Ζήτω!

Ο Ηρακλής … απόθανε.
Μας έμειναν οι κόπροι.
Αμανάτι…..

Αλί-αλλού-γειά.

Δύο ολόκληροι, συνεχόμενοι χειμώνες πέρασαν, με λίγες βροχές, καθόλου κρύα και ελάχιστα χιόνια. Επόμενο ήταν να στερέψουν οι πηγές και η στάθμη των γεωτρήσεων να κατέβει.
Προγραμματίσαμε, όλο αυτό το διάστημα, κάτι που θα έδινε ουσιαστική λύση, για τη λειψυδρία, που με μαθηματική ακρίβεια θα ερχόταν;
Όχι!
Η γνωστή παροιμία, μιλά για παιδιά φρονίμων, που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Δεν μιλά για δίψα. Και εμείς ξεχάσαμε ότι είμαστε παιδιά φρονίμων.
Τώρα λοιπόν, μέσω συνεντεύξεων, τα βάζουμε με τους αγρότες, που ποτίζουν μεσημεριάτικα ( αφού μεσημέρι τους ανοίγουμε τα νερά, μεσημέρι θα ποτίσουν!), ξεχνάμε τις πισίνες, αυθαίρετες ή μη και τα … γκαζόνια και όλοι άλλοι φταίνε, εκτός από εμάς.
Οι γνωστές μπαλιές – πάσες, της ανευθυνότητας.

Τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί και εφαρμόζονται όπως εφαρμόζονται, μόνο προχειρότητα δείχνουν. Στο Πασακάκι, οι υδροληψίες έχουν να δουν νερό 15 ολόκληρες ημέρες. Στα Κατσιφαριανά, έχει νερό κάθε ημέρα. Και τη Πέμπτη 23/7, το μεσημέρι, η υδροληψία Νο 127, στο Κόκκινο Μετόχι, συνδέθηκε μέσω μίας σωλήνας, με τη σχάρα του υπονόμου των όμβριων υδάτων. Από ένα «συνεργείο». Όπου και έτρεχε νερό όλο το απόγευμα! Από την υδροληψία στον υπόνομο….

Αφού θα έχομε, σύντομα, ανάγκη και τη σταγόνα, που λέει ο λόγος, γιατί χύθηκαν, τα δεκάδες κυβικά νερού στον υπόνομο;
Να υποθέσω, ότι τα έστελναν στη λίμνη της Αγυιάς, για να ξαναγεμίσει;

Μια πάπια, μα ποια πάπια;

Το πτηνό της φωτογραφίας, δεν παριστάνει τη πάπια. Είναι πάπια. Οικόσιτη, κάπου στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου. Αυτή τη περίοδο, ευρισκόμενη σε αναπαραγωγικό οίστρο, επωάζει. Κοινώς κλωσάει. Επειδή τα αυγά της, τα άρπαξαν οι αρουραίοι, υιοθέτησε ένα άσπρο πλαστικό μπουκάλι. Το σκεπάζει καρτερικά και στοργικότατα με τις φτερούγες της.
Περιμένοντας.
Τι;
Τη Δημοτική Αρχή του Δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου, να αναπαράξει τα οράματα της, να επωάσει τα προγράμματα της, αφήνοντας κατά μέρος τα ράμματα και τις γούνες των αντιπάλων, εν όψει «Καλλικράτη» και να την υιοθετήσει.
Όχι μόνο να υιοθετήσει, το καημένο το παπί, μα και να το ορίσει ως σύμβολο της.
Για «επίτιμο δημότη», δεν το συνιστώ.
Δεν ψηφίζει.
Αλλά αν μπορούσε θα το έκανε.
Μετά μεγίστης χαράς!

Που λέει ο λόγος.............

ΥΓ: Κύριε Σκουλάκη, με τέτοιους συνοδοιπόρους, σας βλέπω την επομένη των εκλογών, όχι Δήμαρχο, μα … Μητροπολίτη!

Χι-χι!!!

Γεύση πραγματικής τομάτας.

Τομάτα ποικιλίας «αμπουρνελάτη ή κρεμαστή»
-«Αμπουρνελάτη», επειδή μοιάζει με την α-μπουρνέλα (δαμάσκηνο).
-«Κρεμαστή», επειδή, τον καιρό που δεν υπήρχαν ψυγεία,

τις έκαναν τσαμπιά και τις κρεμούσαν για να αφυδατωθούν.

Έτσι είχαν τομάτες για τα φαγητά τους όλο το χειμώνα.

Είναι μεγαλόκαρπη, σκληρόφλουδη και φυσικά πεντανόστιμη.
Έχει χαθεί από την εμπορική πιάτσα, γιατί τη στιγμάτισαν οι μεν παραγωγοί ως «μη παραγωγική» και οι έμποροι ως «μη εμπορεύσιμη».
Τα 2 τελευταία χρόνια, αρχίζει και εμφανίζεται πάλι δειλά-δειλά.
Αποκτώντας όλο και περισσότερους φανατικότατους υποστηρικτές-καταναλωτές.

Αρχοντο-χωριατισμός.

Η δημόσια υγεία και η ισότητα στη κοινωνική δικαιοσύνη, στέλνουν τα χαιρετίσματα και τις ευχαριστίες τους, από τη γωνία των Οδών Κόκκινου Μετοχιού και Σοφοκλή Βενιζέλου, στο Δήμαρχο του Δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου κ. Κεμεσίδη, στον Αντιδήμαρχο κ. Ανδρεάδη, στη Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σαρικάκη – Αποστολάκη και στα παρόντα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του, τη Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010.
Όταν μία Δημοτική αρχή, στο σύνολο της, δεν μπορεί να διαχειριστή σωστά και κοινωνικά δίκαια, τα απορρίμματα 55 οικογενειών και μίας επιχείρησης, τότε αυτή η αρχή είναι και το τέλος.
Η ταφόπλακα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Υ.Γ: Όσοι νομίζουν ότι θίγονται, ας απαντήσουν δημόσια. Ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος για τη μέχρι τώρα διαχείριση των απορριμμάτων από τους δημότες και τη δημοτική αρχή του Δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου, δεν θα έβλαπτε.

Μια μεγάλη πέτρα για τη σφεντόνα.

Πώς έγινε έτσι το «παιδί»
Και που είναι η μεγάλη μύτη;;;;

Ε ρε γλέντια!

Οι καλές «Καλλικράτειες» ημέρες από τώρα φαίνονται!

Μανώλης Σκουλάκης
Βουλευτής Χανίων ΠΑΣΟΚ
Υποψήφιος Δήμαρχος
Ο παππούλης….
(χο-χο!!!!)


Γρηγόρης Αρχοντάκης
Νομάρχης Χανίων
«Ανεξάρτητος»
Υποψήφιος Δήμαρχος
Ο μπούλης….
(χε-χε!!!!!)

Οι γόοι, λίαν συντόμως.

Όταν μία Δημοτική Αρχή δεν μπορεί...

.... ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΟΛΙΣ 55 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ,  ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΗ, ΛΙΑΝ ΕΠΙΕΙΚΩΣ, ΩΣ ΑΧΡΗΣΤΗ ΑΝΙΚΑΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ

Προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου.
ΘΕΜΑ: Αίτηση των Π. Ν, Β. Ι, Δ. - Τ. Σ, Ε. Κ, για την άμεση απομάκρυνση των κάδων απορριμμάτων από τη διασταύρωση των οδών Σοφοκλή Βενιζέλου και Κόκκινου Μετοχιού.

Η κατάσταση που δημιουργείται, σχεδόν επί καθημερινής βάσεως, στη διασταύρωση των οδών Σοφοκλή Βενιζέλου και Κόκκινου Μετοχιού, όπου ευρίσκονται οι κατοικίες μας, εξ αιτίας των δύο κάδων απορριμμάτων, που είναι τοποθετημένοι εκεί, και που κατά διαστήματα γίνονται τρεις, είναι απαράδεκτη, από κάθε άποψη. Αποτυπώνεται δε, καθαρά από τις φωτογραφίες που επισυνάπτονται.

Αυτό συμβαίνει διότι, οι κάδοι είναι τοποθετημένοι εκεί, χωρίς καμία μελέτη, για να καλύπτουν τις ανάγκες 55 οικογενειών και μίας επιχείρησης. Μεταφέρονται εκεί παντός είδους απορρίμματα:
· από την διασταύρωση των οδών Σοφοκλή Βενιζέλου και Αγίας Μαρίνας μέχρι και την διασταύρωση των οδών Σοφ. Βενιζέλου και Καραδημήτρη.
· Από την Οδό Καραδημήτρη.
· Από την οδό Κόκκινου Μετοχιού (παλαιό Μετόχι).
· Από την ανώνυμη – αδιέξοδη οδό, που είναι κάθετος στην Σοφ. Βενιζέλου, απέναντι και λίγο πιο πάνω από την οδό Κόκκινου Μετοχιού.

Με δεδομένα τα παρακάτω:
1. Τα απορριμματοφόρα οχήματα, ειδικά προς το τέλος της εβδομάδας δεν περνούν κάθε ημέρα. Και αν περάσουν δεν περνούν μία συγκεκριμένη ώρα.
2. Παρά το γεγονός ότι τη Πέμπτη 20 Μαΐου 2010, ο ένας παλαιότατος και τρισάθλιος κάδος αντικαταστάθηκε από καινούργιο, οι κάδοι δεν πλένονται ποτέ.
3. Δεν υπάρχουν κάδοι Ανακύκλωσης από τη διασταύρωση των οδών Σοφοκλή Βενιζέλου και Αγίας Μαρίνας, μέχρι και το Σιμισιακό.
4. Οι περισσότεροι των κατοίκων, αφήνουν τα πάσης φύσεως και μορφής απορρίμματα τους εκεί, εντός ή εκτός των κάδων, ότι ώρα τους βολεύει, όπως τους βολεύει, κατά παράβαση της ισχύουσας απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία καθορίζει τις υποχρεώσεις τους.
5. Ελάχιστοι γνωρίζουν, ότι ο Δήμος, διαθέτει ειδική Υπηρεσία αποκομιδής στρωμάτων, επίπλων, ηλεκτρικών συσκευών, κλαδιών και λοιπόν αντικειμένων. Όπως δεν γνωρίζουν και το τηλεφωνικό αριθμό του Δήμου, που πρέπει να καλούν για αυτά τα αντικείμενα.
6. Την αίσθηση της ατιμωρησίας που επικρατεί.
7. Τα αυτοκίνητα και οι πεζοί που εξέρχονται από την οδό Κόκκινου Μετοχιού, δεν έχουν καθόλου ορατότητα, από την αριστερή τους πλευρά.

Εξ αιτίας του όγκου των σκουπιδιών και της δυσωδίας που επικρατεί, όχι μόνο γίνεται η ζωή μας ανυπόφορη, μα κινδυνεύει άμεσα και η Δημόσια Υγεία. Η δε εικόνα που παρουσιάζεται, αποτέλεσμα του νεοελληνικού πολιτισμού μας, δε τιμά κανέναν.

Για το λόγο αυτό αιτούμεθα, με την επιφύλαξη επί παντός νομίμου δικαιώματος μας:
1. Την άμεση απομάκρυνση των δύο κάδων από την συγκεκριμένη γωνία. Προτείνουμε, για την εξυπηρέτηση των κατοίκων της οδού Κόκκινου Μετοχιού (παλιό Μετόχι), ο ένας να τοποθετηθεί στην εσωτερική γωνία της ιδιοκτησίας του Π. Ν, επί της οδού Κόκκινου Μετοχιού. Ο δεύτερος κάδος μαζί με άλλους 2 τουλάχιστον, επιπλέον, να τοποθετηθούν επί της Σοφοκλή Βενιζέλου. Επίσης να τοποθετηθούν και κάδοι Ανακύκλωσης.
2. Στη συγκεκριμένη γωνία, και μετά την απομάκρυνση των 2 κάδων, να τοποθετηθεί μία πινακίδα του Δήμου, που θα απαγορεύει τη ρήψη σκουπιδιών και άλλων αντικειμένων.
3. Να αποσταλεί μία επιστολή, από τη Δημοτική Αρχή, στους κατοίκους της περιοχής. Με τη οποία θα τους γίνονται γνωστές οι υποχρεώσεις τους στη διαχείριση των απορριμμάτων τους, τις κυρώσεις που προβλέπονται, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης τους, καθώς και το αριθμό του τηλεφώνου του Δήμου, για τα «λοιπά» αντικείμενα.

Βεβαίως γνωρίζουμε, ότι προβλέπεται σύντομα η διαπλάτυνση της οδού Σοφοκλή Βενιζέλου και επομένως η απαράδεκτη αυτή κατάσταση πιθανόν να εκλείψει.
Η υπομονή μας, τα όρια αντοχής και ανοχής μας, έχουν εξαντληθεί.
Οι αιτούντες.

Στο Καιάδα.

Λυπάμαι και οργίζομαι.
Που ως Άρχοντες Πολίτες, της Αρχόντισσας Πόλης.
Χάσαμε την ευκαιρία.
Να καταγραφούμε στα βιβλία των ρεκόρ Γκίνες.
Της απόλυτης αναλγησίας.
Παίζοντας άθλια προεκλογικά παιχνίδια.
Εις βάρος των ηλικιωμένων του Δημοτικού Γηροκομείου.
Ίσως την επόμενη φορά να το πετύχομε.
Τέτοιοι που είμαστε, σίγουρα θα υπάρξει και επόμενη φορά.
Εν τω μεταξύ οι γέροντες και οι γερόντισσες,

θα πρέπει να ξαναβρούν το κουράγιο να ηρεμήσουν.

Να σταματήσουν να κλαίνε στα δωμάτια τους.

Να επιστρέψουν στα εστιατόρια.

Στα καθιστικά και στους κήπους του Δημοτικού Γηροκομείου.

Να ξαναβρούν το χαμόγελο τους.
Μπορούμε να βοηθήσομε σε αυτό.
Διοργανώνοντας φιέστες.
Τιμής.
Καλοκαιρινές.
Με δεκάρικους.
Που δεν κοστίζουν.
Παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων.
Πάντα.
Και «πριβέ» εκδρομές.
Φθινοπωρινές.
Μέχρι τα εκλογικά κέντρα.
Με τα ψηφοδέλτια σταυρωμένα.
Έτοιμα.
Χωρίς τη παρουσία των τηλεοπτικών συνεργείων.
Για νέες ημέρες.
Λαμπερής δόξας….

Ες αύριο τα σπουδαία…….

Αντιγράφω και σας μεταφέρω, από την ηλεκτρονική σελίδα της «Νέας Τηλεόρασης»:
Για τους απόμαχους της ζωής που η μοίρα δεν άργησε να αφήσει μόνους στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου αναμένοντας ένα στοργικό χάδι από εναπομείναντα συγγενικά τους πρόσωπα και πολύ συχνά αναπολώντας αλλοτινές εποχές και περασμένα μεγαλεία, το δημοτικό γηροκομείο Χανίων προσφέρει κοινωνικό λειτούργημα εδώ και ογδόντα χρόνια.Ηλικιωμένοι που μη θέλοντας οι δικοί τους άνθρωποι, όπως τα παιδιά τους, ή άλλοι συγγενείς να επωμιστούν το βάρος να τους κοιτάξουν στα γεράματα, διάλεξαν την “οδό” της τρίτης ηλικίας, το γηροκομείο. Άλλοι πάλι, απέμειναν μόνοι μετά τον θάνατο των δικών τους ανθρώπων, είναι ζωντοχήροι, ή έμειναν στους πέντε δρόμους. Μερικοί από τους ηλικιωμένους δεν θέλησαν να φύγουν μαζί με τα παιδιά τους σε άλλες χώρες, προτίμησαν να μείνουν στην Ελλάδα με οποιοδήποτε τίμημα.Στο δημοτικό γηροκομείο Χανίων εργάζονται 60 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων και φιλοξενούνται 100 περίπου ηλικιωμένοι. Τους παρέχεται βοήθεια να σταθούν στα πόδια τους, τους παρέχεται στέγη, φαγητό, παρέα και εντάσσονται σε ένα κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο δεν νιώθουν αποκομμένοι ή παραπεταμένοι στο περιθώριο μαζί με άλλους συνομήλικους τους που είχαν την ίδια τύχη. Μεταξύ των πόρων του ιδρύματος είναι οι καταβολές από διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, που πηγάζουν από συμβάσεις περίθαλψης χρονίως πασχόντων ασφαλισμένων. Ο ΟΓΑ είναι ένα από τα ασφαλιστικά ταμεία που έχει συνάψει τέτοια σύμβαση και αρκετές δεκάδες ασφαλισμένων του φιλοξενούνται και περιθάλπονται στο Γηροκομείο. Δυστυχώς όμως, τελευταία, ο εν λόγω οργανισμός δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του.Ήδη μέχρι και τις 31 Μαίου 2010 το χρέος του ΟΓΑ ανήρχετο σε 811.000 Ευρώ, που συσσωρεύτηκε κυρίως τους τελευταίους οκτώ μήνες. Οι αρνητικές συνέπειες για την εύρυθμη λειτουργία του Γηροκομείου από αυτή την συμπεριφορά του ΟΓΑ είναι μεγάλες, λαμβανομένου υπ’ όψη ότι και ο Δήμος Χανίων, λόγω της οικονομικής κρίσης και των μειωμένων πόρων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις δικές του υποχρεώσεις έναντι του ιδρύματος, πολλών δε μάλλον αδυνατεί να καλύψει υποχρεώσεις άλλων. Η αλήθεια είναι πικρή! Το δημοτικό γηροκομείο Χανίων μετά από 80 χρόνια λειτουργίας απειλείται με λουκέτο και τα λόγια ενός γέροντα προς τους αρμόδιους επιβεβαιώνουν τη λαϊκή ρήση πως η γλώσσα κόκαλα δεν έχει μα κόκαλα τσακίζει.΄΄ Εκεί που είσαι ήμουνα και δω που είμαι θα΄ρθεις … ΄΄ Λ.Κ.
Δείτε και το σχετικό βίντεο.
http://www.youtube.com/watch?v=5QEtl11cWmc&feature=player_embedded

Οργή;
Αγανάκτηση;
Για τα πως χρησιμοποιούν οι «Άρχοντες της Αρχόντισσας πόλης», τους γέροντες για τα ελεεινά και τρισάθλια μικροπολιτικά τους παιχνίδια….

Ότι κάνει το σούρουπο, το βλέπει η μέρα και γελά.

(Η νύχτα τραβάει τα εκσσσι-τέ-νσσσ-ιον της)

Είναι «δημόσιο πρόσωπο». Αστέρας του πολιτικού ντόπιου γαλαξία. Από τους ετερόφωτους. Της «σεμνότητας και ταπεινότητας». Εξ ου και η βέσπα. Κυκλοφορεί με αυτή. Πάντα. Με τον αέρα να κυματίζει τα, πριν από λίγο καιρό κομοδινί και τώρα κορακί, φρεσκοφυτεμένα μαλλιά του. Μιας και δεν φοράει κράνος. Ποτέ.
Είχα καιρό να τον δω. «Ζωντανό» ή στο «γυαλί». Τον είδα χθες. Ανέβαινα την Ακρωτηρίου. Εκείνος κατέβαινε. Ήταν σταματημένος στο φανάρι της Αγ. Φωτεινής. Το ρολόι του αυτοκινήτου έδειχνε 20.56. Ο ήλιος είχε δύσει. Τα αυτοκίνητα είχαν ανάψει τα φώτα τους. Εκείνος όμως φόραγε γυαλιά ήλιου. Από εκείνα τα μοντέρνα, τα σκουρόχρωμα.
Εντελώς και απολύτως καλοπροαίρετα αυτό που σκέφτηκα ήταν «με τόσες έγνοιες, υποχρεώσεις, κομματικές πίκρες, έχει σαλτάρει ο άνθρωπος».
Ναι!

Μόνο αυτό.
Μάρτης μου ο … Σατανάς!!!!