αφγανιστάν. Ένας καταραμένος τόπος, μια ανελέητη εποχή. Μέσα από την ανθρώπινη κτηνωδία, γεννιέται η ελπίδα. Τροφή αυτής της ελπίδας μία μοναδική φιλία και ένας μεγάλος έρωτας.Η δε μουσική; Ακούστε ένα δείγμα….
http://www.youtube.com/watch?v=z-eqeq8VJBY
http://www.youtube.com/watch?v=ysxv8dc4ru4
http://www.youtube.com/watch?v=c0lurYsed5I

http://www.youtube.com/watch?v=1lCEqvcTWkI&playnext_from=TL&videos=2jVHcO1VZBw

Καλό και δροσερό Σαββατοκύριακο!

Και μη ξεχνάτε.

Το λεμονάκι, εκτός από μυρωδάτο,

είναι και δροσιστικό.....

Οι πολυχρονεμένοι μας πασάδες.

Χθες το πρωί ήταν.
Ώρα 8.30.
Παλιό λιμάνι.
Πιο συγκεκριμένα στη Πλατεία Κατεχάκη.
Θερμοκρασία υπό σκιά, 31 βαθμοί Κελσίου.
Ένα τεράστιο μηχάνημα ξεπετσώματος του ασφαλτοτάπητα, δούλευε στο φουλ.
Φορτηγά με αναμμένες μηχανές, περίμεναν στη σειρά να φορτωθούν μπάζα.
Ένα μεγάλο τρακτέρ, με μια τεράστια τελόβρουτσα μπροστά, έκοβε βόλτες.
2-3 ένστολοι, κοιτούσαν άγρια τα αυτοκίνητα που περνούσαν, ενώ δεν είχαν κλείσει το δρόμο.
Κάτι κυρίες με το τσαντικό στον ώμο και το χέρι αντήλιο, επέβλεπαν.
Καμιά 10αριά εργάτες, με τα χέρια στη μέση, κοιτούσαν και μιλούσαν δυνατά.
Σκόνη.
Καυσαέριο.
Φασαρία.
Ένας πόλεμος δηλαδή!
Οι λιγοστοί πρωινοί τουρίστες κοιτούσαν παραξενεμένοι.
Θα σκεπτόντουσαν οι άνθρωποι, και με το δίκιο τους, για ποια πτώχευση, ποια κρίση, ποια ανεργία.
Αφού φτιάχνουν δρόμους και πληρώνουν τόσους εργάτες, έχουν λεφτά.
Δεν κινδυνεύουν.
Πέρασε και ένας ιθαγενής.
Με το αγροτικό του.
Να παραδώσει μία παραγγελία.
Καμάρωσε.
Και μονολόγησε.
Φωναχτά.
«Τόσο καιρό, ένα ολόκληρο χειμώνα, κλωσούσαν.
Την αυτοχρηματοδοτούμενη ανικανότητα τους.
Και βρήκαν τη 16η Ιουνίου, να ξεκλωσιάσουν.
Για να προλάβουν τον Αύγουστο.
Όχι τον Αγροτικό.
Το σκέτο.
Που οι μύγες είναι πάντα παχιές».
Δεν σας λέω ποιος είναι.
Μαρτυριάρης δεν είμαι!
Εντάξει;

Ευχαριστώ πολύ, φίλε Γιάννη.

Συγχαρητήρια

Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικτύου Κρητικής Γαστρονομίας συγχαίρουν θερμά τον κ. Νίκο Παγιαυλά, φίλο και μέλος του Δικτύου, προμηθευτή του ΜΑΙΧ με βιολογικά προϊόντα, ο οποίος βραβεύτηκε από την εφημερίδα Καθημερινή και το περιοδικό Γαστρονόμος, για την προσπάθεια που καταβάλει και την συμβολή του στη διάδοση της βιολογικής γεωργίας. Ο κ. Παγιαυλάς, πρωτοπόρος στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων στο Ν. Χανίων, έχει επιδείξει συνέπεια και πολυετή σκληρή εργασία με αντικείμενο τη βιολογική γεωργία.

Του ευχόμαστε πάντα επιτυχίες.

Για το Δ.Σ του Δικτύου Κρητικής Γαστρονομίας
Γιάννης Αποστολάκης

Στο στομάχι μου έκατσε τόση «δάφνη»!

Αυτές τις ημέρες, συγχωρέστε με, δεν έχω όρεξη.
Για τίποτα.
Βράζω στο ζουμί μου.
Για προσωπικούς λόγους…..

Το βραβείο.

«Δεκαέξι χρόνια βιοκαλλιεργητής, βραβεύεται για το ήθος του, τη προσφορά του στο δύσκολο χώρο της βιοκαλλιέργειας και, φυσικά, για τα σπάνιας νοστιμιάς κηπευτικά που παράγει».
Συντακτική Ομάδα του «Γαστρονόμου» της Καθημερινής.

Την άνοιξη του ’96, ξεκίνησα, συνειδητά και επίσημα, ως αγρότης-βιοκαλλιεργητής. Εφόδια μου ήταν η φιλοσοφία της βιολογικής γεωργίας και η υπάρχουσα τότε, ελάχιστη εν σχέση με σήμερα, τεχνογνωσία. Είχα φροντίσει από το 1994, να «ψαχτώ» πολύ. Διάβασα, πειραματίστηκα και παρακολούθησα μη επιδοτούμενα σεμινάρια.
Στόχος μου δεν ήταν τα «υψηλά εισοδήματα και οι επιδοτήσεις». Αλλά, η παραγωγή προϊόντων απαλλαγμένων από τα πάσης μορφής και τύπου αγροχημικά. Με βαρύ το συναίσθημα της κοινωνικής ευθύνης. Ένιωθα ότι ασκώ λειτούργημα. Ότι δεν πρέπει να καταστρέφω άλλο το περιβάλλον. Να μην παίζω με την υγεία μου. Με την υγεία, όσων κατανάλωναν τα προϊόντα μου.
Είχα επιπλέον μία μεγάλη κληρονομιά. Τους σπόρους των ποικιλιών που βρήκα από το πατέρα μου. Την οποία, στη πορεία την έκανα πιο μεγάλη.
Φοβόμουν όμως ένα πράγμα. Πώς, η φύση, θα συνεργαστεί μαζί μου; Πώς θα αντιμετωπίσω τα ζιζάνια, τα έντομα, τους μύκητες; Τι είδους παραγωγή θα είχα και πόση. Από την αρχή κιόλας, αποδείχθηκε, ότι η φύση συνεργάζεται. Αρκεί να της δώσεις την ευκαιρία. Και θα σου ανταποδώσει αυτά που με σεβασμό ζητάς. Έστω και αν χρειαστεί να δουλέψεις περισσότερο.
Ο παράγοντας άνθρωπος, δεν με απασχολούσε. Τον είχα ως δεδομένο. Εκεί έπεσα έξω. Εντελώς. Συνάντησα και συναντώ καταναλωτές μη σωστά ενημερωμένους, άσχετους, απληροφόρητους, με πολλά αποθέματα προκατάληψης. Δημόσιους υπαλλήλους που δεν έκαναν και δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Που εκτελούσαν διατεταγμένες υπηρεσίες, προς όφελος συναφών συντεχνιών. Συναδέλφους αγρότες, που αντί να μας έχουν ως πρότυπο μίμησης, μας θεώρησαν «αθέμιτους ανταγωνιστές». Εμπόρους που μέσα σε λίγα χρόνια, πρόλαβαν και έγιναν κατεστημένο. Εις βάρος τόσο των παραγωγών, όσο και των καταναλωτών.
Τα 2-3 πρώτα χρόνια ήμουν σε μία ψυχοφθόρα κατάσταση, διαρκούς άμυνας και απολογισμού.
Μέχρι που πήρα τη απόφαση. Πέρασα στην αντεπίθεση. Πάντα αμυνόμενος χωρίς να χαρίζομαι σε κανένα. Το δίκαιο και η αλήθεια ήταν με το μέρος μου. Είχα και την υποστήριξη κάποιων ανθρώπων. Που πίστεψαν σε αυτό που έκανα. Στην ωφελιμότητα του, για το κοινωνικό σύνολο.
Ήδη, από το 1996, είχαμε ιδρύσει το Συνεταιρισμό Παραγωγών Καταναλωτών Οικολογικών Προϊόντων «γαία». Το 2004 ήρθε η δημιουργία του συνδικαλιστικού οργάνου των βιοπαραγωγών. Του Συνδέσμου Παραγωγών Βιολογικών Προϊόντων Ν. Χανίων. Το 2006 φτιάξαμε και μία ομάδα Παραγωγών Φρούτων και λαχανικών. Τη «Βιολογική Κρήτη».
Από το 2000 άρχισαν οι ομιλίες σε σχολεία και κατόπιν οι επισκέψεις αυτών των σχολείων στα κτήματα μου. Η συνεργασία με το ΜΑΪΧ. Η αρθρογραφία στο «Φουρόγατο», στο «Κήρυκα», στα «Χανιώτικα Νέα». Όλες τοπικές εφημερίδες. Οι εκπομπές στο ραδιόφωνο, από τις συχνότητες της ΕΡΑ Χανίων και για όλη τη Κρήτη. Τρεις φορές την εβδομάδα, για τρία ολόκληρα χρόνια. Από τον Απρίλιο του 2000 έως τον Απρίλιο του 2003. Και τώρα στο «Δίκτυο fm 91,5», όποτε μπορώ. Συνήθως κάθε πρώτη και τρίτη Τετάρτη, εκάστου μηνός. Τα … τιμημένα «παράθυρα», των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών. Το … «μαϊντανιλίκι», με βαριά καρδιά. Και τώρα τελευταία το blog, στο διαδίκτιο, ως ΠΑ. ΝΙΚΟΣ.
Πως χώρεσαν τόσα καρπούζια, κάτω από μία μασχάλη; «Ανάγκα και θεοί πείθονται»! Δεν έσπασε κάποιο από αυτά; Σαφώς και έσπασε. Ελεύθερος χρόνος μηδέν, προσωπική ζωή ελάχιστη, βιοπορισμός στο κόκκινο.
Ήθελα και ασχολήθηκα με όλα αυτά. Όταν κατάλαβα πια, μετά από 10 χρόνια ότι είχα μπει στη χώρα του εθελοδουλισμού, άρχισα να «ξεφορτώνω». Με την ικανοποίηση ότι κάτι προσέφερα.
Ευχαριστώ όλους εκείνους , που με πίστεψαν, υποστήριξαν και βοήθησαν όπως μπορούσαν.
Ευχαριστώ τη Καθημερινή, το Γαστρονόμο, για τη τιμή που μου έκαναν.
Ευχαριστώ.
Έτσι απλά!
Υ.Γ: Περισσότερα για τη τελετή βράβευσης, καθώς και φωτογραφίες θα αναρτήσω, μόλις κυκλοφορήσει ο «Γαστρονόμος». Έχω και ένα βίντεο, αλλά κάποιο πρόβλημα μου παρουσιάζεται, κατά τη μεταφορά, από το κινητό στον υπολογιστή. Αν καταφέρω και το λύσω, θα το δείτε.

Μετά από 4 χρόνια ακριβώς…

… ΑΘΗΝΑΖΕ!

Μέχρι και τη Τρίτη.
Για πιο λόγο;

Για να παραλάβω το "βραβείο ποιότητας" που θα μου δώσουν ...

από τη «Καθημερινή»

και το «Γαστρονόμο».
Μεγάλη η τιμή.
Και μεγάλο το ευχαριστώ.
Τα υπόλοιπα σαν επιστρέψω, με το καλό.

Και του χρόνου, ΒΡΕ!

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, σήμερα.
Έτσι λένε!
Αυτοί που «εορτάζουν».
Διότι εμείς σήμερα, δεν εορτάζουμε.
Εορτάζουμε όμως, όλες τις άλλες ημέρες.
Αφήνοντας, να εορτάσουν, ειδικά σήμερα, οι «οικολογούντες πανηγυριώτες.»

Προσεχώς ανώμαλες προσγειώσεις.

Αρκετοί είναι εκείνοι, που με περίσσια έπαρση, ψιλοπεταρίζουν, στους νυχτερινούς και γεμάτους αυτόφωτα και ετερόφωτα αστέρια, καλοκαιρινούς αιθέρες.
Ως Δημοτικοί Άρχοντες, υποψήφιοι του «Καλλικράτη».
Θεωρώντας τους εαυτούς τους ήδη εκλεγμένους.
Λόγω «επιτυχημένης παρουσίας και έργου».
Εξ άλλου χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει.
Που τα πουλάνε;
Τα καλάμια εννοώ.
Για να πάρουμε και εμείς.
Οι απλοί ψηφοφόροι.
Για διαφορετική χρήση όμως.
Πιο προσγειωμένη…..

Τρίχες!

Πριν από λίγες ημέρες το έμαθα.
Με έχουν λέει κατατάξει στην ειδική λίστα, της "Γουόρλνννττ Μέϊγιορ", με τους 25 καλύτερους κόμη-στες. Παγκοσμίως!
Συμπεριλαμβάνομαι, ανάμεσα στους 9 καλύτερους της Ευρώπης και είμαι ο μοναδικός της χώρας μας!!!
Όπου «κόμη-στας», ο φέρων πλούσια κόμη, υγιή, λαμπερή, αρμονικά μπουκλάτη. Δεν γνωρίζω τα κριτήρια επιλογής μου, αλλά…..
…. το γεγονός αποτελεί ύψιστη τιμή, τόσο για μένα, όσο και για τα λιγοστά κοντοκουρεμένα μαλλιά της μεσόκοπης πια κεφαλής μου.
Και γκρίζα.
Μιας και δεν τα βάφω…..
Κεράσματα δεν έχει.
Συγχαρητήρια όμως δέχομαι.
Ακόμα και με μορφή ψήφου, στις εκλογές του «Καλλικράτη».
Σκοπεύω να είμαι υποψήφιος Δήμαρχος.
Βέβαια!
Στα ενωμένα ζαρζαβατο-χώραφα μου……

Τον έπιασα στα … βλήτα!

Ναι.

Έπιασα τον κλέφτη.

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον πιάσω.
Ήταν ένας αθίγγανος, με 2 ξυπόλητα πιτσιρίκια.
Είχαν έρθει από το καταυλισμό που είναι νότια της Εθνικής οδού, στα Νεροκούρου.
Όχι.
Δεν τον έβαλα να φάει χώμα.
Απλά τον έδιωξα.
Αφήνοντας τον να πάρει και τα λίγα βλήτα που είχε προλάβει να κόψει.
Κάλλιστα μπορείτε και έχετε το ελεύθερο, να με πείτε ρατσιστή.
Αν ήταν «δικός μας», δεν θα έφευγε όπως είχε έρθει.
Θα τον έφευγαν.
Νηστικό, χορτάτο, δεν έχει σημασία!

ΕΙΡΗΝΗ!

ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΞΕΣΚΙΣΕΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ.

ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΡΑΨΕΙ ΤΟ ΣΑΒΑΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.....