Ο μαζόχας.

Περίμενα με λαχτάρα.

 Μέρες.

Αφότου φάνηκε ότι θα μας επισκεφτεί ο χιονιάς.

Από τη μια η αγωνία.

Για τις ζημιές που πιθανόν να έκανε.

Από την άλλη ήθελα να το ζήσω.

Να το χαρώ. 

Όπως το χάρηκα το 2004. 

Και ας μου βγήκε σε ξινό.

Σήμερα.

Όλη την ημέρα άκουγα να βροντά.

Να αστράφτει.

Γύρω-γύρω.

Σε εμάς, ο δυνατός αέρας το μόνο που έφερνε, αραιά και πού,  ήταν κάτι … βρόχο-σκαγίδια.

Μια ψιλοκατάθλιψη με έπιασε.

Μέχρι πριν από λίγο.

Που το πήρε στα σοβαρά.

Ο αέρας δυνάμωσε.

Πάγωσε.

Το θερμόμετρο έδειξε 3 βαθμούς.

Άστραψε και βρόντηξε.

Το δυνατό χιονόνερο είναι γεγονός.

Και εδώ.

Τι θα μας ξημερώσει, θα φανεί.

Θα κλαίμε;

Θα γελάμε;

Ότι βρέξει ας κατεβάσει….

Τον ΕΛΓΑ, πάντως τον έχω διαγράψει προ πολλού.

Από το 1992.

Που το χαλάζι ρήμαξε τα πάντα.

Έκανα δήλωση καταστροφής.

Πλήρωσα ένα 5χίλιαρο

Και πήρα, μετά από ένα χρόνο 7 χιλιάρικα.

Ευλογημένες δραχμές……