Δροσιά. Και ας ήταν … Πατρινή!

Ένα κρεβάτι.

Με τα σκεπάσματα του.

Ένα μικρό τραπέζι παραδίπλα.

Με ένα μπουκάλι νερό και ένα ποτήρι πάνω.

Μία καρέκλα.

Ένα φορητό σι-ντι πλέϊερ.

Τέσσερις προβολείς.

Ένα δυνατό, ζωντανό κείμενο.

Του Γιώργου Χρονά.

Μία εξαίσια ηθοποιός.

Η Ελένη Κοκκίδου.

Άσημη.

Επειδή δεν έχει παίξει στη τηλεόραση.

Σύνολο;

Μια θαυμάσια παράσταση.

Θεατρική.

«Η γυναίκα της Πάτρας.»

 Πέρασε και από τα Χανιά.

Επιτέλους.

Ευτυχώς δεν πέρασε απαρατήρητη.

Ήρθε για Δευτέρα και Τρίτη.

Έκατσε και τη Πέμπτη.

Ως χθες Κυριακή.

Μία μικρή ένσταση, 

ως προς το χώρο, 

που φιλοξένησε τη παράσταση.

Δεν ήταν, 

με συνθήκες αφόρητης ζέστης 

ο καταλληλότερος.

Παρόλα αυτά, 

όσοι πήγαμε το απολαύσαμε.

 Και μία ερώτηση.

Αυτή η παράσταση, 

δεν μπορούσε, να ενταχθεί, 

στις δημοτικές πολιτιστικές καλοκαιρινές εκδηλώσεις;

Πέρυσι.

Ή φέτος.

Το ΔΗΠΕΘΕΚ, 

που τόσες «ανακλήσεις», 

θεατρικών παραστάσεων έκανε από την Αθήνα, 

γιατί δεν φιλοξένησε και αυτή;

Μήπως η θεματολογία της, 

ενοχλεί το μικρομέγαλο αστισμό μας;

Μήπως τα Χανιά, 

δεν θέλουν να έχουν σχέση με πόρνες;

Ακόμα και θεατρικές;

Ή,   

οι συντελεστές της παράστασης, 

δεν ταιριάζουν με το καλλιτεχνικό πρε-στί-ζζζ, 

του ΔΗΠΕΘΕΚ…….