Niaou – niaou, ον δε μμμπλό-γγγκσζ.

Ήμουν λέει εκδότης.
Εβδομαδιαίας εφημερίδας.
Στην επαρχιακή πόλη που ζούμε.
Μέσω αυτής της εφημερίδας έβγαζα γλώσσα.
Μόνο για να γλύφω.
Τους κατέχοντες την εξουσία.
Ή τους επιθυμούντες να τη κατακτήσουν.
Είχαμε και εκλογές.
Η εφημερίδα δεν έφτανε.
Έπρεπε να το παίξω και αλλιώς.
Πιο μοντέρνα.
Στο πνεύμα της εποχής.
Έφτιαξα ένα μμμ-πλό-ννγγκ.
Έγραφα και αντέγραφα.
Κυρίως αντέγραφα.
Μεσ’ τη τρελή … φρεσκάδα.
Το μμμ-πλό-ννγγκ, όμως δεν το ήξερε, ούτε η μάνα του, η Γκού-ν-γγκλ.
Δεν ζορίστηκα και πολύ.
Έβαλα, στην εφημερίδα μου, ένα πρωτοσέλιδο, αναφορά.
Για το θρασύτατο, ανώνυμο μμμ-πλό-ννγγγκ.
Και την έκανα.
Χέστηκα, μετά συγχωρήσεως, στο τάλιρο!
Ύστερα ξύπνησα.
Πλούσιος.
Στον ιδρώτα.
Και στο κοιλόπονο.
Τα πολλά σύκα, που είχα φάει από βραδύς, είχαν λειτουργήσει.
Προλάβαινα, δεν προλάβαινα….