Κουρέλ λοκάλ, εντελώς επιδερμικά.

Όλοι τραβάμε τα ζόρια μας. Ο καθένας ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά όπως μπορεί. Σύμφωνα με τις δυνάμεις, τις αντοχές, τη παιδεία και την αγωγή που έχει.

(Και με τα λεφτά, επίσης, δεν μετριέται….)

Σε αυτή τη δύσκολη εποχή, μας προέκυψαν οι κρουαζιέρες. Οι εποχούμενοι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων. Οι τουρίστες εκ θαλάσσης. Μέσω της Σούδας. Μας βρήκαν όμως απροετοίμαστους.

Όλοι αυτοί, που έκαναν πως ιδρώνουν με τα πασαλείμματα, στο παρά 1, που ήταν τόσα χρόνια; Εδώ ήταν. Δεν έβλεπαν όμως. Την ανυπαρξία των υποδομών. Το χάλι των δρόμων. Την απερίγραπτη εικόνα των εισόδων της πόλης.

Ξαφνικά είδαν φως. Το φως του χρήματος. Την αναλαμπή της αρπαχτής, μέσω της δημοσιότητας.

Η λεωφόρος Σούδας, κρίθηκε ως καταλληλότερη, για να μεταφερθούν οι τουρίστες στη πόλη. Κάντε μία βόλτα με το αυτοκίνητο, προς τα εκεί. Μετρήστε τους ελάχιστους κάδους σκουπιδιών. Απολαύστε τη καθαριότητα που επικρατεί. Ύστερα μπείτε στα στενά. Στους κάθετους και παράλληλους δρόμους. Δείτε, το ακριβώς αντίθετο. Δεν θα ζοριστείτε. 

Οδός Παύλου Μπακογιάννη. Στα Λιβάδια. Πίσω από το Ινστιτούτο Υποτροπικών και Ελαίας. Τιμή και δόξα….

Η κόλαση ή μάλλον ο παράδεισος των σωρών των σκουπιδιών.

Προσέξτε και τα πεζοδρόμια, κατά μήκος της λεωφόρου. Όπου υπάρχουν. 

(Η φωτογραφία είναι από τις "Σφήνες" του Ναπολέοντα Σαραντίδη. )

 

Στενά. Γεμάτα εμπόδια. Αν μάλιστα βρέχει είναι και αδιάβατα. Θα μου πείτε ότι οι τουρίστες θα κάνουν τη … τουρνέ τους, με λεωφορεία ή ταξί. Δεν θα τα χρησιμοποιήσουν. Θα τα δουν όμως. Και ίσως δουν εκείνους, τους γέροντες με τα μπαστούνια, τις μανάδες  ή τους ανάπηρους με τα καροτσάκια, να προσπαθούν να περπατήσουν πάνω τους. Γιατί το έχουν ανάγκη. Γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Τώρα με τους τουρίστες, θα τα φτιάξουν. Μεγαλεία!

Τα χρήματα, τα 50 ή 100 Ευρώ, που λένε ότι θα αφήσει ο κάθε τουρίστας στη πόλη, κατά τη διάρκεια της ολιγόωρης επίσκεψης του, που θα πάνε; Ποιοι θα τα φάνε; Αλήθεια…

Κατ’ αρχήν οι ταξιτζήδες. Οι οποίοι, εκεί που θα είναι παρκαρισμένοι σε μία ουρά 15-20 αυτοκινήτων και θα περιμένουν τον τουρίστα, να τον φάνε, θα αρνηθούν ΟΛΟΙ τη κούρσα, στην έγκυο «ημεδαπή» γυναίκα που θέλει να πάει στο Πασακάκι ή στο Κόκκινο Μετόχι. Μην μου πείτε υπερβολές. Ότι θέλω να θίξω, έναν  ολόκληρο κλάδο επαγγελματιών. Έχει συμβεί. Γιατί να μην ξανασυμβεί; Ποιος θα τους εμποδίσει; Ο Καντάφι;

Σειρά έχουν στη  ‘κονόμα, οι ταβέρνες και οι καφετέριες. Αυτοί που πουλούσαν το καφέ, μέχρι πριν λίγο καιρό 7 Ευρώ, γιατί να μην τον ξαναπουλήσουν τόσο; Γιατί να μη δώσουν ποτά μπόμπες και βραζιλιάνικους χυμούς;  Θα τους ταΐσουν μεταξύ άλλων με γιαούρτια «επιδόρπια», «φέτες» - ασβέστες χωρίς ίχνος τσίπας και γάλακτος. Όλα από φυτικά έλαια παρασκευασμένα. Με σπορέλαια ή πυρηνέλαια, αντί για ελαιόλαδο. Με μελάσες, αρωματισμένες με αιθέρια έλαια θυμαριού, αντί για μέλι. Με κατεψυγμένα κρέατα και ψάρια εισαγωγής, σαν  φρέσκα. Με φρούτα και λαχανικά από Μαρόκο, Αίγυπτο Τουρκία, και  Αργεντινή. Εδώ σε μας τα ταΐζουν, στους ξένους δεν θα τα δώσουν; Ποιος θα τους ελέγξει; Η … αγία προστάτιδα των καταναλωτών;

Ναι αυτοί θα χεστούν στο Ευρώ. Όπως και τα μεγάλα πολυεθνικά σούπερ μάρκετ, στα πέριξ των Χανίων. Από όπου τα αγοράζουν.

Σίγουρα, υπάρχουν και σοβαροί επαγγελματίες που κάνουν σωστά  τη δουλειά τους. Μόνο που αυτοί,  δεν φαίνονται. Ή αλλιώς, χάνονται μεταξύ των συναδέλφων τους. Αυτοί ,σίγουρα δεν θα τα οικονομήσουν. Απλά θα επιβιώσουν.

Τα αρωματικά φυτά που θα θελήσουν να αγοράσουν οι τουρίστες, μόνο ντόπια δεν είναι. Τα περισσότερα έρχονται κατευθείαν από αλλού. Από Ινδία. Και από ακόμα παραπέρα! Τα ελάχιστα που είναι ντόπια, είναι καλλιεργήσιμα. Δεν είναι άγρια. Γιατί, φροντίσαμε, εκεί που φύτρωναν να βάλουμε φωτιές. Ξανά και ξανά. Να ταΐσομε τις επιδοτούμενες κατσίκες μας. Ελευθέρας βοσκής όμως. Να φυτέψομε οικοτουριστικά παραδοσιακά ρεντουμάδικα. Με πισίνες.

Τέλος, τα καταστήματα που πωλούν διάφορα αναμνηστικά και υφαντά, στη πλειονότητα τους, έχουν εμπορεύματα κατευθείαν από τη Ταϊβάν. Τα … αποδέλοιπα ρούχα, είναι από τη Κίνα.

Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλα. Δεν έχω το χρόνο. Και την υπομονή. Εκτός του ότι εξοργίστηκα γράφοντας όλα αυτά, με έπιασε και το κεφάλι μου.

Αν έχω άδικο.

Αν έχω θίξει.

Τα ιερά και όσια.

Μισήστε με.

Μισήστε με.

Θα το αντέξω….