Τη Παρασκευή που μας πέρασε, πήρα τον 11χρονο ανιψιό μου και
πήγαμε στο θερινό «Αττικόν». Έπαιζε και εξακολουθεί να παίζει το «Η εποχή των παγετώνων
Νο 4». Σε απλή προβολή, όχι τρισδιάστατη. Πήγαμε στη πρώτη παράσταση. 9 με 11.
Γινόταν ο χαμός. Μαμάδες, μπαμπάδες, ενίοτε και θείοι, με πάρα πολλά παιδάκια. Ο ήχος της ταινίας ήταν σιγανός, για να μην
ενοχλούνται οι διπλανές πολυκατοικίες. Από τη φασαρία, τα χάχανα, τις στριγκλιές
και τους λοιπούς θορύβους, λίγα ακούγαμε. Ήταν και μεταγλωττισμένη η ταινία, ήρθε
και έδεσε.
Αυτό όμως που με πείραξε περισσότερο ήταν ότι για δύο
πατάκια και δύο μικρές λεμονάδες, πλήρωσα
7, ναι επτά Ευρώ. Χωρίς απόδειξη…
Αν θέλετε να πάτε να το δείτε, με ή χωρίς παιδιά, προτιμήστε
μία καθημερινή και αν είναι δυνατόν, τη παράσταση 11 με 1. Καλό θα είναι να
κρατάτε μαζί σας νερό και ότι άλλα «ξε-λιξολο-είδια» επιθυμείτε. Για να μην σας πιάσουν
…..κότσους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου