Ένας ερωτύλος καμακιάρης

Έβγαινε από το πυκνό φύλλωμα του δέντρου. Πολύ επιφυλακτικά στην αρχή.

Κάθιζε στο ανοιχτό τζάμι της πόρτας του αυτοκινήτου. Που ήταν παρκαρισμένο κάτω από το δέντρο.

Ποιος;

Ο κοκκινολαίμης της φωτογραφίας.

Από απόσταση τον χαζεύαμε. Ήταν τέτοια η θέση μας, που δεν βλέπαμε τι ακριβώς έκανε, όταν καθόταν στο αυτοκίνητο.

-         Μου έχει κατά κουτσουλίσει το αυτοκίνητο. Πρέπει να το πλύνω. Είναι γεμάτο ψίχουλα μέσα, για αυτό έρχεται.

Είπε ο ιδιοκτήτης και συμπλήρωσε ο «μετεωρολόγος»

-         Μπα, ζεστασιά ψάχνει. Κακοκαιρία ανεμίζει.

Ποιος από τους δύο είχε δίκιο;

Κανείς!

Το πουλάκι κοίταζε τον εαυτό του στο καθρέφτη. 

Και έπαιρνε φόρα, πετώντας προς το είδωλο του. Νομίζοντας ότι είναι άλλο πουλί!

Αυτό γινόταν για πολύ ώρα. Ακούραστα. Δεν ενοχλήθηκε καν από το φωτογράφο που πλησίασε προς το μέρος του. 

Πόζαρε κιόλας!

Μέχρι που το αυτοκίνητο έφυγε.

Συνέχισε  να κάνει το ίδιο στους καθρέφτες του διπλανού αυτοκινήτου…..