Σήμερα.
Μέρα μεσημέρι.
Στη γειτονιά μου.
Παρουσία εμού.
Συν έξι – εφτά εργατών που δούλευαν στα έργα.
Και άλλων τόσων γειτόνων.
Μου έκλεψαν το ποδήλατο.
Που δεν ήταν δικό μου.
Ήταν της ανιψιάς μου.
Περισσότερο αυτό με στεναχωρεί.
Γιατί το είχα πάρει δανεικό.
Τελικά έγινε και αγύριστο.
Γιατί κανείς δεν είδε τον κλέφτη!
Ναι, οι κλέφτες…….
5 σχόλια:
τη μια τσαντακηδες, την αλλη κλεφτοκοταδες, τη παραλλη διαρυκτες, τωρα και κλεφτες ποδηλατων; χαλασε και το μετοχι σας.
Πού είναι ο καιρός που παίζαμε στση δρόμους με τα ποδήτα και τα πατήνια, κι όντε μας έβρισκε το σούρουπο αποκαμωμένους από το παιχνίδι, τα παραιτούσαμε στση γύρους όπου ήθελε να βρεθούμε, σίγουροι ότι θα τα βρούμε πάλι την άλλη μέρα, στον ίδιο τόπο...
Εδά τα κλέβουνε με θράσος από κάτω από τα σκέλια μας.
Φτιάξαμε την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Για να έχουμε την υγειά μας. Πρέπει να φτιάξουμε και άλλη μία. Του Αγίου Σώστη. Και με μεγαλύτερους και περισσότερους δερμάτινους καναπέδες. Βοήθεια μας! Όχι οι καναπέδες.....
Ladri di Biciclette... Όταν έκλεψαν το δικό μου ποδήλατο έδεσα κόμπο την ουρά του Διαβόλου και προσευχήθηκα στον Άγιο Φανούρη, αλλά το κόλπο δεν έπιασε...
ο κλέφτης σου κλέβει ένα ποδήλατο, η ζωή θα σου χαρίσει ένα γαϊδούρι, και μία γελάδα.
Συμφέρουσα ανταλλαγή
Δημοσίευση σχολίου