Από τη προηγούμενη εβδομάδα, «λείπω». Είμαι αλλού. Έστω και νοερά. Βοήθησε πολύ ο καύσωνας. Που με ανάγκασε να περιορίσω τις δουλειές μου στο ελάχιστο. Δηλαδή στα άκρως απαραίτητα. Έτσι, κάνω κάτι που το τελευταίο διάστημα μου είχε λείψει πολύ. Διαβάζω και ακούω μουσική.
Το βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω, είναι «Στη χώρα των χρυσών ήλιων», του Καλέντ Χοσεϊνί. Ένα μυθιστόρημα, χορταστικό, 530 σελίδων. Αναφέρεται στη ζωή 2 γυναικών, τα τελευταία 30 χρόνια, στο Αφγανιστάν. Ένας καταραμένος τόπος, μια ανελέητη εποχή. Μέσα από την ανθρώπινη κτηνωδία, γεννιέται η ελπίδα. Τροφή αυτής της ελπίδας μία μοναδική φιλία και ένας μεγάλος έρωτας.Η δε μουσική; Ακούστε ένα δείγμα….http://www.youtube.com/watch?v=z-eqeq8VJBY
http://www.youtube.com/watch?v=ysxv8dc4ru4
http://www.youtube.com/watch?v=c0lurYsed5I
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου