Καλή Ανάσταση στα ζώα, πλην αμνό-εριφίων.

Τόφερε η μοίρα της, να βρεθεί  στο δρόμο. Άστεγη. Τα βράδια κούρνιαζε, πίσω από μια στάση λεωφορείου. Κοντά στο λιμάνι. Της Σούδας. Εκεί που σε λίγες ημέρες, θα έδεναν τα κρουαζιερόπλοια.  Με τους πλούσιους Αμερικάνους τουρίστες. Η θέα της θα χάλαγε τη μόστρα. Του κουρέλ λοκάλ που λέγαμε.  Στους τουρίστες θα έκοβε τη περίσσια όρεξη για σπατάλες. Των παζαριών. Θα μάραινε τη πολυχρωμία από τις Χαβάϊαν στάϊλ πουκαμίσες και τις Καρίμπιαν σκελέες τους.

Τη πέταξαν. Την έδιωξαν. Κακήν κακώς. Σε απάντηση στις διαμαρτυρίες και ικεσίες της, την έστειλαν στις ανύπαρκτες  κοινωνικές πρόνοιες του κράτους. Οι του κράτους. Δηλαδή την έκαναν πακέτο, για τον … αγάερτο. Και ακόμα παραπέρα. Αν ήταν αδέσποτος σκύλος, θα τον τάιζαν, θα τον πότιζαν και θα φώναζαν τις φιλεύσπλαχνες κυρίες του Φιλοζωϊκού. Ήταν, για κακή της τύχη,  αδέσποτος άνθρωπος.

Συνεδρίασαν στο Τοπικό τους Συμβούλιο  και ζήτησαν, τα κτίρια του πρώην Ψυχιατρείου να γίνουν ξενώνας. Για τους άστεγους πάντα. Το είπαν και στα τοπικά ΜΜΕ. Εξομολογήθηκαν, «μετανοώντας» έτσι δημοσίως.  Υποθέτω, ότι θα έχουν ξεκινήσει και νηστεία. Για να μεταλάβουν. Οι εκπρόσωποι του καλού καγαθού Κράτους. Οι καλοί Χριστιανοί….