...και ήρθαν σήμερα οι πολυεθνικές, να μας μοσχοπουλήσουν "κοινωνική προσφορά".

Όλα ξεκίνησαν πριν από 10 χρόνια. Από μία γνωστή μου δασκάλα. Φανατική καταναλώτρια των βιολογικών προϊόντων και φανατικότατη υποστηρίκτρια των προσπαθειών που κάναμε τότε. Οι ελάχιστοι βιοκαλλιεργητές. Χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια. Παρά τα παχιά λόγια και τις φανφάρες. Που καθιερώθηκαν διαχρονικά. Τα μεγάλα λόγια και οι επικοινωνιακές φανφάρες. Ως κλασικές αξίες των φτηνών πολιτικών.
Με παρακάλεσε να πάω στη τάξη της για να μιλήσω στα παιδιά. Για τη βιολογική γεωργία και τα προϊόντα της. Με κάποιες επιφυλάξεις (τι να πω και πώς, στα παιδιά της τρίτης δημοτικού), δέχτηκα. Η ανταπόκριση των παιδιών και το ενδιαφέρον τους ήταν έκπληξη. Μεγάλη!
Από τότε ακολούθησαν πολλές ομιλίες σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Μέσα και έξω από τη πόλη των Χανίων. Και επισκέψεις αυτών των σχολείων στους κήπους μου.
Σε κάποια από αυτά τα σχολεία, είχαν τη πολυτέλεια της μεγάλης αυλής και τη δυνατότητα να φυτέψουν τους δικούς τους κήπους. Με μεγάλη χαρά τους έδινα σπόρους από τις παλιές ποικιλίες που διατηρώ καλλιεργόντας τες και συμβούλευα για την αντιμετώπιση των διάφορων προβλημάτων που αντιμετώπιζαν.
Όλα αυτά, γινόντουσαν με περίσσια όρεξη, χαρά και μεράκι, τόσο από εμένα όσο και από τους εκπαιδευτικούς που συνεργάστηκα. Και φυσικά με τη ουσιαστική συμμετοχή των παιδιών. Παρά το γεγονός, ότι τις περισσότερες φορές αναγκαζόμουν να παρατήσω τις δουλειές μου, ποτέ δεν καταδέχτηκα να πάρω χρήματα.
Σε κάποιες από αυτές τις ομιλίες είχαν κληθεί από πλευράς των σχολείων και δημοσιογράφοι. Έτσι δόθηκε και μία σχετική δημοσιότητα. Σε τοπικό επίπεδο.
Αυτή η δραστηριότητα σε κάποιους δεν άρεσε. Με κατηγόρησαν απερίφραστα «μασόνο προπαγανδιστή»! Ναι! Και το έλεγαν στα σοβαρά!!!!
Κάποιοι από αυτούς τους κυρίους και τις κυρίες που εξακολουθούν να είναι και σήμερα στα «πράματα», ευαγγελίζονται, αναχαράσοντας και αναμασώντας, τη «πράσινη ανάπτυξη» και τη «ποιοτική παραγωγή προϊόντων». Θέλουν να περάσουν και μπροστά, για να τα αλλάξουν όλα……