Μάπα το καρπούζι.

 Οι κολοκυθιές, όλα τα είδη, καθώς  και οι καρπουζιές, είναι της ίδιας οικογένειας. Πρώτες ξαδέλφες. Όταν  φυτεύονται στο ίδιο χωράφι, έτσι όπως  οι μέλισσες πεταρίζουν από λουλουδάκι σε λουλουδάκι, μέσ’ τη πρωινή δροσούλα, γονιμοποιούν άθελα τους τις καρπουζιές με τη γύρη των λουλουδιών των κολοκυθών. Έτσι τα καρπούζια που προκύπτουν είναι άνοστα, άγλυκα και σκληρά.

 Για το λόγο αυτό οι παλιοί αγρότες δεν φύτευαν ποτέ,  αυτά τα φυτά στο ίδιο χωράφι.

  

 Οι σημερινοί καρπουζοπαραγωγοί, ακόμα και οι βιοκαλλιεργητές, κάνουν το αντίθετο. Φυτεύουν σπορόφυτα γλυκοκολοκύθας, όπου πάνω τους έχουν μπολιαστεί οι καρπουζιές. Δηλαδή 2 σε 1. Αυτό γίνεται, έτσι το πλασάρουν οι φυτοριούχοι και λοιποί ειδήμονες, για να είναι, λέει τα φυτά ανθεκτικά στις ιώσεις των κολοκυνθοειδών, να κερδίζουν πρωιμότητα και να κάνουν μεγάλα καρπούζια.

Καταλάβατε τώρα γιατί δεν  είναι νόστιμα τα καρπούζια τα τελευταία χρόνια;

Παρεμπιπτόντως, οι ιώσεις στα κολοκυνθοειδή, αντιμετωπίζονται προληπτικά με το γάλα. Ή το παράγωγο του,  χουμά ή τζίρο. Ψεκάζουμε ή ριζοποτίζουμε με γαλατάκι και σώνεστε. Και τα φυτά σας επίσης. Το έγραφαν και τα παλαιά γεωπονικά βιβλία αυτό….

Ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα και εφάρμοσα ως βιοκαλλιεργητής και σώθηκα!