Αχ, κύριε Νίκο μου…..

Είναι ένας έρωτας μεγάλος!

Τότε δεν καταδέχτηκα το κοστούμι του μακαρίτη.

Σήμερα,

στην απρόοπτη συνάντηση μας,

μου ζήτησε,

να της δώσω το πουκάμισο μου!

Αυτό που φορούσα.

Χρώματος «ξεβαμμένο πρασινούλη».

Καταπονημένο από τα πολλά φορέματα.

Και βρώμικο.

Από τη δουλειά στα χωράφια.

Την είχε ξετρελάνει.

....Το "πουκαμισάκι"!

Φιλενάδες,  

η καζούρα κομμένη,

εντάξει;

Πως θα γλιτώσω,

μου λέτε;