Άλλαξε κάτι;

Κάποτε καίγαμε τα δάση για βοσκότοπους.

Αργότερα για καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Κυρίως για ελαιώνες.

Ήμασταν ολιγαρκείς.

Αφού λαδώθηκε το άντερο μας και καρδαμώσαμε λιγάκι, θελήσαμε το εξοχικό.

Ή την έπαυλη μας.

Αυθαίρετα βεβαίως.

Με τη συνδρομή του βουλευτού μας.

Και του κολλητού, γνωστού ή στραβομάτη πολεοδόμου.

Ύστερα αναζητήσαμε και το παντεσπάνι μας.

Τις μεζονέτες.

Διώροφες.

Τριώροφες.

Με πισίνες.

Με τζακούζι.

Όλα παραδοσιακά.

Για να τις μοσχοπουλήσουμε στους συνταξιούχους βόρειο Ευρωπαίους.

Σήμερα γινόμαστε οικολόγοι.

Φυτεύουμε τις καμένες εκτάσεις.

Με σβούρους.

Ανεμογεννήτριες.

Και με τη βούλα του νόμου......