Άνοιξε ο καιρός. Οι δουλειές στα χωράφια πολλές. Νύχτα φεύγει, νύχτα μπαίνει. Εκεί! Στο καθαρό αέρα. Μια μέρα, σχεδόν 12 ώρες δεν φτάνει. Η κούραση όμως ξεπερισσεύει. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια.
Σε πρώτη προτεραιότητα, είναι τα κλαδέματα. Ξεκίνησα από τα ελαφριά. Γιασεμιά, τριανταφυλλιές και λοιπά καλλωπιστικά. Ύστερα συνέχισα με τις κρεβατίνες. Δικές μου, συγγενών και φίλων. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος.
Από χθες έπιασα τις μανταρινιές. Όπως κάθε χρόνο τους δίνω και καταλαβαίνουν!
Φέτος παρατήρησα κάτι. Σε σχέση με τα πουλιά και τις φωλιές τους. Οι φωλιές είναι ελάχιστες. Στα πρώτα εκατό δέντρα, ενώ άλλες χρονιές συναντούσα τουλάχιστον μία κάθε 15-20 δέντρα, φέτος έχω δει μόνο 2. Η μία χωρίς αυγά και η άλλη αυτή που βλέπετε. Με τρία ζεστά - ζεστά αυγουλάκια.
Και οι 2 κοτσιφιές. Οι μαυροπούλες και οι λιναρίτες ακόμα ζευγαρώνουν. Σίγουρα θα φταίει ο καιρός. Αυτόν που ζήσαμε και πολύ πιθανόν αυτός που θα έρθει.
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, μπορεί να κατέχω την ιδιότητα του «δολοφόνου με το πριόνι», μα τις φωλιές δεν τις πειράζω. Αν μου τύχει φωλιά, πάνω σε κλαδί που πρέπει να κοπεί, δεν το κόβω. Το αφήνω απείραχτο.
Ούτε βουτώ χέρι, μέσα στη φωλιά, για να «δω» τι έχει. Ανεβαίνω στο δέντρο και αποκτώ, οπτική επαφή. Με το χέρι που θα ψαχουλεύει, μπορεί να σπάσουν τα αυγά ή να τραυματιστούν τα πουλάκια. Ακόμα και να τα «μισήσει» η μαμά … πουλίνα. Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι στη φωλιά εκείνη την ώρα μπορεί να είναι κάποιος «κλέφτης». Ποντικός ή φίδι! Οπότε; Φύλαγε τα δάχτυλα σου, για να έχεις την υγειά σου…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου