Η πλατεία ήταν γεμάτη.....

 

(Ευχαριστώ πολύ τον Πάνο για τη παραχώρηση της φωτογραφίας)

Ήταν δεν ήταν 15 άνθρωποι. Πριν από 10 και βάλε χρόνια. Που συμμετείχαν στην Επιτροπή αγώνα κατά του ξεπουλήματος των Αγ. Αποστόλων. Και που ξεκίνησαν πολύ δυναμικά τις προσπάθειες τους για να σωθεί η περιοχή από τις «αναπτυξιακές» βλέψεις.

Μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα κατάφεραν το θαύμα. Συγκέντρωσαν πάνω από 10 χιλιάδες υπογραφές πολιτών. Διοργάνωσαν τις πρώτες εκδηλώσεις του πετάγματος των χαρταετών, κάθε Καθαρή Δευτέρα. Φύτεψαν νέα δέντρα και έδωσαν πνοή στο αλσύλλιο πάνω από τη Χρυσή Ακτή.

Από την άλλη μεριά, οι τοπικοί άρχοντες, εκείνης της εποχής, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι, αυτές τις προσπάθειες, έριζαν για το ποιος θα έχει το πρώτο λόγο, στην εκμετάλλευση των καντινών και των ομπρελοκαθισμάτων.  Για των «οικολόγων τα μάτια», έστελναν που και που, το λιμενικό, να μετρά με μεζούρες, τις αποστάσεις ανάμεσα στις ξαπλώστρες και το κύμα.

Κάποιοι άλλοι έκαναν «αξιοποιητικά» όνειρα. Οραματίζονταν πολυάστερα ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα και άλλα άκρως και τερατοδώς πρωτοποριακά. Μέχρι και τη λαϊκή αγορά του Σαββάτου, σκέφτηκαν ορισμένοι διάττοντες επιφανείς, να μεταφέρουν από την Μίνωος,  για να στεγάσουν εκεί.

Τα χρόνια σιγά σιγά  πέρασαν. Η επιτροπή κάθε παραμονές εκλογών έστελνε ανοικτές επιστολές σε υποψηφίους βουλευτές, νομάρχες, δημάρχους,  καλώντας τους να απαντήσουν τι προτίθενται να πράξουν για τη περιοχή, άμα εκλεγούν. Οι περισσότεροι απαντούσαν. Και λοιπόν;  Κανείς τους δεν έκανε κάτι ουσιαστικό για να σωθεί η περιοχή.  Δεν προλάβαιναν. Έπρεπε να ασχοληθούν με άλλα πιο ουσιαστικά πράγματα. Όπως το να ξεριζώνουν τα αλμυρίκια και να φυτεύουν φοίνικες. Που δεν πρόλαβαν να τους  ξεκάνουν τα σκαθάρια. Δεν άφησε η αλμύρα της θάλασσας.

Τα πανηγύρια κάθε Καθαρή Δευτέρα, έγιναν θεσμός. Με … λυριά και άλλα  μουσικά τρισχαριτωμένα δρώμενα. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Οι καντίνες έμεναν στις θέσεις τους.  Οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες αυξάνονταν. Οι λυματοφουσκαλίτσες γινόντουσαν λυματοφουσκαλάρες. Οι οραματισμοί αγκυλώθηκαν. Έγιναν εφιάλτες. Με το «ξύπνημα», των παλιών ιδιοκτητών της περιοχής.

Αν όποτε, γίνουν οι εκδικάσεις και πάρουν τις περιουσίες τους πίσω αυτοί οι άνθρωποι, ας μην τα βάλουμε μαζί τους. Ας  τα βάλουμε με όλους εκείνους τους τοπικούς άρχοντες , πρώην και νυν, που είχαν τη τύχη της περιοχής στα χέρια τους και δεν έπραξαν όλα όσα έπρεπε. Για να παραμείνει η περιοχή ανοιχτή σε όλους τους Χανιώτες.

Τα υπόλοιπα είναι περισσεύματα μιας ευτελούς επικοινωνιακής επιφάνειας. Για τη τιμή των όπλων. Μιας χαμένης μάχης. Από αυτούς.

ΥΓ: Τουλάχιστον στα πρώτα 3-4 χρόνια ύπαρξης της επιτροπής, είχα και εγώ συμμετοχή. Εκπροσωπούσα ταυτοχρόνως τη "γαία" και το Εξωραϊστικό Πολιτιστικό του Κόκκινου Μετοχιού. Επομένως, επειδή έζησα από πρώτο χέρι αρκετά, έχω ξεκάθαρη εικόνα για το τι παιζόταν και το τι παίζεται ακόμα. Φυσικά η κινητήριος δύναμη αυτής της προσπάθειας ήταν η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων.