Πριν από λίγες ημέρες, όντας πολύ κουρασμένος, κοινώς λιώμα, έπεσα νωρίς για ύπνο. Με την ελπίδα ότι το επόμενο πρωί θα ξυπνούσα φρέσκος και ξεκούραστος. Για να συνεχίσω το μόχθο της επιβίωσης.
Συνήθως όταν είμαι πολύ κουρασμένος πέφτω σε λήθαργο. Βαθύ και γλυκό. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ότι και αν συμβεί.
Δυστυχώς εκείνο το βράδυ, αυτό δεν συνέβη.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, από εκεί βαθιά που βρισκόμουν, άκουσα δυνατές αντρικές φωνές. Κάτι ανάμεσα σε ουρλιαχτά, γκαρίσματα και ριζίτικα τραγούδια.
«Άνοιξε μάνα τη πόρτα, άνοιξε, να καμαρώσεις το ντελικανή το γιο σου»
Κάτι τέτοιο. Στο πιο μαντιναδάτο.
Μουσική συνοδεία όλων αυτών, οι στριγκλιές της μάνας.
Ανησύχησα. Φοβήθηκα. Μήπως έπαθε κάτι άσχημο, ένα γειτονάκι. Με το μηχανάκι. Ως γειτονιά, έχουμε προϊστορία από τέτοιους «άδικους» χαμούς πιτσιρικάδων. Από τροχαία.
Ντύθηκα καλά, γιατί είχε ψοφόκρυο και βγήκα έξω στην αυλή.
Ο ντελικανής ήταν υγιέστατος. Και μεθυσμένος. Το ίδιο και η παρέα του. Οι φίλοι του. Είχε έρθει με μετάθεση από το μέτωπο της Ρόδου. Εκεί υπηρετούσε τη καλή πατρίδα. Τον ερχομό του, τον φύλαγαν έκπληξη στη κανακαροκαμένη μάνα.
Δεν άργησαν, σε κάθε τραγουδιστικό «έλα – έλα» να αμολούν και πιστολιές. Χαροκοπιάς. Ξιπασμένης. Ανισόρροπης. Μεθυσμένης.
Εξαγριωμένος μπήκα μέσα άρον – άρον. Κατευθείαν πήρα τηλέφωνο το 100. Ο κακός γείτονας! Ο ρουφιάνος! Συστήθηκα στο όργανο υπηρεσίας. Είπα γιατί τον κάλεσα. Για άσκοπους πυροβολισμούς. Έδωσα όνομα και διεύθυνση.
- Δεν μου λέτε κύριε, τσακώνονται ή γλέντι είναι;
- Γλέντι.
- Καααα-λά!
Με ευχαρίστησε, μου ευχήθηκε ευγενικά «καλό ξημέρωμα» και έκλεισε το τηλέφωνο.
Η φασαρία συνεχίστηκε για αρκετή ακόμα ώρα. Η νύστα με είχε στείλει συστημένο στην αϋπνία. Έβαλα στο φουλ τον απορροφητήρα της κουζίνας. Μπας και ο θόρυβος του, «ρουφήξει» τη φασαρία. Άνοιξα και τη τηλεόραση. Κάπου έπαιζε μία συναυλία των Locomondo.
Η αστυνομία δεν ήρθε. Οι καλοί μου γείτονες σταμάτησαν τη φασαρία και τους πυροβολισμούς, την ώρα που ήθελαν. Και μένα με πήρε ο ύπνος τα ξημερώματα.
Σήμερα διάβασα στις εφημερίδες, ότι ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Όθωνας, επιβεβαίωσε τις φήμες, που σερνόταν για μέρες στο διαδίκτυο. Ότι θα εισπράττει η Αστυνομία ανταποδοτικά τέλη από τους πολίτες. Για παροχή υπηρεσιών.
Αργήσατε κ. Όθωνα. Αργήσατε πολύ. Διότι αν ίσχυε αυτό το «ανταποδοτικό όφελος» και αν έταζα στο όργανο του 100, ένα κατοστάρικο, θα ερχόταν, πριν έλθει να βρει εμένα ή κάποιον άλλο γείτονα, η αδέσποτη σφαίρα.
Ευτυχώς δεν μας βρήκε αυτή η τρελή και αδέσποτη.
Έτσι γλιτώσαμε το 100άρικο και φυσικά τη σωματική ακεραιότητα μας.
Οι πολιτικές και υπηρεσιακές συνειδήσεις, ας παραμείνουν ήσυχες.
Στο κώμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου