Μοναχό-φαγάς…

Αυτή είναι μία πατάτα.
Φυτό πατάτα.

Και αυτά είναι όλα τα φυτά πατάτες που έχω φυτέψει.
Είδα και έπαθα να βρω το σπόρο που ήθελα. Τον παράγγειλα και περίμενα 3 μήνες να μου έρθει.
Ήταν χωρίς «μάτια». Δηλαδή χωρίς φύτρα.
Τις μούσκεψα με κρασάκι του «Ξυλούρη» από τη Μαλάθυρο και τις σκέπασα στην αποθήκη, με μια λινάτσα. Σε 15 ημέρες ήταν έτοιμες για φύτεμα.
Ετοιμάσθηκε το χωράφι, έφτιαξα τα αυλάκια με τη τσάπα και τις φύτεψα.

Επειδή φαίνεται με αγαπάει ο Θεός, μόλις τις φύτεψα άρχισε να βρέχει. Αλλά φαίνεται ότι με αγαπάει και ο διάβολος, γιατί η βροχή ήταν καταρρακτώδης και το χώμα έκατσε. Έγινε πέτρα!

Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας και αν έχω φυτέψει, σκάψει, παραβολιάσει και βγάλει πατάτες. Με «αφεντικό», το μακαρίτη το πατέρα μου. Όταν ανέλαβα εγώ τους κήπους, ορκίστηκα να μην φυτέψω ποτέ πατάτες! Αυτές τις φύτεψα δοκιμαστικά, όχι για να θυμηθώ τη παλιά μου τέχνη, αλλά επειδή μου ζήτησαν να ξεκινήσω να καλλιεργώ και να παράγω πατάτες. Βιολογικές πατάτες. Που είναι σπάνιες. Οι ντόπιες. Διότι αυτές της εισαγωγής είναι άφθονες και πανάκριβες. Ενίοτε σε άθλια κατάσταση.
Ήρθε λοιπόν και η περίοδος του σκαψίματος, ξεβοτανίσματος και παραβολιάσματος!
Διοργάνωσα λοιπόν ένα πάρτι. «Σκαλίδα πάρτι». Κάλεσα αρκετούς ορεξάτους φίλους και φίλες. Κάποιοι μάλιστα προσφέρθηκαν και από μόνοι τους να έρθουν. Φρόντισα να έχω αρκετές τσάπες στη καρότσα του αγροτικού. Και μουσική με έμφαση στο … ταμπούρλο. Για να κρατούν το τέμπο. Αυτοί που θα έσκαβαν.
….Διαααόλις τον ένα που ήρθε!
Άλλος για Χίο τράβηξε και έκανε το «υποβρύχιο», παρέα με τα λιακόνια.
Και άλλος για Μυτιλήνη, για να ακούσει το θρόισμα του αέρα, ανάμεσα από τα φύλλα του πετρωμένου δάσους.
Τι να κάνω ο έρμος. Αναγκαστικά θυμήθηκα τα νιάτα μου. Τις έσκαψα, τις ξεχορτάριασα και τις παραβόλιασα.
Κάνοντας όνειρα. Όταν θα έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα να τις βγάλω, να … ταράξω, εκείνα τα μικρά πατατάκια. Με μέγεθος καρυδιού. Τηγανητά ή ψητά στο φούρνο. Σκέτα λουκουμάδες….
Και να μη δώσω πουθενά και σε κανένα!