Όπου δεν πέφτουν δηλητήρια....

Το είδος της αράχνης που βλέπετε στη φωτογραφία, παρουσιάζεται κάθε χρόνο, από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τα πρωτοβρόχια, στους κήπους μου. Για πρώτη φορά έκαναν την εμφάνιση τους το 1997, τη 2η χρονιά που ασκούσα τη βιολογική γεωργία. Το μέγεθος τους, εκτός από τις κίτρινες ραβδώσεις, είναι εντυπωσιακό. Κυμαίνεται από 2 έως 3 εκατοστά. Το κυρίως σώμα, χωρίς τα πόδια! Στήνουν τους ιστούς τους εκεί που υπάρχουν φυτεμένες κολοκύθες και μελιτζάνες. Ο αριθμός τους, από χρονιά σε χρονιά, είναι από 2 έως και 8 έντομα. Η επιφάνεια του ιστού, είναι περίπου στο μισό τετραγωνικό και φαίνονται από αρκετά μακριά. Είναι πάντα ακίνητες στο κέντρο του ιστού και κινούνται μόνο όταν ενοχληθούν ή πέσει κάποιο έντομο πάνω. Τα έντομα που πιάνονται συνήθως είναι μέλισσες, κυρίως τις πρωινές ώρες, που τα λουλούδια των κολοκύθων ή των μελιτζανών είναι ανοιχτά. Μόλις παγιδευτούν, τους ορμά, τα ακινητοποιεί και τα τυλίγει με τη κλωστή της. Παρόλο που φαίνονται από αρκετά μέτρα μακριά, τόσο ο ιστός, όσο και αράχνη, τα πουλιά δεν τις πειράζουν.
Τη πρώτη χρονιά που τις είδα, στην αρχή τρόμαξα, επειδή δεν είχα ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Δεν τις πείραξα, απλά τις απέφευγα. Μη γνωρίζοντας αν είναι ακίνδυνες ή δηλητηριώδης. Στο ένα μέτρο σταμάταγα. Άρχισα να ψάχνομαι. Επιστημονικώς δεν έβγαλα άκρη. Όπου και αν ρώτησα, όπου και αν πήγα, πάντα έμενα στο «φέξε μου και γλίστρησα». Ακόμα και στα διάφορα ηλεκτρονικά ψαχτήρια, αφιέρωσα αρκετές ώρες, μα φως δεν είδα.
Τα επόμενα χρόνια τις συνήθισα και, απλά, εξακολουθούσα να τις αποφεύγω.
Δεν σας κρύβω, ότι, στην αρχή, μου πέρασε από το μυαλό, να τις σκοτώνω, για να είμαι σίγουρος, αλλά δεν το έκανα. Πλάσματα της φύσης είναι και αυτές και σίγουρα σε κάτι θα ωφελεί η παρουσία τους………