Της γης...

Λεφτά σίγουρα δεν έχουμε.
Φύλλα ελιάς όμως έχουμε πολλά.
Αν ήταν Ευρώ, σίγουρα, δεν θα ήμασταν σε κρίση, αλλά Κροίσοι!
Και δεν θα ξέραμε τι να τα κάνουμε.
Αλλά και έτσι, σκέτα φύλλα που είναι, πάλι δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε.
Χιλιάδες τόνοι από τα ελαιουργεία, πάνε χαμένοι, πεταμένοι σε ρέματα και άκριες δρόμων.
Θα μπορούσαμε να είχαμε άλλο ένα εθνικό ποτό, τη «φραπελιά».
Δυστυχώς, οι ανώριμοι, ζηλόφθονες και κομπλεξικοί, πήγαν να εξαφανίσουν από τα πεντακάθαρα τηλεοπτικά τοπία, τα λυγερόκορμα και υγιέστατα ξανθά κορίτσια που τη προωθούσαν.
Κάποιοι ελάχιστοι κτηνοτρόφοι, ταΐζουν τα ζώα τους με αυτά.
Και κάποιοι άλλοι, βιοκαλλιεργητές κυρίως, φτιάχνουν φυτοχώματα.
Ως βιοκαλλιεργητής, δεν έχω την ευχέρεια να κάνω φυτόχωμα.
Πλην όμως, εντελώς τυχαία, απούσας της επιστημονικής έρευνας, που θα μπορούσε να με καθοδηγήσει, ανακάλυψα, ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και εναντίων των ζιζανίων.
Ένα λεπτό υπόστρωμα έφτασε, για να με γλιτώσει, από ατελείωτες ώρες ξεβοτανίσματος.
Είναι και αυτό ένα μέρος από τη μαγεία της βιολογικής καλλιέργειας.
Παρέχει τη δυνατότητα για συνεχείς πειραματισμούς, με ανέλπιστα θετικά αποτελέσματα, που αφήνουν και τον πιο έμπειρο βιοκαλλιεργητή , έκπληκτο...