Τρεις ημέρες.
Τρεις ολόκληρες ημέρες.
Ραδιόφωνα,
Τηλεοράσεις.
Εφημερίδες.
Μπλό-νγκζ.
Βιβλίο Φατσών.
Όλοι.
Μα όλοι.
Χωρίς καμία πρωτοτυπία.
Όλα πανομοιότυπα.
Όλα αντιγραμμένα.
Και πάντα τα ίδια και τα ίδια τραγούδια.
Τέτοιο πράγμα.
Τέτοια θλιβερότατη … Μητροπανίτιδα.
Λίγο ακόμα και σε μια στοίβα καλαμιές, θα έκοβα φλέβες.
Με το αίμα που θα έτρεχε, θα έβαφα τις κουρτίνες στο χρώμα που αγαπούσε.
Τον Άγιο Φεβρουάριο.
Όταν θα έβγαινε ο χάρος παγανιά.
Με τη σούστα μπροστά.
Με μία μοναδική βαθιά ανθρώπινη εξαίρεση….
1 σχόλιο:
α συγκινισιάρη! :-) ευχαριστώ πολύ
Δημοσίευση σχολίου