Από παιδί, αυτό που σιχαινόμουν αυτές τις ημέρες, ήταν οι "ανασκο(λο)πήσεις, των ποικίλων συμβάντων, της χρονιάς που έφευγε.
Λες και δεν τα ζήσαμε εμείς αλλά κάποιοι άλλοι.
Από άλλο πλανήτη.
Τους δε "καζαμίες", της επόμενης χρονιάς, τους βαριόμουνα αφάνταστα.
Δεν άλλαξε κάτι, ειδικά φέτος.
Με τη τόση μαυρίλα και το κουρνιαχτό.
Επιπλέον φοβάμαι να ευχηθώ, στον οποιοδήποτε το οτιδήποτε.
Κάθε χρόνο οι ίδιες ευχές, από καρδιάς, μηχανικά, τυπικά.
Υποκριτικά ενίοτε...
Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Αυτά που ζούμε όλοι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου